1. I teraz, Helamanie, mój synu, nakazuję ci, abyś wziął kroniki, które mi powierzono.

2. Nakazuję ci także, abyś zapisywał dzieje tego ludu, jak ja to czyniłem, na płytach Nefiego, i zachował to wszystko w świętości, tak jak ja je zachowałem; gdyż zachowane są w mądrym celu.

3. I te płyty z mosiądzu zawierają grawerunki, na których są zapisy pism świętych jak również rodowody naszych praojców, od samego początku —

4. Oto nasi ojcowie prorokowali, że kroniki te będą chronione i przekazywane z pokolenia na pokolenie, że będą chronione i zachowane ręką Pana, aż zostaną przekazane ludziom każdego narodu, plemienia, języka i ludu, aby poznali zawarte w nich tajemnice.

5. I teraz oto, jeśli są chronione, powinny zachować swą jasność; zaiste, i zachowają swą jasność; zaiste, jak też wszystkie płyty, które zawierają to, co jest pismem świętym.

6. Teraz możesz uważać, że to jest niedorzecznością z mojej strony; lecz oto mówię ci, że w wyniku małych i prostych spraw powstają wielkie dzieła; i skromne środki w wielu wypadkach wprawiają w osłupienie mądrych.

7. I Pan Bóg działa w taki sposób, żeby doprowadzać do spełnienia Swych wielkich i wiecznych celów; i niezwykle skromnymi środkami Pan wprawia w osłupienie mądrych i doprowadza do zbawienia wielu dusz.

8. I dotychczas było mądrością Boga, aby te sprawy zostały zachowane; bowiem pogłębiły one pamięć tego ludu, zaiste, i przekonały wielu o błędnym postępowaniu, i przywiodły ich do wiedzy Bożej ku zbawieniu ich dusz.

9. Zaiste, mówię ci, gdyby nie było tego, co zawarte jest w tych kronikach umieszczonych na tych płytach, Ammon i jego bracia nie mogliby przekonać tak wielu tysięcy Lamanitów o niewłaściwości tradycji ich ojców; zaiste, kroniki te oraz ich słowa przywiodły ich do pokuty; to znaczy przywiodły ich do wiedzy o Panu, ich Bogu, aby znaleźli radość w Jezusie Chrystusie, Swym Odkupicielu.

10. I kto wie, czy dzięki nim wiele tysięcy z nich, a także wiele tysięcy naszych hardych braci, Nefitów, którzy znieczulają teraz swe serca w grzechu i niegodziwości, nie pozna swego Odkupiciela?

11. Teraz te tajemnice jeszcze nie są mi w pełni wiadome; przeto nic więcej o tym nie powiem.

12. I wystarczy, jeśli tylko powiem, że są one zachowane w mądrym celu, który to cel jest wiadomy Bogu; albowiem radzi On w mądrości nad wszystkimi Swymi dziełami, a Jego ścieżki są proste, a Jego droga jest jednym wiecznym kręgiem.

13. Och, pamiętaj, pamiętaj, Helamanie, synu mój, jak surowe są przykazania Boga. I powiedział On: Jeśli będziecie przestrzegali moich przykazań, będzie się wam powodziło na tej ziemi. — Lecz jeśli nie będziesz przestrzegał Jego przykazań, zostaniesz odcięty od Jego obecności.

14. I teraz zapamiętaj, mój synu, że Bóg powierzył ci te święte przedmioty, które dotąd zachował świętymi, i które też w Swoim mądrym celu ochroni i zachowa na przyszłość, aby okazać Swą moc przyszłym pokoleniom.

15. I teraz oto przez ducha proroctwa mówię ci, że jeśli przekroczysz przykazania Boga, oto te rzeczy, które są święte, zostaną ci odebrane mocą Bożą, a ty sam zostaniesz wydany Szatanowi, aby przesiał cię niczym plewy na wietrze.

16. Jeśli jednak będziesz przestrzegał przykazań Boga i uczynisz z tymi świętymi przedmiotami, zgodnie z tym, co ci Pan nakaże (albowiem musisz zwracać się do Pana we wszystkim, co musisz z nimi uczynić), oto żadna moc ziemska czy piekielna nie może ci ich odebrać, albowiem Bóg ma moc wypełnienia wszystkich Swych słów.

