Synagoga

Miejsce spotkań używane dla celów religijnych. W czasach Nowego Testamentu umeblowanie było zazwyczaj proste; była tam arka zawierająca zwoje z prawem oraz inne święte zapisy, pulpit do czytania oraz miejsca siedzące przeznaczone dla osób, które oddają cześć.

Lokalne rady starszych zarządzały każdą synagogą. Decydowali oni o tym, kto mógł do niej wejść, a kogo należało wykluczyć (Jan 9:22; 12:42). Najważniejszym urzędnikiem był zarządca synagogi (Mar. 5:22; Łuk. 13:14). Zazwyczaj był to skryba, który miał pieczę nad budynkiem i nadzorował przebieg nabożeństw. Pomocnik wykonywał obowiązki urzędnicze (Łuk. 4:20).

W każdym mieście, w którym mieszkali Żydzi, znajdowała się synagoga, zarówno w Palestynie, jak i w innych lokalizacjach. Było to niezwykle pomocne w rozpowszechnianiu ewangelii Jezusa Chrystusa, ponieważ pierwsi misjonarze Kościoła zazwyczaj mogli przemawiać w synagogach (Dz. 13:5, 14; 14:1; 17:1, 10; 18:4). Ta sama praktyka istniała pośród misjonarzy w Księdze Mormona (Alma 16:13; 21:4–5; 32:1), jak też pośród pierwszych misjonarzy obecnej dyspensacji (DiP 66:7; 68:1).