1 Και συνέβη ώστε κατά την αρχή του πέμπτου χρόνου της βασιλείας τους άρχισε να υπάρχει διχόνοια ανάμεσα στον λαό, επειδή κάποιος άνδρας, που λεγόταν Αμλίσι, που ήταν πολύ πανούργος άνθρωπος, μάλιστα, σοφός άνθρωπος ως προς τη σοφία του κόσμου, που ανήκε σε αυτούς που θανάτωσαν τον Γεδεών με το σπαθί, που είχε εκτελεστεί σύμφωνα με τον νόμο –

2 Λοιπόν, αυτός ο Αμλίσι είχε με την πανουργία του παρασύρει πολλούς ανθρώπους με το μέρος του, και μάλιστα τόσους πολλούς που άρχισαν να γίνονται πολύ ισχυροί. Και άρχισαν να επιδιώκουν να καθιερώσουν τον Αμλίσι να γίνει βασιλιάς επί του λαού.

3 Λοιπόν αυτό ήταν ανησυχητικό για τον λαό της εκκλησίας, και επίσης για όλους εκείνους που δεν είχαν παρασυρθεί από τα πειστικά λόγια του Αμλίσι· διότι γνώριζαν ότι σύμφωνα με τον νόμο τους τέτοια θέματα έπρεπε να αποφασισθούν με την ψήφο του λαού.

4 Γι’ αυτό, αν ήταν δυνατό ο Αμλίσι να κερδίσει την ψήφο του λαού, αυτός, ων κακός άνθρωπος, θα τους στερούσε τα δικαιώματά τους και τα προνόμια της εκκλησίας· διότι ήταν πρόθεσή του να καταστρέψει την εκκλησία του Θεού.

5 Και συνέβη ώστε συναθροίσθηκε ο λαός σε ολόκληρη τη χώρα, κάθε άνθρωπος σύμφωνα με τη γνώμη του, είτε ήταν υπέρ είτε κατά του Αμλίσι, σε ξεχωριστά σώματα, έχοντας μεγάλη διχογνωμία και έντονες φιλονικίες ο ένας με τον άλλον.

6 Και έτσι συναθροίσθηκαν για να ρίξουν την ψήφο τους σχετικά με το θέμα· και ετέθησαν εμπρός στους δικαστές.

7 Και συνέβη ώστε η ψήφος του λαού ήταν κατά του Αμλίσι, ώστε δεν έγινε βασιλιάς του λαού.

8 Τώρα αυτό προκάλεσε πολλή χαρά στις καρδιές εκείνων που ήταν εναντίον του, αλλά ο Αμλίσι ξεσήκωσε εκείνους που ήταν υπέρ αυτού σε θυμό εναντίον εκείνων που δεν ήταν υπέρ αυτού.

9 Και συνέβη ώστε συγκεντρώθηκαν όλοι και διόρισαν τον Αμλίσι να είναι βασιλιάς τους.

10 Τώρα, όταν ο Αμλίσι έγινε βασιλιάς τους τους πρόσταξε να σηκώσουν τα όπλα εναντίον των αδελφών τους. Και αυτό το έκανε για να μπορέσει να τους υποτάξει σε αυτόν.

11 Τώρα ο λαός του Αμλίσι διακρινόταν με το όνομα του Αμλίσι, ονομαζόμενοι Αμλισίτες. Και οι υπόλοιποι ονομάζονταν Νεφίτες, δηλαδή ο λαός του Θεού.

12 Γι’ αυτό, ο λαός των Νεφιτών ήταν ενήμερος για την πρόθεση των Αμλισιτών, και γι’ αυτό ετοιμάσθηκαν να τους αντιμετωπίσουν. Μάλιστα, οπλίσθηκαν με σπαθιά και με γιαταγάνια, και με τόξα, και με βέλη, και με πέτρες, και με σφενδόνες, και με κάθε λογής πολεμικά όπλα, κάθε είδους.

13 Και έτσι ετοιμάσθηκαν να συναντήσουν τους Αμλισίτες την ώρα του ερχομού τους. Και είχαν ορισθεί αξιωματικοί, και ανώτεροι αξιωματικοί, και διοικητές, ανάλογα με τους αριθμούς τους.

