1 Και τώρα συνέβη ώστε κατά τον ενδέκατο μήνα του δεκάτου ενάτου χρόνου, κατά την δέκατη ημέρα του μηνός, τα στρατεύματα των Λαμανιτών εθεάθησαν να πλησιάζουν προς τη γη του Αμμωνίχα.

2 Και ιδού, η πόλη είχε ανοικοδομηθεί, και ο Μορόνι είχε εγκαταστήσει στρατό στα σύνορα της πόλης, και είχαν ρίξει χώμα ολόγυρα για να τους προασπίσει από τα βέλη και τις πέτρες των Λαμανιτών· επειδή ιδού, πολεμούσαν με πέτρες και με βέλη.

3 Ιδού, είπα ότι η πόλη του Αμμωνίχα είχε ανοικοδομηθεί. Σας λέω, μάλιστα, ότι είχε εν μέρει ανοικοδομηθεί. Και επειδή οι Λαμανίτες την είχαν καταστρέψει μια φορά εξαιτίας της ανομίας του λαού, υπέθεταν ότι θα γινόταν πάλι εύκολη λεία γι’ αυτούς.

4 Όμως ιδού, πόσο μεγάλη ήταν η απογοήτευσή τους, επειδή ιδού, οι Νεφίτες είχαν σκάψει ένα ύψωμα χώματος τριγύρω τους, το οποίο ήταν τόσο ψηλό, ώστε οι Λαμανίτες δεν μπορούσαν να ρίξουν τις πέτρες τους και τα βέλη τους σε αυτούς ώστε να έχουν αποτέλεσμα, ούτε μπορούσαν να έλθουν κατεπάνω τους παρεκτός από τον τόπο εισόδου.

5 Λοιπόν αυτήν τη στιγμή οι αρχιστράτηγοι των Λαμανιτών έμειναν υπερβολικά έκπληκτοι, λόγω της σοφίας των Νεφιτών στην προετοιμασία των τόπων ασφάλειάς τους.

6 Λοιπόν οι ηγέτες των Λαμανιτών νόμισαν, λόγω του μεγάλου τους αριθμού, μάλιστα, νόμισαν ότι θα είχαν το προνόμιο να καταπέσουν επάνω τους όπως είχαν κάνει μέχρι στιγμής. Μάλιστα, και είχαν επίσης προετοιμασθεί με ασπίδες και με θώρακες, και είχαν επίσης προετοιμασθεί με ενδύματα από δέρμα, μάλιστα, πολύ χοντρά ενδύματα που να καλύπτουν τη γύμνια τους.

7 Και έτσι προετοιμασμένοι νόμιζαν ότι θα μπορούσαν εύκολα να υπερνικήσουν και να υποτάξουν τους αδελφούς τους στον ζυγό της υποδούλωσης, ή να τους θανατώσουν και να τους σφάξουν σύμφωνα με την ευχαρίστησή τους.

8 Όμως ιδού, προς μεγάλη τους έκπληξη, εκείνοι ήταν προετοιμασμένοι γι’ αυτούς, κατά τρόπο άγνωστο μέχρι τότε στα τέκνα του Λεχί. Λοιπόν ήταν προετοιμασμένοι για τους Λαμανίτες, να πολεμήσουν κατά το είδος των οδηγιών του Μορόνι.

9 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες, δηλαδή οι Αμαλικιχίτες, ήταν υπερβολικά έκπληκτοι με το είδος των προετοιμασιών τους για πόλεμο.

10 Τώρα, αν ο βασιλιάς Αμαλικίχα είχε κατεβεί από τη γη του Νεφί, επικεφαλής του στρατού του, ίσως να είχε κάνει τους Λαμανίτες να είχαν επιτεθεί στους Νεφίτες στην πόλη του Αμμωνίχα, επειδή ιδού, δεν νοιαζόταν για το αίμα του λαού του.

11 Όμως ιδού, ο Αμαλικίχα δεν κατέβηκε ο ίδιος σε μάχη. Και ιδού, οι αρχιστράτηγοί του δεν τόλμησαν να επιτεθούν στους Νεφίτες στην πόλη του Αμμωνίχα, επειδή ο Μορόνι είχε μετατρέψει τη διοίκηση των υποθέσεων μεταξύ των Νεφιτών, τόσο πολύ ώστε οι Λαμανίτες απογοητεύτηκαν στους τόπους της οπισθοχώρησής τους και δεν μπορούσαν να τους επιτεθούν.

