1 Και τώρα, συνέβη ώστε κατά τον εικοστό και έκτο χρόνο της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί, ιδού, όταν οι Λαμανίτες ξύπνησαν το πρώτο πρωινό του πρώτου μηνός, ιδού, ανακάλυψαν ότι ο Αμαλικίχα ήταν νεκρός στην ίδια του τη σκηνή. Και είδαν επίσης ότι ο Τεάνκουμ ήταν έτοιμος να δώσει μάχη εναντίον τους εκείνη την ημέρα.

2 Και τώρα, όταν οι Λαμανίτες το είδαν αυτό, φοβήθηκαν. Και εγκατέλειψαν το σχέδιό τους να προελάσουν στη χώρα προς τα βόρεια, και οπισθοχώρησαν με όλον τον στρατό τους στην πόλη του Μουλέκ, και επεδίωξαν προστασία στις οχυρώσεις τους.

3 Και συνέβη ώστε ο αδελφός του Αμαλικίχα διορίσθηκε βασιλιάς του λαού. Και το όνομά του ήταν Αμμωρών. Έτσι ο βασιλιάς Αμμωρών, ο αδελφός του βασιλιά Αμαλικίχα, διορίσθηκε να βασιλεύει αντ’ αυτού.

4 Και συνέβη ώστε διέταξε τον λαό του ότι θα πρέπει να διατηρήσει εκείνες τις πόλεις, που είχαν πάρει με χύσιμο του αίματος· επειδή δεν είχαν πάρει καμία πόλη παρά μόνο αν είχαν χύσει πολύ αίμα.

5 Και τώρα, ο Τεάνκουμ είδε ότι οι Λαμανίτες ήταν αποφασισμένοι να διατηρήσουν εκείνες τις πόλεις που είχαν πάρει και αυτά τα κομμάτια της γης των οποίων είχαν αποκτήσει κυριότητα. Και βλέποντας επίσης τον μεγάλο αριθμό τους, ο Τεάνκουμ σκέφθηκε ότι δεν ήταν σκόπιμο να επιχειρήσει να τους επιτεθεί στα φρούριά τους.

6 Όμως κράτησε τους άνδρες του γύρω του, σαν να έκανε προετοιμασίες για πόλεμο. Μάλιστα, και πραγματικά προετοιμαζόταν να υπερασπίσει τον εαυτό του εναντίον τους, υψώνοντας τείχη τριγύρω και προετοιμάζοντας τόπους καταφυγής.

7 Και συνέβη ώστε κράτησε έτσι προετοιμαζόμενος για πόλεμο έως ότου ο Μορόνι έστειλε έναν μεγάλο αριθμό ανδρών να ενδυναμώσει τον στρατό του.

8 Και ο Μορόνι έστειλε επίσης διαταγές σε εκείνον να κρατήσει όλους τους αιχμαλώτους που έπεσαν στα χέρια του, επειδή καθώς οι Λαμανίτες είχαν πάρει πολλούς αιχμαλώτους, να κρατούσε όλους τους αιχμαλώτους των Λαμανιτών σαν λύτρα για όσους οι Λαμανίτες είχαν πάρει.

9 Και έστειλε επίσης διαταγές σε αυτόν να οχυρώσει τη γη Αφθονία και να ασφαλίσει το στενό πέρασμα το οποίο οδηγούσε στη γη βόρεια, μήπως οι Λαμανίτες αποκτήσουν αυτό το σημείο και έχουν τη δύναμη να τους παρενοχλούν από κάθε πλευρά.

10 Και ο Μορόνι του έστειλε επίσης, επιθυμώντας από αυτόν να είναι πιστός στη διατήρηση εκείνου του τμήματος γης, και να επιζητεί κάθε ευκαιρία να μαστίζει τους Λαμανίτες σε εκείνο το τμήμα, όσο ήταν μέσα στις δυνάμεις του, ώστε ίσως να μπορέσει να πάρει πάλι με στρατηγική ή κάποιον άλλον τρόπο εκείνες τις πόλεις που τους είχαν πάρει από τα χέρια τους, και επίσης να οχύρωνε και να ενδυνάμωνε τις πόλεις τριγύρω, οι οποίες δεν είχαν πέσει στα χέρια των Λαμανιτών.