17. Albowiem wypełni On wszystko, co ci przyrzeka, gdyż wypełnia obietnice, które dał naszym ojcom.

18. Albowiem przyrzekł im, że w Swym mądrym celu zachowa te rzeczy, aby okazać Swą moc przyszłym pokoleniom.

19. I teraz oto jeden cel już wypełnił, gdyż wielu tysiącom Lamanitów została przywrócona wiedza o prawdzie; i okazał On Swą moc przez nie, i okaże On jeszcze przez nie Swą moc przyszłym pokoleniom; przeto zostaną zachowane.

20. Przeto nakazuję ci, Helamanie, mój synu, abyś pilnie wypełniał wszystkie moje słowa i abyś pilnie przestrzegał przykazań Boga, tak jak są zapisane.

21. A teraz, powiem ci o dwudziestu czterech płytach, abyś je chronił, aby temu ludowi mogły być ukazane tajemnice i uczynki ciemności, i ich tajemne uczynki, czyli tajemne uczynki tych ludzi, którzy zostali zgładzeni; zaiste, aby wszystkie ich morderstwa, i rabunki, i ich grabieże, i wszelka niegodziwość, i występki mogły być wyjawione temu ludowi; zaiste, i abyś także zachował te interpretery.

22. Albowiem oto Pan widział, że Jego lud zaczął działać w ciemności, zaiste, popełniać tajemne morderstwa i występki; dlatego Pan powiedział, że jeśli nie odpokutuje, zostanie zgładzony z powierzchni ziemi.

23. I Pan powiedział: Przygotuję mojemu słudze, Gazelemowi, kamień, który będzie jaśniał w ciemności, abym wyjawił moim ludziom, którzy mi służą, abym wyjawił im uczynki ich braci, zaiste, ich tajemne uczynki, ich uczynki ciemności, i ich niegodziwości i występki.

24. I teraz, mój synu, interpretery te zostały przygotowane, by wypełniło się słowo Boga, albowiem powiedział:

25. Wyniosę z ciemności na światło wszystkie ich tajemne uczynki i ich występki; i jeśli nie odpokutują, zgładzę ich z powierzchni ziemi; i ukażę w świetle wszystkie ich tajemnice i występki każdemu narodowi, który zajmie tę ziemię po nich.

26. I teraz, mój synu, widzimy, że nie odpokutowali; przeto zostali zniszczeni, i dotąd słowo Boga wypełniło się; zaiste, a ich tajemne występki zostały wywiedzione z ciemności i nam ujawnione.

27. I teraz, mój synu, nakazuję ci, abyś zachował w tajemnicy wszystkie ich przysięgi i przymierza, i zmowy dotyczące ich tajemnych występków; zaiste, i wszystkie ich znaki i dziwy; nie wyjawiaj ich temu ludowi, niech ich nie znają, gdyż poznawszy je, mogą tak samo pogrążyć się w ciemności i zostać zgładzeni.

28. Albowiem oto nad całą tą ziemią wisi przekleństwo, że wszyscy, którzy popełniają czyny ciemności, zostaną zgładzeni mocą Bożą, gdy dojrzeją w swej niegodziwości; przeto pragnieniem moim jest, aby nigdy nie nastąpiła zagłada tego ludu.

29. Przeto zachowasz te tajemne plany, przysięgi i przymierza w tajemnicy przed tym ludem, i wyjawisz im tylko ich niegodziwość i ich morderstwa, i ich występki; a także będziesz ich uczył, aby brzydzili się taką niegodziwością i takimi występkami, i morderstwami, i będziesz ich uczył, że lud ten został zniszczony z powodu swej niegodziwości i występków, i morderstw.

30. Albowiem oto zamordowali wszystkich proroków Pana, których do nich posłał, by głosili im o ich niegodziwości; i krew pomordowanych przez nich proroków wołała do Pana, ich Boga, o pomstę na mordercach; i tak sądy Boga spadły na działających w ciemności i knujących tajemne sprzysiężenia.

31. Zaiste, i na wieki wieków przeklęta niech będzie ta ziemia dla działających w ciemności i knujących tajemne sprzysiężenia, aż do ich zagłady, jeśli nie odpokutują, zanim dojrzeją w niegodziwości.

