1 Και τώρα συνέβη ώστε οι υιοί του Άλμα πήγαν ανάμεσα στον λαό, για να διακηρύξουν τον λόγο σε αυτούς. Και ο ίδιος ο Άλμα επίσης δεν μπορούσε να αναπαυθεί, και πήγε και εκείνος.

2 Λοιπόν δεν θα μιλήσουμε πια σχετικά με το κήρυγμά τους, εκτός ότι κήρυξαν τον λόγο και την αλήθεια, σύμφωνα με το πνεύμα της προφητείας και της αποκάλυψης. Και κήρυξαν κατά την αγία τάξη του Θεού με την οποία είχαν κληθεί.

3 Και τώρα επιστρέφω στην αφήγηση των πολέμων μεταξύ των Νεφιτών και των Λαμανιτών, κατά τον δέκατο όγδοο χρόνο της βασιλείας των δικαστών.

4 Γιατί ιδού, συνέβη ώστε οι Ζωραμίτες έγιναν Λαμανίτες. Γι’ αυτό, κατά την έναρξη του δέκατου όγδοου χρόνου, ο λαός των Νεφιτών είδε ότι οι Λαμανίτες έρχονταν καταπάνω τους. Γι’ αυτό έκαναν προετοιμασίες για πόλεμο. Μάλιστα, συγκέντρωσαν τα στρατεύματά τους στη γη του Ιερσόν.

5 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες ήλθαν κατά χιλιάδες. Και ήλθαν μέσα στη χώρα του Αντιόνουμ, που είναι η χώρα των Ζωραμιτών. Και ένας άνδρας ονόματι Ζεραχέμνα ήταν ο ηγέτης τους.

6 Και τώρα, καθώς οι Αμαληκίτες ήταν πιο κακής και δολοφονικής ιδιοσυγκρασίας απ’ ό,τι ήταν οι Λαμανίτες, αφ’ εαυτού τους, γι’ αυτό, ο Ζεραχέμνα διόρισε αξιωματικούς επί των Λαμανιτών, και ήταν όλοι Αμαληκίτες και Ζωραμίτες.

7 Λοιπόν αυτό το έκανε για να διατηρήσουν το μίσος τους προς τους Νεφίτες, για να τους κάνει υπεξούσιους προς επίτευξη των σχεδίων του.

8 Γιατί ιδού, τα σχέδια του ήταν να διεγείρουν τους Λαμανίτες σε θυμό εναντίον των Νεφιτών. Αυτό το έκανε για να μπορέσει να σφετεριστεί μεγάλη δύναμη επ’ αυτών, και επίσης για να μπορέσει να κερδίσει δύναμη επί των Νεφιτών φέρνοντας τους σε υποδούλωση.

9 Και τώρα, το σχέδιο των Νεφιτών ήταν να υποστηρίξουν τα εδάφη τους και τα σπίτια τους και τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, για να μπορέσουν να τα διαφυλάξουν από τα χέρια των εχθρών τους. Και επίσης για να διαφυλάξουν τα δικαιώματα και τα προνόμιά τους, μάλιστα, και επίσης την ελευθερία τους, ώστε να μπορούν να λατρεύουν τον Θεό σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.

10 Γιατί ήξεραν ότι αν έπεφταν στα χέρια των Λαμανιτών, όσοι θα λάτρευαν τον Θεό με το πνεύμα και την αλήθεια, τον αληθινό και ζώντα Θεό, οι Λαμανίτες θα τους αφάνιζαν.

11 Μάλιστα, και ήξεραν επίσης το ακραίο μίσος των Λαμανιτών προς τους αδελφούς τους, που ήταν ο λαός των Αντί-Νεφί-Λεχί, οι οποίοι ονομάζονταν λαός του Αμμών –και δεν σήκωναν όπλα, μάλιστα, είχαν συνάψει διαθήκη και δεν την παρέβαιναν– γι’ αυτό, αν έπεφταν στα χέρια των Λαμανιτών θα καταστρέφονταν.

