1 Και τώρα συνέβη ώστε έλαβα μία επιστολή από τον Αμμωρών, τον βασιλιά, που δήλωνε ότι αν παρέδιδα αυτούς τους αιχμαλώτους πολέμου τους οποίους είχαμε πιάσει, θα μας παρέδιδε την πόλη της Αντιπάρα.

2 Όμως εγώ έστειλα μια επιστολή στον βασιλιά, ότι ήμασταν βέβαιοι ότι οι δυνάμεις μας ήταν αρκετές για να πάρουμε την πόλη του Αντιπάρα με τη δύναμη μας. Και παραδίδοντας τους αιχμαλώτους για αυτήν την πόλη, θα θεωρούμασταν άφρονες, και ότι θα παραδίδαμε τους αιχμαλώτους μας μόνο για ανταλλαγή.

3 Και ο Αμμωρών αρνήθηκε την επιστολή μου, επειδή δεν ήθελε να ανταλλάξει αιχμαλώτους. Γι’ αυτό αρχίσαμε να κάνουμε προετοιμασίες για να πάμε εναντίον της πόλης του Αντιπάρα.

4 Όμως ο λαός του Αντιπάρα εγκατέλειψε όντως την πόλη και τράπηκαν σε φυγή στις άλλες τους πόλεις, τις οποίες κατείχαν, για να τις οχυρώσουν, και έτσι η πόλη του Αντιπάρα έπεσε στα χέρια μας.

5 Και έτσι τελείωσε το εικοστό και όγδοο έτος της βασιλείας των δικαστών.

6 Και συνέβη ώστε κατά την έναρξη του εικοστού και ενάτου έτους, λάβαμε προμήθεια εφοδίων, όπως επίσης και προσθήκη στον στρατό μας, από τη γη του Ζαραχέμλα και από τη χώρα τριγύρω, που απαριθμούσε σε έξι χιλιάδες άνδρες, επιπλέον των εξήντα υιών των Αμμωνιτών που είχαν έλθει να ενωθούν με τους αδελφούς τους, τη μικρή ομάδα μου των δύο χιλιάδων. Και τώρα, ιδού, ήμασταν ισχυροί, μάλιστα, και είχαμε πολλές προμήθειες που μας είχαν φέρει.

7 Και συνέβη ώστε ήταν η επιθυμία μας να διεξαγάγουμε μάχη με τον στρατό που είχε τοποθετηθεί για να προστατεύσει την πόλη Κουμενί.

8 Και τώρα, ιδού, θα σου δείξω ότι σύντομα εκπληρώσαμε την επιθυμία μας. Μάλιστα, με την ισχυρή μας δύναμη, ή μάλλον με ένα τμήμα της ισχυρής μας δύναμης, περικυκλώσαμε, κατά τη νύχτα, την πόλη Κουμενί, λίγο πριν λάβουν προμήθεια εφοδίων.

9 Και συνέβη ώστε στρατοπεδεύσαμε γύρω από την πόλη για πολλές νύχτες. Όμως κοιμόμασταν επάνω στα σπαθιά μας, και διατηρούσαμε φρουρούς, ώστε οι Λαμανίτες να μη μπορούσαν να έλθουν κατεπάνω μας κατά τη νύχτα και μας σκοτώσουν, πράγμα το οποίο επεχείρησαν πολλές φορές. Όμως όσες φορές το επεχείρησαν αυτό, το αίμα τους χύθηκε.

10 Τελικά οι προμήθειές τους έφθασαν και επρόκειτο να εισέλθουν στην πόλη κατά τη νύχτα. Και εμείς, αντί να είμαστε Λαμανίτες, ήμασταν Νεφίτες. Γι’ αυτό, πήραμε αυτούς και τις προμήθειές τους.

11 Και παρ’ όλο που οι Λαμανίτες είχαν αποκοπεί από την υποστήριξή τους με αυτόν τον τρόπο, ήταν ακόμη αποφασισμένοι να κρατήσουν την πόλη. Τότε λοιπόν έγινε σκόπιμο να πάρουμε αυτές τις προμήθειες και να τις στείλουμε στην Ιουδαία, και τους αιχμαλώτους μας στη γη του Ζαραχέμλα.

12 Και συνέβη ώστε δεν είχαν περάσει πολλές ημέρες προτού οι Λαμανίτες άρχισαν να χάνουν όλες τις ελπίδες τους για αρωγή. Γι’ αυτό, παρέδωσαν την πόλη στα χέρια μας, και έτσι είχαμε επιτύχει τα σχέδιά μας για την απόκτηση της πόλης Κουμενί.

