1 Και τώρα συνέβη ώστε ο Μορόνι δεν σταμάτησε να κάνει προετοιμασίες για πόλεμο, δηλαδή για την άμυνα του λαού του έναντι των Λαμανιτών. Γιατί έκανε ώστε τα στρατεύματά του να αρχίσουν κατά την αρχή του εικοστού χρόνου της βασιλείας των δικαστών, να αρχίσουν να σκάβουν προχώματα ολόγυρα σε όλες τις πόλεις, σε όλη τη χώρα την οποία κατείχαν οι Νεφίτες.

2 Και επάνω στην κορυφή αυτών των υψωμάτων χώματος, έκανε να υπάρχουν δοκάρια, μάλιστα, έργα από δοκάρια χτισμένα σε ύψος ανθρώπου, ολόγυρα στις πόλεις.

3 Και έκανε ώστε επάνω σε αυτά τα έργα από δοκάρια να υπάρχει ένα πλαίσιο από παλούκια χτισμένο επάνω στα δοκάρια ολόγυρα. Και ήταν ισχυρά και υψηλά.

4 Και έκανε να ανεγερθούν πύργοι που υπερέβαιναν αυτά τα παλούκια, και έκανε να χτιστούν τόποι ασφαλείας επάνω σε αυτούς τους πύργους, ώστε οι πέτρες και τα βέλη των Λαμανιτών να μην μπορούν να τους βλάψουν.

5 Και ήταν προετοιμασμένοι, ώστε να μπορούν να ρίχνουν πέτρες από την κορυφή τους, σύμφωνα με την επιθυμία τους και τη δύναμή τους, και να σκοτώνουν αυτόν που θα επιχειρούσε να πλησιάσει κοντά στα τείχη της πόλης.

6 Έτσι ο Μορόνι προετοίμαζε φρούρια εναντίον του ερχομού των εχθρών τους, ολόγυρα σε κάθε πόλη σε όλη τη χώρα.

7 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι έκανε να πάνε τα στρατεύματά του στην ανατολική έρημο. Μάλιστα, και πήγαν και έδιωξαν όλους τους Λαμανίτες που ήταν στην ανατολική έρημο προς τα δικά τους εδάφη, τα οποία ήταν στα νότια της γης του Ζαραχέμλα.

8 Και η γη του Νεφί εκτεινόταν σε ίσια γραμμή από την ανατολική θάλασσα μέχρι τη δυτική.

9 Και συνέβη ώστε όταν έδιωξε ο Μορόνι όλους τους Λαμανίτες έξω από την ανατολική έρημο, η οποία ήταν βόρεια από τα εδάφη της δικής τους κατοχής, έκανε ώστε οι κάτοικοι που βρίσκονταν στη γη του Ζαραχέμλα και στη γη ολόγυρα, να πάνε στην ανατολική έρημο, στα σύνορα κοντά στην ακτή, και να καταλάβουν τη χώρα.

10 Και τοποθέτησε επίσης στρατεύματα στα νότια, στα σύνορα των εδαφών που κατείχαν, και τους έκανε να εγείρουν οχυρώσεις, ώστε να εξασφαλίσουν τα στρατεύματά τους και τον λαό τους από τα χέρια των εχθρών τους.

11 Και έτσι απέκοψε όλα τα φρούρια των Λαμανιτών στην ανατολική έρημο, μάλιστα, όπως επίσης και στη δυτική, οχυρώνοντας τη γραμμή ανάμεσα στους Νεφίτες και τους Λαμανίτες, μεταξύ της γης του Ζαραχέμλα και της γης του Νεφί, από τη δυτική θάλασσα, κατά μήκος της κεφαλής του ποταμού Σιδώνα – αφού οι Νεφίτες κατείχαν όλη τη γη προς τον βορρά, μάλιστα, όλη τη γη που ήταν προς τα βόρεια της γης Αφθονίας, σύμφωνα με την ευαρέσκειά τους.

12 Έτσι ο Μορόνι, με τα στρατεύματά του, τα οποία αυξάνονταν καθημερινά λόγω της σιγουριάς της προστασίας την οποία το έργο του τους είχε φέρει, επιζητούσαν να αποκόψουν τη δύναμη και την ισχύ των Λαμανιτών από τα εδάφη τα οποία αυτοί κατείχαν, ώστε να μην έχουν καμία εξουσία επάνω στα εδάφη που αυτοί κατείχαν.

13 Και συνέβη ώστε οι Νεφίτες άρχισαν τη θεμελίωση μίας πόλης, και ονόμασαν την πόλη αυτή Μορόνι. Και ήταν κοντά στην ανατολική θάλασσα, και ήταν προς τα νότια, κοντά στη γραμμή των κτήσεων των Λαμανιτών.

14 Και άρχισαν επίσης τη θεμελίωση μίας πόλης μεταξύ της πόλης του Μορόνι και της πόλης του Ααρών, ενώνοντας τα σύνορα των Ααρών και Μορόνι. Και ονόμασαν την πόλη, ή τη χώρα, Νεφίχα.

