1 Και τώρα συνέβη ώστε όταν έλαβε ο Μορόνι αυτήν την επιστολή, η καρδιά του πήρε θάρρος και ήταν γεμάτος με υπερβολικά μεγάλη χαρά λόγω της πίστης του Παχόραν, που δεν ήταν κι αυτός προδότης της ελευθερίας και του σκοπού της πατρίδας του.

2 Όμως επίσης θλιβόταν υπερβολικά εξαιτίας της ανομίας εκείνων που είχαν εκδιώξει τον Παχόραν από τη δικαστική έδρα, μάλιστα, τέλος, εξαιτίας εκείνων που είχαν επαναστατήσει εναντίον της πατρίδας τους και επίσης του Θεού τους.

3 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι πήρε ένα μικρό αριθμό ανδρών, σύμφωνα με την επιθυμία του Παχόραν, και έδωσε στον Λεχί και στον Τεάνκουμ την αρχηγία για το υπόλοιπο του στρατού του, και ξεκίνησε την πορεία του προς τη γη του Γεδεών.

4 Και ύψωνε το λάβαρο της ελευθερίας σε οποιονδήποτε τόπο έμπαινε, και απέκτησε όση δύναμη μπορούσε σε όλη την πορεία του προς τη γη του Γεδεών.

5 Και συνέβη ώστε χιλιάδες συνέρρεαν στο λάβαρό του, και πήραν τα σπαθιά τους για την άμυνα της ελευθερίας τους, ώστε να μην καταλήξουν σε υποδούλωση.

6 Και έτσι, όταν συγκέντρωσε ο Μορόνι όσους άνδρες μπορούσε σε όλη του την πορεία, ήλθε στη γη του Γεδεών, και ενώνοντας τις δυνάμεις του με τις δυνάμεις του Παχόραν, έγιναν υπερβολικά ισχυροί, ακόμα πιο ισχυροί από τους άνδρες του Πακούς, ο οποίος ήταν ο βασιλιάς αυτών των αντιφρονούντων που είχαν εκδιώξει τους ελευθερόφρονες από τη γη του Ζαραχέμλα και είχαν κυριεύσει τη χώρα.

7 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι και ο Παχόραν κατέβηκαν με τα στρατεύματά τους στη γη του Ζαραχέμλα, και προχώρησαν εναντίον της πόλης και συνάντησαν τους άνδρες του Πακούς, τόσο ώστε ήλθαν σε μάχη.

8 Και ιδού, ο Πακούς σκοτώθηκε και οι άνδρες του πιάστηκαν αιχμάλωτοι, και ο Παχόραν αποκαταστάθηκε στη δικαστική του έδρα.

9 Και οι άνδρες του Πακούς δικάστηκαν σύμφωνα με τον νόμο, επίσης και αυτούς τους βασιλόφρονες που είχαν πιάσει και είχαν ρίξει στη φυλακή. Και εκτελέσθηκαν σύμφωνα με τον νόμο. Μάλιστα, αυτοί οι άνδρες του Πακούς και αυτοί οι βασιλόφρονες, όσοι δεν ήθελαν να πάρουν τα όπλα για την άμυνα της πατρίδας τους, αλλά μάχονταν ενάντια σε αυτό, θανατώθηκαν.

10 Και έτσι έγινε σκόπιμο αυτός ο νόμος να τηρηθεί αυστηρά για την ασφάλεια της χώρας τους. Μάλιστα, και όποιος βρισκόταν να αρνείται την ελευθερία τους, εκτελείτο ταχύτατα σύμφωνα με τον νόμο.

11 Και έτσι τελείωσε το τριακοστό έτος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί, με τον Μορόνι και τον Παχόραν να έχουν αποκαταστήσει την ειρήνη στη γη του Ζαραχέμλα, ανάμεσα στον ίδιο τον λαό τους, έχοντας επιβάλει θάνατο σε όλους όσους δεν ήταν πιστοί στον σκοπό της ελευθερίας.

12 Και συνέβη ώστε κατά την έναρξη του τριακοστού και πρώτου έτους της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί, ο Μορόνι έκανε αμέσως ώστε προμήθειες να σταλούν, όπως και στρατός από έξι χιλιάδες άνδρες να σταλούν στον Ήλαμαν, για να τον βοηθήσουν στη διατήρηση εκείνου του τμήματος της χώρας.

13 Και έκανε επίσης ώστε ένας στρατός από έξι χιλιάδες άνδρες, με αρκετή ποσότητα τροφίμων, να σταλεί στα στρατεύματα του Λεχί και του Τεάνκουμ. Και συνέβη ώστε αυτό έγινε για να οχυρώσουν τη χώρα εναντίον των Λαμανιτών.

