1 Και τώρα, υιέ μου, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κάτι ακόμη που βασανίζει τον νου σου, το οποίο δεν μπορείς να καταλάβεις – το οποίο είναι σχετικό με τη δικαιοσύνη του Θεού κατά την τιμωρία του αμαρτωλού· διότι επιχειρείς να υποθέτεις ότι είναι αδικία ο αμαρτωλός να πρέπει να παραδοθεί σε κατάσταση αθλιότητας.

2 Λοιπόν ιδού, υιέ μου, θα σου το εξηγήσω αυτό. Γιατί ιδού, αφού απέστειλε ο Κύριος ο Θεός τους προπάτορές μας από τον κήπο της Εδέμ, να καλλιεργήσουν τη γη από την οποία είχαν ληφθεί –μάλιστα, έδιωξε τον άνθρωπο, και έβαλε στο ανατολικό άκρο του κήπου της Εδέμ, χερουβείμ, και φλόγινη ρομφαία που περιστρεφόταν σε κάθε κατεύθυνση, για να φυλάξει το δένδρο της ζωής–

3 Λοιπόν, βλέπουμε ότι ο άνθρωπος είχε γίνει σαν Θεός, γνωρίζοντας το καλό και το κακό. Και για να μην απλώσει το χέρι του, και πάρει επίσης από το δένδρο της ζωής, και φάει και ζήσει για πάντα, ο Κύριος ο Θεός έβαλε χερουβείμ και τη φλόγινη ρομφαία, ώστε αυτός να μη φάει από τον καρπό.

4 Και έτσι βλέπουμε ότι παραχωρήθηκε χρόνος προς τον άνθρωπο για να μετανοήσει, μάλιστα, δοκιμαστικός χρόνος, χρόνος για να μετανοήσει και να υπηρετήσει τον Θεό.

5 Γιατί ιδού, αν ο Αδάμ είχε απλώσει το χέρι του αμέσως, και είχε φάει από το δένδρο της ζωής, θα είχε ζήσει για πάντα, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, μη έχοντας διάστημα για μετάνοια. Μάλιστα, και επίσης ο λόγος του Θεού θα είχε ακυρωθεί, και το μέγα σχέδιο σωτηρίας θα είχε ματαιωθεί.

6 Όμως ιδού, είχε καθοριστεί για τον άνθρωπο να πεθάνει – γι’ αυτό, όπως αποκόπηκαν από το δένδρο της ζωής έπρεπε να αποκοπούν από το πρόσωπο της γης– και ο άνθρωπος έγινε για πάντα χαμένος, μάλιστα, είχαν υποστεί την πτώση.

7 Και τώρα, βλέπεις με αυτό ότι οι προπάτορές μας αποκόπηκαν τόσο υλικά όσο και πνευματικά από την παρουσία του Κυρίου. Και έτσι βλέπουμε ότι υπέκειντο στο να ακολουθούν την ίδια τους τη θέληση.

8 Λοιπόν ιδού, δεν ήταν σκόπιμο να ανακτηθεί εκ νέου ο άνθρωπος από αυτόν τον υλικό θάνατο, διότι αυτό θα κατέστρεφε το μέγα σχέδιο της ευδαιμονίας.

9 Γι’ αυτό, καθώς η ψυχή δεν μπορούσε ποτέ να πεθάνει, και η πτώση είχε φέρει σε όλη την ανθρωπότητα πνευματικό καθώς και υλικό θάνατο, δηλαδή, αποκόπηκαν από την παρουσία του Κυρίου, ήταν σκόπιμο η ανθρωπότητα να ανακτηθεί εκ νέου από αυτόν τον πνευματικό θάνατο.

10 Άρα, καθώς είχαν γίνει σαρκικοί, αισθησιακοί και διαβολικοί από τη φύση, αυτή η δοκιμαστική κατάσταση έγινε γι’ αυτούς μια κατάσταση για να προετοιμαστούν. Έγινε κατάσταση προπαρασκευαστική.

