1 Και τώρα συνέβη ώστε, μόλις απόκτησε τη βασιλεία ο Αμαλικίχα, άρχισε να εμπνέει τις καρδιές των Λαμανιτών εναντίον του λαού του Νεφί. Μάλιστα, όριζε ανθρώπους να μιλούν στους Λαμανίτες από τους πύργους τους, εναντίον των Νεφιτών.

2 Και έτσι ενέπνεε τις καρδιές τους εναντίον των Νεφιτών, τόσο πολύ που κατά το τέλος του δεκάτου ενάτου χρόνου της βασιλείας των δικαστών, έχοντας επιτύχει τα σχέδιά του έως εδώ, μάλιστα έχοντας γίνει βασιλιάς των Λαμανιτών, επιδίωκε επίσης να βασιλεύσει σε όλη τη χώρα, μάλιστα, και σε όλον τον λαό που ήταν στη χώρα, στους Νεφίτες και στους Λαμανίτες.

3 Γι’ αυτό, είχε επιτύχει το σχέδιό του, γιατί είχε σκληρύνει τις καρδιές των Λαμανιτών και είχε τυφλώσει τον νου τους, και τους είχε υποκινήσει σε θυμό, τόσο πολύ που είχε συγκεντρώσει μια πολυάριθμη στρατιά για να δώσει μάχη εναντίον των Νεφιτών.

4 Γιατί ήταν αποφασισμένος, λόγω του μεγάλου αριθμού του λαού του, να υπερισχύσει των Νεφιτών και να τους υποδουλώσει.

5 Και έτσι όρισε αρχιστράτηγους από τους Ζωραμίτες, επειδή αυτοί γνώριζαν καλύτερα τη δύναμη των Νεφιτών, και τους τόπους του καταφυγίου τους και τα πιο αδύνατα σημεία των πόλεών τους. Γι’ αυτό όρισε αυτούς να είναι οι αρχιστράτηγοι των στρατευμάτων του.

6 Και συνέβη ώστε πήραν το στρατόπεδό τους και προχώρησαν προς τη γη του Ζαραχέμλα στην έρημο.

7 Τώρα συνέβη ώστε ενώ ο Αμαλικίχα κέρδιζε έτσι δύναμη με την απάτη και την παραπλάνηση, ο Μορόνι, από την άλλη πλευρά, ετοίμαζε τον νου του λαού να είναι πιστοί στον Κύριο τον Θεό τους.

8 Μάλιστα, δυνάμωνε τα στρατεύματα των Νεφιτών, και έκτιζε μικρά οχυρά, δηλαδή τόπους καταφυγής, ρίχνοντας όχθες γης ολόγυρα για να περικλείει τα στρατεύματά του, και επίσης οικοδομώντας πέτρινα τείχη για να τους περικυκλώνει τριγύρω, ολόγυρα τις πόλεις τους και τα σύνορα των εκτάσεών τους. Μάλιστα, ολόγυρα σε όλη τη χώρα.

9 Και στις πιο αδύνατες οχυρώσεις τους τοποθέτησε τον μεγαλύτερο αριθμό ανδρών. Και έτσι οχύρωσε και ενδυνάμωσε τη χώρα που την κατείχαν οι Νεφίτες.

10 Και έτσι προετοιμαζόταν για να υποστηρίξει την ελευθερία τους, τις εκτάσεις τους, τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και την ειρήνη τους, και ώστε να μπορούν να ζουν για τον Κύριο τον Θεό τους και ώστε να μπορούν να διατηρούν εκείνο που ονομαζόταν από τους εχθρούς τους ο σκοπός των χριστιανών.

11 Και ο Μορόνι ήταν δυνατός και ισχυρός άνδρας. Ήταν άνδρας με τέλεια κατανόηση. Μάλιστα, ένας άνδρας που δεν ευχαριστιόταν με την αιματοχυσία. Ένας άνδρας που η ψυχή του αγαλλιαζόταν με την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας του και των αδελφών του από την υποδούλωση και την σκλαβιά.

12 Μάλιστα, ένας άνδρας του οποίου η καρδιά φούσκωνε από ευγνωμοσύνη προς τον Θεό του, για τα πολλά προνόμια και ευλογίες που χάρισε στον λαό του. Ένας άνδρας που κοπίαζε υπερβολικά για την ευημερία και την ασφάλεια του λαού του.

13 Μάλιστα, και ήταν ένας άνδρας που ήταν σταθερός στην πίστη του Χριστού, και είχε ορκιστεί με όρκο να υπερασπιστεί τον λαό του, τα δικαιώματά του και την πατρίδα του, και τη θρησκεία του, μέχρι την απώλεια του αίματός του.