11 Και του είπε επίσης, θα ερχόμουν σε σένα, αλλά ιδού, οι Λαμανίτες είναι επάνω μας στα σύνορα της χώρας κατά τη δυτική θάλασσα. Και ιδού, εγώ πηγαίνω εναντίον τους, γι’ αυτό δεν μπορώ να έλθω σε σένα.

12 Τώρα, ο βασιλιάς (ο Αμμωρών) είχε αναχωρήσει από τη γη του Ζαραχέμλα, και έκανε γνωστό στη βασίλισσα σχετικά με τον θάνατο του αδελφού του, και είχε συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό ανδρών, και προήλασε εναντίον των Νεφιτών στα σύνορα κοντά στη δυτική θάλασσα.

13 Και έτσι επιχειρούσε να παρενοχλεί τους Νεφίτες και να αποσύρει αλλού ένα τμήμα των δυνάμεών τους από εκείνο το τμήμα της χώρας, ενώ είχε προστάξει εκείνους που είχε αφήσει να κατέχουν τις πόλεις, τις οποίες είχε πάρει, να παρενοχλούν κι αυτοί τους Νεφίτες κοντά στην ανατολική θάλασσα, και να κατακτούν τα εδάφη τους όσο τους ήταν δυνατόν, ανάλογα με τη δύναμη των στρατευμάτων τους.

14 Και έτσι ήταν οι Νεφίτες σε αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες κατά το τέλος του εικοστού και έκτου έτους της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.

15 Όμως ιδού, συνέβη ώστε κατά το εικοστό και έβδομο έτος της βασιλείας των δικαστών, ο Τεάνκουμ, κατ’ εντολή του Μορόνι –που είχε εγκαταστήσει στρατεύματα για να προστατεύουν τα νότια και τα δυτικά σύνορα της χώρας, και είχε αρχίσει την πορεία του προς τη γη Αφθονία, ώστε να βοηθήσει τον Τεάνκουμ με τους άνδρες του στην ανακατάληψη των πόλεων που είχαν χάσει–

16 Και συνέβη ώστε ο Τεάνκουμ είχε λάβει διαταγές να κάνει επίθεση στην πόλη του Μουλέκ και να την πάρει ξανά, αν ήταν δυνατόν.

17 Και συνέβη ώστε ο Τεάνκουμ έκανε προετοιμασίες για να κάνει επίθεση στην πόλη του Μουλέκ, και να πορευτεί με τον στρατό του εναντίον των Λαμανιτών. Όμως είδε ότι ήταν αδύνατον να τους υπερνικήσει ενώ ήταν μέσα στα οχυρώματά τους. Γι’ αυτό εγκατέλειψε τα σχέδιά του και επέστρεψε πάλι στην πόλη Αφθονία, για να περιμένει για τον ερχομό του Μορόνι, ώστε να λάβει ενίσχυση στον στρατό του.

18 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι πράγματι έφθασε με τον στρατό του στη γη Αθφονία, κατά το τέλος του εικοστού και έβδομου έτους της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.

19 Και κατά την αρχή του εικοστού και όγδοου έτους, ο Μορόνι και ο Τεάνκουμ και πολλοί από τους γενικούς αρχηγούς διεξήγαγαν ένα πολεμικό συμβούλιο – τι να κάνουν για να αναγκάσουν τους Λαμανίτες να βγουν σε μάχη εναντίον τους, δηλαδή με κάποιο τρόπο να μπορέσουν να τους κολακεύσουν ώστε να βγουν από τα οχυρώματά τους, ώστε να υπερισχύσουν αυτών και να πάρουν πάλι την πόλη του Μουλέκ.

