Przybytek

Dom Pana, centrum oddawania czci przez Izrael podczas exodusu z Egiptu. Przybytek to w rzeczywistości przenośna świątynia, którą można było rozkładać i ponownie składać. Dzieci Izraela używały przybytku do czasu zbudowania świątyni Salomona (DiP 124:38).

Bóg objawił Mojżeszowi wzór przybytku (Ⅱ Mojż. 26–27), a dzieci Izraela zbudowały go według tego wzoru (Ⅱ Mojż. 35–40). Kiedy przybytek był gotowy, obłok zakrył namiot i chwała Pana wypełniła przybytek (Ⅱ Mojż. 40:33–34). Obłok był znakiem obecności Boga. W nocy miał wygląd ognia. Kiedy obłok pozostawał nad namiotem, dzieci Izraela obozowały. A kiedy się przemieszczał, oni także wyruszali (Ⅱ Mojż. 40:36–38; Ⅳ Mojż. 9:17–18). Dzieci Izraela niosły ze sobą przybytek w czasie swoich wędrówek po pustyni oraz podczas podbojów ziemi kananejskiej. Po zwycięstwie przybytek był umiejscowiony w Sylo, w miejscu wybranym przez Pana (Joz. 18:1). Po tym, jak dzieci Izraela zbudowały świątynię Salomona, przybytek całkowicie zniknął z dziejów.

Pan i Izajasz użyli przybytku jako symbolu miast Syjon i Jerozolima podczas Drugiego Przyjścia Pana (Iz. 33:20; Mojż. 7:62).