11 Και τώρα θυμήσου, υιέ μου, αν δεν ήταν το σχέδιο της απολύτρωσης, (βάζοντάς το στην άκρη) αμέσως μόλις πέθαιναν, οι ψυχές τους ήταν δυστυχισμένες, έχοντας αποκοπεί από την παρουσία του Κυρίου.

12 Και τώρα, δεν υπήρχε τρόπος να ανακτηθούν εκ νέου οι άνθρωποι από αυτήν την κατάσταση της πτώσης, την οποία ο άνθρωπος είχε φέρει επάνω του εξαιτίας της δικής του ανυπακοής.

13 Γι’ αυτό, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη, το σχέδιο της απολύτρωσης δεν μπορούσε να εκτελεστεί, παρά μόνο υπό συνθήκες μετανοίας των ανθρώπων σε αυτήν την δοκιμαστική κατάσταση, μάλιστα, αυτήν την κατάσταση προετοιμασίας. Γιατί αν δεν ήταν γι’ αυτές τις συνθήκες, η ευσπλαχνία δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί χωρίς να καταστρέψει το έργο της δικαιοσύνης. Λοιπόν το έργο της δικαιοσύνης δεν μπορούσε να καταστραφεί. Αν γινόταν αυτό, ο Θεός θα έπαυε να είναι Θεός.

14 Και έτσι βλέπουμε ότι όλη η ανθρωπότητα είχε υποστεί πτώση, και βρίσκονταν στον έλεγχο της δικαιοσύνης. Μάλιστα, της δικαιοσύνης του Θεού, που τους παρέδωσε να αποκοπούν για πάντα από την παρουσία του.

15 Και τώρα, το σχέδιο ευσπλαχνίας δεν μπορούσε να εφαρμοστεί, εκτός αν γινόταν μια εξιλέωση. Γι’ αυτό, ο ίδιος ο Θεός εξιλεώνεται για τις αμαρτίες του κόσμου, για να πραγματοποιήσει το σχέδιο της ευσπλαχνίας, να κατευνάσει τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης, ώστε ο Θεός να είναι τέλειος, δίκαιος Θεός, και επίσης πολυεύσπλαχνος Θεός.

16 Λοιπόν, μετάνοια δεν μπορούσε να επέλθει στους ανθρώπους παρά μόνο αν υπήρχε τιμωρία, η οποία επίσης ήταν αιώνια όπως πρέπει να είναι η ζωή της ψυχής, προσαρτημένη αντίθετα στο σχέδιο ευδαιμονίας, που ήταν επίσης τόσο αιώνιο όσο και η ζωή της ψυχής.

17 Λοιπόν, πώς μπορούσε ένας άνθρωπος να μετανοήσει, αν δεν αμάρταινε; Πώς μπορούσε να αμαρτήσει, αν δεν υπήρχε νόμος; Πώς μπορούσε να υπάρχει νόμος, αν δεν υπήρχε τιμωρία;

18 Λοιπόν, υπήρχε προσαρτημένη τιμωρία, και δόθηκε δίκαιος νόμος, ο οποίος έφερε τύψεις συνειδήσεως προς τον άνθρωπο.

19 Λοιπόν, αν δεν είχε δοθεί νόμος –αν ένας άνθρωπος δολοφονούσε, θα έπρεπε να πεθάνει– θα φοβόταν ότι θα πέθαινε, αν δολοφονούσε;

20 Και επίσης, αν δεν είχε δοθεί νόμος κατά της αμαρτίας, οι άνθρωποι δεν θα φοβούνταν να αμαρτήσουν.

21 Και αν δεν δινόταν νόμος, αν οι άνθρωποι αμάρταιναν, τι θα μπορούσε να κάνει η δικαιοσύνη είτε η ευσπλαχνία, αφού δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν το δημιούργημα;

22 Όμως, έχει δοθεί νόμος και προσαρτημένη τιμωρία, και έχει χορηγηθεί μετάνοια, την οποία μετάνοια, η ευσπλαχνία διεκδικεί. Αλλιώς, η δικαιοσύνη διεκδικεί το δημιούργημα και εκτελεί τον νόμο, και ο νόμος επιβάλλει την τιμωρία. Αν δεν ήταν έτσι, τα έργα της δικαιοσύνης θα καταστρέφονταν, και ο Θεός θα έπαυε να είναι Θεός.

