Księga Mormona

Jeden z czterech tomów pism świętych uznawanych przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Jest to streszczenie zapisów starożytnych mieszkańców kontynentów amerykańskich dokonane przez starożytnego proroka o imieniu Mormon. Została zapisana, jako świadectwo, że Jezus jest Chrystusem. Na temat tego zapisu Prorok Józef Smith, który przetłumaczył ją przez dar i moc Bożą, powiedział: „Powiedziałem braciom, że Księga Mormona jest bardziej poprawna niż jakakolwiek inna księga na ziemi, że stanowi kamień zwornikowy naszej religii i że przybliży do Boga ludzi przestrzegających jej nauk bardziej niż jakakolwiek inna księga” (zob. Wstęp do Księgi Mormona).

Księga Mormona to religijny zapis dziejów trzech grup ludzi, którzy migrowali ze Starego Świata na kontynenty amerykańskie. Grupy te były prowadzone przez proroków, którzy spisali ich religijną i świecką historię na płytach z metalu. Księga Mormona podaje opis wizyty Jezusa Chrystusa pośród ludu na kontynentach amerykańskich niedługo po Jego Zmartwychwstaniu. Po wizycie Chrystusa dwieście lat upłynęło w pokoju.

Moroni, ostatni neficki prorok-historyk, zapieczętował streszczone zapisy dziejów tego ludu i ukrył je około 421 r. n.e. W 1823 r. zmartwychwstały Moroni odwiedził Józefa Smitha i później przekazał mu te starożytne święte zapisy do przetłumaczenia i wyjawienia światu, jako kolejnego świadectwa o Jezusie Chrystusie.