Wąż mosiężny

Mosiężny wąż zrobiony przez Mojżesza z nakazu Boga, aby uzdrowić Izraelitów, którzy zostali pokąsani na pustkowiu przez ogniste węże (jadowite węże) (Ⅳ Mojż. 21:8–9). Ten mosiężny wąż był przymocowany do drzewca i został „[podniesiony] […], aby mogli żyć ci, którzy spojrzą na niego” (Alma 33:19–22). Pan odniósł się do poniesienia węża na pustkowiu jako do symbolu przedstawiającego jak On jest poniesiony na krzyżu (Jan 3:14–15). Objawienie w dniach ostatnich potwierdza zapis o ognistych wężach oraz to, że ludzie byli uzdrowieni (Ⅰ Nefi 17:41; Ⅱ Nefi 25:20; Hel. 8:14–15).