14 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι και ο Παχόραν, αφήνοντας ένα μεγάλο σώμα ανδρών στη γη του Ζαραχέμλα, άρχισαν την πορεία τους με ένα μεγάλο σώμα ανδρών προς τη γη του Νεφίχα, όντες αποφασισμένοι να ανατρέψουν τους Λαμανίτες σε αυτήν την πόλη.

15 Και συνέβη ώστε καθώς προήλαυναν προς τη χώρα, έπιασαν ένα μεγάλο σώμα ανδρών από τους Λαμανίτες, και σκότωσαν πολλούς από αυτούς και πήραν τις προμήθειές τους και τα πολεμικά τους όπλα.

16 Και συνέβη ώστε αφού τους έπιασαν, τους έκαναν να συνάψουν διαθήκη ότι δεν θα έπαιρναν πλέον τα πολεμικά τους όπλα εναντίον των Νεφιτών.

17 Και όταν είχαν πια συνάψει αυτήν τη διαθήκη, τους έστειλαν να κατοικήσουν με τον λαό του Αμμών, και ήταν στον αριθμό περίπου τέσσερεις χιλιάδες αυτοί που δεν είχαν θανατωθεί.

18 Και συνέβη ώστε όταν τους έστειλαν αυτούς μακριά, εξακολούθησαν την πορεία τους προς τη γη του Νεφίχα. Και συνέβη ώστε όταν έφθασαν στην πόλη του Νεφίχα, έστησαν τις σκηνές τους στις πεδιάδες του Νεφίχα που είναι κοντά στην πόλη του Νεφίχα.

19 Λοιπόν ο Μορόνι επιθυμούσε να έλθουν εναντίον τους σε μάχη οι Λαμανίτες, στις πεδιάδες. Όμως οι Λαμανίτες, γνωρίζοντας για το τόσο μεγάλο θάρρος τους και βλέποντας τον μεγάλο τους αριθμό, γι’ αυτό δεν τολμούσαν να έλθουν κατεπάνω τους. Γι’ αυτό δεν ήλθαν σε μάχη την ημέρα εκείνη.

20 Και όταν ήλθε η νύχτα, ο Μορόνι προχώρησε μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και ήλθε επάνω στην κορυφή του τείχους για να κατασκοπεύσει σε ποιο σημείο της πόλης στρατοπέδευαν οι Λαμανίτες με τον στρατό τους.

21 Και συνέβη ώστε ήταν στο ανατολικό μέρος, κοντά στην είσοδο, και όλοι τους κοιμούνταν. Και τότε ο Μορόνι επέστρεψε στον στρατό του, και φρόντισε να ετοιμάσουν γρήγορα γερά σχοινιά και σκάλες, για να κρεμαστούν από την κορυφή του τείχους προς το εσωτερικό μέρος του τείχους.

22 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι έκανε τους άνδρες του να προελαύσουν και να φθάσουν στην κορυφή του τείχους, και να αφεθούν κάτω μέσα σε εκείνο το μέρος της πόλης, μάλιστα, στο δυτικό μέρος, όπου δεν στρατοπέδευαν οι Λαμανίτες με τα στρατεύματά τους.

23 Και συνέβη ώστε αφέθηκαν όλοι κάτω μέσα στην πόλη τη νύχτα, με τα γερά τους σχοινιά και τις σκάλες τους. Έτσι, όταν ήλθε το πρωί, ήταν όλοι τους μέσα από τα τείχη της πόλης.

24 Και τότε, όταν ξύπνησαν οι Λαμανίτες και είδαν ότι τα στρατεύματα του Μορόνι ήταν μέσα από τα τείχη, τρομοκρατήθηκαν υπερβολικά, τόσο ώστε τράπηκαν σε φυγή από το πέρασμα.

25 Τότε λοιπόν, όταν είδε ο Μορόνι ότι τρέπονταν σε φυγή εμπρός του, έκανε ώστε οι άνδρες του να προελάσουν εναντίον τους, και σκότωσαν πολλούς και περικύκλωσαν άλλους πολλούς και τους έπιασαν αιχμαλώτους. Και οι υπόλοιποι από αυτούς κατέφυγαν στη γη του Μορόνι, που ήταν κοντά στα όρια προς την ακτή.

26 Έτσι ο Μορόνι και ο Παχόραν κατέλαβαν την πόλη του Νεφίχα χωρίς να απολεσθεί ούτε μια ψυχή. Και ήταν πολλοί από τους Λαμανίτες που σκοτώθηκαν.

27 Λοιπόν συνέβη ώστε πολλοί από τους Λαμανίτες που ήταν αιχμάλωτοι επιθυμούσαν να ενωθούν με τον λαό του Αμμών και να γίνουν ελεύθερος λαός.

28 Και συνέβη ώστε σε όσους το επιθυμούσαν δόθηκε αυτό σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.

