Nefi, syn Lehiego

Rozdziały 1–18:8 dotyczą przede wszystkim proroka Lehiego i jego rodziny, którzy opuścili Jerozolimę. Wędrowali przez opustoszone pustynie, aż dotarli do morza. Ⅰ Ks. Nefiego 18:9–23 opowiada o ich podróży do ziemi obiecanej, według kierownictwa Pana, pomimo buntu Lamana i Lemuela. W rozdziałach 19–22 opisany jest cel prowadzenia zapisów przez Nefiego (Ⅰ Nefi 6; 19:18) — aby nakłonić wszystkich do pamiętania o Panu, ich Odkupicielu. Cytował Izajasza (Ⅰ Nefi 20–21) i wyjaśniał przesłania Izajasza w nadziei, że wszyscy dojdą do poznania Jezusa Chrystusa, jako ich Zbawiciela i Odkupiciela (Ⅰ Nefi 22:12).

Rozdziały 1–4 zawierają niektóre z ostatnich nauk Lehiego oraz proroctwa wygłoszone przed jego śmiercią, łącznie z błogosławieństwami dla jego synów i ich potomków. Rozdział 5. stanowi wyjaśnienie, dlaczego Nefici oddzielili się od Lamanitów. Nefici zbudowali świątynię, nauczali prawa Mojżesza i prowadzili zapisy. Rozdziały 6–10 zawierają słowa Jakuba, młodszego brata Nefiego. Jakub przejrzał historię Judy i prorokował o Mesjaszu, a niektóre słowa były zaczerpnięte z zapisów proroka Izajasza. W rozdziałach 11–33 Nefi zapisał swoje świadectwo o Chrystusie, świadectwo Jakuba, proroctwa o ostatnich dniach oraz kilka rozdziałów ze Starego Testamentu z księgi Izajasza.