1 Τότε ο Άλμα, βλέποντας ότι τα λόγια του Αμουλέκ είχαν αποστομώσει τον Ζηεζρώμ, επειδή είδε ότι ο Αμουλέκ τον έπιασε να ψεύδεται και να εξαπατά για να τον καταστρέψει, και βλέποντας ότι άρχισε να τρέμει από τη συναίσθηση της ενοχής του, άνοιξε το στόμα του και άρχισε να του μιλά, και να επαληθεύει τα λόγια του Αμουλέκ, και να εξηγεί εκτενώς, δηλαδή να αναπτύσσει τις γραφές περισσότερο από ό,τι είχε κάνει ο Αμουλέκ.

2 Τα λόγια λοιπόν που είπε ο Άλμα προς τον Ζηεζρώμ τα άκουγε ο λαός τριγύρω, γιατί το πλήθος ήταν μεγάλο, και μίλησε με τον έξης τρόπο:

3 Λοιπόν, Ζηεζρώμ, βλέποντας ότι πιάστηκες στην ψευτιά και στην πανουργία σου, αφού δεν έχεις πει ψέματα μόνο προς τους ανθρώπους αλλά έχεις πει ψέματα προς τον Θεό, γιατί ιδού, εκείνος γνωρίζει όλες σου τις σκέψεις, και βλέπεις ότι οι σκέψεις σου μας έγιναν γνωστές από το Πνεύμα του.

4 Και βλέπεις ότι ξέρουμε ότι το σχέδιό σου ήταν πολύ πανούργο σχέδιο, σαν την πανουργία του διαβόλου, λέγοντας ψέματα και εξαπατώντας αυτόν τον λαό για να μπορέσεις να τους θέσεις εναντίον μας, για να μας καθυβρίσουν και να μας εκβάλουν –

5 Τώρα αυτό ήταν σχέδιο του εναντίου σου, και αυτός έχει ασκήσει τη δύναμή του μέσω εσού. Θέλω λοιπόν να θυμάστε ότι ό,τι λέω σε σένα τα λέω σε όλους.

6 Και ιδού, λέω σε όλους εσάς ότι αυτό ήταν παγίδα του εναντίου, που την έστησε για να πιάσει αυτόν τον λαό, για να σας έχει υπό την κυριαρχία του για να σας περιβάλλει με τις αλυσίδες του, για να σας σύρει αλυσοδεμένους σε παντοτινό όλεθρο, σύμφωνα με τη δύναμη της αιχμαλωσίας του.

7 Λοιπόν, όταν ο Άλμα είπε αυτά τα λόγια, ο Ζηεζρώμ άρχισε να τρέμει πολύ περισσότερο, διότι πείσθηκε ακόμη πιο πολύ για τη δύναμη του Θεού. Και επίσης πείσθηκε ότι ο Άλμα και ο Αμουλέκ τον είχαν καταλάβει, γιατί είχε πεισθεί ότι ήξεραν τις σκέψεις και τις προθέσεις της καρδιάς του, αφού τους είχε δοθεί δύναμη να μπορούν να γνωρίζουν αυτά κατά το πνεύμα της προφητείας.

8 Και ο Ζηεζρώμ άρχισε να τους ρωτά με επιμέλεια, για να μπορέσει να μάθει περισσότερα σχετικά με τη βασιλεία του Θεού. Και είπε στον Άλμα: Τι σημαίνει αυτό που είπε ο Αμουλέκ για την ανάσταση των νεκρών, ότι όλοι θα εγερθούν από τους νεκρούς, και οι δίκαιοι και οι άδικοι, και θα προσαχθούν να σταθούν εμπρός στον Θεό για να κριθούν σύμφωνα με τα έργα τους;

9 Και τότε ο Άλμα άρχισε να του αναπτύσσει όλα αυτά λέγοντας: Έχει δοθεί σε πολλούς να ξέρουν τα μυστήρια του Θεού. Παρά ταύτα, τίθενται υπό αυστηρή εντολή ότι δεν πρέπει να τα αποκαλύπτουν παρά μόνο κατά το τμήμα εκείνο του λόγου του το οποίο έχει δώσει στα τέκνα των ανθρώπων, ανάλογα με την προσοχή και την επιμέλεια που του δείχνουν.