12 Γι’ αυτό οπισθοχώρησαν στην έρημο, και πήραν το στρατόπεδό τους και βάδισαν προς τη γη του Νώε, υποθέτοντας ότι αυτό θα ήταν το επόμενο καλύτερο μέρος γι’ αυτούς για να επιτεθούν στους Νεφίτες.

13 Επειδή δεν ήξεραν ότι ο Μορόνι είχε οχυρώσει, δηλαδή είχε χτίσει οχυρά ασφαλείας για κάθε πόλη, σε όλη τη χώρα τριγύρω. Γι’ αυτό, βάδισαν εμπρός προς τη γη του Νώε με σταθερή απόφαση. Μάλιστα, οι επικεφαλής αρχιστράτηγοί τους ήλθαν και πήραν όρκο ότι θα κατέστρεφαν τον λαό αυτής της πόλης.

14 Όμως ιδού, προς μεγάλη τους έκπληξη, η πόλη του Νώε, που μέχρι τότε ήταν ένα ασθενές σημείο, είχε τώρα, με τα μέσα του Μορόνι, γίνει δυνατή, μάλιστα, τόσο που να υπερβαίνει σε δύναμη την πόλη του Αμμωνίχα.

15 Και τώρα, ιδού, αυτό ήταν σοφό εκ μέρους του Μορόνι, επειδή υπέθεσε ότι θα φοβόνταν στην πόλη του Αμμωνίχα, και καθώς η πόλη του Νώε μέχρι τώρα υπήρξε το πιο αδύνατο σημείο της χώρας, γι’ αυτό θα βάδιζαν προς τα εκεί για μάχη. Και έτσι έγινε σύμφωνα με τις επιθυμίες του.

16 Και ιδού, ο Μορόνι όρισε τον Λεχί να είναι αρχιστράτηγος των ανδρών αυτής της πόλης. Και ήταν αυτός ο ίδιος ο Λεχί που πολέμησε με τους Λαμανίτες στην κοιλάδα στα ανατολικά του ποταμού Σιδώνα.

17 Και τώρα ιδού, συνέβη ώστε, όταν ανακάλυψαν οι Λαμανίτες ότι ο Λεχί ήταν διοικητής της πόλης, πάλι απογοητεύτηκαν, γιατί φοβόνταν το Λεχί υπερβολικά. Μολαταύτα, οι αρχιστράτηγοί τους είχαν ορκιστεί με ιερό όρκο να επιτεθούν στην πόλη. Γι’ αυτό, έφεραν κοντά τα στρατεύματά τους.

18 Τώρα ιδού, οι Λαμανίτες δεν μπορούσαν να μπουν μέσα στα οχυρά ασφαλείας από κανένα άλλο μέρος παρά μόνο από την είσοδο, εξαιτίας του ύψους της όχθης που είχαν σχηματίσει, και του βάθους του χαρακώματος που είχε σκαφθεί τριγύρω, παρά μόνο αν ήταν από την είσοδο.

19 Και έτσι ήταν προετοιμασμένοι οι Νεφίτες να καταστρέψουν όλους όσους θα επιχειρούσαν να σκαρφαλώσουν για να μπουν στο οχυρό με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, ρίχνοντας από πάνω σε αυτούς πέτρες και βέλη.

20 Έτσι ήταν προετοιμασμένοι, μάλιστα, ένα σώμα από τους ισχυρότερους άνδρες τους, με τα σπαθιά τους και τις σφενδόνες τους, να κατατροπώσουν όλους όσους θα επιχειρούσαν να μπουν στον τόπο της ασφαλείας τους από το σημείο της εισόδου. Και έτσι ήταν προετοιμασμένοι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από τους Λαμανίτες.

21 Και συνέβη ώστε οι λοχαγοί των Λαμανιτών έφεραν τα στρατεύματά τους εμπρός στο σημείο εισόδου, και άρχισαν να μάχονται με τους Νεφίτες για να μπουν στον τόπο της ασφαλείας τους. Όμως ιδού, τους απέκρουαν από καιρού εις καιρόν, τόσο πολύ ώστε θανατώνονταν με τεράστια σφαγή.