13 Όμως συνέβη ώστε οι αιχμάλωτοί μας ήταν τόσο πολυάριθμοι που, παρά το μεγάλο μέγεθος του αριθμού μας, υποχρεωθήκαμε να επιστρατεύσουμε όλη μας τη δύναμη για να τους κρατήσουμε ή να τους θανατώσουμε.

14 Γιατί ιδού, διεσπώντο σε μεγάλους αριθμούς, και πολεμούσαν με πέτρες και με ρόπαλα, ή οτιδήποτε μπορούσαν να πάρουν στα χέρια τους, τόσο πολύ ώστε θανατώσαμε περισσότερους από δύο χιλιάδες από αυτούς, αφού είχαν παραδοθεί ως αιχμάλωτοι πολέμου.

15 Γι’ αυτό, έγινε σκόπιμο για μας, να θέσουμε τέρμα στη ζωή τους, ή να τους φρουρούμε με το σπαθί στο χέρι, μέχρι τη γη του Ζαραχέμλα. Και οι προμήθειές μας επίσης δεν ήταν παρά μόλις αρκετές για τους δικούς μας ανθρώπους, παρ’ όλα όσα είχαμε πάρει από τους Λαμανίτες.

16 Και τώρα, σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες, έγινε πολύ σοβαρό θέμα να αποφασίσουμε σχετικά με αυτούς τους αιχμαλώτους πολέμου. Παρά ταύτα, αποφασίσαμε να τους στείλουμε στη γη του Ζαραχέμλα. Γι’ αυτό επιλέξαμε ένα τμήμα από τους άνδρες μας και τους καταστήσαμε υπεύθυνους για τους αιχμαλώτους μας, να τους πάνε στη γη του Ζαραχέμλα.

17 Όμως συνέβη ώστε την επαύριον επέστρεψαν. Και τώρα, ιδού, δεν τους ρωτήσαμε σχετικά με τους αιχμαλώτους, διότι, ιδού, οι Λαμανίτες ήταν κατεπάνω μας και αυτοί επέστρεψαν προτού να είναι πολύ αργά για να μας σώσουν από το να πέσουμε στα χέρια τους. Γιατί ιδού, ο Αμμωρών είχε στείλει προς υποστήριξή τους νέα προμήθεια εφοδίων, και επίσης και πολυάριθμο στρατό ανδρών.

18 Και συνέβη ώστε αυτοί οι άνδρες τους οποίους στείλαμε με τους αιχμαλώτους έφθασαν εγκαίρως για να τους αναχαιτίσουν, καθώς επρόκειτο να μας υπερνικήσουν.

19 Όμως ιδού, η μικρή μου ομάδα των δύο χιλιάδων και εξήντα πολέμησε πάρα πολύ απεγνωσμένα. Μάλιστα, ήταν σταθεροί εμπρός στους Λαμανίτες και σκόρπιζαν τον θάνατο σε όλους όσους τους αντιτίθεντο.

20 Και καθώς το υπόλοιπο του στρατού μας ήταν έτοιμο να ενδώσει εμπρός στους Λαμανίτες, ιδού, αυτοί οι δύο χιλιάδες και εξήντα ήταν σταθεροί και ατρόμητοι.

21 Μάλιστα, και υπάκουαν και πρόσεχαν να τελούν κάθε λέξη διαταγής με ακρίβεια. Μάλιστα, και σύμφωνα με την πίστη τους έτσι γινόταν σε αυτούς. Και θυμάμαι τα λόγια τα οποία μου είπαν που οι μητέρες τους τους είχαν διδάξει.

22 Και τώρα ιδού, αυτοί ήταν οι υιοί μου και εκείνοι οι άνδρες που είχαν επιλεγεί για να μεταφέρουν τους αιχμαλώτους, στους οποίους οφείλουμε αυτήν τη μεγάλη νίκη· διότι ήταν αυτοί που νίκησαν τους Λαμανίτες. Γι’ αυτό οδηγήθηκαν πίσω στην πόλη του Μαντάι.

23 Και εμείς διατηρήσαμε την πόλη μας Κουμενί, και δεν αφανιστήκαμε όλοι από το σπαθί. Παρά ταύτα, υποστήκαμε μεγάλη απώλεια.

24 Και συνέβη ώστε αφού τράπηκαν σε φυγή οι Λαμανίτες, έδωσα αμέσως διαταγές οι άνδρες μου που είχαν τραυματιστεί να απομακρυνθούν από τους νεκρούς και έκανα ώστε να επιδεθούν τα τραύματά τους.

