1 Και συνέβη ώστε κατά τον ενδέκατο χρόνο της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί, κατά την πέμπτη ημέρα του δεύτερου μήνα, αφού υπήρχε μεγάλη ειρήνη στη γη του Ζαραχέμλα, αφού δεν υπήρχαν ούτε πόλεμοι ούτε διαμάχες για ορισμένο αριθμό ετών, ακόμα και μέχρι την πέμπτη ημέρα του δεύτερου μήνα κατά τον ενδέκατο χρόνο, ακούστηκε κραυγή πολέμου σε ολόκληρη τη χώρα.

2 Γιατί ιδού, τα στρατεύματα των Λαμανιτών είχαν έλθει στην πλευρά της ερήμου, στα σύνορα της χώρας, ακόμα και μέσα στην πόλη του Αμμωνιχά, και άρχισαν να σκοτώνουν τον λαό και να καταστρέφουν την πόλη.

3 Και τώρα συνέβη ώστε, προτού μπορέσουν οι Νεφίτες να συγκεντρώσουν αρκετό στρατό για να τους εκδιώξουν από τη χώρα, αυτοί είχαν καταστρέψει τον λαό που ήταν στην πόλη του Αμμωνιχά, και επίσης μερικούς γύρω στα σύνορα του Νώε, και άλλους είχαν πάρει αιχμαλώτους στην έρημο.

4 Λοιπόν συνέβη ώστε οι Νεφίτες επιθυμούσαν να αποκτήσουν αυτούς που είχαν μεταφερθεί ως αιχμάλωτοι στην έρημο.

5 Γι’ αυτό, αυτός που είχε οριστεί αρχηγός των στρατευμάτων των Νεφιτών, (και το όνομά του ήταν Ζώραμ, και είχε δύο υιούς, τον Λεχί και τον Άχα) – λοιπόν ο Ζώραμ και οι δύο του υιοί, ξέροντας ότι ο Άλμα ήταν αρχιερέας επί της εκκλησίας, και έχοντας ακούσει ότι είχε το πνεύμα της προφητείας, γι’ αυτό πήγαν σε αυτόν και του ζήτησαν να μάθουν αν ο Κύριος ήθελε να πάνε μέσα στην έρημο να ψάξουν τους αδελφούς τους, οι οποίοι είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι από τους Λαμανίτες.

6 Και συνέβη ώστε ο Άλμα ρώτησε τον Κύριο σχετικά με αυτό το θέμα. Και ο Άλμα επέστρεψε και τους είπε: Ιδού, οι Λαμανίτες θα διασχίσουν τον ποταμό Σιδώνα στα νότια της ερήμου, μακριά πέρα από τα σύνορα της γης του Μαντάι. Και ιδού, εκεί θα τους συναντήσετε, στα ανατολικά του ποταμού Σιδώνα, και εκεί ο Κύριος θα παραδώσει σε σας τους αδελφούς σας που τους έχουν πιάσει αιχμαλώτους οι Λαμανίτες.

7 Και συνέβη ώστε ο Ζώραμ και οι υιοί του διέσχισαν τον ποταμό Σιδώνα με τα στρατεύματά τους, και προήλασαν μακριά, πέρα από τα σύνορα του Μαντάι μέσα στη νότια έρημο, η οποία ήταν στην ανατολική πλευρά του ποταμού Σιδώνα.

8 Και έπεσαν καταπάνω στα στρατεύματα των Λαμανιτών, και οι Λαμανίτες διασκορπίστηκαν και ωθήθηκαν στην έρημο. Και πήραν τους αδελφούς τους που είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι από τους Λαμανίτες, και ούτε μια ψυχή από αυτούς που είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι δεν είχε χαθεί. Και μεταφέρθηκαν από τους αδελφούς τους για να κατέχουν τα δικά τους εδάφη.

9 Και έτσι τελείωσε ο ενδέκατος χρόνος των δικαστών, αφού οι Λαμανίτες εξεδιώχθησαν από τη χώρα, και ο λαός του Αμμωνιχά καταστράφηκε. Μάλιστα, κάθε ζώσα ψυχή των Αμμωνιχιτών καταστράφηκε, και η μεγάλη πόλη τους επίσης, την οποία έλεγαν ότι δεν μπορούσε να καταστρέψει ο Θεός λόγω της μεγαλοσύνης της.