14 Και συνέβη ώστε ο Αμλίσι όπλισε τους άνδρες του με κάθε λογής πολεμικά όπλα κάθε είδους. Και όρισε επίσης κυβερνήτες και ηγέτες του λαού του να τους οδηγήσουν σε πόλεμο εναντίον των αδελφών τους.

15 Και συνέβη ώστε οι Αμλισίτες ανέβηκαν στον λόφο Αμνίχου, που ήταν ανατολικά του ποταμού Σιδώνα που διέσχιζε τη γη του Ζαραχέμλα, και εκεί άρχισαν τον πόλεμο με τους Νεφίτες.

16 Τώρα ο Άλμα, ων ο αρχιδικαστής και ο κυβερνήτης του λαού του Νεφί, γι’ αυτό πήγε μαζί με τον λαό του, μάλιστα, με τους αξιωματικούς του, και τους αρχιαξιωματικούς, μάλιστα, επικεφαλής των στρατευμάτων του, εναντίον των Αμλισιτών σε μάχη.

17 Και άρχισαν να θανατώνουν τους Αμλισίτες επάνω στον λόφο ανατολικά του Σιδώνα. Και οι Αμλισίτες μάχονταν με τους Νεφίτες με μεγάλη δύναμη, τόσο που πολλοί από τους Νεφίτες έπεσαν εμπρός στους Αμλισίτες.

18 Παρά ταύτα ο Κύριος δυνάμωσε το χέρι των Νεφιτών, ώστε θανάτωναν τους Αμλισίτες και τους κατέσφαζαν, ώστε άρχισαν να τρέπονται σε φυγή εμπρός τους.

19 Και συνέβη ώστε οι Νεφίτες κυνηγούσαν τους Αμλισίτες όλη εκείνη την ημέρα, και τους θανάτωναν με μεγάλο θανατικό, τόσο που θανατώθηκαν από τους Αμλισίτες δώδεκα χιλιάδες πεντακόσιες τριάντα και δύο ψυχές. Και θανατώθηκαν από τους Νεφίτες έξι χιλιάδες πεντακόσιες εξήντα και δύο ψυχές.

20 Και συνέβη ώστε όταν ο Άλμα δεν μπορούσε πλέον να κυνηγήσει τους Αμλισίτες, ενήργησε ώστε να στήσει ο λαός του τις σκηνές τους στην κοιλάδα του Γεδεών, την κοιλάδα που είχε πάρει το όνομα τού Γεδεών, εκείνου που είχε θανατωθεί από το χέρι του Νεχώρ με το σπαθί. Και σε αυτήν την κοιλάδα έστησαν οι Νεφίτες τις σκηνές τους για τη νύχτα.

21 Και έστειλε ο Άλμα κατασκόπους να ακολουθήσουν το υπόλειμμα των Αμλισιτών, για να μάθει τα σχέδιά τους και τις σκευωρίες τους, ώστε να φυλαχτεί εναντίον τους, ώστε να διαφυλάξει τον λαό του να μην αφανιστεί.

22 Τώρα, αυτοί τους οποίους είχε στείλει να παραφυλάξουν το στρατόπεδο των Αμλισιτών, ονομάζονταν Ζέραμ, και Αμνώρ, και Μαντάι, και Λίμχερ. Αυτοί ήταν εκείνοι που πήγαν με τους άνδρες τους να παραφυλάξουν το στρατόπεδο των Αμλισιτών.

23 Και συνέβη ώστε την επαύριον επέστρεψαν στο στρατόπεδο των Νεφιτών με μεγάλη βιασύνη, γιατί είχαν εκπλαγεί σε μεγάλο βαθμό, και είχαν κυριευθεί από μεγάλο φόβο, λέγοντας:

24 Ιδού, ακολουθήσαμε το στρατόπεδο των Αμλισιτών, και προς μεγάλη μας κατάπληξη, στη γη του Μίνων, επάνω από τη γη του Ζαραχέμλα, προς τη γη του Νεφί, είδαμε μια πολυάριθμη στρατιά των Λαμανιτών. Και ιδού, οι Αμλισίτες ενώθηκαν μαζί τους.

25 Και επιτίθενται στους αδελφούς μας σε εκείνη τη χώρα. Και τρέπονται σε φυγή εμπρός τους με τα ποίμνιά τους και τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, προς την πόλη μας. Και αν δεν βιαστούμε, θα καταλάβουν την πόλη μας, και οι πατέρες μας και οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας θα θανατωθούν.

