1 Και τώρα, αυτά είναι τα λόγια του Αμμών προς τους αδελφούς του, τα οποία λένε ως εξής: Αδελφοί μου και ομοεθνείς μου, ιδού, σας λέω, πόσο σπουδαίο λόγο έχουμε να αγαλλιάζουμε, αφού μπορούσαμε να υποθέσουμε, όταν ξεκινήσαμε από τη γη του Ζαραχέμλα, ότι ο Θεός θα μας χάριζε τέτοιες μεγάλες ευλογίες;

2 Και τώρα, ρωτώ, τι μεγάλες ευλογίες μάς έχει απονείμει; Μπορείτε να πείτε;

3 Ιδού, απαντώ για εσάς: διότι οι αδελφοί μας, οι Λαμανίτες, βρίσκονταν στο σκοτάδι, μάλιστα, στη σκοτεινότερη άβυσσο, αλλά ιδού, πόσοι από αυτούς οδηγήθηκαν στο να δουν το θαυμάσιο φως του Θεού! Και αυτή είναι η ευλογία που μας έχει απονεμηθεί, ότι έχουμε γίνει όργανα στα χέρια του Θεού για να πραγματοποιήσει αυτό το μέγα έργο.

4 Ιδού, χιλιάδες από αυτούς αγαλλιάζουν, και έχουν οδηγηθεί στο ποίμνιο του Θεού.

5 Ιδού, ο αγρός ήταν ώριμος, και μακάριοι είστε εσείς, επειδή τραβήξατε το δρεπάνι και θερίσατε με τη δύναμή σας, μάλιστα, κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας κοπιάζατε, και ιδού ο αριθμός των δεματιών! Και θα συναχθούν στις σιταποθήκες, για να μην πάνε χαμένοι.

6 Μάλιστα, δεν θα χτυπηθούν από τη θύελλα κατά την τελευταία ημέρα. Μάλιστα, ούτε θα καταρρακωθούν από τους ανεμοστρόβιλους, αλλά όταν έλθει η θύελλα θα συναχθούν στον τόπο τους, ώστε η θύελλα να μην μπορέσει να εισχωρήσει σε αυτούς. Μάλιστα, ούτε θα τους παρασύρουν οι άγριοι άνεμοι όπου κι αν έχει επιλέξει να τους φέρει ο εχθρός.

7 Όμως ιδού, βρίσκονται στα χέρια του Κυρίου της συγκομιδής, και είναι δικοί του. Και αυτός θα τους αναστήσει κατά την τελευταία ημέρα.

8 Ευλογημένο να είναι το όνομα του Θεού μας. Ας τραγουδήσουμε προς δοξολογία του, μάλιστα, ας δώσουμε ευχαριστίες στο άγιο όνομά του, επειδή εκτελεί χρηστότητα αιώνια.

9 Επειδή αν δεν είχαμε βγει από τη γη του Ζαραχέμλα, αυτοί οι πολυαγαπημένοι μας αδελφοί που μας έχουν τόσο πολύ αγαπήσει, θα βασανίζονταν ακόμη από το μίσος εναντίον μας, μάλιστα, και θα ήταν επίσης ξένοι προς τον Θεό.

10 Και συνέβη ώστε όταν είπε αυτά τα λόγια ο Αμμών, τον επετίμησε ο αδελφός του ο Ααρών, λέγοντας: Αμμών, φοβάμαι ότι η χαρά σου σε παρασύρει σε καυχησιολογία.

11 Όμως ο Αμμών του είπε: Δεν καυχώμαι για τη δική μου δύναμη, ούτε για τη δική μου σοφία, όμως ιδού, η αγαλλίασή μου είναι πλήρης, μάλιστα, η καρδιά μου ξεχειλίζει από χαρά, και θα αγαλλιάσω με τον Θεό μου.

12 Μάλιστα, ξέρω ότι είμαι ένα τίποτα, κατά τη δύναμή μου είμαι αδύναμος. Γι’ αυτό δεν θα καυχηθώ για τον εαυτό μου, αλλά θα καυχηθώ για τον Θεό μου, διότι με τη δική του δύναμη μπορώ να κάνω τα πάντα. Μάλιστα, ιδού, πολλά ισχυρά θαύματα έχουμε πραγματοποιήσει σε αυτήν τη χώρα, για τα οποία θα δοξάζουμε το όνομά του για πάντα.

13 Ιδού, πόσες χιλιάδες από τους αδελφούς μας έχει απελευθερώσει από τους πόνους της κόλασης, και φθάνουν στο σημείο να τραγουδούν λυτρωτική αγάπη, και αυτό λόγω της δύναμης του λόγου του που είναι μέσα μας, γι’ αυτό, δεν έχουμε σπουδαίο λόγο να αγαλλιούμε;

14 Μάλιστα, έχουμε λόγο να τον δοξολογούμε αιώνια, γιατί είναι ο Ύψιστος Θεός, και έλυσε τους αδελφούς μας από τις αλυσίδες της κόλασης.

