3 ນີໄຟ

ພຣະຄຳພີ

ພຣະຄຳພີມໍມອນ

ສາລະບານ
ຄຳແນະນຳ ແລະ ພະຍານ
1 ນີໄຟ
2 ນີໄຟ
ຢາໂຄບ
ເອໂນດ
ເຈຣອມ
ອອມໄນ
ຄຳຂອງມໍມອນ
ໂມໄຊຢາ
ແອວມາ
ຮີລາມັນ
3 ນີໄຟ
4 ນີໄຟ
ມໍມອນ
ອີເທີ
ໂມໂຣໄນ

3 ນີໄຟ

ບົດທີ 1
ນີໄຟຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຮີລາມັນອອກຈາກແຜ່ນດິນໄປ, ແລະ ນີໄຟລູກຊາຍຂອງເພິ່ນຮັກສາແຜ່ນຈາລຶກໄວ້—ເຖິງແມ່ນເຄື່ອງໝາຍ ແລະ ການແປກປະຫລາດປະກົດຂຶ້ນຢູ່ທົ່ວໄປ, ແຕ່ຄົນຊົ່ວຍັງວາງແຜນທີ່ຈະຂ້າຄົນຊອບທຳ—ຄືນແຫ່ງການກຳເນີດຂອງພຣະຄຣິດມາເຖິງ—ເຄື່ອງໝາຍຖືກມອບໃຫ້ ແລະ ດາວດວງໃໝ່ປະກົດຂຶ້ນ—ການເວົ້າຕົວະ ແລະ ການຫລອກລວງເພີ່ມທະວີຂຶ້ນ, ແລະ ພັກແກດີອານທັນໄດ້ຂ້າຄົນຢ່າງຫລວງຫລາຍ. ປະມານ ຄ.ສ. 1–4.
ບົດທີ 2
ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຄວາມໜ້າກຽດຊັງເພີ່ມທະວີຂຶ້ນໃນບັນດາຜູ້ຄົນ—ຊາວນີໄຟ ແລະ ຊາວເລມັນຮ່ວມມືກັນເພື່ອປົກປ້ອງຕົນເອງຈາກພວກໂຈນແກດີອານທັນ—ຊາວເລມັນທີ່ເຫລື້ອມໃສກັບເປັນຄົນຜິວຂາວ ແລະ ຖືກເອີ້ນວ່າຊາວນີໄຟ. ປະມານ ຄ.ສ. 5–16.
ບົດທີ 3
ກິດດີອານໄຮຜູ້ເປັນຫົວໜ້າໂຈນແກດີອານທັນສັ່ງໃຫ້ເລໂຄນິອັດ ແລະ ຊາວນີໄຟຍອມຈຳນົນ ແລະ ຍອມມອບແຜ່ນດິນໃຫ້ພວກເຂົາ—ເລໂຄນິອັດແຕ່ງຕັ້ງກິດກິດໂດໄນຂຶ້ນເປັນຫົວໜ້ານາຍທະຫານຂອງກອງທັບ—ຊາວນີໄຟເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ເຊຣາເຮັມລາ ແລະ ແຜ່ນດິນອຸດົມສົມບູນເພື່ອປ້ອງກັນຕົວເອງ. ປະມານ ຄ.ສ. 16–18.
ບົດທີ 4
ກອງທັບນີໄຟເອົາຊະນະພວກໂຈນແກດີອານທັນ—ກິດດີອານໄຮຖືກຂ້າຕາຍ, ແລະ ເຊັມນາໄຣຫາຜູ້ຮັບຕຳແໜ່ງແທນລາວຖືກແຂນຄໍ—ຊາວນີໄຟສັນລະເສີນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສຳລັບໄຊຊະນະຂອງພວກເຂົາ. ປະມານ ຄ.ສ. 19–22.
ບົດທີ 5
ຊາວນີໄຟກັບໃຈ ແລະ ປະຖິ້ມບາບຂອງພວກເຂົາ—ມໍມອນຂຽນປະຫວັດສາດຂອງຜູ້ຄົນຂອງເພິ່ນໄວ້ ແລະ ປະກາດພຣະຄຳອັນເປັນນິດແກ່ພວກເຂົາ—ອິດສະຣາເອນຈະເຕົ້າໂຮມຈາກການແຕກກະຈັດກະຈາຍອັນຍາວນານ. ປະມານ ຄ.ສ. 22–26.
