1 Και συνέβη ώστε πήγαν και άρχισαν να κηρύττουν τον λόγο του Θεού προς τον λαό, εισερχόμενοι στις συναγωγές τους και στα σπίτια τους. Μάλιστα, κήρυτταν τον λόγο ακόμη και στους δρόμους τους.

2 Και συνέβη ώστε ύστερα από πολύ μόχθο, άρχισαν να έχουν επιτυχία στη φτωχική τάξη του λαού. Γιατί ιδού, τους είχαν εκδιώξει από τις συναγωγές επειδή οι ενδυμασίες τους ήταν φθαρμένες –

3 Γι’ αυτό δεν τους επέτρεπαν να μπαίνουν στις συναγωγές για να λατρεύουν τον Θεό, θεωρούμενοι ως ρυπαρότητα. Γι’ αυτό ήταν φτωχοί. Μάλιστα, εθεωρούντο από τους αδελφούς τους ως κατακάθια. Γι’ αυτό ήταν φτωχοί ως προς τα του κόσμου, και επίσης ήταν φτωχοί στην καρδιά.

4 Καθώς λοιπόν ο Άλμα δίδασκε και μιλούσε προς τον λαό επάνω στον λόφο Ονίδα, ήλθε προς αυτόν ένα μεγάλο πλήθος, που ήταν εκείνοι για τους οποίους μιλήσαμε, που ήταν φτωχοί στην καρδιά, εξαιτίας της φτώχιας τους ως προς τα του κόσμου.

5 Ήλθαν λοιπόν προς τον Άλμα, και αυτός που ήταν πρώτος ανάμεσά τους του είπε: Ιδού, τι πρέπει να κάνουν αυτοί οι αδελφοί μου, επειδή είναι περιφρονημένοι εξαιτίας της φτώχιας τους από όλους τους ανθρώπους; Μάλιστα, και ειδικότερα από τους ιερείς μας, αφού μας έδιωξαν από τις συναγωγές μας τις οποίες για να τις κτίσουμε δουλέψαμε πολύ σκληρά με τα ίδια μας τα χέρια. Και μας έδιωξαν εξαιτίας της τόσο μεγάλης φτώχιας μας. Και δεν έχουμε κανένα μέρος να λατρέψουμε τον Θεό μας. Λοιπόν, ιδού, τι θα κάνουμε;

6 Και λοιπόν, όταν ο Άλμα το άκουσε αυτό, τον έστρεψε με το πρόσωπό του κατευθείαν προς αυτόν, και κοίταξε με μεγάλη χαρά, επειδή είδε ότι τα βάσανά τους τους είχαν πράγματι ταπεινώσει, και ότι ήταν σε προετοιμασία να ακούσουν τον λόγο του Θεού.

7 Γι’ αυτό δεν είπε τίποτα άλλο στο άλλο πλήθος, αλλά άπλωσε το χέρι του εμπρός, και φώναξε προς εκείνους που κοιτούσε, που ήταν πράγματι μεταμελημένοι, και τους είπε:

8 Βλέπω ότι είστε ταπεινοί στην καρδιά. Κι αν είναι έτσι, είστε μακάριοι.

9 Ιδού, ο αδελφός σας έχει πει: Τι να κάνουμε; Μας έδιωξαν από τις συναγωγές μας, ώστε να μην μπορούμε να λατρέψουμε τον Θεό μας.

10 Ιδού σας λέω, υποθέτετε ότι δεν μπορείτε να λατρέψετε τον Θεό παρά μόνο στις συναγωγές σας;

11 Και επιπλέον, θα σας ρωτήσω, υποθέτετε ότι δεν πρέπει να λατρεύετε τον Θεό παρά μόνο μια φορά την εβδομάδα;

12 Σας λέω, είναι καλό το ότι σας έδιωξαν από τις συναγωγές σας, για να είστε ταπεινοί, και για να μάθετε σοφία· διότι είναι απαραίτητο να μάθετε σοφία· διότι εξαιτίας του ότι σας έδιωξαν, του ότι σας περιφρονούν οι αδελφοί σας εξαιτίας της μεγάλης σας φτώχιας, γι’ αυτό καταλήξατε στην ταπεινότητα της καρδιάς, επειδή αναγκαστικά καταλήξατε να είστε ταπεινόφρονες.