23 Όμως ο Θεός δεν παύει να είναι Θεός, και η ευσπλαχνία διεκδικεί τον μεταμελημένο, και η ευσπλαχνία επέρχεται λόγω της εξιλέωσης. Και η εξιλέωση πραγματοποιεί την ανάσταση των νεκρών. Και η ανάσταση των νεκρών φέρνει πίσω τους ανθρώπους στην παρουσία του Θεού. Και έτσι αποκαθίστανται στην παρουσία του, για να κριθούν σύμφωνα με τα έργα τους, σύμφωνα με τον νόμο και τη δικαιοσύνη.

24 Γιατί ιδού, η δικαιοσύνη ασκεί όλες τις απαιτήσεις της, και επίσης η ευσπλαχνία διεκδικεί ό,τι είναι δικό της. Και έτσι, κανένας παρά μόνο οι αληθινά μεταμελημένοι σώζονται.

25 Τι, νομίζεις ότι η ευσπλαχνία μπορεί να ληστέψει τη δικαιοσύνη; Σου λέω: Όχι. Ούτε στο παραμικρό. Αν ήταν έτσι, ο Θεός θα έπαυε να είναι Θεός.

26 Και έτσι ο Θεός πραγματοποιεί τους μεγάλους και αιώνιους σκοπούς Του, οι οποίοι προετοιμάσθηκαν από καταβολής κόσμου. Και έτσι πραγματοποιείται η σωτηρία και η λύτρωση των ανθρώπων, και επίσης η καταστροφή και η αθλιότητά τους.

27 Γι’ αυτό, υιέ μου, οποιοσδήποτε θέλει να έλθει ας έλθει, και ας πιει από τα ύδατα της ζωής ελεύθερα. Και οποιοσδήποτε δεν θέλει να έλθει, αυτός δεν είναι υποχρεωμένος να έλθει. Όμως κατά την τελευταία ημέρα θα του αποδοθεί σύμφωνα με τις πράξεις του.

28 Αν επιθυμούσε να κάνει κακό, και δεν έχει μετανοήσει κατά τις ημέρες του, ιδού, κακό θα πάθει, σύμφωνα με την ανταπόδοση του Θεού.

29 Και τώρα, υιέ μου, επιθυμώ να μην αφήνεις να σε στενοχωρούν πια αυτά τα πράγματα, και μόνο να αφήνεις να σε στενοχωρούν οι αμαρτίες σου, με εκείνη τη στενοχώρια η οποία θα σε φέρει σε μετάνοια.

30 Αχ υιέ μου, επιθυμώ να μην αρνείσαι πια τη δικαιοσύνη του Θεού. Μην επιχειρείς να δικαιολογηθείς ούτε στο ελάχιστο σημείο λόγω των αμαρτιών σου, αρνούμενος τη δικαιοσύνη του Θεού. Όμως άφησε τη δικαιοσύνη του Θεού, και την ευσπλαχνία του, και τη μακροθυμία του να έχουν πλήρη επιρροή στην καρδιά σου. Και άφησε την να σε φέρει κάτω ώς το χώμα με ταπεινοφροσύνη.

31 Και τώρα, ω υιέ μου, έχεις κληθεί από τον Θεό να κηρύξεις τον λόγο σε αυτόν τον λαό. Και τώρα, υιέ μου, πήγαινε στον δρόμο σου, κήρυξε τον λόγο με αλήθεια και σύνεση, ώστε να μπορέσεις να φέρεις ψυχές σε μετάνοια, ώστε το μέγα σχέδιο της ευσπλαχνίας να μπορεί να έχει αξίωση επάνω τους. Και είθε ο Θεός να σου χαρίσει σύμφωνα με τα λόγια μου. Αμήν.