Jozue
Starotestamentowy prorok i przywódca, następca Mojżesza. Urodził się w Egipcie jeszcze przed ucieczką dzieci Izraela (Ⅳ Mojż. 14:26–31). Wraz z Kalebem byli pośród dwunastu zwiadowców wysłanych do Kanaanu. Jedynie oni zdali dobre sprawozdanie na temat tej ziemi (Ⅳ Mojż. 13:8, 16–33; 14:1–10). Zmarł w wieku 110 lat (Joz. 24:29). Jozue był wspaniałym przykładem oddanego proroka-wojownika.
Księga Jozuego
Księga ta została nazwana po Jozuem, ponieważ jest on w niej główną postacią, a nie dlatego, że był jej autorem. Rozdziały 1–12 opisują zdobycie Kanaanu; w rozdziałach 13–24 jest mowa o podziale ziemi przez plemiona Izraela, a także podane są ostatnie rady, które dał Jozue.
Dwa znaczące wersety z Księgi Jozuego to przykazanie, które otrzymał od Pana, aby rozmyślać o pismach świętych (Joz. 1:8), i wezwanie Jozuego, aby ludzie byli wierni Panu (Joz. 24:15).