29 Γι’ αυτό, όλοι οι αιχμάλωτοι των Λαμανιτών ενώθηκαν με τον λαό του Αμμών, και άρχισαν να εργάζονται υπερβολικά, να οργώνουν τη γη, να παράγουν όλων των ειδών τα σιτηρά και ποίμνια και αγέλες κάθε λογής. Και έτσι ανακουφίστηκαν οι Νεφίτες από μεγάλο βάρος. Μάλιστα, σε σημείο ώστε απαλλάχθηκαν από όλους τους αιχμαλώτους Λαμανίτες.

30 Λοιπόν συνέβη ώστε ο Μορόνι, αφού είχε αποκτήσει την κυριότητα της πόλης του Νεφίχα, έχοντας πιάσει πολλούς αιχμαλώτους, πράγμα το οποίο μείωσε τα στρατεύματα των Λαμανιτών υπερβολικά, και έχοντας ανακτήσει πολλούς από τους Νεφίτες που είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι, πράγμα το οποίο ενίσχυσε τον στρατό του Μορόνι υπερβολικά, γι’ αυτό πήγε ο Μορόνι από τη γη του Νεφίχα στη γη του Λεχί.

31 Και συνέβη ώστε όταν είδαν οι Λαμανίτες ότι ερχόταν ο Μορόνι εναντίον τους, πάλι φοβόνταν και τράπηκαν σε φυγή μπροστά στον στρατό του Μορόνι.

32 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι και ο στρατός του τους κυνηγούσαν από πόλη σε πόλη, μέχρι που τους συνάντησαν ο Λεχί και ο Τεάνκουμ. Και οι Λαμανίτες τράπηκαν σε φυγή από τον Λεχί και τον Τεάνκουμ, ακόμη και μέχρι κάτω στα όρια προς την ακτή, ώσπου έφθασαν στη γη του Μορόνι.

33 Και τα στρατεύματα των Λαμανιτών ήταν όλα συγκεντρωμένα, τόσο ώστε ήταν όλοι σε ένα σώμα στη γη του Μορόνι. Λοιπόν ο Αμμωρών, ο βασιλιάς των Λαμανιτών, ήταν κι αυτός μαζί τους.

34 Και συνέβη ώστε ο Μορόνι και ο Λεχί και ο Τεάνκουμ, στρατοπέδευσαν με τα στρατεύματά τους τριγύρω στα όρια της γης του Μορόνι, τόσο ώστε οι Λαμανίτες περικυκλώθηκαν τριγύρω στα όρια δίπλα στην έρημο στον νότο και στα όρια δίπλα στην έρημο στην ανατολή.

35 Και έτσι στρατοπέδευσαν για τη νύχτα. Γιατί ιδού, οι Νεφίτες και οι Λαμανίτες επίσης ήταν αποκαμωμένοι λόγω της μεγάλης πορείας. Γι’ αυτό, δεν αποφάσισαν κανένα στρατήγημα κατά τη νύχτα, παρά μόνον ο Τεάνκουμ· διότι ήταν υπερβολικά θυμωμένος με τον Αμμωρών, τόσο που θεωρούσε ότι ο Αμμωρών και ο Αμαλικίχα ο αδελφός του, ήταν η αιτία αυτού του μεγάλου και παρατεταμένου πολέμου μεταξύ αυτών και των Λαμανιτών, που ήταν η αιτία τόσων πολέμων και αιματοχυσίας, μάλιστα, και τόσου λιμού.

36 Και συνέβη ώστε ο Τεάνκουμ, στον θυμό του, πήγε μέσα στο στρατόπεδο των Λαμανιτών και κατέβηκε από τα τείχη της πόλης. Και προχώρησε με ένα σχοινί, από τόπο σε τόπο, τόσο που βρήκε τον βασιλιά, και του έριξε ένα ακόντιο, που τον τρύπησε κοντά στην καρδιά. Όμως ιδού, ο βασιλιάς ξύπνησε τους υπηρέτες του προτού πεθάνει, τόσο που εκείνοι κυνήγησαν τον Τεάνκουμ και τον σκότωσαν.

37 Λοιπόν συνέβη ώστε όταν ο Λεχί και ο Μορόνι έμαθαν ότι ο Τεάνκουμ ήταν νεκρός, λυπήθηκαν υπερβολικά, γιατί ιδού, ήταν άνθρωπος που είχε πολεμήσει γενναία για την πατρίδα του, μάλιστα, πραγματικός φίλος της ελευθερίας. Και υπέφερε πάρα πολλές οδυνηρές ταλαιπωρίες. Όμως ιδού, ήταν νεκρός και είχε πάει στον δρόμο όλης της γης.

