Świątynia, Dom Pana

Dosłowny dom Pana. Pan od zawsze nakazywał Swojemu ludowi, aby budował świątynie, święte budynki, w których godni święci dokonują świętych ceremonii i obrzędów ewangelii za siebie i za zmarłych. Pan odwiedza Swoje świątynie i są one najświętszymi miejscami oddawania czci.

Przybytek wzniesiony przez Mojżesza i dzieci Izraela był przenośną świątynią. Izraelici korzystali z niego podczas exodusu z Egiptu.

Najbardziej znana świątynia ze Starego Testamentu była zbudowana przez Salomona w Jerozolimie (Ⅱ Kron. 1:18–5:14). Została zniszczona w 587 r. p.n.e. przez Babilończyków i została odbudowana przez Zerubbabela około 70 lat później (Ezdr. 1–6). Część tej świątyni została spalona w 37 r. p.n.e., a Herod Wielki później ją odbudował. Rzymianie zniszczyli tę świątynię w 70 r. n.e.

W Księdze Mormona prawi naśladowcy Boga byli poprowadzeni do budowania świątyń i oddawania w nich czci (Ⅱ Nefi 5:16; Mos. 1:18; Ⅲ Nefi 11:1). Właściwe budowanie świątyń i korzystanie z nich są oznakami prawdziwego Kościoła w dowolnej z dyspensacji, łącznie z obecną dyspensacją przywróconego Kościoła. Świątynia Kirtland była pierwszą świątynią w tej dyspensacji, która została zbudowana i poświęcona Panu. Od tej pory świątynie były poświęcane w wielu krajach na ziemi.