ບົດທີ 6
ຊາວນີໄຟຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຂຶ້ນ—ຄວາມທະນົງຕົວ, ຄວາມຮັ່ງມີເປັນດີ, ແລະ ການແບ່ງຊັ້ນວັນນະເກີດຂຶ້ນ—ສາດສະໜາຈັກແຕກແຍກດ້ວຍຄວາມບໍ່ລົງລອຍກັນ—ຊາຕານນຳພາຜູ້ຄົນໃນການກະບົດຢ່າງເປີດເຜີຍ—ສາດສະດາຫລາຍທ່ານຂໍຮ້ອງໃຫ້ມີການກັບໃຈ ແລະ ໄດ້ຖືກຂ້າ—ຜູ້ຄາດຕະກຳພວກເພິ່ນສົມຄົບຄິດກະບົດເພື່ອໂຄ່ນລົ້ມຝ່າຍຜູ້ປົກຄອງ. ປະມານ ຄ.ສ. 26–30.
ບົດທີ 7
ຫົວໜ້າຜູ້ຕັດສິນຖືກຂ້າຕາຍ, ຜູ້ປົກຄອງຖືກໂຄ່ນລົ້ມ, ແລະ ຜູ້ຄົນແບ່ງແຍກກັນອອກເປັນຫລາຍເຜົ່າ—ຢາໂຄບຜູ້ຕໍ່ຕ້ານພຣະຄຣິດກາຍເປັນກະສັດຂອງກຸ່ມມົ້ວສຸມລັບ—ນີໄຟສັ່ງສອນເຖິງການກັບໃຈ ແລະ ສັດທາໃນພຣະຄຣິດ—ເຫລົ່າທູດມາປະຕິບັດສາດສະໜາກິດແກ່ເພິ່ນທຸກໆມື້, ແລະ ເພິ່ນໄດ້ໂຜດຍົກນ້ອງຊາຍຂອງເພິ່ນຂຶ້ນຈາກຕາຍ—ຫລາຍຄົນກັບໃຈ ແລະ ຮັບບັບຕິສະມາ. ປະມານ ຄ.ສ. 30–33.
ບົດທີ 8
ພະຍຸຝົນຟ້າຄະນອງ, ແຜ່ນດິນໄຫວ, ໄຟໄໝ້, ລົມບ້າໝູ, ແລະ ການພັງທະລາຍເປັນຫລັກຖານເຖິງການຄຶງຂອງພຣະຄຣິດ—ຜູ້ຄົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຖືກທຳລາຍ—ຄວາມມືດປົກຄຸມແຜ່ນດິນເປັນເວລາສາມມື້ສາມຄືນ—ຜູ້ທີ່ລອດຕາຍໂສກເສົ້າເສຍໃຈຫລາຍສຳລັບຄວາມບໍ່ເຊື່ອຖືຂອງພວກເຂົາ. ປະມານ ຄ.ສ. 33–34.
ບົດທີ 9
ຢູ່ໃນຄວາມມືດນັ້ນ, ສຸລະສຽງຂອງພຣະຄຣິດໄດ້ປະກາດການທຳລາຍຂອງຜູ້ຄົນຢ່າງຫລວງຫລາຍ ແລະ ຫລາຍຫົວເມືອງຍ້ອນວ່າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ—ພຣະອົງປ່າວປະກາດເຖິງການຖວາຍພຣະອົງເອງ, ປະກາດວ່າ ກົດຂອງໂມເຊສຳເລັດແລ້ວ, ແລະ ເຊື້ອເຊີນມະນຸດໃຫ້ມາຫາພຣະອົງ ແລະ ລອດ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 10
ມັນມີຄວາມງຽບສະຫງັດໃນແຜ່ນດິນເປັນເວລາຫລາຍຊົ່ວໂມງ—ສຸລະສຽງຂອງພຣະຄຣິດສັນຍາວ່າຈະເຕົ້າໂຮມຜູ້ຄົນຂອງພຣະອົງເໝືອນດັ່ງແມ່ໄກ່ເຕົ້າໂຮມລູກຂອງມັນ—ຄົນທີ່ຊອບທຳຫລາຍກວ່າໄດ້ຖືກຮັກສາໄວ້. ປະມານ ຄ.ສ. 34–35.