10 Και γι’ αυτό, αυτός που θα σκληρύνει την καρδιά του, αυτός λαμβάνει το μικρότερο τμήμα του λόγου. Και εκείνος που δεν θα σκληρύνει την καρδιά του, σε εκείνον θα δοθεί το μεγαλύτερο μέρος του λόγου, μέχρις ότου του δοθεί να ξέρει τα μυστήρια του Θεού, μέχρις ότου να τα μάθει όλα πλήρως.

11 Και αυτοί που θα σκληρύνουν την καρδιά τους, σε αυτούς δίνεται το μικρότερο τμήμα του λόγου μέχρις ότου δεν ξέρουν τίποτα σχετικά με τα μυστήρια. Και τότε σύρονται αιχμάλωτοι από τον διάβολο, και οδηγούνται κατά το θέλημά του στην καταστροφή. Λοιπόν αυτό είναι εκείνο που υπονοούν οι αλυσίδες της κόλασης.

12 Και ο Αμουλέκ έχει μιλήσει απλά σχετικά με τον θάνατο, και για την ανάσταση από τη θνητότητα αυτήν σε κατάσταση αθανασίας, και προσαγωγή εμπρός στο βήμα του Θεού, για να κριθούμε σύμφωνα με τα έργα μας.

13 Τότε, αν οι καρδιές μας έχουν σκληρύνει, μάλιστα, αν έχουμε σκληρύνει τις καρδιές μας ενάντια στον λόγο, τόσο που να μην υπάρχει μέσα μας, τότε η κατάστασή μας θα είναι απαίσια, επειδή τότε θα καταδικαστούμε.

14 Επειδή τα λόγια μας θα μας καταδικάσουν, μάλιστα, όλα τα έργα μας θα μας καταδικάσουν. Δεν θα βρεθούμε ακηλίδωτοι, και οι σκέψεις μας κι αυτές θα μας καταδικάσουν. Και σε αυτήν την απαίσια κατάσταση δεν θα τολμούμε να κοιτάξουμε ψηλά προς τον Θεό μας, και πολύ θα επιθυμούσαμε να μπορούσαμε να προστάζαμε τις πέτρες και τα βουνά να πέσουν επάνω μας, να μας κρύψουν από την παρουσία του.

15 Όμως αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να έλθουμε και να σταθούμε εμπρός του στη δόξα του και στη δύναμή του, και στην ισχύ του, στη μεγαλοσύνη του και στην κυριαρχία του, και να αναγνωρίσουμε προς παντοτινή ντροπή μας ότι όλες οι κρίσεις του είναι δίκαιες, ότι είναι δίκαιος σε όλα του τα έργα, και ότι είναι πολυεύσπλαχνος προς όλα τα τέκνα των ανθρώπων, και ότι έχει κάθε δύναμη να σώσει κάθε άνθρωπο που πιστεύει στο όνομά του και παράγει καρπό αρμόζοντα προς μετάνοια.

16 Και τώρα ιδού, σας λέω, ύστερα έρχεται θάνατος, μάλιστα ο δεύτερος θάνατος που είναι πνευματικός θάνατος. Τότε είναι ο καιρός που όποιος πεθάνει μέσα στις αμαρτίες του, κατά τον υλικό θάνατο, θα υποστεί επίσης πνευματικό θάνατο. Μάλιστα, θα πεθάνει ως προς εκείνα που ανήκουν στη χρηστότητα.

17 Τότε είναι ο καιρός που τα βασανιστήρια τους θα είναι σαν λίμνη από φωτιά και θειάφι, της οποίας η φλόγα ανεβαίνει στους αιώνες των αιώνων. Και τότε είναι ο καιρός που θα συρθούν αλυσοδεμένοι σε παντοτινή καταστροφή, σύμφωνα με τη δύναμη και την αιχμαλωσία του Σατανά, αφού θα τους έχει υποτάξει σύμφωνα με το θέλημά του.

