Ⅱ Księga Mojżeszowa

Księga w Starym Testamencie napisana przez Mojżesza. Opisuje wyjście Izraelitów z Egiptu. Wczesna historia Izraela, zgodnie z zapisem w Ⅱ Ks. Mojżeszowej, może być podzielona na trzy części: (1) niewola ludu w Egipcie, (2) wyjście z Egiptu pod przywództwem Mojżesza i (3) ich oddanie w służbie dla Boga widoczne w życiu religijnym i politycznym.

W pierwszej części, którą stanowi Ⅱ Ks. Mojżeszowa 1:1–15:21, wyjaśniony jest ucisk Izraela w Egipcie; wczesna historia i powołanie Mojżesza; Exodus i ustanowienie Paschy; marsz w kierunku Morza Czerwonego, zniszczenie armii faraona i zwycięska pieśń Mojżesza.

W drugiej części, którą stanowi Ⅱ Ks. Mojżeszowa 15:22–18:27, opisane jest odkupienie Izraela i wydarzenia z podróży od Morza Czerwonego do Synaj; gorzkie wody w Mara, zesłanie przepiórek i manny, przestrzeganie sabatu, cudowny dar wody w Refidim i bitwa z Amalekitami; przybycie Jetry do obozu i jego rady dotyczące cywilnego rządu dla ludzi.

W trzeciej części, w rozdziałach 19–40, opisane jest poświęcenie Izraela w służbie Bogu podczas podniosłych wydarzeń w Synaj. Pan wyróżnił ten lud, jako królestwo kapłanów i święty naród; dał im Dziesięcioro Przykazań; dał im instrukcje dotyczące przybytku, wyposażenia i oddawania w nim czci. Następnie podany jest zapis na temat grzechu tych, którzy oddawali cześć złotemu cielcowi, a na końcu znajduje się opis budowy przybytku i warunków jego funkcjonowania.