14 Λοιπόν οι Νεφίτες διδάχθηκαν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους από τους εχθρούς τους, μέχρι χυσίματος του αίματος, αν ήταν ανάγκη. Μάλιστα, και επίσης διδάχθηκαν ποτέ να μη δώσουν αφορμή για επίθεση, μάλιστα, και ποτέ να μην υψώσουν το σπαθί εκτός αν ήταν εναντίον εχθρού, εκτός αν ήταν για να διατηρήσουν τη ζωή τους.

15 Και αυτή ήταν η πίστη τους, ότι κάνοντας έτσι, ο Θεός θα τους έκανε να ευημερήσουν στη χώρα, δηλαδή με άλλα λόγια, αν ήταν πιστοί στην τήρηση των εντολών του Θεού, ότι εκείνος θα τους έκανε να ευημερήσουν στη χώρα. Μάλιστα, θα τους ειδοποιούσε να τραπούν σε φυγή ή να προετοιμαστούν για πόλεμο, σύμφωνα με τον κίνδυνό τους.

16 Και επίσης, ότι ο Θεός θα τους έκανε γνωστό πού να πάνε για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από τους εχθρούς τους, και κάνοντας έτσι, ο Κύριος θα τους λύτρωνε. Και αυτή ήταν η πίστη του Μορόνι και η καρδιά του πανηγύριζε με αυτή· όχι με το χύσιμο του αίματος αλλά με το να κάνει καλό, με το να διατηρεί τον λαό του, μάλιστα, με την τήρηση των εντολών του Θεού, μάλιστα, και με την αντίσταση στην ανομία.

17 Μάλιστα, αληθινά, αληθινά σας λέω, αν όλοι οι άνδρες υπήρξαν και ήταν, και θα ήταν στο μέλλον σαν τον Μορόνι, ιδού, αυτές οι ίδιες οι δυνάμεις της κόλασης θα είχαν κλονιστεί για πάντα. Μάλιστα, ο διάβολος ποτέ δεν θα μπορούσε να εξουσιάζει τις καρδιές των τέκνων των ανθρώπων.

18 Ιδού, ήταν ένας άνδρας σαν τον Αμμών, τον υιό του Μωσία, μάλιστα, και τους άλλους υιούς του Μωσία, μάλιστα, και επίσης τον Άλμα και τους υιούς του, επειδή ήταν όλοι άνθρωποι του Θεού.

19 Λοιπόν ιδού, ο Ήλαμαν και οι αδελφοί του δεν ήταν λιγότερο χρήσιμοι προς τον λαό απ’ τον Μορόνι. Επειδή κήρυτταν τον λόγο του Θεού και βάπτιζαν προς μετάνοια όλους τους ανθρώπους, όσοι εισάκουαν τα λόγια τους.

20 Και έτσι πήγαιναν εμπρός, και οι άνθρωποι ταπείνωναν τον εαυτό τους εξαιτίας των λόγων τους, τόσο πολύ ώστε ευνοούνταν πάρα πολύ από τον Κύριο, και έτσι ήταν απηλλαγμένοι από πολέμους και διχόνοιες ανάμεσά τους, μάλιστα, για διάστημα τεσσάρων ετών.

21 Όμως, όπως έχω πει, κατά το τέλος του δεκάτου ενάτου χρόνου, μάλιστα, παρά την ειρήνη ανάμεσά τους, εξαναγκάστηκαν απρόθυμα να μπουν σε διαμάχη με τους αδελφούς τους, τους Λαμανίτες.

22 Μάλιστα, και τελικά, οι πόλεμοί τους με τους Λαμανίτες ποτέ δεν έπαψαν για διάστημα πολλών ετών, παρά την πολλή απροθυμία τους.

23 Λοιπόν, λυπούνταν που έπαιρναν τα όπλα εναντίον των Λαμανιτών, επειδή δεν ευχαριστούνταν με το χύσιμο του αίματος. Μάλιστα, και αυτό δεν ήταν όλο – λυπούνταν που ήταν αυτοί το μέσο για να σταλούν τόσοι πολλοί από τους αδελφούς τους έξω από αυτόν τον κόσμο σε έναν αιώνιο κόσμο, απροετοίμαστοι να συναντήσουν τον Θεό τους.

24 Παρά ταύτα, δεν επέτρεπαν να θυσιάσουν τη ζωή τους, ώστε οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους να σφαχθούν από τη βάρβαρη σκληρότητα εκείνων που ήταν κάποτε αδελφοί τους, μάλιστα, και είχαν αντιτεθεί προς την εκκλησία τους, και τους είχαν αφήσει και είχαν πάει να τους καταστρέψουν ενωθέντες με τους Λαμανίτες.

25 Μάλιστα, δεν μπορούσαν να αντέξουν που οι αδελφοί τους αγαλλιούσαν σχετικά με το αίμα των Νεφιτών, εφόσον υπήρχε κάποιος που να τηρεί τις εντολές του Θεού, επειδή η υπόσχεση του Κυρίου ήταν ότι αν τηρούσαν τις εντολές, θα ευημερούσαν στη χώρα.