20 Και συνέβη ώστε έστειλαν πρεσβείες στον στρατό των Λαμανιτών, οι οποίοι προστάτευαν την πόλη του Μουλέκ, στον αρχηγό τους, του οποίου το όνομα ήταν Ιακώβ, επιθυμώντας να βγει έξω με τα στρατεύματά του για να τους συναντήσει στις πεδιάδες ανάμεσα στις δύο πόλεις. Όμως ιδού, ο Ιακώβ, ο οποίος ήταν Ζωραμίτης, δεν έβγαινε με τον στρατό του για να τους συναντήσει στις πεδιάδες.

21 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι, μη έχοντας ελπίδες να τους συναντήσει επί ίσοις όροις, γι’ αυτό, αποφάσισε ένα σχέδιο για να παρασύσει τους Λαμανίτες έξω από τα οχυρά τους.

22 Γι’ αυτό, έκανε ώστε ο Τεάνκουμ να πάρει έναν μικρό αριθμό ανδρών και να πορευτεί κάτω, κοντά στην ακτή. Και ο Μορόνι και ο στρατός του, τη νύκτα, πορεύτηκαν στην έρημο, στα δυτικά της πόλης Μουλέκ. Και έτσι, την επαύριον, όταν οι φύλακες των Λαμανιτών ανακάλυψαν τον Τεάνκουμ, έτρεξαν και το είπαν στον Ιακώβ, τον ηγέτη τους.

23 Και συνέβη ώστε τα στρατεύματα των Λαμανιτών πορεύτηκαν εναντίον του Τεάνκουμ, υποθέτοντας από τον αριθμό τους ότι θα κατανικούσαν τον Τεάνκουμ λόγω του μικρού αριθμού του. Και καθώς ο Τεάνκουμ είδε τα στρατεύματα των Λαμανιτών να βγαίνουν εναντίον του, άρχισε να υποχωρεί προς την ακτή, προς τα βόρεια.

24 Και συνέβη ώστε όταν οι Λαμανίτες είδαν ότι άρχισε να τρέπεται σε φυγή, πήραν θάρρος και τον κυνήγησαν με σθένος. Και ενώ ο Τεάνκουμ παρέσυρε έτσι τους Λαμανίτες που τους κυνηγούσαν μάταια, ιδού, ο Μορόνι πρόσταξε ένα τμήμα του στρατού του, το οποίο ήταν μαζί του, να προελάσει στην πόλη και να την καταλάβει.

25 Και έτσι έκαναν, και σκότωσαν όλους όσους είχαν μείνει για να προστατεύουν την πόλη, μάλιστα, όλους εκείνους που δεν παρέδιδαν τα πολεμικά τους όπλα.

26 Και έτσι ο Μορόνι είχε αποκτήσει κυριότητα της πόλης Μουλέκ με ένα τμήμα του στρατού του, ενώ προήλασε με το υπόλοιπο για να συναντήσει τους Λαμανίτες, όταν θα επέστρεφαν από την καταδίωξη του Τεάνκουμ.

27 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες κυνήγησαν τον Τεάνκουμ έως ότου ήλθαν κοντά στην πόλη Αφθονία, και κατόπιν αντιμετωπίστηκαν από τον Λεχί και έναν μικρό στρατό, ο οποίος είχε μείνει για να προστατεύει την πόλη Αφθονία.

28 Και τώρα ιδού, όταν οι γενικοί αρχηγοί των Λαμανιτών είδαν τον Λεχί με τον στρατό του να έρχονται εναντίον τους, τράπηκαν σε φυγή με πολλή σύγχυση, μήπως και δεν καταλάβουν την πόλη Μουλέκ προτού τους προφτάσει ο Λεχί, επειδή ήταν αποκαμωμένοι εξαιτίας της πορείας τους, και οι άνδρες του Λεχί ήταν ξεκούραστοι.