10 Όμως ιδού, σε μία ημέρα ερημώθηκε, και τα κουφάρια κατασπαράσσονταν από σκυλιά και άγρια ζώα της ερήμου.

11 Παρά ταύτα, ύστερα από πολλές ημέρες τα νεκρά σώματά τους συσσωρεύτηκαν επάνω στο πρόσωπο της γης, και καλύφθηκαν από μία λεπτή επικάλυψη. Και τώρα τόσο έντονη ήταν η μυρωδιά αυτών, που ο λαός δεν πήγε να κατέχει τη χώρα του Αμμωνιχά για πολλά χρόνια. Και αποκαλείτο Ερήμωση των Νεχώρ, διότι ήταν με την ομολογία του Νεχώρ, οι οποίοι φονεύθηκαν, και η γη τους παρέμεινε έρημη.

12 Και δεν ήλθαν ξανά οι Λαμανίτες να πολεμήσουν εναντίον των Νεφιτών μέχρι τον δέκατο τέταρτο χρόνο της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί. Και έτσι, επί τρία χρόνια ο λαός του Νεφί είχε συνεχή ειρήνη σε όλη τη χώρα.

13 Και ο Άλμα με τον Αμουλέκ πήγαιναν και κήρυτταν μετάνοια στον λαό, στους ναούς τους και στα ιερά τους, και επίσης στις συναγωγές τους, οι οποίες είχαν κτισθεί κατά τον τρόπο των Ιουδαίων.

14 Και όσοι άκουγαν τα λόγια τους, σε αυτούς απεκάλυπταν τον λόγο του Θεού, χωρίς καμιά ατομική διάκριση, διαρκώς.

15 Και έτσι ο Άλμα και ο Αμουλέκ προχωρούσαν, όπως και πολλοί περισσότεροι που είχαν εκλεγεί για το έργο, να κηρύττουν τον λόγο σε όλη τη χώρα. Και η εδραίωση της εκκλησίας έγινε γενική σε όλη τη χώρα, σε όλη την περιοχή ολόγυρα, ανάμεσα σε όλο τον λαό των Νεφιτών.

16 Και δεν υπήρχε ανισότητα ανάμεσά τους. Ο Κύριος εξέχεε το Πνεύμα Του σε όλο το πρόσωπο της χώρας για να προετοιμάσει τον νου των τέκνων των ανθρώπων, δηλαδή να προετοιμάσει τις καρδιές τους για να δεχθούν τον λόγο που έπρεπε να διδαχθεί σε αυτούς κατά τη στιγμή του ερχομού Του –

17 Ώστε να μη σκληρυνθούν ενάντια στον λόγο, ώστε να μην είναι άπιστοι και προχωρήσουν προς τον όλεθρο, αλλά να δεχθούν τον λόγο με χαρά, και σαν κλάδος να εμβολιασθούν μέσα στο αληθινό κλήμα, ώστε να μπορέσουν να εισέλθουν στην ανάπαυση του Κυρίου του Θεού τους.

18 Τώρα εκείνοι οι ιερείς που πήγαιναν προς τον λαό, κήρυτταν εναντίον κάθε ψέματος και παραπλάνησης και ζηλοφθονίας και διαπάλης και κακοβουλίας και βρισίματος και κλοπής, ληστείας, λεηλασίας, φόνου, διάπραξης μοιχείας και κάθε είδους ασέλγειας, φωνάζοντας ότι όλα αυτά δεν έπρεπε να υπάρχουν –

19 Προβάλλοντας αυτά που οπωσδήποτε προσεχώς θα συμβούν. Μάλιστα, προβάλλοντας τον ερχομό του Υιού του Θεού, τα Πάθη και τον θάνατό του, και επίσης την ανάσταση των νεκρών.

20 Και πολλοί από τους ανθρώπους ζήτησαν να μάθουν σχετικά με το μέρος όπου θα ερχόταν ο Υιός του Θεού. Και διδάχθηκαν ότι θα εμφανιζόταν σε αυτούς μετά την ανάστασή του. Και αυτό το άκουσε ο λαός με μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση.

21 Και τώρα, αφού εδραιώθηκε η εκκλησία σε όλη τη χώρα –έχοντας τη νίκη κατά του διαβόλου, και αφού κηρύχθηκε ο λόγος του Θεού ανόθευτος σε όλη τη χώρα, και αφού εξέχυνε ο Κύριος τις ευλογίες του επάνω στον λαό– έτσι τελείωσε ο δέκατος τέταρτος χρόνος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.