22 Λοιπόν όταν ανακάλυψαν ότι δεν μπορούσαν να κυριαρχήσουν επί των Νεφιτών από το πέρασμα, άρχισαν να γκρεμίζουν τα αναχώματά τους, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν ένα πέρασμα για τα στρατεύματά τους, ώστε να έχουν ίση ευκαιρία να πολεμήσουν. Όμως ιδού, κατά τις προσπάθειες αυτές σαρώθηκαν από τις πέτρες και τα βέλη που τους έριχναν. Και αντί να γεμίσουν τα χαρακώματά τους γκρεμίζοντας κάτω τα αναχώματα, γέμισαν μέχρι ενός σημείου με τα νεκρά και πληγωμένα σώματά τους.

23 Έτσι οι Νεφίτες είχαν κάθε κυριαρχία επί των εχθρών τους. Και έτσι επιχειρούσαν οι Λαμανίτες να καταστρέψουν τους Νεφίτες μέχρι που σκοτώθηκαν όλοι οι αρχιστράτηγοί τους. Μάλιστα, και περισσότεροι από χίλιοι Λαμανίτες σκοτώθηκαν, ενώ από την άλλη πλευρά, δεν υπήρχε ούτε μια ψυχή από τους Νεφίτες που να είχε σκοτωθεί.

24 Υπήρχαν περίπου πενήντα που είχαν πληγωθεί, που είχαν εκτεθεί στα βέλη των Λαμανιτών μέσα από το πέρασμα, όμως ήταν προασπισμένοι από τις ασπίδες τους, και από τους θώρακές τους, και τις περικεφαλαίες τους, τόσο πολύ ώστε τα τραύματά τους ήταν στα πόδια τους, πολλά από τα οποία ήταν πολύ σοβαρά.

25 Και συνέβη ώστε όταν είδαν οι Λαμανίτες ότι οι αρχιστράτηγοί τους είχαν όλοι σκοτωθεί, τράπηκαν σε φυγή στην έρημο. Και συνέβη ώστε επέστρεψαν στη γη του Νεφί, για να πληροφορήσουν τον βασιλιά τους, τον Αμαλικίχα, ο οποίος ήταν Νεφίτης από τη γέννησή του, σχετικά με τη μεγάλη τους απώλεια.

26 Και συνέβη ώστε εκείνος θύμωσε υπερβολικά με τους ανθρώπους του, επειδή δεν είχε πραγματοποιήσει την επιθυμία του επί των Νεφιτών. Δεν τους είχε υποτάξει στον ζυγό της υποδούλωσης.

27 Μάλιστα, ήταν υπερβολικά οργισμένος, και καταριόταν τον Θεό, και επίσης τον Μορόνι, δίνοντας όρκο ότι θα έπινε το αίμα του. Και αυτό επειδή ο Μορόνι είχε τηρήσει τις εντολές του Θεού κατά την προετοιμασία για την ασφάλεια του λαού του.

28 Και συνέβη ώστε, από την άλλη πλευρά, ο λαός του Νεφί ευχαριστούσε τον Κύριο τον Θεό του, λόγω της απαράμιλλης δύναμής του κατά τη λύτρωσή τους από τα χέρια των εχθρών τους.

29 Και έτσι τελείωσε ο δέκατος ένατος χρόνος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.

30 Μάλιστα, και υπήρχε συνεχής ειρήνη ανάμεσά τους, και υπερβολικά μεγάλη ευημερία στην εκκλησία λόγω της επιμέλειας και της μεγάλης προσοχής τους που έδιναν στον λόγο του Θεού, ο οποίος κηρύττετο σε αυτούς από τον Ήλαμαν και τον Σιβλών και τον Κοριάντον και τον Αμμών και τους αδελφούς του, μάλιστα, και από όλους εκείνους που είχαν χειροτονηθεί κατά την αγία τάξη του Θεού, που είχαν βαπτισθεί προς μετάνοια, και είχαν σταλεί να κηρύξουν ανάμεσα στον λαό.