18 Τότε, σας λέω, αυτοί θα είναι σαν να μην έχει γίνει λύτρωση, επειδή δεν μπορούν να λυτρωθούν κατά τη δικαιοσύνη του Θεού. Και δεν μπορούν να πεθάνουν, αφού δεν θα υπάρχει πια διαφθορά.

19 Λοιπόν συνέβη ώστε όταν ο Άλμα σταμάτησε να λέει αυτά τα λόγια, η έκπληξη του λαού άρχισε να είναι μεγαλύτερη.

20 Όμως ήταν κάποιος Αντιόνα, που ήταν ένας από τους κυριότερους άρχοντες ανάμεσά τους, ο οποίος προχώρησε εμπρός και του είπε: Τι είναι αυτό που είπες, ότι οι άνθρωποι θα εγερθούν από τους νεκρούς και θα αλλάξουν από αυτήν τη θνητή σε αθάνατη κατάσταση, ώστε η ψυχή να μην μπορεί ποτέ να πεθάνει;

21 Τι εννοεί η αγία γραφή που λέει ότι ο Θεός έθεσε χερουβείμ και φλόγινη ρομφαία ανατολικά του κήπου της Εδέμ, μήπως οι προπάτορές μας εισέλθουν και φάνε από τον καρπό του δένδρου της ζωής, και ζήσουν αιωνίως; Έτσι λοιπόν βλέπουμε ότι δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να ζήσουν για πάντα.

22 Τότε ο Άλμα του είπε: Αυτό ακριβώς είναι που ετοιμαζόμουν να εξηγήσω. Λοιπόν βλέπουμε ότι ο Αδάμ έπεσε τρώγοντας τον απαγορευμένο καρπό, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Και έτσι βλέπουμε ότι με την πτώση του, όλη η ανθρωπότητα είχε υποστεί πτώση και ήταν χαμένη.

23 Και τώρα ιδού, σας λέω ότι αν ήταν δυνατόν να φάει ο Αδάμ από τον καρπό του δένδρου της ζωής εκείνη τη στιγμή, δεν θα είχε υπάρξει θάνατος, και ο λόγος θα είχε ακυρωθεί, κάνοντας τον Θεό ψεύτη, διότι είπε: Αν φας, εξάπαντος θα πεθάνεις.

24 Και βλέπουμε ότι ο θάνατος έρχεται στην ανθρωπότητα, μάλιστα, ο θάνατος για τον οποίον έχει μιλήσει ο Αμουλέκ, που είναι ο υλικός θάνατος. Παρά ταύτα δόθηκε στον άνθρωπο ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο να μπορεί να μετανοήσει. Γι’ αυτό αυτή η ζωή έγινε κατάσταση δοκιμασίας. Μία περίοδος για να προετοιμασθεί να συναντήσει τον Θεό· μία περίοδος για να προετοιμασθεί για εκείνη την ατελείωτη κατάσταση, για την οποία μιλήσαμε, η οποία είναι μετά την ανάσταση των νεκρών.

25 Λοιπόν, αν δεν ήταν το σχέδιο της απολύτρωσης, το οποίο τέθηκε από καταβολής κόσμου, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ανάσταση των νεκρών. Όμως, τέθηκε σχέδιο απολύτρωσης, το οποίο θα πραγματοποιήσει την ανάσταση των νεκρών, για την οποία έχει γίνει λόγος.

26 Και τώρα ιδού, αν ήταν δυνατόν οι προπάτορές μας να μπορούσαν να είχαν προχωρήσει και να είχαν φάει από το δένδρο της ζωής, θα ήταν για πάντα δυστυχείς, χωρίς να έχουν δοκιμαστική κατάσταση. Έτσι λοιπόν, το σχέδιο απολύτρωσης θα είχε ματαιωθεί και ο λόγος του Θεού θα είχε ακυρωθεί, χωρίς καμία ισχύ.

27 Όμως ιδού, δεν ήταν έτσι, αλλά καθορίσθηκε οι άνθρωποι να πρέπει να πεθάνουν, και μετά τον θάνατο να πρέπει να έλθουν προς κρίση, αυτήν την ίδια κρίση για την οποία έχουμε μιλήσει, που είναι το τέλος.