29 Τώρα οι Λαμανίτες δεν ήξεραν ότι ο Μορόνι ήταν στα νώτα τους με τον στρατό του, και το μόνο που φοβούνταν ήταν τον Λεχί και τους άνδρες του.

30 Τώρα ο Λεχί δεν επιθυμούσε να τους προφτάσει έως ότου συναντήσουν τον Μορόνι και τον στρατό του.

31 Και συνέβη ώστε προτού υποχωρήσουν μακριά οι Λαμανίτες, περικυκλώθηκαν από τους Νεφίτες, από τους άνδρες του Μορόνι από τη μία, και τους άνδρες του Λεχί από την άλλη, όλοι εκ των οποίων ήταν ξεκούραστοι και γεμάτοι δύναμη. Όμως οι Λαμανίτες ήταν αποκαμωμένοι λόγω της μακράς πορείας τους.

32 Και ο Μορόνι πρόσταξε τους άνδρες του να πέσουν επάνω τους έως ότου εγκαταλείψουν τα πολεμικά τους όπλα.

33 Και συνέβη ώστε ο Ιακώβ, ων ο ηγέτης τους, ων επίσης Ζωραμίτης, και έχοντας ακυρίευτο πνεύμα, οδήγησε τους Λαμανίτες σε μάχη με υπερβολική μανία εναντίον του Μορόνι.

34 Ο Μορόνι ήταν στον δρόμο της πορείας τους, γι’ αυτό ο Ιακώβ ήταν αποφασισμένος να τους σκοτώσει και να ανοίξει τον δρόμο προς την πόλη του Μουλέκ. Όμως ιδού, ο Μορόνι και οι άνδρες του ήταν πιο δυνατοί. Επομένως, δεν υποχώρησαν εμπρός στους Λαμανίτες.

35 Και συνέβη ώστε πολέμησαν και στις δύο πλευρές με υπερβολική μανία. Και σκοτώθηκαν πολλοί και από τις δύο πλευρές. Μάλιστα, και ο Μορόνι πληγώθηκε και ο Ιακώβ σκοτώθηκε.

36 Και ο Λεχί έπεσε στα νώτα τους με τέτοια μανία με τους δυνατούς του άνδρες, που οι Λαμανίτες στα νώτα παρέδωσαν τα πολεμικά τους όπλα. Και το υπόλοιπο αυτών, που ήταν σε μεγάλη σύγχυση, δεν ήξερε προς τα πού να πάει ή προς τα πού να χτυπήσει.

37 Τώρα ο Μορόνι βλέποντας τη σύγχυσή τους, τους είπε: Αν φέρετε εδώ τα πολεμικά σας όπλα και τα παραδώσετε, ιδού, θα πάψουμε να χύνουμε το αίμα σας.

38 Και συνέβη ώστε όταν οι Λαμανίτες άκουσαν αυτά τα λόγια, οι γενικοί αρχηγοί τους, όλοι όσοι δεν είχαν σκοτωθεί, πρόβαλαν και πέταξαν κάτω τα πολεμικά τους όπλα στα πόδια του Μορόνι, και επίσης πρόσταξαν τους άνδρες τους να κάνουν το ίδιο.

39 Όμως ιδού, υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν. Και όσοι δεν παρέδιδαν τα σπαθιά τους συλλαμβάνονταν και δένονταν, και τα πολεμικά τους όπλα τους αφαιρούντο, και εξαναγκάσθηκαν να πορευτούν μαζί με τους αδελφούς τους στη γη Αφθονία.

40 Και τώρα ο αριθμός των φυλακισμένων που είχαν συλληφθεί υπερέβαινε τον αριθμό εκείνων που είχαν σκοτωθεί, μάλιστα, περισσότεροι από εκείνους που είχαν σκοτωθεί και στις δύο πλευρές.