Listy Pawła
Czternaście ksiąg w Nowym Testamencie, które początkowo były listami Apostoła Pawła napisanymi do członków Kościoła. Można je następująco pogrupować:
Ⅰ i Ⅱ List do Tesaloniczan (50–51 r. n.e.)
W Koryncie, podczas swojej drugiej podróży misyjnej Paweł napisał listy do Tesaloniczan. Jego praca w Tesalonice jest opisana w Dziejach Apostolskich w rozdziale 17. Chciał powrócić do Tesalonik, ale nie udało mu się to (Ⅰ Tes. 2:18). Wysłał zatem Tymoteusza, aby pocieszył nawróconych i przekazał mu potem, jak oni sobie radzą. Pierwszy list jest wyrazem wdzięczności z powrotu Tymoteusza. Drugi list powstał w niedługim czasie.
Ⅰ i Ⅱ List do Koryntian, List do Galacjan i List do Rzymian (55–57 r. n.e.)
Paweł napisał listy do Koryntian podczas swojej trzeciej podróży misyjnej, odpowiadając na pytania oraz w celu naprawienia nieporządku pośród świętych w Koryncie.
List do Galacjan prawdopodobnie był skierowany do wielu jednostek Kościoła w Galacji. Niektórzy członkowie Kościoła porzucali ewangelię dla posłuszeństwa prawu żydowskiemu. W swym liście Paweł wyjaśnił cel prawa Mojżesza oraz wartość duchowej religii.
Paweł napisał list do Rzymian z Koryntu, między innymi, aby przygotować świętych w Rzymie na odwiedziny u nich, na które miał nadzieję. W liście tym ponownie zapewnia o doktrynach, w sprawie których dysputowali niektórzy Żydzi, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo.
Listy do Filipian, Kolosan, Efezjan, Filemona, Hebrajczyków (60–62 r. n.e.)
Paweł napisał te listy, kiedy po raz pierwszy był więźniem w Rzymie.
Paweł napisał List do Filipian głównie, aby wyrazić wdzięczność i okazać uczucia, jakimi darzy świętych w Filippi oraz pocieszyć ich, gdyż byli rozczarowani, że tak długo jest uwięziony.
Paweł napisał List do Kolosan w wyniku otrzymanego sprawozdania, że święci w Kolosach popełniali poważne błędy. Wierzyli, że doskonałość można uzyskać jedynie poprzez ścisłe przestrzeganie zewnętrznych obrzędów, a nie w wyniku rozwijania cech Chrystusowych.
List do Efezjan ma wielkie znaczenie, gdyż zawiera nauki Pawła na temat Kościoła Chrystusa.
List do Filemona to prywatna korespondencja o Onezymie, niewolniku, który okradł swego pana, Filemona, i uciekł do Rzymu. Paweł posłał Onezyma z powrotem do jego pana z listem, w którym prosił o przebaczenie dla Onezyma.
Paweł napisał List do Hebrajczyków, do żydowskich członków Kościoła, aby przekonać ich, że prawo Mojżesza zostało wypełnione w Chrystusie i że prawo ewangelii Chrystusa je zastąpiło.
Ⅰ i Ⅱ List do Tymoteusza, List do Tytusa (64–65 r. n.e.)
Paweł napisał te listy po tym, jak został po raz pierwszy uwolniony z więzienia w Rzymie.
Paweł udał się do Efezu, gdzie pozostawił Tymoteusza, aby powstrzymał natężenie niektórych form spekulacji. Paweł zamierzał potem powrócić. Napisał Ⅰ List do Tymoteusza, prawdopodobnie z Macedonii, udzielając rad i dodając mu odwagi w wypełnianiu jego powinności.
Paweł napisał ten list do Tytusa, kiedy był wolny i nie przebywał w więzieniu. Prawdopodobnie był wówczas na Krecie, gdzie służył Tytus. W liście jest przeważnie mowa o prawym życiu i dyscyplinie w Kościele.
Paweł napisał swój drugi list do Tymoteusza, kiedy po raz drugi przebywał w więzieniu, na krótko przed swoją męczeńską śmiercią. List ten zawiera ostatnie słowa Pawła i ukazuje wspaniałą odwagę i zaufanie jakie miał w obliczu zbliżającej się śmierci.