ບົດທີ 11
ພຣະບິດາໃຫ້ຖ້ອຍຄຳເຖິງບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ—ພຣະຄຣິດມາປະກົດ ແລະ ປະກາດການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ—ຝູງຊົນໄດ້ລູບຄຳຮອຍຢູ່ໃນພຣະຫັດ ແລະ ພຣະບາດ ແລະ ຢູ່ໃນຂ້າງຂອງພຣະອົງ—ພວກເຂົາຮ້ອງໂຮ ໂຮຊັນນາ—ພຣະອົງຈັດຕັ້ງແບບແຜນບັບຕິສະມາ—ວິນຍານແຫ່ງການຂັດແຍ້ງກັນມາຈາກມານ—ຄຳສອນຂອງພຣະຄຣິດຄື ມະນຸດຄວນເຊື່ອ ແລະ ຮັບບັບຕິສະມາ ແລະ ຮັບເອົາພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 12
ພຣະເຢຊູເອີ້ນ ແລະ ມອບໝາຍໜ້າທີ່ໃຫ້ສານຸສິດສິບສອງຄົນ—ພຣະອົງສິດສອນຊາວນີໄຟເໝືອນດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເທດສະໜາຢູ່ໂນນພູ—ພຣະອົງກ່າວຄຳບູລົມສຸກ—ຄຳສອນຂອງພຣະອົງຢູ່ເໜືອ ແລະ ສູງກວ່າກົດຂອງໂມເຊ—ມະນຸດຖືກບັນຊາໃຫ້ເປັນຄົນດີພ້ອມເໝືອນດັ່ງພຣະອົງ ແລະ ພຣະບິດາຂອງພຣະອົງເປັນ—ປຽບທຽບກັບ ມັດທາຍ 5. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 13
ພຣະເຢຊູສິດສອນຄຳອະທິຖານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ແກ່ຊາວນີໄຟ—ພວກເຂົາຄວນຮິບໂຮມຊັບສົມບັດໄວ້ໃນສະຫວັນ—ສານຸສິດສິບສອງຄົນຖືກບັນຊາໃຫ້ປະຕິບັດສາດສະໜາກິດໂດຍບໍ່ຄິດກ່ຽວກັບສິ່ງຂອງທາງໂລກ—ປຽບທຽບກັບ ມັດທາຍ 6. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 14
ພຣະເຢຊູບັນຊາວ່າ: ຢ່າກ່າວໂທດຜູ້ອື່ນ; ໃຫ້ທູນຂໍຈາກພຣະເຈົ້າ; ລະວັງສາດສະດາປອມ—ພຣະອົງສັນຍາວ່າ ຜູ້ທີ່ເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາຈະໄດ້ຮັບຄວາມລອດ—ປຽບທຽບກັບ ມັດທາຍ 7. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 15
ພຣະເຢຊູປະກາດວ່າກົດຂອງໂມເຊສົມບູນໃນພຣະອົງ—ຊາວນີໄຟແມ່ນແກະອີກຝູງໜຶ່ງ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ກ່າວເຖິງໃນເຢຣູຊາເລັມ—ເພາະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ຜູ້ຄົນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນເຢຣູຊາເລັມຈຶ່ງບໍ່ຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບແກະຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ແຕກກະຈັດກະຈາຍໄປ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 16
ພຣະເຢຊູຈະຢ້ຽມຢາມແກະອື່ນອີກທີ່ເສຍໄປຂອງອິດສະຣາເອນ—ໃນຍຸກສຸດທ້າຍ ພຣະກິດຕິຄຸນຈະໄປຫາຄົນຕ່າງຊາດ ແລ້ວຈຶ່ງໄປຫາເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ—ຜູ້ຄົນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນດ້ວຍຕາຂອງຕົນເອງເມື່ອພຣະອົງນຳຊີໂອນຄືນມາອີກ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 17
ພຣະເຢຊູແນະນຳໃຫ້ຝູງຊົນໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບຄຳເວົ້າຂອງພຣະອົງ ແລະ ອະທິຖານເພື່ອຄວາມເຂົ້າໃຈ—ພຣະອົງປິ່ນປົວຄົນເຈັບປ່ວຍ—ພຣະອົງອະທິຖານເພື່ອຝູງຊົນໂດຍໃຊ້ພາສາທີ່ບໍ່ສາມາດຈະຂຽນໄວ້ໄດ້—ເຫລົ່າທູດປະຕິບັດສາດສະໜາກິດແກ່ເດັກນ້ອຍ ແລະ ໄຟໄດ້ອ້ອມຮອບລູກໆຂອງພວກເຂົາໄວ້. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 18