13 Και τώρα, επειδή αναγκάζεστε να είστε ταπεινόφρονες είστε ευλογημένοι. Γιατί ο άνθρωπος, μερικές φορές, αν αναγκαστεί να ταπεινωθεί, επιζητεί τη μετάνοια. Και τώρα, βεβαίως, όποιος μετανοήσει, θα βρει ευσπλαχνία. Και εκείνος που θα βρει ευσπλαχνία και θα υπομείνει μέχρι τέλους, ο ίδιος θα σωθεί.

14 Τώρα λοιπόν, όπως σας είπα, ότι επειδή αναγκαστήκατε να είστε ταπεινόφρονες είστε ευλογημένοι, δεν υποθέτετε ότι είναι περισσότερο ευλογημένοι εκείνοι που πράγματι ταπεινώνουν τον εαυτό τους εξαιτίας του λόγου;

15 Μάλιστα, αυτός που πράγματι ταπεινώνει τον εαυτό του, και μετανοεί για τις αμαρτίες του και υπομένει μέχρι τέλους, αυτός θα είναι ευλογημένος. Μάλιστα, πολύ περισσότερο ευλογημένος παρά εκείνοι που αναγκάζονται να είναι ταπεινοί εξαιτίας της υπερβολικής φτώχιας τους.

16 Γι’ αυτό, ευλογημένοι είναι εκείνοι που ταπεινώνουν τον εαυτό τους χωρίς να αναγκάζονται να είναι ταπεινοί ή μάλλον, με άλλα λόγια, ευλογημένος είναι εκείνος που πιστεύει στον λόγο του Θεού, και βαπτίζεται χωρίς ισχυρογνωμοσύνη στην καρδιά, μάλιστα, χωρίς να φθάσει στο σημείο να γνωρίζει τον λόγο, ή ακόμη να αναγκαστεί να γνωρίζει, προτού να πιστέψουν.

17 Μάλιστα, είναι πολλοί που λένε: Αν μας δείξετε ένα σημάδι από τους ουρανούς, τότε θα ξέρουμε μετά βεβαιότητος. Τότε θα πιστέψουμε.

18 Τώρα σας ερωτώ, είναι αυτό πίστη; Ιδού, σας λέω, Όχι. Γιατί αν ένας άνθρωπος γνωρίζει κάτι, δεν έχει λόγο να πιστέψει, γιατί το γνωρίζει.

19 Και τώρα, πόσο περισσότερο καταραμένος είναι εκείνος που γνωρίζει το θέλημα του Θεού και δεν το κάνει, από εκείνον που μόνο πιστεύει ή που μόνο έχει λόγο να πιστεύει, και πέφτει σε παράβαση;

20 Τώρα από αυτό πρέπει να κρίνετε. Ιδού, σας λέω ότι είναι από τη μία όπως και από την άλλη. Και κάθε άνθρωπος θα λάβει ανάλογα με το έργο του.

21 Και τώρα, όπως σας είπα σχετικά με την πίστη – πίστη δεν είναι το να έχουμε τέλεια γνώση των πραγμάτων. Γι’ αυτό, αν έχετε πίστη, ελπίζετε για εκείνα που δεν είναι ορατά, τα οποία όμως είναι αληθινά.

22 Και τώρα, ιδού, σας λέω, και θα ήθελα να θυμάστε ότι ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος προς όλους όσοι πιστεύουν στο όνομά Του. Γι’ αυτό, εκείνος επιθυμεί πρώτα απ’ όλα να πιστεύετε, μάλιστα, στον λόγο Του.

23 Και τώρα, μεταδίδει τον λόγο Του προς τους ανθρώπους μέσω αγγέλων, μάλιστα, όχι μόνο προς τους άνδρες αλλά επίσης και προς τις γυναίκες. Όμως, δεν είναι μόνον αυτό. Πολλές φορές και σε μικρά παιδιά έχουν δοθεί λόγια τα οποία ταπεινώνουν τους σοφούς και τους πολυμαθείς.