12 Και οι Νεφίτες δεν θα τους αφήναν να καταστραφούν. Γι’ αυτό τους έδωσαν εδάφη για κληρονομιά τους.

13 Και ο λαός του Αμμών έδινε στους Νεφίτες ένα μεγάλο μερίδιο από τις προσόδους τους για τη συντήρηση των στρατευμάτων τους. Και έτσι οι Νεφίτες ήταν αναγκασμένοι, μόνοι τους, να αντιστέκονται εναντίον των Λαμανιτών, οι οποίοι ήταν ένα μίγμα του Λάμαν και του Λεμουήλ και των υιών του Ισμαήλ και όλων εκείνων που είχαν αποσχισθεί από τους Νεφίτες, που ήταν Αμαληκίτες και Ζωραμίτες και απόγονοι των ιερέων του Νώε.

14 Λοιπόν αυτοί οι απόγονοι ήταν τόσο πολυάριθμοι, σχεδόν όσο ήταν οι Νεφίτες. Και έτσι οι Νεφίτες ήταν υποχρεωμένοι να διαμάχονται με τους αδελφούς τους, ακόμα και μέχρι αιματοχυσίας.

15 Και συνέβη ώστε καθώς είχαν συγκεντρωθεί τα στρατεύματα των Λαμανιτών στη γη του Αντιόνουμ, ιδού, τα στρατεύματα των Νεφιτών ήταν προετοιμασμένα να τους συναντήσουν στη γη του Ιερσόν.

16 Λοιπόν, ο ηγέτης των Νεφιτών, δηλαδή ο άνδρας που είχε ορισθεί να είναι ο αρχιστράτηγος των Νεφιτών –λοιπόν ο αρχιστράτηγος ήταν επικεφαλής όλων των στρατευμάτων των Νεφιτών– και το όνομά του ήταν Μορόνι.

17 Και πήρε ο Μορόνι όλη την αρχηγία, και τη διοίκηση των πολέμων τους. Και ήταν μόνο είκοσι και πέντε χρόνων όταν διορίστηκε αρχιστράτηγος των στρατευμάτων των Νεφιτών.

18 Και συνέβη ώστε συνάντησε τους Λαμανίτες στα σύνορα του Ιερσόν, και οι άνθρωποί του ήταν οπλισμένοι με σπαθιά και με γιαταγάνια, με κάθε είδους πολεμικά όπλα.

19 Και όταν τα στρατεύματα των Λαμανιτών είδαν ότι ο λαός του Νεφί, δηλαδή ότι ο Μορόνι, είχε προετοιμάσει τον λαό του με θώρακες και με χειρασπίδες, μάλιστα, και με ασπίδες για να προστατεύουν το κεφάλι τους, και ήταν επίσης ντυμένοι με χοντρό ρουχισμό –

20 Λοιπόν ο στρατός του Ζεραχέμνα δεν ήταν προετοιμασμένος με τίποτα παρόμοιο. Είχαν μόνο τα σπαθιά τους και τα γιαταγάνια τους, τα τόξα και τα βέλη τους, τις πέτρες και τις σφενδόνες τους, και ήταν γυμνοί, εκτός από ένα δέρμα που ήταν ζωσμένο γύρω από την οσφύ τους. Μάλιστα, όλοι τους ήταν γυμνοί, εκτός από τους Ζωραμίτες και τους Αμαληκίτες.

21 Όμως δεν ήταν οπλισμένοι με θώρακες, ούτε ασπίδες – γι’ αυτό φοβούνταν υπερβολικά τα στρατεύματα των Νεφιτών εξαιτίας του οπλισμού τους, παρ’ όλο που ο αριθμός τους ήταν τόσο πιο μεγάλος από τους Νεφίτες.

22 Ιδού, λοιπόν συνέβη ώστε δεν τόλμησαν να επιτεθούν κατά των Νεφιτών στα σύνορα του Ιερσόν. Γι’ αυτό αποχώρησαν από τη γη του Αντιόνουμ στην έρημο, και ξεκίνησαν για το ταξίδι τους ολόγυρα στην έρημο, μακριά, δίπλα στο κεφαλάρι του ποταμού Σιδώνα, για να έλθουν στη χώρα του Μαντάι και να κατακτήσουν τη χώρα. Γιατί δεν υπέθεταν ότι τα στρατεύματα του Μορόνι θα ήξεραν προς τα που είχαν πάει.

23 Όμως συνέβη ώστε, μόλις αποχώρησαν στην έρημο, ο Μορόνι έστειλε κατασκόπους στην έρημο να παρακολουθήσουν το στρατόπεδό τους. Και ο Μορόνι, επίσης, γνωρίζοντας τις προφητείες του Άλμα, έστειλε σε αυτόν ορισμένους ανθρώπους, επιθυμώντας από αυτόν να ζητήσει από τον Κύριο προς τα πού έπρεπε να πάνε τα στρατεύματα των Νεφιτών για να αμυνθούν εναντίον των Λαμανιτών.

24 Και συνέβη ώστε ήλθε ο λόγος του Κυρίου προς τον Άλμα, και ο Άλμα πληροφόρησε τους αγγελιαφόρους του Μορόνι, ότι τα στρατεύματα των Λαμανιτών πορεύονταν ολόγυρα στην έρημο, για να έλθουν στη χώρα του Μαντάι, για να αρχίσουν μια επίθεση στο ασθενέστερο σημείο του λαού. Και αυτοί οι αγγελιαφόροι πήγαν και μεταβίβασαν το μήνυμα στον Μορόνι.

25 Τώρα ο Μορόνι, αφήνοντας ένα τμήμα του στρατού του στη γη του Ιερσόν, μην τυχόν κατά κάποιο τρόπο τμήμα των Λαμανιτών έλθει μέσα σε αυτήν τη χώρα και κατακτήσει την πόλη, πήρε το υπόλοιπο τμήμα του στρατού του και πορεύτηκε προς τη χώρα του Μαντάι.

26 Και φρόντισε ώστε όλος ο λαός σε αυτήν την περιοχή της χώρας να συγκεντρωθεί σε μάχη κατά των Λαμανιτών, για να υπερασπιστούν τα εδάφη τους και τη χώρα τους, τα δικαιώματά τους και τις ελευθερίες τους. Γι’ αυτό ήταν προετοιμασμένοι για τη στιγμή του ερχομού των Λαμανιτών.

27 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι φρόντισε να είναι ο στρατός του κρυμμένος στην κοιλάδα που ήταν κοντά στην όχθη του ποταμού Σιδώνα, που ήταν στα δυτικά του ποταμού Σιδώνα στην έρημο.

28 Και ο Μορόνι τοποθέτησε κατασκόπους ολόγυρα, ώστε να ξέρει πότε θα έλθει ο στρατός των Λαμανιτών.

29 Και τώρα, καθώς ο Μορόνι ήξερε την πρόθεση των Λαμανιτών, ότι είχαν πρόθεση να καταστρέψουν τους αδελφούς τους, ή να τους υποδουλώσουν και να τους φέρουν σε αιχμαλωσία, ώστε να μπορέσουν να ιδρύσουν για τον εαυτό τους βασίλειο σε όλη τη χώρα.

30 Και γνωρίζοντας επίσης ότι η μόνη επιθυμία των Νεφιτών ήταν να διαφυλάξουν τα εδάφη τους και την ελευθερία τους και την εκκλησία τους, γι’ αυτό δεν το θεωρούσε αμαρτία να τους προστατεύσει με στρατήγημα. Γι’ αυτό, ανακάλυψε με τους κατασκόπους του ποια πορεία επρόκειτο να πάρουν οι Λαμανίτες.

31 Γι’ αυτό, χώρισε τον στρατό του και έφερε ένα τμήμα του μέσα στην κοιλάδα και τους έκρυψε στα ανατολικά και στα νότια του λόφου Ριπλά.

32 Και τους υπόλοιπους τους έκρυψε στη δυτική κοιλάδα, στα δυτικά του ποταμού Σιδώνα, και τόσο κάτω, μέσα στα σύνορα της χώρας Μαντάι.

