1 Og sjá, nú bar svo við, að þessir Lamanítar urðu enn reiðari, vegna þess að þeir höfðu drepið bræður sína. Þess vegna sóru þeir að hefna sín á Nefítum. Og þeir gjörðu engar frekari tilraunir til að drepa fólk Antí-Nefí-Lehís á þeim tíma.

2 En þeir fóru með hersveitir sínar yfir landamærin inn í Sarahemlaland og réðust á þá, sem voru í Ammóníalandi og tortímdu þeim.

3 Og eftir það háðu þeir margar orrustur við Nefíta, þar sem þeir voru hraktir og drepnir.

4 Og á meðal þeirra Lamaníta, sem drepnir voru, voru nærri allir afkomendur Amúlons og bræðra hans, sem voru prestar Nóa, og Nefítar réðu þá af dögum —

5 Og þeir, sem eftir voru og flúið höfðu inn í austuróbyggðirnar og hrifsað til sín völd og ráð yfir Lamanítum, urðu þess valdandi, að margir Lamanítar fórust á báli vegna trúar sinnar —

6 En eftir að hafa þolað mikið tap og miklar þrengingar tóku margir þeirra að minnast þeirra orða, sem Aron og bræður hans höfðu prédikað fyrir þeim í landi þeirra. Þess vegna fór trú þeirra á arfsagnir feðra sinna þverrandi, og þeir fóru að trúa á Drottin og að hann veitti Nefítum mikinn kraft. Þannig létu margir þeirra snúast til trúar í óbyggðunum.

7 Og svo bar við, að þeir stjórnendur, er tilheyrðu þeim, sem eftir voru af börnum Amúlons, létu taka þá af lífi, já, alla þá, sem á þetta trúðu.

8 En þetta píslarvætti varð til þess að vekja marga bræður þeirra til reiði, og illdeilur urðu í óbyggðunum. En Lamanítar tóku að elta uppi niðja Amúlons og bræðra hans og drepa þá, en þeir flúðu inn í austuróbyggðirnar.

9 Og sjá. Enn í dag elta Lamanítar þá. Þannig rættust orð Abinadís, sem hann viðhafði um niðja prestanna, sem ollu því, að hann leið dauða á báli.

10 Því að hann sagði við þá: Það, sem þið gjörið mér, verður sem forboði þess, sem koma skal.

11 Og Abinadí varð hinn fyrsti, sem leið dauða á báli vegna trúar sinnar á Guð. En þetta er það, sem hann átti við, að margir mundu láta lífið á báli á sama hátt og hann.

12 Og hann sagði við presta Nóa, að niðjar þeirra yrðu þess valdandi, að margir yrðu teknir af lífi á líkan hátt og hann sjálfur og þeir mundu dreifast um ókunnar slóðir og verða drepnir eins og sauðir, sem engan hirði hafa, og eru hraktir og drepnir af villidýrum. Og sjá nú, þessi orð sönnuðust, því að Lamanítar hröktu þá, eltu og lustu.

13 Og svo bar við, að þegar Lamanítar sáu, að þeir gátu ekki borið Nefíta ofurliði, sneru þeir aftur til síns eigin lands. Margir þeirra komu yfir til dvalar í Ísmaelslandi og Nefílandi og gengu í lið með fólki Guðs, en það var þjóð Antí-Nefí-Lehís.

14 Og þeir grófu einnig stríðsvopn sín á sama hátt og bræður þeirra höfðu gjört, og þeir gjörðust réttlátt fólk og gengu á Drottins vegum og gættu þess að halda boðorð hans og reglur.

15 Já, og þeir héldu lögmál Móse, því að enn var æskilegt, að þeir héldu lögmál Móse, því að það var ekki allt fullkomnað. En þrátt fyrir lögmál Móse væntu þeir komu Krists, því að lögmál Móse var þeim forboði komu hans, og þeir trúðu því, að þeir yrðu að halda sig við ytri framkvæmd þess, þar til sú stund rynni upp, að hann birtist þeim.

16 En þeir töldu ekki, að sáluhjálp veittist fyrir lögmál Móse, heldur að lögmál Móse þjónaði þeim tilgangi að styrkja trú þeirra á Krist. Og í trú varðveittu þeir þannig von sína um eilífa sáluhjálp og treystu á spádómsandann, sem sagði frá því, sem koma skyldi.

17 Og sjá nú. Ammon og Aron og Omner og Himní og bræður þeirra fögnuðu ákaft þeim góða árangri, sem þeir höfðu náð meðal Lamaníta, og sáu, að Drottinn hafði bænheyrt þá og einnig sannað þeim orð sitt að öllu leyti.