1 Τώρα συνέβη ώστε κατά το τριακοστό έτος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί, αφού είχε λάβει ο Μορόνι και είχε διαβάσει την επιστολή του Ήλαμαν, αγαλλίασε υπερβολικά για την ευημερία, μάλιστα, για την εξαιρετική επιτυχία που είχε ο Ήλαμαν, στο να αποκτηθούν τα εδάφη εκείνα που χάθηκαν.

2 Μάλιστα, και το έκανε γνωστό σε όλο τον λαό του, σε όλη τη χώρα τριγύρω, σε αυτό το μέρος στο οποίο βρισκόταν, ώστε να αγαλλιάσουν και εκείνοι.

3 Και συνέβη ώστε αμέσως έστειλε μία επιστολή στον Παχόραν, επιθυμώντας να ενεργήσει εκείνος ώστε να συγκεντρωθούν άνδρες για να ενισχύσουν τον Ήλαμαν, δηλαδή τα στρατεύματα του Ήλαμαν, τόσο ώστε να μπορέσει με άνεση να διατηρήσει αυτό το τμήμα της χώρας το οποίο είχε κάνει να επιτύχει με τόσο θαυμαστό τρόπο την επαναπόκτησή του.

4 Και συνέβη ώστε όταν έστειλε ο Μορόνι αυτήν την επιστολή στη γη του Ζαραχέμλα, άρχισε πάλι να καταστρώνει ένα σχέδιο ώστε να μπορέσει να αποκτήσει τις υπόλοιπες από εκείνες τις κτήσεις και πόλεις που είχαν πάρει οι Λαμανίτες από αυτούς.

5 Και συνέβη ώστε ενώ ο Μορόνι έκανε έτσι προετοιμασίες για να πάει εναντίον των Λαμανιτών σε μάχη, ιδού, ο λαός του Νεφίχα, που είχε συγκεντρωθεί από την πόλη του Μορόνι και την πόλη του Λεχί και την πόλη του Μοριάντον, δέχθηκε επίθεση από τους Λαμανίτες.

6 Μάλιστα, ακόμα και εκείνοι που είχαν εξαναγκασθεί να τραπούν σε φυγή από τη γη του Μαντάι και από τη γη ολόγυρα, ήλθαν και ενώθηκαν με τους Λαμανίτες σε αυτό το τμήμα της χώρας.

7 Και έτσι, όντας υπερβολικά πολυάριθμοι, μάλιστα, και λαμβάνοντας ενίσχυση από μέρα σε μέρα, υπό τις διαταγές του Αμμωρών, ήλθαν εναντίον του λαού του Νεφίχα και άρχισαν να τους σφαγιάζουν με μια εξαιρετικά μεγάλη σφαγή.

8 Και τα στρατεύματά τους ήταν τόσο πολυάριθμα, που το υπόλοιπο του λαού του Νεφίχα υποχρεώθηκε να τραπεί σε φυγή από εμπρός τους. Και ήλθαν και ενώθηκαν με τον στρατό του Μορόνι.

9 Και τότε, καθώς ο Μορόνι είχε υποθέσει ότι θα είχαν σταλεί άνδρες στην πόλη του Νεφίχα, προς βοήθεια του λαού για να διατηρήσει αυτήν την πόλη, και ξέροντας ότι ήταν ευκολότερο να φυλάξουν την πόλη από το να πέσει στα χέρια των Λαμανιτών παρά να την ξαναπάρουν από αυτούς, υπέθεσε ότι θα κρατούσαν εύκολα την πόλη.

10 Γι’ αυτό κράτησε όλες τις δυνάμεις του για να διατηρήσει εκείνα τα μέρη που είχε ανακτήσει.

11 Και τώρα, όταν είδε ο Μορόνι ότι η πόλη του Νεφίχα χάθηκε, λυπήθηκε υπερβολικά και άρχισε να αμφιβάλλει, εξαιτίας της κακίας του λαού, μήπως δεν έπεφταν στα χέρια των αδελφών τους.

12 Λοιπόν αυτή ήταν η περίπτωση με όλους τους γενικούς αρχηγούς του. Αμφέβαλλαν και απορούσαν κι αυτοί εξαιτίας της κακίας του λαού, και αυτό εξαιτίας της επιτυχίας των Λαμανιτών εναντίον τους.

13 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι θύμωσε με την κυβέρνηση, εξαιτίας της αδιαφορίας τους σχετικά με την ελευθερία της πατρίδας τους.