1 Τώρα θα επιστρέψουμε στο χρονικό μας στον Αμαλικίχα και εκείνους που τράπηκαν σε φυγή μαζί του στην έρημο. Επειδή, ιδού, είχε πάρει αυτούς που πήγαν μαζί του, και πήγε στη γη του Νεφί, στους Λαμανίτες, και ξεσήκωσε τους Λαμανίτες σε θυμό εναντίον του λαού του Νεφί, τόσο που ο βασιλιάς των Λαμανιτών έστειλε προκήρυξη σε όλη τη χώρα του, σε όλο τον λαό του, να συγκεντρωθούν μαζί πάλι, να πάνε να πολεμήσουν εναντίον των Νεφιτών.

2 Και συνέβη ώστε όταν έφθασε σε αυτούς η προκήρυξη φοβήθηκαν υπερβολικά. Μάλιστα, φοβήθηκαν να δυσαρεστήσουν τον βασιλιά, και επίσης φοβήθηκαν να προβούν σε μάχη εναντίον των Νεφιτών μην τυχόν και χάσουν τη ζωή τους. Και συνέβη ώστε δεν ήθελαν, δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος από αυτούς δεν ήθελε να υπακούσει στις εντολές του βασιλιά.

3 Και τώρα συνέβη ώστε ο βασιλιάς οργίσθηκε εξαιτίας της ανυπακοής τους, γι’ αυτό έδωσε στον Αμαλικίχα την αρχηγία του τμήματος εκείνου του στρατού του το οποίο υπάκουε στις προσταγές του, και τον πρόσταξε να πάει και να τους εξαναγκάσει στα όπλα.

4 Τώρα ιδού, αυτή ήταν η επιθυμία του Αμαλικίχα, διότι ων πολύ πανούργος άνθρωπος στο να κάνει το κακό, γι’ αυτό κατέστρωσε το σχέδιο στην καρδιά του να εκθρονίσει τον βασιλιά των Λαμανιτών.

5 Και τώρα είχε την αρχηγία εκείνων των τμημάτων των Λαμανιτών που ήταν με το μέρος του βασιλιά, και επιζητούσε να αποκτήσει την εύνοια εκείνων που δεν ήταν υπάκουοι. Γι’ αυτό, πήγε στον τόπο που ονομαζόταν Ονιδά, επειδή εκεί είχαν καταφύγει όλοι οι Λαμανίτες, επειδή ανακάλυψαν ότι ερχόταν ο στρατός, και, υποθέτοντας ότι ερχόταν για να τους καταστρέψει, γι’ αυτό κατέφυγαν στον Ονιδά, στον τόπο των όπλων.

6 Και είχαν ορίσει έναν άνδρα να είναι βασιλιάς και ηγέτης τους, έχοντας βαθιά μέσα στον νου τους τη σταθερή απόφαση ότι δεν θα υποτάσσονταν για να επιτεθούν εναντίον των Νεφιτών.

7 Και συνέβη ώστε είχαν συγκεντρωθεί στην κορυφή του όρους που ονομαζόταν Αντίπας, προετοιμαζόμενοι για μάχη.

8 Λοιπόν δεν ήταν η πρόθεση του Αμαλικίχα να δώσει μάχη με αυτούς, σύμφωνα με τις προσταγές του βασιλιά. Όμως ιδού, η πρόθεσή του ήταν να κερδίσει την εύνοια των στρατευμάτων των Λαμανιτών, ώστε να θέσει τον εαυτό του επικεφαλής τους και να εκθρονίσει τον βασιλιά και να κατέχει αυτός το βασίλειο.

9 Και ιδού, συνέβη ώστε έκανε τον στρατό του να στήσει τις σκηνές του στην κοιλάδα η οποία ήταν κοντά στο όρος Αντίπας.

10 Και συνέβη ώστε όταν ήταν νύχτα, έστειλε μια μυστική πρεσβεία στο όρος Αντίπας, ζητώντας από τον ηγέτη αυτών που ήταν επάνω στο όρος, του οποίου το όνομα ήταν Λεχόντι, να κατεβεί στους πρόποδες του όρους, επειδή επιθυμούσε να μιλήσει μαζί του.

11 Και συνέβη ώστε όταν έλαβε το μήνυμα ο Λεχόντι, δεν τόλμησε να κατεβεί στους πρόποδες του όρους. Και συνέβη ώστε ο Αμαλικίχα έστειλε πάλι για δεύτερη φορά, ζητώντας του να κατεβεί. Και συνέβη ώστε ο Λεχόντι δεν ήθελε. Και έστειλε πάλι για τρίτη φορά.

