Kapłaństwo Aarona

Niższe kapłaństwo (Hebr. 7:11–12; DiP 107:13–14). Urzędy tego kapłaństwa to: biskup, kapłan, nauczyciel i diakon (DiP 84:30; 107:10, 14–15, 87–88). W starożytności, według prawa Mojżesza, byli wyżsi kapłani, kapłani i Lewici. Z powodu buntu starożytnych Izraelitów przeciw Bogu Mojżesz, a wraz z nim święte kapłaństwo, został zabrany, a niższe kapłaństwo nadal trwało. Odmówili bycia uświęconymi i otrzymania Kapłaństwa Melchizedeka oraz związanych z nim obrzędów. (Zob. DiP 84:23–26). Kapłaństwo Aarona zajmuje się doczesnymi i zewnętrznymi obrzędami prawa i ewangelii (Ⅰ Kron. 23:27–32; DiP 84:26–27; 107:20). Dzierży klucze posługi aniołów, ewangelii pokuty i chrztu (DiP 13). Kapłaństwo Aarona zostało przywrócone na ziemię w tej dyspensacji 15 maja 1829 r. Jan Chrzciciel nadał je Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu w pobliżu Harmony w stanie Pensylwania (DiP 13; J.S. — Hist. 1:68–73).