26 Και συνέβη ώστε πήρε ο λαός του Νεφί τις σκηνές τους και αναχώρησαν από την κοιλάδα του Γεδεών προς την πόλη τους, η οποία ήταν η πόλη του Ζαραχέμλα.

27 Και ιδού, καθώς διέσχιζαν τον ποταμό Σιδώνα, οι Λαμανίτες και οι Αμλισίτες, που ήταν πολυάριθμοι σχεδόν, όπως ήταν, σαν την άμμο της θάλασσας, έπεσαν επάνω τους για να τους αφανίσουν.

28 Παρά ταύτα, οι Νεφίτες αφού ενδυναμώθηκαν από το χέρι του Κυρίου, και αφού είχαν προσευχηθεί σε αυτόν ένθερμα να τους ελευθερώσει από τα χέρια των εχθρών τους, γι’ αυτό ο Κύριος άκουσε τις κραυγές τους, και τους ενδυνάμωσε, και οι Λαμανίτες και οι Αμλισίτες έπεφταν εμπρός τους.

29 Και συνέβη ώστε ο Άλμα πάλεψε με τον Αμλίσι, με το σπαθί, πρόσωπο με πρόσωπο. Και μάχονταν σκληρά, ο ένας με τον άλλον.

30 Και συνέβη ώστε ο Άλμα, ων άνθρωπος του Θεού, που είχε ασκηθεί με μεγάλη πίστη, φώναξε, και είπε: Ω Κύριε, δείξε έλεος και σώσε μου τη ζωή, για να γίνω όργανο στα χέρια σου να σώσω και να διαφυλάξω αυτόν τον λαό.

31 Λοιπόν, όταν ο Άλμα είπε αυτά τα λόγια, πάλεψε πάλι με τον Αμλίσι. Και είχε δυναμώσει τόσο που θανάτωσε τον Αμλίσι με το σπαθί.

32 Και πάλεψε επίσης και με τον βασιλιά των Λαμανιτών, αλλά ο βασιλιάς των Λαμανιτών τράπηκε σε φυγή εμπρός από τον Άλμα και έστειλε τους φρουρούς του να παλέψουν με τον Άλμα.

33 Όμως, ο Άλμα με τους φρουρούς του, πάλεψε με τους φρουρούς του βασιλιά των Λαμανιτών μέχρι που τους θανάτωσε και τους έκανε να οπισθοχωρήσουν.

34 Και έτσι καθάρισε το έδαφος ή μάλλον την όχθη, που ήταν στα δυτικά του ποταμού Σιδώνα, ρίχνοντας τα πτώματα των Λαμανιτών που είχαν σκοτωθεί μέσα στα νερά του Σιδώνα, ώστε έτσι ο λαός του να έχει χώρο να διασχίσει και να παλέψει με τους Λαμανίτες και τους Αμλισίτες στη δυτική πλευρά του ποταμού Σιδώνα.

35 Και συνέβη ώστε όταν είχαν περάσει όλοι τον ποταμό Σιδώνα, οι Λαμανίτες και οι Αμλισίτες άρχισαν να τρέπονται σε φυγή από εμπρός τους, παρ’ όλο που ήταν τόσο πολυάριθμοι που δεν μπορούσαν να αριθμηθούν.

36 Και τράπηκαν σε φυγή εμπρός από τους Νεφίτες προς την έρημο που ήταν δυτικά και βόρεια, μακριά πέρα από τα σύνορα της χώρας. Και τους κυνηγούσαν οι Νεφίτες με όλη τους τη δύναμη, και τους θανάτωναν.

37 Μάλιστα, τους συναντούσαν σε κάθε πλευρά, και θανατώνονταν και κυνηγιόνταν, μέχρι που διασκορπίσθηκαν στη δύση και στο βορρά, μέχρι που έφτασαν στην έρημο, η οποία ονομαζόταν Χερμούντς. Και ήταν εκείνο το τμήμα της ερήμου που το λυμαίνονταν άγρια και αδηφάγα θηρία.

38 Και συνέβη ώστε πολλοί πέθαναν μέσα στην έρημο από τις πληγές τους, και καταβροχθίσθηκαν από εκείνα τα θηρία και επίσης από τα όρνεα του ουρανού. Και τα οστά τους έχουν βρεθεί και έχουν συσσωρευτεί επάνω στη γη.