1 Λοιπόν συνέβη ώστε μετά το τέλος του Κοριχόρ, ο Άλμα, έχοντας λάβει ειδήσεις ότι οι Ζωραμίτες διαστρέβλωναν τις οδούς του Κυρίου, και ότι ο Ζώραμ, ο οποίος ήταν ηγέτης τους, οδηγούσε τις καρδιές του λαού να προσκυνούν βωβά είδωλα, η καρδιά του άρχισε πάλι να αρρωσταίνει εξαιτίας της ανομίας των ανθρώπων.

2 Γιατί ήταν αιτία μεγάλης θλίψης για τον Άλμα να ξέρει ότι υπήρχε ανομία ανάμεσα στον λαό του. Γι’ αυτό η καρδιά του ήταν υπερβολικά θλιμμένη εξαιτίας του αποχωρισμού των Ζωραμιτών από τους Νεφίτες.

3 Λοιπόν οι Ζωραμίτες είχαν συγκεντρωθεί σε μία χώρα την οποία ονόμαζαν Αντιόνουμ, που ήταν ανατολικά της γης του Ζαραχέμλα, που βρισκόταν σχεδόν στα όρια της παραλίας, που ήταν νότια από τη γη του Ιερσόν, η οποία επίσης συνόρευε με την έρημο νότια, η οποία έρημος ήταν γεμάτη Λαμανίτες.

4 Λοιπόν οι Νεφίτες φοβούνταν πολύ ότι οι Ζωραμίτες θα έρχονταν σε επικοινωνία με τους Λαμανίτες, και ότι αυτό θα ήταν αιτία μεγάλης απώλειας για τους Νεφίτες.

5 Τότε λοιπόν, καθώς η κήρυξη του λόγου του Θεού είχε μεγάλη τάση να οδηγεί τον λαό στο να κάνει αυτό που ήταν δίκαιο –μάλιστα, είχε περισσότερο ισχυρή επίδραση στον νου του λαού παρά το σπαθί ή οτιδήποτε άλλο που τους είχε συμβεί– γι’ αυτό ο Άλμα σκέφτηκε ότι ήταν σκόπιμο να δοκιμάσουν την αρετή του λόγου του Θεού.

6 Γι’ αυτό πήρε τον Αμμών και τον Ααρών και τον Όμνερ, και άφησε τον Ίμνι στην εκκλησία στη Ζαραχέμλα, αλλά τους τρεις πρώτους τους πήρε μαζί του και επίσης τον Αμουλέκ και τον Ζηεζρώμ, που βρίσκονταν στο Μελέκ, και πήρε επίσης και δύο από τους υιούς του.

7 Τώρα τον μεγαλύτερο από τους υιούς του δεν τον πήρε μαζί του, και το όνομά του ήταν Ήλαμαν. Όμως τα ονόματα εκείνων που πήρε μαζί του ήταν Σιβλών και Κοριάντον. Και αυτά είναι τα ονόματα εκείνων που πήγαν μαζί του στους Ζωραμίτες, για να κηρύξουν σε αυτούς τον λόγο.

8 Λοιπόν οι Ζωραμίτες ήταν αντιφρονούντες από τους Νεφίτες, γι’ αυτό είχε κηρυχθεί σε αυτούς ο λόγος του Θεού.

9 Όμως είχαν πέσει σε μεγάλα σφάλματα, γιατί δεν πρόσεχαν να τηρούν τις εντολές του Θεού και τα θεσπίσματά του, σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή.

10 Ούτε τηρούσαν τις τελετές της εκκλησίας, να συνεχίζουν με προσευχή και ικεσία προς τον Θεό καθημερινά, ώστε να μην μπουν σε πειρασμό.

11 Μάλιστα, τέλος, διαστρέβλωναν τις οδούς του Κυρίου σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Οπότε, γι’ αυτόν τον λόγο, ο Άλμα και οι αδελφοί του πήγαν στη χώρα για να κηρύξουν σε αυτούς τον λόγο.

12 Όταν λοιπόν έφθασαν στη χώρα, ιδού, προς έκπληξή τους βρήκαν ότι οι Ζωραμίτες είχαν κτίσει συναγωγές, και συγκεντρώνονταν εκεί μία ημέρα την εβδομάδα, και αυτήν την ημέρα την ονόμαζαν ημέρα του Κυρίου, και λάτρευαν κατά τρόπο που ο Άλμα και οι αδελφοί του δεν είχαν δει ποτέ.

