1 Υιέ μου, δώσε ακρόαση στα λόγια μου, επειδή σου ορκίζομαι ότι εφόσον τηρήσεις τις εντολές του Θεού, θα ευημερήσεις στη χώρα.

2 Θα ήθελα να ενεργείς όπως εγώ έχω ενεργήσει, ενθυμούμενος την αιχμαλωσία των πατέρων μας· επειδή αυτοί ήταν σε υποδούλωση, και κανένας δεν μπορούσε να τους απελευθερώσει παρά μόνον ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ, και ασφαλώς τους απελευθέρωσε από τα βάσανά τους.

3 Και τώρα, ω υιέ μου Ήλαμαν, ιδού, βρίσκεσαι στα νιάτα σου, και γι’ αυτό, σε εκλιπαρώ να ακούσεις τα λόγια μου και να μάθεις από μένα, διότι ξέρω ότι όσοι βασιστούν στον Θεό, θα υποστηριχθούν κατά τις δοκιμασίες τους και τα βάσανά τους και τις δυστυχίες τους, και θα υψωθούν κατά την τελευταία ημέρα.

4 Και δεν θα ήθελα να νομίσεις ότι ξέρω αφ’ εαυτού μου – όχι για τα υλικά αλλά για τα πνευματικά, όχι για τον σαρκικό νου αλλά για τον Θεό.

5 Λοιπόν, ιδού, σου λέω, αν δεν είχα γεννηθεί από τον Θεό δεν θα τα ήξερα αυτά. Όμως ο Θεός, με το στόμα του αγίου αγγέλου Του, μου τα έκανε γνωστά, όχι ότι εγώ ήμουν άξιος γι’ αυτά.

6 Γιατί μετακινούμην με τους υιούς του Μωσία, επιζητώντας να καταστρέψουμε την εκκλησία του Θεού. Όμως ιδού, ο Θεός έστειλε τον άγιο άγγελό Του να μας σταματήσει στον δρόμο.

7 Και ιδού, μας μίλησε, σαν να ήταν φωνή κεραυνού, και η γη ολόκληρη έτρεμε κάτω από τα πόδια μας, και πέσαμε όλοι κάτω στη γη, διότι φόβος Κυρίου έπεσε επάνω μας.

8 Όμως ιδού, η φωνή μού είπε: Σήκω. Και σηκώθηκα και στάθηκα όρθιος και είδα τον άγγελο.

9 Και μου είπε: Αν θέλεις από μόνος σου να καταστραφείς, μην επιδιώκεις πλέον να καταστρέψεις την εκκλησία του Θεού.

10 Και συνέβη ώστε εγώ έπεσα στη γη, και ήταν για διάστημα τριών ημερών και τριών νυκτών που δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου, ούτε μπορούσα να χρησιμοποιήσω τα μέλη μου.

11 Και άγγελος μου είπε περισσότερα, τα οποία άκουσαν οι αδελφοί μου, αλλά εγώ δεν τα άκουσα, γιατί όταν άκουσα τις λέξεις –Αν θέλεις να καταστραφείς από μόνος σου, μην επιδιώκεις πλέον να καταστρέψεις την εκκλησία του Θεού– με έπιασε τέτοιος μεγάλος φόβος και κατάπληξη μην τυχόν και αφανιζόμουν, ώστε έπεσα στη γη και δεν άκουσα τίποτα άλλο.

12 Αλλά βασανιζόμουν με αιώνια τυραννία, διότι η ψυχή μου είχε καταρρακωθεί στον ανώτατο βαθμό και βασανιζόταν από όλες τις αμαρτίες μου.

13 Μάλιστα, θυμήθηκα όλες τις αμαρτίες και ανομίες μου, για τις οποίες τυραννιόμουν με τους πόνους της κόλασης. Μάλιστα, είδα ότι είχα επαναστατήσει εναντίον του Θεού μου, και ότι δεν είχα τηρήσει τις άγιες εντολές Του.

14 Μάλιστα, και είχα δολοφονήσει πολλά από τα τέκνα του, δηλαδή τα παρέσυρα στον όλεθρο. Μάλιστα, και τελικά τόσο μεγάλες ήταν οι ανομίες μου, που και μόνο η σκέψη να βρεθώ στην παρουσία του Θεού μού βασάνιζε την ψυχή μου με απερίγραπτο τρόμο.

15 Αχ, σκέφτηκα, ας μπορούσα να εξορισθώ και να εξαφανισθώ και κατά το σώμα και την ψυχή, ώστε να μην προσαχθώ για να σταθώ στην παρουσία του Θεού μου, για να κριθώ για τις πράξεις μου.

16 Και τώρα, επί τρεις ημέρες και τρεις νύχτες βασανιζόμουν με τους πόνους μιας καταραμένης ψυχής.

17 Και συνέβη ώστε καθώς βασανιζόμουν έτσι με τυραννία, ενώ είχα καταρρακωθεί από την ανάμνηση των πολλών αμαρτιών μου, ιδού, θυμήθηκα επίσης που είχα ακούσει τον πατέρα μου να προφητεύει προς τον λαό σχετικά με τον ερχομό κάποιου Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του κόσμου.