12 Και συνέβη ώστε όταν είδε ο Αμαλικίχα ότι δεν μπορούσε να κάνει τον Λεχόντι να κατεβεί από το όρος, ανέβηκε αυτός στο όρος, κοντά στο στρατόπεδο του Λεχόντι, και έστειλε ξανά για τέταρτη φορά το μήνυμά του στον Λεχόντι, ζητώντας του να κατεβεί και να φέρει μαζί του και τους φρουρούς του.

13 Και συνέβη ώστε όταν κατέβηκε ο Λεχόντι με τους φρουρούς του προς τον Αμαλικίχα, ο Αμαλικίχα τού ζήτησε να κατεβεί με τον στρατό του κατά τη νύχτα, και να περικυκλώσει εκείνους τους άνδρες μέσα στα στρατόπεδά τους, αυτούς στους οποίους ο βασιλιάς τον είχε καταστήσει αρχηγό, και ότι αυτός θα τους παρέδιδε στα χέρια του Λεχόντι, αν τον έκανε (τον Αμαλικίχα) υπαρχηγό σε όλο τον στρατό.

14 Και συνέβη ώστε ο Λεχόντι κατέβηκε με τους άνδρες του και περικύκλωσε τους άνδρες του Αμαλικίχα, ούτως ώστε πριν ξυπνήσουν κατά την αυγή της ημέρας ήταν περικυκλωμένοι από τα στρατεύματα του Λεχόντι.

15 Και συνέβη ώστε όταν είδαν ότι ήταν περικυκλωμένοι, ικέτευσαν τον Αμαλικίχα να τους αφήσει να ενωθούν με τους αδελφούς τους, για να μην καταστραφούν. Αυτό λοιπόν ήταν ακριβώς εκείνο που επιθυμούσε ο Αμαλικίχα.

16 Και συνέβη ώστε παρέδωσε τους άνδρες του, ενάντια στις προσταγές του βασιλιά. Λοιπόν αυτό ήταν εκείνο που επιθυμούσε ο Αμαλικίχα, ώστε να επιτύχει τα σχέδιά του για την εκθρόνιση του βασιλιά.

17 Λοιπόν ήταν το έθιμο των Λαμανιτών, αν σκοτωνόταν ο αρχηγός τους, να οριστεί ο υπαρχηγός ως αρχηγός τους.

18 Και συνέβη ώστε έβαλε ο Αμαλικίχα έναν από τους υπηρέτες του να χορηγεί δηλητήριο βαθμιαία στον Λεχόντι, ώστε να πεθάνει.

19 Λοιπόν, όταν πέθανε ο Λεχόντι, οι Λαμανίτες όρισαν τον Αμαλικίχα να είναι ηγέτης τους και αρχιστράτηγός τους.

20 Και συνέβη ώστε ο Αμαλικίχα προήλασε με τα στρατεύματά του (διότι είχε πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του) στη γη του Νεφί, στην πόλη του Νεφί, που ήταν η κύρια πόλη.

21 Και ο βασιλιάς βγήκε να τον προϋπαντήσει με τους φρουρούς του, επειδή υπέθετε ότι ο Αμαλικίχα είχε εκπληρώσει τις προσταγές του, και ότι ο Αμαλικίχα είχε συγκεντρώσει τόσο πολύ στρατό για να επιτεθεί εναντίον των Νεφιτών.

22 Όμως ιδού, καθώς ήλθε ο βασιλιάς για να τον προϋπαντήσει, ο Αμαλικίχα έκανε ώστε να πάνε οι υπηρέτες του να προϋπαντήσουν τον βασιλιά. Και πήγαν και υποκλίθηκαν εμπρός στον βασιλιά, σαν για να εκφράσουν την ευλάβειά τους λόγω της μεγαλοσύνης του.

23 Και συνέβη ώστε ο βασιλιάς άπλωσε το χέρι του για να τους σηκώσει, όπως ήταν το έθιμο με τους Λαμανίτες, ως σύμβολο ειρήνης, έθιμο το οποίο είχαν πάρει από τους Νεφίτες.

24 Και συνέβη ώστε όταν σήκωσε τον πρώτο από το έδαφος, ιδού, αυτός μαχαίρωσε τον βασιλιά στην καρδιά, και εκείνος έπεσε στη γη.

25 Τότε οι υπηρέτες του βασιλιά τράπηκαν σε φυγή, και οι υπηρέτες του Αμαλικίχα ύψωσαν φωνή, λέγοντας:

26 Ιδού, οι υπηρέτες του βασιλιά τον μαχαίρωσαν στην καρδιά, και αυτός έπεσε και εκείνοι τράπηκαν σε φυγή. Ιδού, ελάτε να δείτε.