33 Και έτσι, έχοντας τοποθετήσει τον στρατό του σύμφωνα με την επιθυμία του, ήταν έτοιμος να τους αντιμετωπίσει.

34 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες ανέβηκαν στα βόρεια του λόφου, όπου ένα τμήμα του στρατού του Μορόνι είχε κρυφτεί.

35 Και καθώς οι Λαμανίτες είχαν διαβεί τον λόφο Ριπλά και ήλθαν μέσα στην κοιλάδα και άρχισαν να διασχίζουν τον ποταμό Σιδώνα, ο στρατός που ήταν κρυμμένος στα νότια του λόφου, του οποίου ηγείτο ένας άνδρας του οποίου το όνομα ήταν Λεχί, και οδήγησε εμπρός τον στρατό του και περικύκλωσε τους Λαμανίτες στα ανατολικά από πίσω τους.

36 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες, όταν είδαν τους Νεφίτες να έρχονται καταπάνω τους από πίσω, στράφηκαν πίσω και άρχισαν να μάχονται με τον στρατό του Λεχί.

37 Και άρχισε το έργο του θανάτου και στις δύο παρατάξεις, αλλά ήταν φοβερότερο στην πλευρά των Λαμανιτών, επειδή η γύμνια τους ήταν εκτεθειμένη στα βαριά χτυπήματα των Νεφιτών με τα σπαθιά τους και τα γιαταγάνια τους, που έφεραν θάνατο σχεδόν με κάθε χτύπημα.

38 Ενώ από την άλλη πλευρά, κάθε που έπεφτε ένας από τους Νεφίτες, από τα σπαθιά τους και την απώλεια αίματος, αφού αυτοί ήταν θωρακισμένοι στα πιο ζωτικά τμήματα του σώματος, δηλαδή τα πιο ζωτικά τμήματα του σώματος ήταν θωρακισμένα από τα χτυπήματα των Λαμανιτών, με τους θώρακές τους και τις χειρασπίδες τους και τις περικεφαλαίες τους, και έτσι οι Νεφίτες συνέχιζαν το έργο του θανάτου προς τους Λαμανίτες.

39 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες φοβήθηκαν, εξαιτίας της μεγάλης καταστροφής τους, τόσο που άρχισαν να τρέπονται σε φυγή προς τον ποταμό Σιδώνα.

40 Και τους κυνήγησαν ο Λεχί και οι άνδρες του, και τους έριξε ο Λεχί στα νερά του Σιδώνα, και διέσχισαν τα νερά του Σιδώνα. Και ο Λεχί κράτησε τα στρατεύματά του στην όχθη του ποταμού Σιδώνα για να μην τον διασχίσουν.

41 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι και ο στρατός του συνάντησαν τους Λαμανίτες στην κοιλάδα, στην άλλη πλευρά του ποταμού Σιδώνα, και άρχισαν να πέφτουν επάνω τους και να τους σκοτώνουν.

42 Και πάλι τράπηκαν σε φυγή οι Λαμανίτες από εμπρός τους, προς τη γη του Μαντάι. Και πάλι αντιμετωπίστηκαν από τα στρατεύματα του Μορόνι.

43 Λοιπόν σε αυτήν την περίσταση οι Λαμανίτες πολέμησαν υπερβολικά. Μάλιστα, ποτέ δεν ήταν γνωστοί οι Λαμανίτες να έχουν πολεμήσει με τόσο υπερβολικά μεγάλη δύναμη και θάρρος, όχι, ούτε καν από την αρχή.

44 Και τους ενέπνεαν οι Ζωραμίτες και οι Αμαληκίτες, που ήταν οι στρατηγοί τους και οι ηγέτες τους, και ο Ζεραχέμνα, ο οποίος ήταν ο αρχιστράτηγός τους, δηλαδή ο πρώτος ηγέτης και διοικητής τους. Μάλιστα, πολεμούσαν σαν δράκοντες, και πολλοί από τους Νεφίτες θανατώθηκαν από τα χέρια τους, μάλιστα, γιατί χώρισαν στα δύο πολλές από τις περικεφαλαίες τους και τρύπησαν πολλούς από τους θώρακες τους και έκοψαν πολλούς από τους βραχίονές τους. Και έτσι χτυπούσαν οι Λαμανίτες στον άγριο θυμό τους.

45 Όμως, οι Νεφίτες εμπνέονταν από έναν καλύτερο σκοπό, γιατί δεν πολεμούσαν για μοναρχία ούτε για δύναμη, αλλά πολεμούσαν για τα σπίτια τους και τις ελευθερίες τους, τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα όλα τους, μάλιστα για τις ιεροτελεστίες της λατρείας τους και την εκκλησία τους.

46 Και έκαναν εκείνο το οποίο αισθάνονταν ότι ήταν το καθήκον που όφειλαν στον Θεό τους, επειδή ο Κύριος είχε πει σε αυτούς και επίσης και στους πατέρες τους, ότι: Εφόσον δεν είστε ένοχοι της πρώτης επίθεσης, ούτε της δεύτερης, δεν πρέπει να αφεθείτε να θανατωθείτε από τα χέρια των εχθρών σας.

47 Και πάλι, ο Κύριος είπε ότι: Να υπερασπίζεστε τις οικογένειές σας ακόμα και μέχρι αιματοχυσίας. Έτσι, γι’ αυτόν τον λόγο μάχονταν οι Νεφίτες με τους Λαμανίτες, για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους και τα εδάφη τους, την πατρίδα τους και τα δικαιώματά τους και τη θρησκεία τους.

48 Και συνέβη ώστε όταν οι άνδρες του Μορόνι είδαν την αγριότητα και τον θυμό των Λαμανιτών, επρόκειτο να δειλιάσουν και να τραπούν σε φυγή από αυτούς. Και ο Μορόνι, αντιλαμβανόμενος την πρόθεσή τους, έστειλε και εμψύχωσε την καρδιά τους με αυτές τις σκέψεις – μάλιστα, τις σκέψεις για τα εδάφη τους, την ελευθερία τους, μάλιστα, την ανεξαρτησία τους από τη σκλαβιά.

49 Και συνέβη ώστε έπεσαν επάνω στους Λαμανίτες και ανέκραξαν με μια φωνή προς τον Κύριο τον Θεό τους, για την ελευθερία τους και την αποφυγή της υποδούλωσης.

50 Και άρχισαν να αντιστέκονται στους Λαμανίτες με δύναμη. Και αυτήν την ίδια ώρα που ανέκραξαν προς τον Κύριο για την ελευθερία τους, οι Λαμανίτες άρχισαν να τρέπονται σε φυγή από εμπρός τους, και έφευγαν μέχρι τα νερά του Σιδώνα.

51 Λοιπόν, οι Λαμανίτες ήταν πιο πολυάριθμοι, μάλιστα, περισσότερο από διπλοί κατά τον αριθμό από τους Νεφίτες. Παρά ταύτα, εξεδιώχθησαν τόσο ώστε συγκεντρώθηκαν σε ένα σώμα στην κοιλάδα, επάνω στην όχθη δίπλα στον ποταμό Σιδώνα.

52 Γι’ αυτό, τα στρατεύματα του Μορόνι τους περικύκλωσαν, μάλιστα, και στις δυο πλευρές του ποταμού, γιατί ιδού, στα ανατολικά ήταν οι άνδρες του Λεχί.

53 Γι’ αυτό, όταν είδε ο Ζεραχέμνα τους άνδρες του Λεχί στα ανατολικά του ποταμού Σιδώνα και τα στρατεύματα του Μορόνι στα δυτικά του ποταμού Σιδώνα, ότι ήταν περικυκλωμένοι από τους Νεφίτες, τους έπιασε τρόμος.

54 Τότε ο Μορόνι, όταν είδε τον τρόμο τους, διέταξε τους άνδρες του να σταματήσουν να χύνουν το αίμα τους.