24 Και τώρα, αγαπημένοι μου αδελφοί, καθώς έχετε επιθυμήσει να μάθετε από εμένα τι πρέπει να κάνετε, επειδή είστε βασανισμένοι και εκδιωγμένοι –λοιπόν δεν επιθυμώ να υποθέτετε ότι έχω σκοπό να σας κρίνω μόνο σύμφωνα με αυτό που είναι αληθινό–

25 Διότι δεν εννοώ ότι όλοι εσείς έχετε αναγκαστεί να ταπεινώσετε τον εαυτό σας· επειδή αληθινά πιστεύω ότι υπάρχουν μερικοί από εσάς που θα ταπείνωναν τον εαυτό τους, σε οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν βρίσκονταν.

26 Τώρα, όπως σας είπα σχετικά με την πίστη –ότι δεν ήταν τέλεια γνώση– ακριβώς το ίδιο είναι και με τα λόγια μου. Στην αρχή δεν μπορείτε να τα γνωρίζετε μετά βεβαιότητος, μέχρι τελειότητας, ακριβώς όπως και η πίστη δεν αποτελεί τέλεια γνώση.

27 Όμως ιδού, αν θέλετε να ξυπνήσετε και να διεγείρετε τις δυνάμεις σας, έστω σαν ένα πείραμα προς τα λόγια μου, και να ασκήσετε ελάχιστη πίστη, μάλιστα, έστω κι αν δεν μπορείτε τίποτα περισσότερο από το να επιθυμείτε να πιστέψετε, αφήστε αυτήν την επιθυμία να δουλέψει μέσα σας, έστω μέχρι να πιστέψετε με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορέσετε να κάνετε χώρο για ένα τμήμα των λόγων μου.

28 Τώρα θα παρομοιάσουμε τον λόγο με έναν σπόρο. Λοιπόν, αν κάνετε χώρο ώστε ένας σπόρος να φυτευτεί στην καρδιά σας, ιδού, αν είναι αληθινός σπόρος, δηλαδή καλός σπόρος, αν δεν τον διώξετε με την απιστία σας, ώστε να αντισταθείτε στο Πνεύμα του Κυρίου, ιδού, θα αρχίσει να διογκώνεται μέσα στο στήθος σας. Και όταν αισθανθείτε αυτήν την διογκωτική κίνηση, θα αρχίσετε να λέτε μέσα σας – Θα πρέπει αναγκαστικά να είναι καλός σπόρος, δηλαδή ο λόγος είναι καλός, επειδή αρχίζει να διευρύνει την ψυχή μου. Μάλιστα, αρχίζει να διαφωτίζει την κατανόησή μου, μάλιστα, αρχίζει να μου είναι ευχάριστο.

29 Ιδού λοιπόν, αυτό δεν θα αύξανε την πίστη σας; Σας λέω: Μάλιστα. Παρά ταύτα, δεν έχει εξελιχτεί σε τέλεια γνώση.

30 Όμως ιδού, καθώς ο σπόρος διογκώνεται, και φυτρώνει, και αρχίζει να μεγαλώνει, τότε θα πρέπει αναγκαστικά να πείτε ότι ο σπόρος είναι καλός. Επειδή, ιδού, διογκώνεται, και φυτρώνει, και αρχίζει να μεγαλώνει. Και τώρα, ιδού, αυτό δεν θα ενδυναμώσει την πίστη σας; Μάλιστα, θα ενδυναμώσει την πίστη σας, επειδή θα πείτε: Ξέρω ότι αυτός είναι καλός σπόρος, διότι, ιδού, φυτρώνει και αρχίζει να μεγαλώνει.

31 Και τώρα, ιδού, είστε σίγουροι ότι είναι καλός σπόρος; Σας λέω: Μάλιστα. Επειδή κάθε σπόρος παράγει κατά την ομοίωσή του.

32 Γι’ αυτό, αν ένας σπόρος μεγαλώνει, είναι καλός. Όμως αν δεν μεγαλώνει, ιδού, δεν είναι καλός, γι’ αυτό απορρίπτεται.

33 Και τώρα, ιδού, επειδή έχετε δοκιμάσει το πείραμα, και φυτέψατε τον σπόρο, και διογκώνεται και φυτρώνει, και αρχίζει να μεγαλώνει, πρέπει αναγκαστικά να ξέρετε ότι ο σπόρος είναι καλός.