27 Και συνέβη ώστε ο Αμαλικίχα έκανε τα στρατεύματά του να προελάσουν και να δουν τι είχε συμβεί στον βασιλιά. Και όταν ήλθαν επί τόπου και βρήκαν τον βασιλιά ξαπλωμένο στο αίμα του, ο Αμαλικίχα προσποιήθηκε ότι ήταν οργισμένος και είπε: Όποιος αγαπούσε τον βασιλιά, ας πάει και ας κυνηγήσει τους υπηρέτες του, ώστε να θανατωθούν.

28 Και συνέβη ώστε όλοι όσοι αγαπούσαν τον βασιλιά, όταν άκουσαν αυτά τα λόγια, πήγαν και κυνήγησαν τους υπηρέτες του βασιλιά.

29 Λοιπόν όταν είδαν οι υπηρέτες του βασιλιά έναν στρατό να τους κυνηγά, φοβήθηκαν ξανά, και κατέφυγαν στην έρημο, και έφθασαν στη γη του Ζαραχέμλα και ενώθηκαν με τον λαό του Αμμών.

30 Και ο στρατός που τους κυνηγούσε επέστρεψε, έχοντάς τους κυνηγήσει μάταια. Και έτσι ο Αμαλικίχα, με την απάτη του, κέρδισε την καρδιά του λαού.

31 Και συνέβη ώστε την επαύριον εισήλθε στην πόλη του Νεφί με τα στρατεύματά του, και κατέλαβε την πόλη.

32 Και τώρα συνέβη ώστε η βασίλισσα, όταν άκουσε ότι είχε φονευθεί ο βασιλιάς –γιατί ο Αμαλικίχα είχε στείλει πρεσβεία στη βασίλισσα πληροφορώντας την ότι ο βασιλιάς είχε θανατωθεί από τους υπηρέτες του, ότι αυτός τους είχε κυνηγήσει με τον στρατό του, αλλά ήταν μάταιο, και είχαν επιτύχει τη δραπέτευσή τους–

33 Γι’ αυτό, όταν έλαβε αυτό το μήνυμα η βασίλισσα, έστειλε στον Αμαλικίχα, ζητώντας του να σώσει τον λαό της πόλης, και επίσης του ζήτησε να έλθει μέσα σε αυτήν, και του ζήτησε επίσης να φέρει μάρτυρες μαζί του να καταθέσουν μαρτυρία σχετικά με τον θάνατο του βασιλιά.

34 Και συνέβη ώστε ο Αμαλικίχα πήρε τον ίδιο υπηρέτη που σκότωσε τον βασιλιά, και όλους όσοι ήταν μαζί του, και πήγαν μέσα στη βασίλισσα, στο μέρος όπου καθόταν. Και όλοι κατέθεσαν μαρτυρία σε αυτήν ότι ο βασιλιάς θανατώθηκε από τους ίδιους του τους υπηρέτες. Και είπαν επίσης: Έχουν τραπεί σε φυγή. Δεν μαρτυρεί αυτό εναντίον τους; Και έτσι ικανοποίησαν τη βασίλισσα σχετικά με τον θάνατο του βασιλιά.

35 Και συνέβη ώστε ο Αμαλικίχα επεδίωξε την εύνοια της βασίλισσας, και την πήρε για γυναίκα του. Και έτσι με την απάτη του και με τη βοήθεια των πανούργων υπηρετών του, κέρδισε το βασίλειο. Μάλιστα, αναγνωρίσθηκε βασιλιάς σε όλη τη χώρα, ανάμεσα σε όλον τον λαό των Λαμανιτών, που αποτελείτο από τους Λαμανίτες και τους Λεμουηλίτες και τους Ισμαηλίτες, και όλους τους αντιφρονούντες των Νεφιτών, από τη βασιλεία του Νεφί έως την παρούσα εποχή.

36 Λοιπόν αυτοί οι αντιφρονούντες, ενώ είχαν τις ίδιες διδασκαλίες και τις ίδιες πληροφορίες των Νεφιτών, μάλιστα, ενώ είχαν διδαχθεί την ίδια γνώση του Κυρίου, παρά ταύτα, είναι παράξενο να το αφηγηθεί κανείς, λίγο καιρό μετά τις αντιθέσεις τους, έγιναν πιο πορωμένοι και αμετανόητοι, και πιο άγριοι, άνομοι και θηριώδεις από τους Λαμανίτες – μεθώντας με τις παραδόσεις των Λαμανιτών, παραδιδόμενοι στην οκνηρία και σε κάθε είδους ασέλγεια. Μάλιστα, ξεχνώντας εντελώς τον Κύριο τον Θεό τους.