32. I teraz, mój synu, zapamiętaj słowa, które ci powiedziałem; nie powierzaj tych tajemnych planów temu ludowi, lecz ucz go wiecznej nienawiści do grzechu i niegodziwości.

33. Głoś mu pokutę i wiarę w Pana Jezusa Chrystusa; nauczaj go, aby ukorzył się, był łagodny i pokornego serca; nauczaj go, aby opierał się wszelkiej pokusie diabła, wierząc w Pana Jezusa Chrystusa.

34. Nauczaj go, aby nigdy nie był znużony dobrymi uczynkami, aby był łagodny i pokornego serca; bowiem tacy znajdą odpoczynek dla swych dusz.

35. Och, pamiętaj, mój synu, i naucz się mądrości w swej młodości; zaiste, w młodości naucz się przestrzegać przykazań Boga.

36. Zaiste, i wołaj do Boga, aby cię we wszystkim wspierał; zaiste, cokolwiek czynisz i gdziekolwiek się udajesz, niech będzie to w Panu; zaiste, niech wszystkie twoje myśli kierują się ku Panu; zaiste, niech uczucia twego serca będą skierowane ku Panu na wieki.

37. Radź się Pana we wszystkim, co czynisz, a On pokieruje tobą dla twego dobra; zaiste, gdy kładziesz się w nocy, kładź się w Panu, aby mógł nad tobą czuwać podczas snu; a gdy wstajesz rano, niech serce twe przepełnia wdzięczność do Boga; i jeśli będziesz czynił to wszystko, zostaniesz podniesiony ostatniego dnia.

38. I teraz, mój synu, mam nieco do powiedzenia o tym, co nasi ojcowie nazywali kulą lub wskaźnikiem, którą nasi ojcowie nazywali inaczej Liahoną, co oznacza busolę; i Pan ją przygotował.

39. Oto żaden człowiek nie jest w stanie zrobić czegoś tak misternego. I oto, została ona przygotowana, aby wskazywać naszym ojcom kierunek w ich wędrówkach po pustkowiu.

40. I działała ona zależnie od ich wiary w Boga; przeto jeśli wierzyli w to, że Bóg mógł spowodować, żeby wskazówki tej busoli pokazały im kierunek, w jakim mają się udać, oto tak się działo; przeto doświadczali tego cudu, a także wielu innych cudów dokonywanych mocą Boga dzień po dniu.

41. Jednakże ponieważ cudów tych dokonano za pomocą skromnych środków, ukazało to im zdumiewające dzieła. Byli oni gnuśni i zapominali wypróbowywać swoją wiarę i pilność, a wtedy te zdumiewające dzieła ustawały i nie czynili postępu w swej wędrówce;

42. Dlatego pozostali na pustkowiu, innymi słowy, nie szli we właściwym kierunku i cierpieli niedolę głodu i pragnienia z powodu swych wykroczeń.

43. I teraz, mój synu, pragnę, abyś zrozumiał, że to wszystko jest tylko symboliczne; bowiem kiedy nasi ojcowie byli gnuśni i nie zważali na busolę (a wszystko to jest doczesne), nie wiodło im się; to samo odnosi się do spraw duchowych.

44. Albowiem równie łatwo jest baczyć na słowa Chrystusa, które wskazują ci prostą drogę ku wiecznemu szczęściu, jak było naszym ojcom zważać na busolę wskazującą im prostą drogę ku ziemi obiecanej.

45. A teraz pytam, czy nie jest to symbolem? Zapewne, tak jak wskaźnik przywiódł naszych ojców podążających wyznaczonym przez niego kursem do ziemi obiecanej, tak samo słowa Chrystusa, jeśli będziemy według nich postępować, przeprowadzą nas przez tę dolinę smutku do znacznie lepszej ziemi obiecanej.

46. O mój synu, nie bądźmy gnuśni z powodu przystępności drogi; bowiem tak było z naszymi ojcami; bowiem tak to było dla nich przygotowane, że gdyby spojrzeli, mogliby żyć; i tak samo jest z nami. Droga jest przygotowana, i jeśli spojrzymy, możemy żyć wiecznie.

47. A teraz, mój synu, zaopiekuj się tymi świętymi rzeczami, zaiste, zwracaj się do Boga, a będziesz żył. Idź do tego ludu i głoś mu słowo, i bądź trzeźwo myślący. Żegnaj, mój synu.