13 Γιατί είχαν κτίσει ένα μέρος στο κέντρο της συναγωγής τους, ένα μέρος για να στέκονται, το οποίο ήταν ψηλά πάνω από το κεφάλι, και η κορυφή του χωρούσε μόνο ένα άτομο.

14 Γι’ αυτό, όποιος επιθυμούσε να λατρέψει έπρεπε να προχωρήσει και να σταθεί επάνω στην κορυφή του και να εκτείνει τα χέρια του προς τον ουρανό και να φωνάξει με δυνατή φωνή, λέγοντας:

15 Άγιε, άγιε Θεέ, πιστεύουμε ότι είσαι Θεός και πιστεύουμε ότι είσαι άγιος και ότι ήσουν πνεύμα και ότι είσαι πνεύμα και ότι θα είσαι πνεύμα για πάντα.

16 Άγιε Θεέ, πιστεύουμε ότι εσύ μας χώρισες από τους αδελφούς μας, και δεν πιστεύουμε στην παράδοση των αδελφών μας, η οποία μεταβιβάστηκε σε αυτούς από τη μωρία των πατέρων τους, αλλά πιστεύουμε ότι μας έχεις εκλέξει να είμαστε τα άγια τέκνα σου, και μας έκανες επίσης γνωστό ότι δεν πρόκειται να υπάρξει Χριστός.

17 Όμως εσύ είσαι ο ίδιος εχθές, σήμερα και αιώνια, και έχεις εκλέξει εμάς για να σωθούμε, ενώ όλοι τριγύρω μας έχουν εκλεγεί να ριχτούν από την οργή σου κάτω στην κόλαση. Για την οποία αγιότητα, ω Θεέ, σε ευχαριστούμε, και σε ευχαριστούμε επίσης που μας έχεις εκλέξει, ώστε να μην παρασυρθούμε από τις ανόητες παραδόσεις των αδελφών μας, οι οποίες τους περιορίζουν να πιστεύουν σε Χριστό, πράγμα που οδηγεί τις καρδιές τους να περιπλανώνται μακριά από εσένα, τον Θεό μας.

18 Και πάλι σε ευχαριστούμε, ω Θεέ, που είμαστε εκλεκτός και άγιος λαός. Αμήν.

19 Λοιπόν συνέβη ώστε αφού ο Άλμα και οι αδελφοί του και οι υιοί του άκουσαν αυτές τις προσευχές, έμειναν κατάπληκτοι υπεράνω κάθε μέτρου.

20 Γιατί ιδού, κάθε άνθρωπος πήγαινε και προσέφερε αυτές τις ίδιες προσευχές.

21 Λοιπόν ο τόπος ονομαζόταν από αυτούς Ραμεΰμπτον, το οποίο, ερμηνευόμενο, είναι το άγιο βήμα.

22 Λοιπόν, από αυτό το βήμα προσέφεραν, κάθε άνθρωπος, ακριβώς την ίδια προσευχή προς τον Θεό, ευχαριστώντας τον Θεό τους που είχαν εκλεγεί από αυτόν, και που δεν τους παρέσυρε στις παραδόσεις των αδελφών τους, και που οι καρδιές τους δεν είχαν κλαπεί για να πιστεύουν σε πράγματα μελλοντικά, για τα οποία δεν ήξεραν τίποτα.

23 Λοιπόν, αφού προσέφεραν όλοι οι άνθρωποι ευχαριστίες κατά τον τρόπο αυτόν, επέστρεφαν στα σπίτια τους, χωρίς ποτέ να ξαναμιλήσουν για τον Θεό μέχρι να ξανασυγκεντρωθούν στο άγιο βήμα, για να προσφέρουν ευχαριστίες κατά τον δικό τους τρόπο.

24 Λοιπόν όταν το είδε ο Άλμα αυτό, η καρδιά του γέμισε θλίψη· επειδή είδε ότι αυτοί ήταν κακός και διεστραμμένος λαός. Μάλιστα, είδε ότι οι καρδιές τους είχαν στραφεί στο χρυσάφι, και στο ασήμι, και σε κάθε είδους εξαίσια αγαθά.

25 Μάλιστα, και είδε επίσης ότι η καρδιά τους είχε υψωθεί σε μεγάλη καυχησιολογία με την υπερηφάνειά τους.