18 Λοιπόν, καθώς πιάστηκε το μυαλό μου επάνω σε αυτήν τη σκέψη, φώναξα μέσα στην καρδιά μου: Ω Ιησού, εσύ Υιέ του Θεού, ευσπλαχνίσου με, εμένα που βρίσκομαι στη χολή της πικρίας, και είμαι περικυκλωμένος από τις αιώνιες αλυσίδες του θανάτου.

19 Και τότε, ιδού, όταν το σκέφθηκα αυτό, δεν μπορούσα πλέον να θυμηθώ τους πόνους μου. Μάλιστα, δεν ήμουν πλέον καταρρακωμένος από την ανάμνηση των αμαρτιών μου.

20 Και ω, τι αγαλλίαση, και τι θαυμάσιο φως είδα. Μάλιστα, η ψυχή μου γέμισε με αγαλλίαση τόσο υπέρμετρη όσο ήταν ο πόνος μου!

21 Μάλιστα, σου λέω, υιέ μου, ότι δεν μπορούσε να υπάρξει τίποτα τόσο έντονο και τόσο πικρό όσο ήταν οι πόνοι μου. Μάλιστα, και πάλι σου λέω, υιέ μου, ότι από την άλλη, δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα τόσο έντονο και γλυκό όσο ήταν η αγαλλίασή μου.

22 Μάλιστα, μου φάνηκε ότι είδα, ακριβώς όπως είδε ο πατέρας μας ο Λεχί, τον Θεό να κάθεται επάνω στον θρόνο του, περιβεβλημένος από αναρίθμητα πλήθη αγγέλων, σαν να υμνούσαν και να δοξολογούσαν τον Θεό τους. Μάλιστα, και η ψυχή μου λαχταρούσε να είναι εκεί.

23 Όμως ιδού, τα μέλη μου πήραν πάλι τη δύναμή τους, και στάθηκα όρθιος στα πόδια μου, και φανέρωσα στον λαό ότι είχα γεννηθεί από τον Θεό.

24 Μάλιστα, και από εκείνη τη στιγμή και μέχρι τώρα, έχω εργασθεί ακατάπαυστα για να μπορέσω να φέρω ψυχές σε μετάνοια, ώστε να μπορούσα να τους κάνω να γευθούν την υπέρμετρη αγαλλίαση την οποία γεύθηκα εγώ, ώστε να μπορούσαν κι αυτοί να γεννηθούν από τον Θεό, και να είναι πλήρεις του Αγίου Πνεύματος.

25 Μάλιστα, και τώρα ιδού, ω υιέ μου, ο Κύριος πράγματι μου δίνει πάρα πολύ μεγάλη χαρά στον καρπό των κόπων μου.

26 Γιατί ένεκα του λόγου που μου παρεχώρησε, ιδού, πολλοί έχουν γεννηθεί από τον Θεό, και έχουν γευθεί όπως έχω γευθεί εγώ, και έχουν δει με τα μάτια τους όπως έχω δει εγώ. Γι’ αυτό ξέρουν όλα αυτά για τα οποία έχω μιλήσει, όπως τα ξέρω κι εγώ. Και η γνώση που έχω είναι από τον Θεό.

27 Και έχω υποστηριχθεί σε δοκιμασίες και όλων των ειδών τα βάσανα, μάλιστα, και σε κάθε είδους ταλαιπωρία. Μάλιστα, ο Θεός με έχει απελευθερώσει από τη φυλακή και από τα δεσμά και από τον θάνατο. Μάλιστα, και όντως βασίζομαι σε Αυτόν, και όμως θα με απελευθερώσει.

28 Και ξέρω ότι θα με εγείρει κατά την τελευταία ημέρα, για να κατοικήσω μαζί του σε δόξα. Μάλιστα, και θα τον δοξολογώ αιώνια, γιατί έβγαλε τους πατέρες μας από την Αίγυπτο, και κατάπιε στην Ερυθρά Θάλασσα τους Αιγυπτίους. Και τους οδήγησε με τη δύναμή του στη γη της επαγγελίας. Μάλιστα, και τους απελευθέρωνε από την υποδούλωση και την αιχμαλωσία πού και πού.

29 Μάλιστα, και έχει φέρει τους πατέρες μας επίσης από τη γη της Ιερουσαλήμ. Και επίσης, με την αιώνια δύναμή του, απελευθέρωνε και αυτούς από την υποδούλωση και την αιχμαλωσία, πού και πού, ακόμα και μέχρι την παρούσα ημέρα. Και πάντα διατηρώ στη θύμησή μου την αιχμαλωσία τους. Μάλιστα, και εσύ επίσης πρέπει να διατηρείς στη θύμησή σου, όπως κι εγώ, την αιχμαλωσία τους.

30 Όμως ιδού, υιέ μου, αυτό δεν είναι όλο, διότι πρέπει να ξέρεις, όπως ξέρω κι εγώ, ότι εφόσον τηρείς τις εντολές του Θεού, θα ευημερείς στη χώρα. Και πρέπει να ξέρεις επίσης ότι εφόσον δεν τηρήσεις τις εντολές του Θεού, θα αποκοπείς από την παρουσία του. Λοιπόν αυτό είναι σύμφωνα με τον λόγο Του.