Dzień sabatu

Dzień święty wyznaczony w każdym tygodniu na odpoczynek i oddawanie czci. Po tym, jak Bóg wszystko stworzył, odpoczął siódmego dnia i nakazał, aby jeden dzień w każdym tygodniu był dniem odpoczynku, żeby przypominać ludziom o Nim (Ⅱ Mojż. 20:8–11).

Przed Zmartwychwstaniem Chrystusa członkowie Kościoła, podobnie jak Żydzi, obchodzili sabat w ostatni dzień tygodnia. Po Zmartwychwstaniu członkowie Kościoła, czy to Żydzi, czy Inne narody, przestrzegali sabatu w pierwszy dzień tygodnia (dzień Pański), aby upamiętnić Zmartwychwstanie Pana. Obecnie w Kościele w dalszym ciągu wyznaczony jest jeden dzień w każdym tygodniu jako święty dzień sabatu. Członkowie oddają wtedy cześć Bogu i odpoczywają od trudów świata.

Sabat przypomina ludziom o potrzebie duchowego pokarmu i o ich obowiązku posłuszeństwa Bogu. Kiedy naród lekko traktuje przestrzeganie dnia sabatu, wpływa to negatywnie na wszystkie aspekty życia, a życie religijne niszczeje (Neh. 13:15–18; Jer. 17:21–27).