1 Եվ եղավ այնպես, որ բոլոր նրանք, ովքեր չկամեցան լսել Հելամանի և նրա եղբայրների խոսքերը, ի մի հավաքվեցին ընդդեմ իրենց եղբայրների:

2 Եվ այժմ ահա, նրանք խիստ զայրացած էին՝ այնքան, որ նրանք վճռել էին սպանել նրանց:

3 Արդ, առաջնորդը նրանց, ովքեր զայրացած էին իրենց եղբայրների վրա, մի հաղթանդամ ու ուժեղ մարդ էր. և նրա անունը Ամաղիկիա էր:

4 Եվ Ամաղիկիան փափագում էր թագավոր լինել. և այն մարդիկ, ովքեր զայրացած էին, նույնպես փափագում էին, որ նա լիներ իրենց թագավորը. և նրանք, առավել մեծ մասը նրանցից, երկրի ստորադաս դատավորներն էին, և նրանք ձգտում էին իշխանության:

5 Եվ նրանք առաջնորդվում էին Ամաղիկիայի շողոքորթություններով, որ եթե նրանք աջակցեին իրեն և հաստատեին իրեն՝ լինելու իրենց թագավոր, որ նա կդարձներ նրանց կառավարիչներ ժողովրդի վրա:

6 Այսպիսով, նրանք երկպառակությունների էին դրդվում Ամաղիկիայի կողմից, չնայած Հելամանի և նրա եղբայրների քարոզելուն, այո, չնայած նրանց խիստ մեծ հոգատարությանը եկեղեցու վրա, քանզի նրանք քահանայապետեր էին եկեղեցու վրա:

7 Եվ եկեղեցում կային շատերը, ովքեր հավատացին Ամաղիկիայի շողոքորթող խոսքերին, հետևաբար, նրանք նույնիսկ պառակտվեցին եկեղեցուց. և այսպիսին էին Նեփիի ժողովրդի գործերը՝ տագնապալի ու վտանգավոր, չնայած իրենց մեծ հաղթանակին, որ նրանք ունեցել էին Լամանացիների վրա և իրենց մեծ ցնծություններին, որ նրանք ունեցել էին Տիրոջ ձեռքով իրենց ազատագրման համար:

8 Այսպիսով, մենք տեսնում ենք, թե որքան արագ են մարդկանց զավակները մոռանում Տիրոջը՝ իրենց Աստծուն, այո, որքան արագ անօրինություն անում, և մոլորեցվում այն չար մեկի կողմից:

9 Այո, և մենք նաև տեսնում ենք այն մեծ ամբարշտությունը, որ մի շատ ամբարիշտ մարդ կարող է առաջացնել մարդկանց զավակների մեջ:

10 Այո, մենք տեսնում ենք, որ Ամաղիկիան, քանի որ նա մի մարդ էր խորամանկ հնարքով, և մի մարդ՝ բազում շողոքորթող խոսքերով, որ նա մոլորեցրեց շատ մարդկանց սրտերը՝ գործելու ամբարշտորեն. այո, և ձգտելու կործանել Աստծո եկեղեցին, և կործանելու ազատության հիմքը, որն Աստված շնորհել էր նրանց, կամ այն օրհնությունը, որն Աստված ուղարկել էր երկրի երեսի վրա՝ ի սեր արդարների:

11 Եվ արդ, եղավ այնպես, որ երբ Մորոնին, որը գլխավոր հրամանատարն էր Նեփիացիների զորքերի, լսեց այս երկպառակությունների մասին, նա զայրացավ Ամաղիկիայի վրա:

12 Եվ եղավ այնպես, որ նա պատռեց իր պատմուճանը. և նա վերցրեց դրանից մի կտոր և գրեց վրան. Ի հիշեցումն մեր Աստծո, մեր կրոնի և ազատության, և մեր խաղաղության, մեր կանանց և մեր երեխաների, և նա ամրացրեց այն մի ձողի ծայրին:

13 Եվ նա ամրացրեց իր սաղավարտը, և իր լանջապանակը, և իր վահանները, և ամրացրեց իր զենքերն իր գոտկատեղի շուրջը. և նա վերցրեց ձողը, որն ուներ իր ծայրին նրա պատռված պատմուճանը (և նա կոչեց այն ազատության դրոշ), և նա գետին խոնարհվեց ու աղոթեց զորությամբ առ իր Աստված, ազատության օրհնություններն իր եղբայրների վրա մնալու համար, քանի դեռ Քրիստոնյաների մի խումբ կմնար տիրելու երկրին,

14 Քանզի այսպես էին կոչվում Քրիստոսի բոլոր ճշմարիտ հավատացյալները, ովքեր պատկանում էին Աստծո եկեղեցուն, նրանց կողմից, ովքեր չէին պատկանում եկեղեցուն:

15 Եվ նրանք, ովքեր պատկանում էին եկեղեցուն, հավատարիմ էին. այո, բոլոր նրանք, ովքեր ճշմարիտ հավատացյալներ էին Քրիստոսում, ուրախությամբ իրենց վրա վերցրեցին Քրիստոսի, կամ Քրիստոնյաներ անունը, ինչպես նրանց կոչեցին՝ իրենց հավատքի համար Քրիստոսում, որը պիտի գար:

16 Եվ հետևաբար, այդ պահին, Մորոնին աղոթեց, որ Քրիստոնյաների և երկրի ազատության գործը հովանավորվեր:

17 Եվ եղավ այնպես, որ երբ նա դուրս էր թափել իր հոգին առ Աստված, բոլոր երկիրը, որն Ավերակներ երկրի հարավում էր, այո, և ի վերջո բոլոր երկիրը՝ թե՛ հյուսիսում և թե՛ հարավում, նա անվանեց՝ Ընտրյալ երկիր, և ազատության երկիր:

18 Եվ նա ասաց. Անշուշտ Աստված չի՛ հանդուրժի, որ մենք, որ արհամարհված ենք, որովհետև մենք վերցնում ենք մեզ վրա Քրիստոսի անունը, ոտնատակ լինենք և կործանվենք, եթե մենք չբերենք դա մեզ վրա՝ մեր իսկ օրինազանցություններով:

19 Եվ երբ Մորոնին ասաց այս խոսքերը, նա առաջ գնաց ժողովրդի մեջ՝ ծածանելով իր հանդերձի պատռած մասն օդում, որպեսզի բոլորը կարողանային տեսնել գրությունը, որը նա գրել էր պատռված մասի վրա, և գոչելով բարձր ձայնով՝ ասելով.

20 Ահա, ովքեր որ կպաշտպանեն այս դրոշը երկրի վրա, թող նրանք առաջ գան Տիրոջ ուժով, և մտնեն ուխտի մեջ, որ նրանք կպաշտպանեն իրենց իրավունքները, և իրենց կրոնը, որպեսզի Տեր Աստված կարողանա օրհնել նրանց:

21 Եվ եղավ այնպես, որ երբ Մորոնին հռչակեց այս խոսքերը, ահա, ժողովուրդը եկավ, վազելով միասին, իրենց զենքերն ամրացրած իրենց գոտկատեղի շուրջը, պատռելով իրենց հանդերձները՝ որպես խորհրդանիշ, կամ որպես ուխտ, որ նրանք չէին լքի Տիրոջը՝ իրենց Աստծուն. կամ, այլ խոսքով, եթե նրանք զանց անեին Աստծո պատվիրանները, կամ ընկնեին օրինազանցության մեջ և ամաչեին իրենց վրա վերցնել Քրիստոսի անունը, Տերը պիտի պատռեր նրանց, ճիշտ ինչպես նրանք պատռեցին իրենց հանդերձները:

22 Արդ սա էր ուխտը, որը նրանք արեցին, և նրանք գցեցին իրենց հանդերձները Մորոնիի ոտքերի մոտ՝ ասելով. Մենք ուխտում ենք մեր Աստծո հետ, որ մենք պիտի կործանվենք, ճիշտ ինչպես մեր եղբայրները հյուսիսային կողմի երկրում, եթե մենք պիտի ընկնենք օրինազանցության մեջ. այո, թող նա գցի մեզ մեր թշնամիների ոտքերը, ճիշտ ինչպես մենք ենք գցել մեր հանդերձները քո ոտքերի մոտ, կոխկրտվելու ոտքի տակ, եթե մենք ընկնենք օրինազանցության մեջ:

23 Մորոնին ասաց նրանց. Ահա, մենք Հակոբի սերնդի մի մնացորդ ենք. այո, մենք Հովսեփի սերնդի մի մնացորդ ենք, որի պատմուճանը պատռվեց շատ կտորների իր եղբայրների կողմից. այո, և այժմ ահա, եկեք հիշենք պահել Աստծո պատվիրանները, այլապես մեր հանդերձները կպատռվեն մեր եղբայրների կողմից, և մենք կգցվենք բանտ կամ կծախվենք կամ կսպանվենք:

24 Այո, եկեք պահպանենք մեր ազատությունը՝ որպես Հովսեփի մի մնացորդ. այո, եկեք հիշենք Հակոբի խոսքերն իր մահվանից առաջ, քանզի ահա, նա տեսավ, որ Հովսեփի պատմուճանի մնացորդի մի մաս պահպանվել էր և չէր քայքայվել: Եվ նա ասաց. Ճիշտ այնպես, ինչպես իմ որդու հանդերձի այս մնացորդն է պահպանվել, այնպես էլ պիտի իմ որդու սերնդի մի մնացորդ պահպանվի Աստծո ձեռքով, և վերցվի իր մոտ, մինչդեռ Հովսեփի սերնդի մնացածը պիտի կորչի, ճիշտ ինչպես նրա հանդերձի մնացորդը:

25 Այժմ ահա, այս վիշտ է պատճառում իմ հոգուն. այնուամենայնիվ, իմ հոգին ուրախություն ունի իմ որդով, նրա սերնդի այն մասի համար, որոնք պիտի վերցվեն Աստծո մոտ:

26 Արդ ահա, այս էր Հակոբի խոսքը:

27 Եվ արդ, ո՞վ գիտի, գուցե, Հովսեփի սերնդի մնացորդը, որը պիտի կորչի, ինչպես իր հանդերձը, նրանք են, ովքեր պառակտվել են մեզանից: Այո, և նույնիսկ դա պիտի լինենք ինքներս, եթե մենք հաստատուն չկանգնենք Քրիստոսի հավատքում:

28 Եվ արդ, եղավ այնպես, որ երբ Մորոնին ասաց այս խոսքերը, նա առաջ գնաց, և նաև ուղարկեց առաջ՝ դեպի երկրի բոլոր մասերը, որտեղ կային երկպառակություններ, և ի մի հավաքեց բոլոր ժողովրդին, ովքեր փափագում էին պաշտպանել իրենց ազատությունը, կանգնել Ամաղիկիայի և նրանց դեմ, ովքեր պառակտվել էին, ովքեր կոչվում էին Ամաղիկիացիներ:

29 Եվ եղավ այնպես, որ երբ Ամաղիկիան տեսավ, որ Մորոնիի մարդիկ ավելի բազմաքանակ էին, քան Ամաղիկիացիները, և նա տեսավ նաև, որ իր ժողովուրդը կասկածում էր այն գործի արդարության վերաբերյալ, որ իրենք ձեռնարկել էին, հետևաբար, վախենալով, որ ինքը չէր հասնի նպատակին, նա վերցրեց իր մարդկանցից նրանց, ովքեր կամեցան, և հեռացավ Նեփիի երկիրը:

30 Այժմ Մորոնին մտածեց, որ նպատակահարմար չէր, որ Լամանացիներն ունենային էլ ավելի շատ ուժ. հետևաբար, նա մտածեց կանգնեցնել Ամաղիկիայի մարդկանց, կամ վերցնել նրանց ու ետ բերել, և Ամաղիկիային մահվան ենթարկել. այո, քանզի նա գիտեր, որ նա Լամանացիներին բարկության կդրդեր իրենց դեմ, և առիթ կտար նրանց՝ գալ ճակատամարտելու իրենց դեմ. և այս նա գիտեր, որ Ամաղիկիան կաներ այդ, որպեսզի կարողանար հասնել իր նպատակներին:

31 Հետևաբար, Մորոնին մտածեց, որ նպատակահարմար էր, որ նա վերցներ իր զորքերը, որոնք ի մի էին հավաքվել, և զինվել էին ու մտել ուխտի մեջ՝ պահպանելու խաղաղությունը, և եղավ այնպես, որ նա վերցրեց իր զորքը և արշավեց դուրս իր վրաններով, դեպի անապատ, կտրելու Ամաղիկիայի ճանապարհն անապատում:

32 Եվ եղավ այնպես, որ նա արեց ըստ իր ցանկությունների, և արշավեց առաջ անապատում ու կասեցրեց Ամաղիկիայի զորքերը:

33 Եվ եղավ այնպես, որ Ամաղիկիան փախավ իր մարդկանց մի փոքր խմբի հետ, իսկ մնացածը հանձնվեցին Մորոնիի ձեռքը և ետ տարվեցին Զարահեմլայի երկիրը:

34 Արդ, Մորոնին՝ լինելով մի մարդ, որը նշանակվել էր գլխավոր դատավորների կողմից և ժողովրդի ձայնով, հետևաբար նա ուներ զորություն ըստ իր կամքի՝ Նեփիացիների զորքերի հետ, հաստատել և գործադրել իշխանություն նրանց վրա:

35 Եվ եղավ այնպես, որ Ամաղիկիացիներից, ովքեր որ չկամեցան մտնել ուխտի մեջ՝ աջակցելու ազատության գործին, որպեսզի նրանք կարողանային պահպանել ազատ կառավարումը, նա հրամայեց մահվան ենթարկել. և կային, բայց՝ քիչ, ովքեր մերժեցին ազատության ուխտը:

36 Եվ նաև եղավ այնպես, որ նա հրամայեց, որ ազատության դրոշը բարձրացվեր յուրաքանչյուր աշտարակի վրա, որ կար ողջ երկրում, որին տիրում էին Նեփիացիները. և այսպես Մորոնին կանգնեցրեց ազատության դրոշը Նեփիացիների մեջ:

37 Եվ նրանք կրկին սկսեցին խաղաղություն ունենալ երկրում. և այսպես նրանք խաղաղություն պահպանեցին երկրում, մինչև գրեթե դատավորների կառավարման տասնիններորդ տարվա վերջը:

38 Եվ Հելամանն ու քահանայապետերը նույնպես պահպանեցին կարգ ու կանոն եկեղեցում. այո, նույնիսկ չորս տարիների ընթացքում նրանք ունեցան շատ խաղաղություն և ցնծություն եկեղեցում:

39 Եվ եղավ այնպես, որ կային շատերը, ովքեր մահացան, հաստատ հավատալով, որ իրենց հոգիները փրկագնված էին Տեր Հիսուս Քրիստոսի կողմից. այսպիսով, նրանք հեռացան աշխարհից ցնծությամբ:

40 Եվ եղան ոմանք, ովքեր մահացան տենդերից, որոնք տարվա որոշ եղանակներին շատ հաճախ էին երկրում, բայց ոչ այնքան շատ՝ տենդերից. բազմաթիվ բույսերի ու արմատների գերազանց հատկությունների շնորհիվ, որոնք Աստված պատրաստել էր հիվանդությունների պատճառը վերացնելու համար, որոնց մարդիկ ենթակա էին կլիմայի բնույթից ելնելով,

41 Սակայն կային շատերը, ովքեր մահացան ծեր հասակում. և նրանք, ովքեր մահացան Քրիստոսի հավատքում, երջանիկ են նրանով, ինչպես մենք անպայման պիտի ենթադրենք: