1 Αχ, και να ήμουν άγγελος, και να μπορούσα να έχω την επιθυμία της καρδιάς μου, ώστε να πάω και να μιλήσω με τη σάλπιγγα του Θεού, με φωνή που να σείει τη γη, και να αναφωνήσω μετάνοια σε κάθε λαό!

2 Μάλιστα, θα διακήρυττα σε κάθε ψυχή, σαν με τη φωνή κεραυνού, μετάνοια και το σχέδιο απολύτρωσης, ώστε να μετανοήσουν και να έλθουν προς τον Θεό μας, ώστε να μην υπάρχει πια λύπη επάνω σε όλο το πρόσωπο της γης.

3 Όμως ιδού, είμαι άνθρωπος, και αμαρτάνω με την επιθυμία μου, διότι θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος με αυτά που ο Κύριος μου έχει κατανείμει.

4 Θα έπρεπε να μη βασανίζω με τις επιθυμίες μου το σταθερό διάταγμα ενός δίκαιου Θεού, επειδή ξέρω ότι χαρίζει στους ανθρώπους σύμφωνα με την επιθυμία τους, είτε είναι για θάνατο είτε για ζωή. Μάλιστα, ξέρω ότι κατανέμει στους ανθρώπους, μάλιστα, διατάζει προς αυτούς διατάγματα τα οποία είναι αναλλοίωτα, σύμφωνα με το θέλημά τους, είτε είναι προς σωτηρία είτε προς όλεθρο.

5 Μάλιστα, και ξέρω ότι το καλό και το κακό έχουν έλθει ενώπιον όλων των ανθρώπων. Αυτός που δεν γνωρίζει το καλό από το κακό είναι άμεμπτος. Όμως αυτός που γνωρίζει το καλό και το κακό, σε αυτόν δίνεται σύμφωνα με τις επιθυμίες του, είτε επιθυμεί το καλό είτε το κακό, ζωή ή θάνατο, χαρά ή τύψεις συνειδήσεως.

6 Λοιπόν, βλέποντας ότι τα ξέρω αυτά, γιατί να επιθυμώ περισσότερα από το να εκτελέσω το έργο στο οποίο έχω κληθεί;

7 Γιατί να επιθυμώ να ήμουν άγγελος, ώστε να μπορώ να μιλήσω προς όλα τα πέρατα της γης;

8 Γιατί ιδού, ο Κύριος χαρίζει σε όλα τα έθνη, από το δικό τους έθνος και τη δική τους γλώσσα, να διδάξουν τον λόγο του, μάλιστα, με σοφία, όλα όσα εκείνος κρίνει αρμόζοντα να έχουν. Γι’ αυτό, βλέπουμε ότι ο Κύριος συμβουλεύει με σοφία, σύμφωνα με εκείνο που είναι δίκαιο και αληθινό.

9 Ξέρω αυτό που με πρόσταξε ο Κύριος, και καυχώμαι γι’ αυτό. Δεν καυχώμαι για τον εαυτό μου, αλλά καυχώμαι γι’ αυτό που με έχει προστάξει ο Κύριος. Μάλιστα, και αυτό είναι το καύχημά μου, ότι ίσως να γίνω όργανο στα χέρια του Θεού για να φέρω κάποια ψυχή σε μετάνοια. Και αυτή είναι η αγαλλίασή μου.

10 Και ιδού, όταν βλέπω πολλούς από τους αδελφούς μου πραγματικά μεταμελημένους, να έρχονται στον Κύριο τον Θεό τους, τότε η καρδιά μου γεμίζει με χαρά. Τότε θυμάμαι τι έχει κάνει ο Κύριος για μένα, μάλιστα, ακόμα και ότι εισάκουσε την προσευχή μου. Μάλιστα, τότε θυμάμαι τον ευσπλαχνικό βραχίονά του τον οποίον άπλωσε προς εμένα.

11 Μάλιστα, και θυμάμαι επίσης την αιχμαλωσία των πατέρων μου, διότι ασφαλώς ξέρω ότι ο Κύριος τους ελευθέρωσε από τη υποδούλωση, και με αυτό ίδρυσε την εκκλησία του. Μάλιστα, ο Κύριος ο Θεός, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ, τους ελευθέρωσε από τη σκλαβιά.

12 Μάλιστα, πάντα θυμόμουν την αιχμαλωσία των πατέρων μου. Και αυτός ο ίδιος Θεός που τους απελευθέρωσε από τα χέρια των Αιγυπτίων τους ελευθέρωσε από την υποδούλωση.

13 Μάλιστα, και αυτός ο ίδιος Θεός ίδρυσε την εκκλησία του ανάμεσά τους. Μάλιστα, και αυτός ο ίδιος Θεός με έχει καλέσει με μια αγία κλήση, να κηρύξω τον λόγο του σε αυτόν τον λαό, και μου έχει δώσει μεγάλη επιτυχία, με την οποία η χαρά μου είναι πλήρης.

14 Όμως δεν χαίρομαι μόνο με τη δική μου επιτυχία, αλλά η χαρά μου είναι πιο πλήρης λόγω της επιτυχίας των αδελφών μου, που ανέβηκαν στη γη του Νεφί.

15 Ιδού, έχουν κοπιάσει υπερβολικά, και έχουν αποφέρει πολύ καρπό· και πόσο μεγάλη θα είναι η ανταμοιβή τους!

16 Λοιπόν, όταν σκέφτομαι την επιτυχία αυτών, των αδελφών μου, η ψυχή μου μεταφέρεται μακριά, μέχρι την αποχώρησή της από το σώμα, σαν να ήταν, τόσο μεγάλη είναι η χαρά μου.

17 Και τώρα, είθε ο Θεός να χαρίσει σε αυτούς, τους αδελφούς μου, το να καθίσουν στο βασίλειο του Θεού. Μάλιστα, και επίσης όλοι εκείνοι που αποτελούν τους καρπούς των κόπων τους να μη φύγουν πια, αλλά να τον δοξολογούν αιώνια. Και είθε ο Θεός να χαρίσει το να γίνει αυτό σύμφωνα με τα λόγια μου, ακριβώς όπως έχω πει. Αμήν.