Ⅳ Księga Mojżeszowa

Czwarta księga w Starym Testamencie. Mojżesz napisał Ⅳ Księgę Mojżeszową. Księga ta podaje historię podróży Izraela od góry Synaj do równin Moabu na granicy Kanaanu. Jedną z ważnych lekcji w niej przekazanych jest to, że lud Boga musi kroczyć z wiarą, ufając Jego obietnicom, jeśli ma mu się powodzić. Opisana jest w niej kara Boża za nieposłuszeństwo, jaką poniósł Izrael; podane są w niej też informacje dotyczące praw izraelskich. Łacińska nazwa księgi Numeri została dana ze względu na ważność liczb spisu powszechnego (Ⅳ Mojż. 1–2; 26).

W rozdziałach 1–10 jest mowa o przygotowaniu Izraelitów do opuszczenia Synaju. W rozdziałach 11–14 opisano ich marsz i posłanie wywiadowców do Kanaanu oraz odmowę Izraela wejścia do ziemi obiecanej. W rozdziałach 15–19 odnotowano różne prawa i wydarzenia historyczne. Rozdziały 20–36 stanowią historię ostatnich dziesięciu lat tego ludu na pustkowiu.