28 Και αφού ο Θεός καθόρισε αυτά όλα να συμβούν στους ανθρώπους, ιδού, τότε είδε ότι ήταν σκόπιμο να ξέρουν οι άνθρωποι αυτά όλα τα οποία τους είχε καθορίσει.

29 Γι’ αυτό έστειλε αγγέλους να συνομιλήσουν μαζί τους, οι οποίοι έκαναν τους ανθρώπους να δουν τη δόξα του.

30 Και άρχισαν από εκείνη τη στιγμή να επικαλούνται το όνομά του. Γι’ αυτό ο Θεός συνομίλησε με τους ανθρώπους και τους έκανε γνωστό το σχέδιο της απολύτρωσης, το οποίο είχε προετοιμασθεί από καταβολής κόσμου. Και τους το έκανε γνωστό ανάλογα με την πίστη και τη μετάνοιά τους και τα άγια έργα τους.

31 Επομένως, έδωσε εντολές στους ανθρώπους, αφού αυτοί είχαν πρώτα παραβεί τις πρώτες εντολές κατά τα όσα ήταν εγκόσμια, και αφού έγιναν σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό από το κακό, θέτοντας τον εαυτό τους σε κατάσταση να ενεργούν, δηλαδή αφού τέθηκαν σε κατάσταση να ενεργούν σύμφωνα με τη θέλησή τους και την επιθυμία τους, για να κάνουν είτε κακό είτε καλό –

32 Γι’ αυτό ο Θεός τους έδωσε εντολές, αφού τους είχε κάνει γνωστό το σχέδιο απολύτρωσης, ότι δεν έπρεπε να κάνουν κακό, αφού η ποινή τους θα ήταν δεύτερος θάνατος, που ήταν παντοτινός θάνατος ως προς εκείνα που αφορούν στη χρηστότητα. Γιατί σαν αυτούς το σχέδιο απολύτρωσης δεν θα είχε ισχύ, επειδή τα έργα δικαιοσύνης δεν μπορούσαν να καταστραφούν, σύμφωνα με την υπέρτατη καλοσύνη του Θεού.

33 Όμως ο Θεός κάλεσε τους ανθρώπους, στο όνομα του Υιού του, (αφού αυτό ήταν το σχέδιο απολύτρωσης που είχε τεθεί) λέγοντας: Αν μετανοήσετε και δεν σκληρύνετε την καρδιά σας, τότε θα έχω ευσπλαχνία για εσάς, μέσω του Μονογενούς μου Υιού.

34 Γι’ αυτό, όποιος μετανοήσει και δεν σκληρύνει την καρδιά του, θα διεκδικήσει ευσπλαχνία μέσω του Μονογενούς μου Υιού, προς άφεση των αμαρτιών του, και αυτοί θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου.

35 Και όποιος σκληρύνει την καρδιά του και κάνει ανομία, ιδού, ορκίζομαι στην οργή μου ότι δεν θα εισέλθει στην ανάπαυσή μου.

36 Και τώρα, αδελφοί μου, ιδού, σας λέω ότι αν σκληρύνετε την καρδιά σας δεν θα εισέλθετε στην ανάπαυση του Κυρίου. Γι’ αυτό, η ανομία σας αποτελεί πρόκληση προς αυτόν για να στείλει την οργή του επάνω σας όπως κατά την πρώτη πρόκληση, μάλιστα, σύμφωνα με τον λόγο του κατά την τελευταία πρόκληση, όπως και την πρώτη, προς την παντοτινή καταστροφή της ψυχής σας. Επομένως, σύμφωνα με τον λόγο του, προς τον τελευταίο θάνατο, όπως και τον πρώτο.

37 Και τώρα, αδελφοί μου, βλέποντας ότι τα ξέρουμε αυτά, και είναι αλήθεια, ας μετανοήσουμε, και να μην σκληρύνουμε την καρδιά μας, για να μην προκαλέσουμε τον Κύριο τον Θεό μας να ρίξει την οργή του προς εμάς κατά τις δεύτερες αυτές εντολές τις οποίες μας έχει δώσει. Όμως ας εισέλθουμε στην ανάπαυση του Θεού, η οποία έχει προετοιμασθεί σύμφωνα με τον λόγο του.