26 Και ύψωσε τη φωνή του προς τον ουρανό, και φώναξε λέγοντας: Ω Κύριε, πόσο θα αφήνεις τους δούλους σου να κατοικούν εδώ κάτω ενσαρκωμένοι, για να βλέπουν τόσο απαίσια κακία ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων;

27 Ιδού, ω Θεέ, σε επικαλούνται, και όμως η καρδιά τους έχει πνιγεί μέσα στην υπερηφάνειά τους. Ιδού, ω Θεέ, σε επικαλούνται με το στόμα τους, ενώ έχουν φουσκώσει από υπερηφάνεια, μέχρι μεγαλοσύνης, για τα μάταια εγκόσμια.

28 Ιδού, ω Θεέ μου, τα ακριβά ρούχα τους, και τις μπούκλες τους, και τα βραχιόλια τους, και τα χρυσαφένια στολίδια τους, και όλα τα πολύτιμά τους με τα οποία είναι στολισμένοι, και ιδού, η καρδιά τους έχει στραφεί σε αυτά και όμως επικαλούνται εσένα και λένε – Σε ευχαριστούμε, ω Θεέ, γιατί είμαστε εκλεκτός λαός για σένα, ενώ οι άλλοι θα χαθούν.

29 Μάλιστα, και λένε ότι εσύ τους το κατέστησες γνωστό ότι δεν θα υπάρξει Χριστός.

30 Ω Κύριε Θεέ, για πόσο ακόμα θα αφήνεις να υφίσταται τόση κακία και απιστία ανάμεσα σε αυτόν τον λαό; Ω Κύριε, θα μου δώσεις δύναμη, ώστε να μπορέσω να υπομείνω τις αδυναμίες μου. Γιατί έχω αδυναμίες, και αυτή η κακία ανάμεσα σε αυτόν τον λαό πονάει την ψυχή μου.

31 Ω Κύριε, η καρδιά μου είναι υπερβολικά λυπημένη. Σε παρακαλώ, παρηγόρησε την ψυχή μου εν Χριστώ. Ω Κύριε, σε παρακαλώ, χάρισέ μου να έχω τη δύναμη, για να μπορέσω να υποφέρω με υπομονή αυτά τα βάσανα που θα πέσουν επάνω μου, εξαιτίας της ανομίας αυτού του λαού.

32 Ω Κύριε, σε παρακαλώ, παρηγόρησε την ψυχή μου, και δώσε επιτυχία σε έμενα και επίσης στους συνεργάτες μου που είναι μαζί μου – μάλιστα, τον Αμμών και τον Ααρών και τον Όμνερ και επίσης τον Αμουλέκ και τον Ζηεζρώμ, και επίσης τους δύο υιούς μου – μάλιστα, όλους αυτούς σε παρακαλώ, παρηγόρησε, ω Κύριε. Μάλιστα, σε παρακαλώ, παρηγόρησε την ψυχή τους εν Χριστώ.

33 Σε παρακαλώ, χάρισέ τους να έχουν δύναμη, ώστε να αντέχουν τα βάσανά τους που θα πέσουν επάνω τους εξαιτίας των ανομιών αυτού του λαού.

34 Ω Κύριε, σε παρακαλώ, χάρισέ μας να έχουμε επιτυχία στο να τους φέρουμε πάλι προς εσένα εν Χριστώ.

35 Ιδού, ω Κύριε, οι ψυχές τους είναι πολύτιμες, και πολλοί από αυτούς είναι αδελφοί μας. Γι’ αυτό, χάρισέ μας, Κύριε, δύναμη και σοφία για να μπορέσουμε να φέρουμε αυτούς, τους αδελφούς μας, πάλι προς εσένα.

36 Λοιπόν συνέβη ώστε όταν είπε ο Άλμα αυτά τα λόγια, έβαλε τα χέρια του επάνω σε όλους που ήταν μαζί του. Και ιδού, καθώς έβαλε τα χέρια του επάνω τους, αυτοί γέμισαν με το Άγιο Πνεύμα.

37 Και ύστερα από αυτό, αποχωρίστηκαν ο ένας από τον άλλον, χωρίς να ανησυχούν για τον εαυτό τους, τι θα φάνε ή τι θα πιούν ή τι θα φορέσουν.

38 Και ο Κύριος παρείχε σε αυτούς ώστε να μην πεινάσουν, ούτε να διψάσουν. Μάλιστα, και τους έδωσε επίσης δύναμη, ώστε να μην υποστούν κανενός είδους βάσανο, χωρίς να πνιγεί από τη χαρά για τον Χριστό. Τώρα αυτό ήταν σύμφωνα με την προσευχή του Άλμα. Και αυτό επειδή προσευχήθηκε με πίστη.