38 Λοιπόν συνέβη ώστε ο Μορόνι προήλασε την επαύριον και έπεσε κατεπάνω στους Λαμανίτες, τόσο ώστε τους σκότωσαν με μεγάλη σφαγή. Και τους έδιωξαν από τη χώρα. Και εκείνοι τράπηκαν σε φυγή, τόσο που δεν επέστρεψαν εκείνη την εποχή κατά των Νεφιτών.

39 Και έτσι τελείωσε το τριακοστό και πρώτο έτος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί. Και έτσι είχαν πολέμους και αιματοχυσίες και λιμό, και βάσανα, για διάστημα πολλών ετών.

40 Και υπήρξαν δολοφονίες και διχόνοιες και διαφωνίες και κάθε είδους ανομία ανάμεσα στον λαό του Νεφί. Παρά ταύτα, για χάρη των δικαίων, μάλιστα, λόγω των προσευχών των δικαίων, σώθηκαν.

41 Όμως ιδού, εξαιτίας της τόσο μεγάλης διάρκειας του πολέμου μεταξύ των Νεφιτών και των Λαμανιτών, πολλοί είχαν σκληρύνει εξαιτίας της τόσο μεγάλης διάρκειας του πολέμου. Και πολλοί μαλάκωσαν λόγω των βασάνων τους, τόσο που ταπείνωσαν τον εαυτό τους ενώπιον του Θεού, μέχρι βάθους ταπεινοφροσύνης.

42 Και συνέβη ώστε αφού οχύρωσε ο Μορόνι εκείνα τα τμήματα της χώρας που ήταν τα περισσότερο εκτεθειμένα στους Λαμανίτες, μέχρι που ήταν αρκετά ισχυρά, επέστρεψε στην πόλη του Ζαραχέμλα. Και ο Ήλαμαν επίσης επέστρεψε στον τόπο της κληρονομιάς του. Και εγκαθιδρύθηκε και πάλι ειρήνη στον λαό του Νεφί.

43 Και ο Μορόνι παραχώρησε την αρχηγία των στρατευμάτων του στα χέρια του υιού του, του οποίου το όνομα ήταν Μορονιχά, και αποσύρθηκε στο σπίτι του, ώστε να περάσει τις υπόλοιπες ημέρες του εν ειρήνη.

44 Και ο Παχόραν επέστρεψε στη δικαστική έδρα του. Και ο Ήλαμαν ανέλαβε πάλι την κήρυξη του λόγου του Θεού προς τον λαό, διότι εξαιτίας των τόσων πολλών πολέμων και διχονοιών, είχε γίνει σκόπιμο να γίνει πάλι κανονισμός στην εκκλησία.

45 Γι’ αυτό, ο Ήλαμαν και οι αδελφοί του πήγαιναν και κήρυτταν τον λόγο του Θεού με μεγάλη δύναμη μέχρι που να πείθουν πολύ κόσμο για την κακία τους, πράγμα που τους έκανε να μετανοούν για τις αμαρτίες τους και να βαπτίζονται προς τον Κύριο τον Θεό τους.

46 Και συνέβη ώστε εδραίωσαν πάλι την εκκλησία του Θεού, σε όλη τη χώρα.

47 Μάλιστα, και έγιναν κανονισμοί σχετικά με τον νόμο. Και οι δικαστές τους και οι αρχιδικαστές τους επελέγησαν.

48 Και ο λαός του Νεφί άρχισε να ευημερεί πάλι στη χώρα και άρχισαν να πληθύνονται και να γίνονται υπερβολικά ισχυροί πάλι στη χώρα. Και άρχισαν να γίνονται εξαιρετικά πλούσιοι.

49 Όμως παρά τα πλούτη τους, ή τη δύναμή τους ή την ευημερία τους, δεν υψώνονταν στην υπερηφάνεια των ματιών τους, ούτε ήταν νωθροί στο να θυμούνται τον Κύριο τον Θεό τους, αλλά ταπείνωναν τον εαυτό τους υπερβολικά ενώπιόν Του.

50 Μάλιστα, θυμούνταν πόσο σπουδαία πράγματα είχε κάνει γι’ αυτούς ο Κύριος, ότι τους είχε λυτρώσει από τον θάνατο και από τα δεσμά και από τις φυλακές και από όλων των ειδών τα βάσανα και τους είχε λυτρώσει από τα χέρια των εχθρών τους.

51 Και προσεύχονταν προς τον Κύριο τον Θεό τους συνέχεια, τόσο που ο Κύριος τους ευλόγησε, σύμφωνα με τον λόγο Του, έτσι ώστε έγιναν ισχυροί και ευημερούσαν στη χώρα.

52 Και συνέβη ώστε όλα αυτά είχαν γίνει. Και ο Ήλαμαν πέθανε κατά το τριακοστό και πέμπτο έτος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.