34 Και τώρα, ιδού, είναι η γνώση σας τέλεια; Μάλιστα, η γνώση σας είναι τέλεια σε αυτό, και η πίστη σας είναι αδρανής. Και αυτό επειδή ξέρετε, επειδή γνωρίζετε ότι ο λόγος έχει διογκώσει την ψυχή σας, και επίσης ξέρετε ότι έχει φυτρώσει, ότι η κατανόησή σας αρχίζει να διαφωτίζεται, και ο νους σας αρχίζει να επεκτείνεται.

35 Ω τότε, δεν είναι αυτό πραγματικό; Σας λέω: Μάλιστα, επειδή είναι φως. Και οτιδήποτε είναι φως, είναι καλό, επειδή είναι ευδιάκριτο. Γι’ αυτό, πρέπει να ξέρετε ότι είναι καλό. Και τώρα ιδού, αφού έχετε γευθεί αυτό το φως είναι η γνώση σας τέλεια;

36 Ιδού, σας λέω: Όχι. Ούτε πρέπει να παραμερίσετε την πίστη σας, διότι έχετε ασκήσει την πίστη σας μόνο για να φυτέψετε τον σπόρο ώστε να δοκιμάσετε το πείραμα για να γνωρίσετε αν ο σπόρος ήταν καλός.

37 Ιδού λοιπόν, καθώς αρχίζει να μεγαλώνει το δέντρο, θα πείτε: Ας το καλλιεργήσουμε με μεγάλη φροντίδα, για να ριζώσει, για να μεγαλώσει, και να μας αποφέρει καρπό. Και τώρα ιδού, αν το καλλιεργήσετε με πολλή φροντίδα, θα ριζώσει, και θα μεγαλώσει, και θα αποφέρει καρπό.

38 Όμως αν παραμελήσετε το δέντρο, και δεν ενδιαφερθείτε για την καλλιέργειά του, ιδού, δεν θα ριζώσει, και όταν η ζέστη του ηλίου έλθει και το κάψει, επειδή δεν είχε ρίζες, μαραίνεται και το ξεριζώνετε και το πετάτε.

39 Λοιπόν, αυτό δεν είναι επειδή ο σπόρος δεν ήταν καλός, ούτε είναι επειδή ο καρπός του δεν θα ήταν επιθυμητός. Όμως είναι επειδή η γη σας είναι άγονη, και δεν θέλατε να καλλιεργήσετε το δέντρο, γι’ αυτό δεν μπορείτε να έχετε τον καρπό του.

40 Και έτσι, αν δεν καλλιεργήσετε τον λόγο, προσδοκώντας με βλέμμα γεμάτο πίστη προς τον καρπό του, δεν μπορείτε ποτέ να πάρετε τον καρπό του δέντρου της ζωής.

41 Όμως αν καλλιεργήσετε τον λόγο, μάλιστα, αν καλλιεργήσετε το δέντρο καθώς αρχίζει να μεγαλώνει, με την πίστη σας, με μεγάλη επιμέλεια και με υπομονή, προσδοκώντας τον καρπό του, θα ριζώσει. Και ιδού, θα είναι ένα δέντρο που θα φυτρώσει προς ζωή αιώνια.

42 Και λόγω της επιμέλειάς σας και της πίστης σας και της υπομονής σας με τον λόγο στην καλλιέργειά του για να ριζώσει, ιδού, σύντομα θα κόψετε τον καρπό αυτού, ο οποίος είναι πολυτιμότατος, ο οποίος είναι γλυκός υπεράνω καθετί γλυκού, και ο οποίος είναι λευκός υπεράνω καθετί λευκού, μάλιστα, και αγνός υπεράνω καθετί αγνού, και θα φάτε από τον καρπό αυτό μέχρις ότου χορτάσετε, ώστε να μην πεινάσετε πια, ούτε να διψάσετε.

43 Τότε, αδελφοί μου, θα δρέψετε την αμοιβή της πίστης σας, και της επιμέλειάς σας, και της υπομονής σας, και της μακροθυμίας σας, που περιμένατε το δέντρο για να αποφέρει καρπό σε εσάς.