15 Και άρχισαν επίσης τον ίδιο χρόνο να χτίζουν πολλές πόλεις στα βόρεια, μία κατά έναν ειδικό τρόπο την οποία ονόμασαν Λεχί, η οποία ήταν στο βορρά κοντά στα όρια της ακτής.

16 Και έτσι τελείωσε ο εικοστός χρόνος.

17 Και σε αυτές τις συνθήκες ευημερίας βρισκόταν ο λαός του Νεφί κατά την αρχή του εικοστού και πρώτου χρόνου της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.

18 Και ευημερούσαν υπερβολικά, και έγιναν υπέρμετρα πλούσιοι. Μάλιστα, και πληθύνονταν και δυνάμωναν στη χώρα.

19 Και έτσι βλέπουμε πόσο πολυεύσπλαχνες και δίκαιες είναι όλες οι ενέργειες του Κυρίου, προς εκπλήρωση όλων των λόγων Του προς τα τέκνα των ανθρώπων. Μάλιστα, μπορούμε να δούμε ότι τα λόγια Του επαληθεύονται, ακόμα και αυτήν τη στιγμή, αυτά τα οποία είπε στον Λεχί, λέγοντας:

20 Ευλογημένος είσαι εσύ και τα τέκνα σου. Και θα είναι ευλογημένα, εφόσον θα τηρούν τις εντολές μου, θα ευημερούν στη χώρα. Όμως να θυμάσαι, εφόσον δεν θα τηρούν τις εντολές μου, θα αποκοπούν από την παρουσία του Κυρίου.

21 Και βλέπουμε ότι αυτές οι υποσχέσεις έχουν επαληθευτεί στον λαό του Νεφί, διότι ήταν οι φιλονικίες τους και οι διχόνοιες τους, μάλιστα, οι δολοφονίες τους και οι λεηλασίες τους, η ειδωλολατρία τους, οι πορνείες τους και τα βδελύγματά τους, που ήταν ανάμεσά τους, που έφεραν επάνω τους τους πολέμους τους και τις καταστροφές τους.

22 Και όσοι ήταν πιστοί στην τήρηση των εντολών του Κυρίου, ελευθερώθηκαν σε όλες τις εποχές, ενώ χιλιάδες από τους άνομους αδελφούς τους παραδόθηκαν σε υποδούλωση ή να χαθούν από σπαθί ή να φθίνουν από απιστία και να αναμειχθούν με τους Λαμανίτες.

23 Όμως ιδού, ποτέ δεν υπήρξε ευτυχέστερη εποχή ανάμεσα στον λαό του Νεφί, από τις ημέρες του Νεφί, απ’ ό,τι κατά τις ημέρες του Μορόνι, μάλιστα, ακόμη και αυτήν την εποχή, κατά τον εικοστό και πρώτο χρόνο της βασιλείας των δικαστών.

24 Και συνέβη ώστε ο εικοστός και δεύτερος χρόνος της βασιλείας των δικαστών επίσης τελείωσε με ειρήνη. Μάλιστα, και επίσης ο εικοστός και τρίτος χρόνος.

25 Και συνέβη ώστε κατά την αρχή του εικοστού και τέταρτου χρόνου της βασιλείας των δικαστών, θα υπήρχε επίσης ειρήνη ανάμεσα στον λαό του Νεφί, αν δεν υπήρχε διχόνοια η οποία έλαβε χώρα ανάμεσά τους σχετικά με τη γη του Λεχί, και τη γη του Μοριάντον, που ενώνονταν προς τα σύνορα του Λεχί, αμφότερες εκ των οποίων ήταν στα όρια κοντά στην ακτή.

26 Γιατί ιδού, ο λαός που κατείχε τη γη του Μοριάντον διεκδικούσε μέρος της γης του Λεχί. Γι’ αυτό άρχισε μια μεγάλη διχόνοια μεταξύ τους, τόσο πολύ που ο λαός του Μοριάντον πήρε τα όπλα εναντίον των αδελφών τους, και ήταν αποφασισμένοι με το σπαθί να τους σκοτώσουν.

27 Όμως ιδού, ο λαός που κατείχε τη γη του Λεχί τράπηκε σε φυγή προς το στρατόπεδο του Μορόνι, και προσέφυγαν σε αυτόν για βοήθεια, γιατί ιδού, δεν είχαν άδικο.

28 Και συνέβη ώστε όταν ο λαός του Μοριάντον, του οποίου ηγείτο ένας άνθρωπος που το όνομά του ήταν Μοριάντον, ανακάλυψε ότι ο λαός του Λεχί είχε καταφύγει προς το στρατόπεδο του Μορόνι, φοβήθηκαν υπερβολικά μην τυχόν και έλθει κατεπάνω τους ο στρατός του Μορόνι και τους εξολοθρεύσει.

29 Γι’ αυτό, ο Μοριάντον το έβαλε στην καρδιά τους ότι θα έπρεπε να καταφύγουν στη γη που ήταν προς τα βόρεια, η οποία καλυπτόταν με μεγάλες ποσότητες νερού, και να καταλάβουν τη γη που ήταν προς τα βόρεια.