25 Και συνέβη ώστε ήταν διακόσιοι από τους δύο χιλιάδες και εξήντα δικούς μου, που είχαν λιποθυμήσει από απώλεια αίματος. Παρά ταύτα, σύμφωνα με την καλοσύνη του Θεού, και προς μεγάλη μας έκπληξη, και προς μεγάλη χαρά όλου του στρατού μας, δεν υπήρξε ούτε μια ψυχή από αυτούς που να χάθηκε. Μάλιστα, και ούτε υπήρξε μια ψυχή από αυτούς που να μην είχε δεχθεί πολλά τραύματα.

26 Και τώρα, η διατήρησή τους ήταν εκπληκτική προς όλο τον στρατό μας, μάλιστα, το να διαφυλαχτούν αυτοί, ενώ χίλιοι από τους αδελφούς μας είχαν θανατωθεί. Και δίκαια το αποδίδουμε στη θαυμαστή δύναμη του Θεού, λόγω της υπέρμετρης πίστης τους σε αυτό το οποίο είχαν διδαχθεί να πιστεύουν – ότι υπήρχε ένας δίκαιος Θεός, και όσοι δεν αμφέβαλλαν, ότι θα διαφυλάσσονταν από τη θαυμάσια δύναμή Του.

27 Λοιπόν αυτή ήταν η πίστη αυτών για τους οποίους έχω μιλήσει. Είναι νέοι, και ο νους τους είναι σταθερός, και βασίζουν την εμπιστοσύνη τους στον Θεό διαρκώς.

28 Και τώρα συνέβη ώστε αφού φροντίσαμε έτσι τους τραυματίες μας και αφού θάψαμε τους νεκρούς μας όπως επίσης και τους νεκρούς των Λαμανιτών, οι οποίοι ήταν πολλοί, ιδού, ρωτήσαμε τον Γιδ σχετικά με τους αιχμαλώτους τους οποίους είχαν αρχίσει να πηγαίνουν στη χώρα του Ζαραχέμλα.

29 Λοιπόν ο Γιδ ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός της ομάδας που είχε οριστεί να τους φρουρεί έως κάτω στη χώρα.

30 Και τώρα, αυτά είναι τα λόγια που μου είπε ο Γιδ: Ιδού, ξεκινήσαμε να πάμε κάτω στη γη του Ζαραχέμλα με τους αιχμαλώτους μας. Και συνέβη ώστε συναντήσαμε τους κατασκόπους των στρατευμάτων μας, οι οποίοι είχαν σταλεί για να παρακολουθούν το στρατόπεδο των Λαμανιτών.

31 Και μας φώναξαν, λέγοντας – Ιδού, τα στρατεύματα των Λαμανιτών προελαύνουν προς την πόλη του Κουμενί. Και ιδού, θα πέσουν επάνω τους, μάλιστα, και θα καταστρέψουν τον λαό μας.

32 Και συνέβη ώστε οι αιχμάλωτοί μας άκουσαν τις κραυγές τους, που τους έκαναν να πάρουν θάρρος, και ξεσηκώθηκαν σε ανταρσία εναντίον μας.

33 Και συνέβη ώστε εξαιτίας της ανταρσίας κάναμε ώστε τα σπαθιά μας να πέσουν επάνω τους. Και συνέβη ώστε αυτοί, ως ομάδα, έτρεξαν κατεπάνω στα σπαθιά μας, κατά το οποίο, ο μεγαλύτερος αριθμός από αυτούς θανατώθηκε. Και οι υπόλοιποι από αυτούς διέσπασαν τη γραμμή και μας ξέφυγαν.

34 Και ιδού, όταν ξέφυγαν και δεν μπορούσαμε να τους προφτάσουμε, πορευτήκαμε ταχύτατα προς την πόλη Κουμενί. Και ιδού, φθάσαμε εγκαίρως για να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας στη διατήρηση της πόλης.

35 Και ιδού, πάλι ελευθερωθήκαμε από τα χέρια των εχθρών μας. Και ευλογημένο είναι το όνομα του Θεού μας, διότι ιδού, Αυτός είναι που μας ελευθέρωσε, μάλιστα, που έκανε αυτό το σπουδαίο πράγμα για μας.

36 Τώρα συνέβη ώστε όταν εγώ, ο Ήλαμαν, άκουσα αυτά τα λόγια του Γιδ, γέμισα από υπέρμετρη χαρά λόγω της καλοσύνης του Θεού που μας διαφύλαξε, ώστε να μη χαθούμε όλοι. Μάλιστα, και ευελπιστώ ότι οι ψυχές εκείνων που έχουν σκοτωθεί έχουν εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού τους.