15 Μάλιστα, ήταν περικυκλωμένοι με αιώνιο σκοτάδι και αφανισμό. Όμως ιδού, εκείνος τους έχει φέρει στο αιώνιο φως του, μάλιστα, σε αιώνια σωτηρία, και αυτοί είναι περικυκλωμένοι με την απαράμιλλη απλοχεριά της αγάπης του. Μάλιστα, και εμείς υπήρξαμε όργανα στα χέρια του για να γίνει αυτό το σπουδαίο και θαυμάσιο έργο.

16 Γι’ αυτό, ας θριαμβολογούμε, μάλιστα, θα θριαμβολογούμε για τον Κύριο. Μάλιστα, θα αγαλλιάζουμε, γιατί η αγαλλίασή μας είναι πλήρης. Μάλιστα, θα δοξάζουμε τον Θεό μας αιώνια. Ιδού, ποιος μπορεί να θριαμβολογεί πάρα πολύ για τον Κύριο; Μάλιστα, ποιος μπορεί να πει αρκετά για τη μεγάλη δύναμή του και για την ευσπλαχνία του και την μακροθυμία του προς τα τέκνα των ανθρώπων; Ιδού, σας λέω, δεν μπορώ να πω ούτε το πιο ελάχιστο από αυτό που αισθάνομαι.

17 Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα ήταν ο Θεός μας τόσο πολυεύσπλαχνος, ώστε να μας αποσπάσει από τη φοβερή, αμαρτωλή και μολυσμένη κατάστασή μας;

18 Ιδού, πηγαίναμε ακόμη και με οργή, με τρομερές απειλές για να καταστρέψουμε την εκκλησία του.

19 Ω, τότε, γιατί δεν μας παρέδωσε σε φοβερό όλεθρο, μάλιστα, γιατί δεν άφησε το σπαθί της δικαιοσύνης του να πέσει επάνω μας, και να μας καταδικάσει σε αιώνια απελπισία;

20 Αχ, η ψυχή μου, σχεδόν σαν να ήταν, τρέπεται σε φυγή στη σκέψη αυτή. Ιδού, δεν άσκησε τη δικαιοσύνη του επάνω μας, αλλά με τη μεγάλη ευσπλαχνία του μας έφερε πάνω από αυτόν τον αιώνιο κόλπο του θανάτου και της δυστυχίας, μέχρι τη σωτηρία των ψυχών μας.

21 Και τώρα ιδού, αδελφοί μου, ποιος φυσικός άνθρωπος υπάρχει που να γνωρίζει αυτά τα πράγματα; Σας λέω, δεν υπάρχει κανένας που να τα γνωρίζει, παρά μόνο ο μεταμελημένος.

22 Μάλιστα, αυτός που μετανοεί και ασκεί πίστη, και παράγει έργα αγαθά, και προσεύχεται διαρκώς χωρίς παύση – σε αυτούς δίνεται το να γνωρίζουν τα μυστήρια του Θεού. Μάλιστα, σε αυτούς θα δοθεί το να αποκαλύψουν αυτά που ποτέ ως τώρα δεν έχουν αποκαλυφθεί. Μάλιστα, και θα δοθεί σε αυτούς το να φέρουν χιλιάδες ψυχών σε μετάνοια, ακριβώς όπως έχει δοθεί σε μας το να φέρουμε αυτούς τους αδελφούς μας σε μετάνοια.

23 Τώρα θυμάστε, αδελφοί μου, ότι είπαμε στους αδελφούς μας στη γη του Ζαραχέμλα, πηγαίνουμε στη γη του Νεφί να κηρύξουμε στους αδελφούς μας τους Λαμανίτες, και μας περιγελούσαν;

24 Γιατί μας είπαν: Υποθέτετε ότι μπορείτε να φέρετε τους Λαμανίτες στη γνώση της αλήθειας; Υποθέτετε ότι μπορείτε να πείσετε τους Λαμανίτες για το λανθασμένο των παραδόσεων των πατέρων τους, αυτούς που είναι τόσο σκληροτράχηλος λαός, που η καρδιά τους τέρπεται με την αιματοχυσία, που οι ημέρες τους αναλίσκονται με την πιο ειδεχθή ανομία, που οι οδοί τους υπήρξαν οι οδοί ενός παραβάτη από την αρχή; Λοιπόν, αδελφοί μου, θυμάστε ότι αυτή ήταν η γλώσσα τους.

25 Και επιπλέον έλεγαν: Ας πάρουμε τα όπλα εναντίον τους, ώστε να αφανίσουμε αυτούς και την ανομία τους έξω από τη χώρα, μην τυχόν και μας υπερνικήσουν και μας αφανίσουν.

26 Όμως ιδού, αγαπημένοι μου αδελφοί, ήλθαμε στην έρημο με πρόθεση όχι να αφανίσουμε τους αδελφούς μας, αλλά με πρόθεση ότι ίσως να μπορέσουμε να σώσουμε μερικές ψυχές από αυτούς.

27 Λοιπόν όταν η καρδιά μας ήταν θλιμμένη, και ήμασταν έτοιμοι να γυρίσουμε πίσω, ιδού, ο Κύριος μάς παρηγόρησε, και είπε: Πηγαίνετε ανάμεσα στους αδελφούς σας, τους Λαμανίτες, και ανεχθείτε με υπομονή τα βάσανά σας, και εγώ θα σας δώσω επιτυχία.