ພຣະເຢຊູຈັດຕັ້ງສິນລະລຶກຂຶ້ນໃນບັນດາຊາວນີໄຟ—ພວກເຂົາຖືກສັ່ງໃຫ້ອະທິຖານເປັນປະຈຳໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ—ຜູ້ທີ່ຮັບເນື້ອໜັງ ແລະ ໂລຫິດຂອງພຣະອົງໂດຍບໍ່ມີຄ່າຄວນ ຈະອັບປະໂຫຍດ—ສານຸສິດໄດ້ຮັບອຳນາດເພື່ອມອບພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 19
ສານຸສິດສິບສອງຄົນປະຕິບັດສາດສະໜາກິດແກ່ຝູງຊົນ ແລະ ອະທິຖານເພື່ອຮັບເອົາພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ—ພວກເພິ່ນໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາ ແລະ ຮັບເອົາພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ແລະ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຈາກເຫລົ່າທູດ—ພຣະເຢຊູອະທິຖານດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ບໍ່ສາມາດຂຽນໄວ້ໄດ້—ພຣະອົງຢັ້ງຢືນເຖິງສັດທາອັນແຮງກ້າຂອງຊາວນີໄຟເຫລົ່ານີ້. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 20
ພຣະເຢຊູຈັດຫາເຂົ້າຈີ່ ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນຢ່າງໜ້າອັດສະຈັນ ແລະ ປະຕິບັດສິນລະລຶກແກ່ພວກເຂົາຕື່ມອີກ—ຜູ້ທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງຢາໂຄບຈະຮຽນຮູ້ເລື່ອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຈະໄດ້ເປັນເຈົ້າຂອງອາເມຣິກາ—ພຣະເຢຊູເປັນສາດສະດາຄືກັນກັບໂມເຊ, ແລະ ຊາວນີໄຟແມ່ນລູກຫລານຂອງສາດສະດາ—ຜູ້ຄົນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຸ່ມອື່ນໆຈະໄປເຕົ້າໂຮມກັນທີ່ເຢຣູຊາເລັມ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 21
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະເຕົ້າໂຮມກັນເມື່ອພຣະຄຳພີມໍມອນອອກມາ—ຄົນຕ່າງຊາດຈະໄດ້ຮັບການສະຖາປະນາເປັນຜູ້ທີ່ມີອິດສະລະພາບຢູ່ໃນອາເມຣິກາ—ພວກເຂົາຈະລອດຖ້າຫາກພວກເຂົາເຊື່ອ ແລະ ເຊື່ອຟັງ; ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຂົາຈະຖືກຕັດອອກ ແລະ ຖືກທຳລາຍ—ຊາວອິດສະຣາເອນຈະສ້າງເມືອງເຢຣູຊາເລັມໃໝ່ຂຶ້ນ, ແລະ ເຜົ່າຕ່າງໆທີ່ຫາຍໄປຈະກັບຄືນມາ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 22
ເມືອງຊີໂອນ ແລະ ຫລັກຂອງມັນຈະຖືກສະຖາປະນາຂຶ້ນໃນຍຸກສຸດທ້າຍ, ແລະ ຊາວອິດສະຣາເອນຈະຖືກເຕົ້າໂຮມເຂົ້າກັນໃນຄວາມເມດຕາ ແລະ ຄວາມອ່ອນໂຍນ—ພວກເຂົາຈະໄຊຊະນະ—ປຽບທຽບກັບ ເອຊາຢາ 54. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 23
ພຣະເຢຊູເຫັນພ້ອມກັບຄຳຂອງເອຊາຢາ—ພຣະອົງບັນຊາໃຫ້ຜູ້ຄົນຄົ້ນຫາສາດສະດາ—ຄຳຂອງຊາມູເອນຄົນເລມັນກ່ຽວກັບການຟື້ນຄືນຊີວິດຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນແຜ່ນຈາລຶກ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 24
ທູດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຈັດຕຽມທາງສຳລັບການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງ—ພຣະຄຣິດຈະປະທັບນັ່ງເປັນຜູ້ພິພາກສາ—ຊາວອິດສະຣາເອນຖືກບັນຊາໃຫ້ຈ່າຍສ່ວນສິບ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ—ປຶ້ມແຫ່ງຄວາມຊົງຈຳຖືກຮັກສາໄວ້—ປຽບທຽບກັບ ມາລາກີ 3. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 25
ໃນການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງ, ຄົນອວດດີ ແລະ ຄົນຊົ່ວຈະຖືກເຜົາຄືກັນກັບເຟືອງເຂົ້າ—ເອລີຢາຈະກັບຄືນມາກ່ອນມື້ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ໜ້າຢ້ານກົວນັ້ນ—ປຽບທຽບກັບ ມາລາກີ 4. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 26
ພຣະເຢຊູຊີ້ແຈງທັງໝົດນັບຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນເຖິງມື້ສຸດທ້າຍ—ເດັກແດງທາລົກ ແລະ ເດັກນ້ອຍເວົ້າເລື່ອງມະຫັດສະຈັນທີ່ບໍ່ອາດສາມາດຂຽນໄວ້ໄດ້—ຜູ້ທີ່ເຂົ້າຮ່ວມສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຄຣິດຖືວ່າສິ່ງຂອງທັງໝົດທີ່ພວກເຂົາມີເປັນຂອງສ່ວນລວມ. ປະມານ ຄ.ສ. 34.
ບົດທີ 27
ພຣະເຢຊູບັນຊາວ່າ ສາດສະໜາຈັກຄວນຖືກເອີ້ນຕາມພຣະນາມຂອງພຣະອົງ—ພາລະກິດ ແລະ ການເສຍສະລະຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງປະກອບເປັນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ—ມະນຸດຖືກບັນຊາໃຫ້ກັບໃຈ ແລະ ຮັບບັບຕິສະມາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຊຳລະໃຫ້ບໍລິສຸດ ໂດຍພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ—ພວກເຂົາຄວນເປັນດັ່ງທີ່ພຣະເຢຊູເປັນ. ປະມານ ຄ.ສ. 34–35.
ບົດທີ 28
ເກົ້າຄົນໃນສານຸສິດສິບສອງຄົນປາດຖະໜາ ແລະ ໄດ້ຮັບຄຳສັນຍາວ່າຈະໄດ້ຮັບມູນມໍລະດົກໃນອານາຈັກຂອງພຣະຄຣິດ ເວລາພວກເພິ່ນສິ້ນຊີວິດໄປ—ຊາວນີໄຟອີກສາມຄົນປາດຖະໜາ ແລະ ໄດ້ຮັບອຳນາດໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍ ເພື່ອວ່າພວກເພິ່ນຈະໄດ້ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນໂລກຈົນກວ່າພຣະເຢຊູຈະສະເດັດມາອີກ—ພວກເພິ່ນໄດ້ປ່ຽນສະພາບ ແລະ ໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ເອີ່ຍປາກບໍ່ໄດ້, ແລະ ໃນປະຈຸບັນນີ້ພວກເພິ່ນກໍຍັງປະຕິບັດສາດສະໜາກິດໃນທ່າມກາງມະນຸດຢູ່. ປະມານ ຄ.ສ. 34–35.
ບົດທີ 29
ການອອກມາຂອງພຣະຄຳພີມໍມອນຄືເຄື່ອງໝາຍທີ່ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນເຕົ້າໂຮມຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງສຳເລັດ—ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດການເປີດເຜີຍ ແລະ ຂອງປະທານຂອງພຣະອົງໃນຍຸກສຸດທ້າຍຈະຖືກສາບແຊ່ງ. ປະມານ ຄ.ສ. 34–35.
ບົດທີ 30
ຄົນຕ່າງຊາດໃນຍຸກສຸດທ້າຍຖືກບັນຊາໃຫ້ກັບໃຈ, ມາຫາພຣະຄຣິດ, ແລະ ຖືກນັບເຂົ້າຢູ່ນຳເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ. ປະມານ ຄ.ສ. 34–35.