30 Και ιδού, θα πραγματοποιούσαν αυτό το σχέδιο, (το οποίο θα ήταν αιτία για να τους θρηνήσουν) όμως ιδού, ο Μοριάντον που ήταν άνθρωπος μεγάλου πάθους, και έτσι λοιπόν θύμωσε με μία δούλη του και έπεσε κατεπάνω της και την έδειρε πολύ.

31 Και συνέβη ώστε εκείνη ξέφυγε και ήλθε στο στρατόπεδο του Μορόνι και είπε στον Μορόνι όλα τα σχετικά με το ζήτημα αυτό και επίσης τα σχετικά με τις προθέσεις τους να καταφύγουν στη γη προς τα βόρεια.

32 Τώρα ιδού, ο λαός που ήταν στη γη Αφθονία, ή μάλλον ο Μορόνι, φοβήθηκε ότι αυτοί θα εισάκουαν στα λόγια του Μοριάντον και θα ενώνονταν με τον λαό του, και έτσι θα αποκτούσε κυριαρχία επί εκείνων των τμημάτων της γης, πράγμα το οποίο θα ήταν θεμέλιο για σοβαρές συνέπειες ανάμεσα στον λαό του Νεφί, μάλιστα, οι οποίες συνέπειες θα οδηγούσαν στην ανατροπή της ελευθερίας τους.

33 Γι’ αυτό ο Μορόνι έστειλε έναν στρατό με το στρατόπεδό τους, να αναχαιτίσουν τον λαό του Μοριάντον, να σταματήσουν τη φυγή τους προς στη γη στα βόρεια.

34 Και συνέβη ώστε δεν τους αναχαίτισαν μέχρι που έφθασαν στα σύνορα της γης Ερήμωσης. Και εκεί τους αναχαίτισαν, κοντά στο στενό πέρασμα που οδηγούσε κοντά στη θάλασσα μέσα στη γη προς τα βόρεια, μάλιστα, κοντά στη θάλασσα, στα δυτικά και στα ανατολικά.

35 Και συνέβη ώστε ο στρατός ο οποίος είχε σταλεί από τον Μορόνι, του οποίου ηγείτο ένας άνδρας του οποίου το όνομα ήταν Τεάνκουμ, συνάντησε τους ανθρώπους του Μοριάντον. Και τόσο ισχυρογνώμονες ήταν οι άνθρωποι του Μοριάντον, (εμπνευσμένοι από την κακία του και τα κολακευτικά του λόγια) που μια μάχη άρχισε μεταξύ τους, κατά την οποία ο Τεάνκουμ σκότωσε τον Μοριάντον και κατατρόπωσε τον στρατό του, και τους πήρε αιχμαλώτους, και επέστρεψε στο στρατόπεδο του Μορόνι. Και έτσι τελείωσε το εικοστό και τέταρτο έτος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.

36 Και έτσι έφεραν τους ανθρώπους του Μοριάντον πίσω. Και μόλις συνήψαν διαθήκη ότι θα τηρούσαν την ειρήνη, αποκαταστάθηκαν στη γη του Μοριάντον, και μια ένωση έλαβε χώρα μεταξύ αυτών και του λαού του Λεχί, και αποκαταστάθηκαν επίσης στα εδάφη τους.

37 Και συνέβη ώστε τον ίδιο χρόνο που αποκαταστάθηκε η ειρήνη στον λαό του Νεφί, ο Νεφίχα, ο δεύτερος αρχιδικαστής, πέθανε, έχοντας καλύψει τη δικαστική έδρα με τέλεια ηθική εντιμότητα ενώπιον του Θεού.

38 Παρά ταύτα, είχε αρνηθεί στον Άλμα να παραλάβει εκείνα τα χρονικά και εκείνα τα αντικείμενα που θεωρούνταν από τον Άλμα και τους πατέρες τους ότι ήταν υπεράγια. Γι’ αυτό ο Άλμα τα είχε παραδώσει στον υιό του, τον Ήλαμαν.

39 Ιδού, συνέβη ώστε ο υιός του Νεφίχα είχε οριστεί να καλύψει τη δικαστική έδρα, στη θέση του πατέρα του. Μάλιστα, είχε οριστεί αρχιδικαστής και κυβερνήτης επί του λαού, με όρκο και ιερή διάταξη να κρίνει με χρηστότητα, και να διατηρεί την ειρήνη και την ελευθερία του λαού, και να τους παράσχει τα ιερά προνόμιά τους να λατρεύουν τον Κύριο τον Θεό τους, μάλιστα, να υποστηρίζει και να διατηρεί τον σκοπό του Θεού όλες τις ημέρες του, και να φέρνει τους ανόμους στη δικαιοσύνη σύμφωνα με το έγκλημά τους.

40 Τώρα ιδού, το όνομά του ήταν Παχόραν. Και ο Παχόραν πήρε την έδρα του πατέρα του, και άρχισε τη βασιλεία του κατά το τέλος του εικοστού και τέταρτου χρόνου, επί του λαού του Νεφί.