Mądrość Zobacz także Prawda; Wiedza; Zrozumienie Umiejętność lub dar od Boga, by wydawać właściwy osąd. Mądrość uzyskuje się z doświadczenia, przez studiowanie i postępowanie według rad Boga. Bez pomocy od Boga człowiek nie ma prawdziwej mądrości (Ⅱ Nefi 9:28; 27:26). Dał Bóg Salomonowi mądrość, Ⅰ Król. 4:29–30. Mądrość jest sprawą zasadniczą: nabywaj zatem mądrości, Przyp. 4:7. Kto nabiera mądrości, miłuje swoją duszę, Przyp. 19:8. Jezusowi przybywało mądrości, Łuk. 2:40, 52. Jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, Jak. 1:5 (DiP 42:68; J.S. — Hist. 1:11). Mówię wam te rzeczy, abyście uczyli się mądrości, Mos. 2:17. Naucz się mądrości w swej młodości, Alma 37:35. Święci znajdą mądrość i wielkie skarby wiedzy, DiP 89:19. Niechaj nieuczony nabierze mądrości, korząc się i wzywając Pana, DiP 136:32.