28 Και τώρα ιδού, ήλθαμε, και μείναμε ανάμεσά τους, και υπήρξαμε υπομονετικοί στα δεινά μας, και έχουμε υποστεί κάθε στέρηση. Μάλιστα, πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι, βασιζόμενοι στα ελέη του κόσμου – όχι μόνο στα ελέη του κόσμου μόνο αλλά και στα ελέη του Θεού.

29 Και εισήλθαμε στα σπίτια τους και τους διδάξαμε, και τους έχουμε διδάξει στους δρόμους τους. Μάλιστα, και τους έχουμε διδάξει στους λόφους τους, και εισήλθαμε επίσης και στους ναούς τους και στις συναγωγές τους και τους διδάξαμε. Και έχουμε εκδιωχθεί και χλευαστεί, και μας έφτυσαν, και μας ράπισαν, και μας λιθοβόλησαν και μας έπιασαν και μας έδεσαν με γερά σχοινιά και μας έριξαν στη φυλακή. Και με τη δύναμη και σοφία του Θεού έχουμε ελευθερωθεί ξανά.

30 Και έχουμε υποφέρει κάθε είδους βάσανα, και όλα αυτά, ώστε ίσως να μπορέσουμε να γίνουμε το μέσο για να σωθούν μερικές ψυχές. Και υποθέταμε ότι η αγαλλίασή μας θα ήταν πλήρης αν ίσως γινόμασταν το μέσο για να σωθούν μερικοί.

31 Λοιπόν ιδού, μπορούμε να κοιτάξουμε εμπρός και να δούμε τους καρπούς των κόπων μας. Και είναι λίγοι; Σας λέω, όχι, είναι πολλοί. Μάλιστα, και είμαστε αυτόπτες μάρτυρες της ειλικρίνειάς τους, λόγω της αγάπης τους προς τους αδελφούς τους όπως και προς εμάς.

32 Γιατί ιδού, προτίμησαν να θυσιάσουν τη ζωή τους παρά να αφαιρέσουν τη ζωή του εχθρού τους. Και έχουν θάψει τα πολεμικά τους όπλα βαθιά μέσα στη γη, λόγω της αγάπης τους προς τους αδελφούς τους.

33 Και τώρα ιδού, σας λέω, υπήρξε ποτέ τόσο μεγάλη αγάπη σε όλη τη χώρα; Ιδού, σας λέω, όχι, δεν υπήρξε, ακόμα και ανάμεσα στους Νεφίτες.

34 Επειδή ιδού, εκείνοι σήκωναν τα όπλα εναντίον των αδελφών τους. Δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να θανατωθεί. Όμως ιδού πόσοι από αυτούς έχουν προσφέρει τη ζωή τους. Και ξέρουμε ότι έχουν πάει στον Θεό τους, λόγω της αγάπης τους και του μίσους τους προς την αμαρτία.

35 Λοιπόν, δεν έχουν λόγο να αγαλλιούμε; Μάλιστα, σας λέω, ποτέ δεν υπήρξαν άνθρωποι που να είχαν τόσο σπουδαίο λόγο να αγαλλιούν όπως εμείς, από καταβολής κόσμου. Μάλιστα, και η αγαλλίασή μου υπερβαίνει τα όρια, μέχρι που να καυχώμαι για τον Θεό μου, επειδή έχει κάθε δύναμη, κάθε σοφία και κάθε διανόηση. Κατανοεί τα πάντα και είναι ένα πολυεύσπλαχνο Όν, ακόμα και μέχρι σωτηρία, προς εκείνους που θα μετανοήσουν και θα πιστέψουν στο όνομά του.

36 Λοιπόν αν αυτό είναι καυχησιολογία, έτσι εγώ θα καυχώμαι. Γιατί αυτή είναι η ζωή μου και το φως μου, η χαρά μου και η σωτηρία μου και η λύτρωσή μου από αιώνια συμφορά. Μάλιστα, ευλογημένο είναι το όνομα του Θεού μου, που νοιάζεται αυτόν τον λαό, που είναι κλάδος του δένδρου του Ισραήλ, και έχει χαθεί από το σώμα του σε μια ξένη χώρα. Μάλιστα, λέω, ευλογημένο να είναι το όνομα του Θεού μου, που νοιάζεται εμάς, τους περιπλανώμενους σε μια ξένη χώρα.

37 Λοιπόν, αδελφοί μου, βλέπουμε ότι ο Θεός νοιάζεται για όλους τους λαούς σε οποιαδήποτε χώρα κι αν βρίσκονται. Μάλιστα, αριθμεί τον λαό του, και τα σπλάχνα του τού ελέους είναι επάνω σε όλη τη γη. Λοιπόν αυτή είναι η χαρά μου, και η μεγάλη μου ευγνωμοσύνη. Μάλιστα, και θα δίνω ευχαριστίες προς τον Θεό μου αιώνια. Αμήν.