របៀបដែលខ្ញុំបានរៀនបញ្ចេញប្រតិកម្ម នៅពេលមនុស្សម្នាក់សារភាពថា ពួកគេមានបញ្ហានឹងការណ៍អាសគ្រាម
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា. ។
ខ្ញុំបានដឹងជាច្រើនខែមកហើយថា មានរឿងអ្វីមួយបានកើតឡើង ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះទើបមិត្តរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ការពិតដល់ខ្ញុំដោយបើកចំហថា នាងកំពុងមានបញ្ហានឹងការណ៍អាសគ្រាមអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ និយាយទៅតាំងពីខ្ញុំបានស្គាល់នាងមកម្ល៉េះ ។
កាលកំពុងអង្គុយនៅក្នុងរថយន្តស្ដាប់ការសារភាពរបស់នាង ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ ។ សូមកុំយល់ខុស—វាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ដោយដឹងថា នាងបានជួបនឹងបញ្ហានោះយូរហើយ ដែលខ្ញុំពុំបានដឹង—ប៉ុន្តែខ្ញុំរីករាយ ដែលខ្ញុំអាចឆ្លើយតបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ជំនួសឲ្យការកាត់សេចក្ដី ។
អសប្បុរសធម៌គឺពុំមែនរឿងត្រឹមត្រូវទេ
ពេលខ្លះ ការដឹងថាការណ៍អាសគ្រាមគឺជារឿងអាក្រក់ អាចជ្រាបចូលទៅក្នុងការយល់ឃើញរបស់យើងអំពីមនុស្សដទៃ ។ ខ្ញុំដឹង ដោយសារវាបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំនៅគ្រាមួយ ។ កាលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំស្ដាប់ឮអំពីមនុស្សដែលមានបញ្ហានឹងការណ៍អាសគ្រាម ហើយប្រតិកម្មក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំចំពោះរឿងនោះគឺការខឹងសម្បារ និងការស្អប់ខ្ពើម ។ ប៉ុន្តែពេលមិត្តរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំអំពីបញ្ហារបស់នាង ខ្ញុំបានស្ថិតក្នុងកន្លែងដ៏ប្រសើរមួយដើម្បីលួងលោមចិត្តនាង ដោយសារខ្ញុំបានដឹងយ៉ាងច្រើនពីអំពើបាប និងភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំផ្ទាល់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ។
ឥឡូវនេះ ខ្ញុំដឹងថា អសប្បុរសធម៌គឺពុំមែនជារឿងត្រឹមត្រូវទេ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង បានស្វែងរកមនុស្សដែលមនុស្សដទៃបានបដិសេធ ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលនឹងពួកសាសន៍សាម៉ារី និងពួកអ្នកមានបាប ។ ព្រះគ្រីស្ទ ជាអង្គដែលពុំអាច « ទតមើលអំពើបាប សូម្បីតែបន្ដិចបន្ដួចបានឡើយ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:៣១ ) « ដោយសារយើងពុំល្អឥតខ្ចោះ ទ្រង់អាចទតមើលយើង ដោយពុំដកអង្គទ្រង់ថយចេញទាំងតក់ស្លុត និងស្អប់ខ្ពើម » ឡើយ ។១ ដូច្នេះដោយមានការសន្ទនាដ៏ស៊ីជម្រៅជាមួយនឹងមិត្តរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានព្យាយាមគិតពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវនឹងមានប្រតិកម្ម ។ ដំណើររឿងអំពីស្ត្រីដែលបានចាប់ខ្លួនដោយសារការប្រព្រឹត្តអំពើកំផឹតបានជួយខ្ញុំឲ្យដឹងពីរបៀបឆ្លើយតប ។
ការឆ្លើយតបដោយសេចក្ដីអាណិតអាសូរ
ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីដែលរស់នៅក្នុងច្បាប់ម៉ូសេនៅគ្រានៃការបម្រើរបស់ព្រះយេស៊ូវ ពុំមានសេចក្ដីអាណិតអាសូរច្រើនទេ ។ មានការដាក់ទោសជាក់លាក់ ហើយជារឿយៗវាមានភាពឃោរឃៅសម្រាប់អំពើបាបនានា ហើយអំពើកំផឹតតម្រូវឲ្យចោលនឹងដុំថ្ម ។ ប៉ុន្តែនៅពេលស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តអំពើកំផឹតនោះត្រូវបាននាំមកឯព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ពុំបានស្អប់ខ្ពើមនាងទេ—ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតអាសូរដល់នាង ។ ជាជាងអបអរសាទរដល់ពួកអ្នកចោទប្រកាន់ដែលបានរកឃើញមនុស្សម្នាក់ធ្វើអំពើនោះ ទ្រង់បានរំឭកដល់ពួកអ្នកចោទប្រកាន់អំពីអំពើបាបរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ( សូមមើល យ៉ូហាន ៨:៣–៧ ) ។ លើសពីនេះទៀត យើង « គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » ( រ៉ូម ៣:២៣ ) ។ ព្រះគ្រីស្ទពុំថ្កោលទោសដល់អ្នកមានបាបទេ ហើយប្រាកដណាស់ យើងក៏ពុំគួរធ្វើផងដែរ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៣:៣៤–៣៥ ) ។
នៅពេលពួកអ្នកចោទប្រកាន់បានចាកចេញទៅ ទាំងដុតរោលដោយមនសិការដ៏មានកំហុសរបស់ពួកគេ នោះព្រះគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលទៅស្ត្រីនោះ ។ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ខ្លី ប៉ុន្តែវាមានន័យខ្លាំងណាស់ ។ ដំបូង ទ្រង់បានសួរថា « នាងអើយ ពួកដែលចោទប្រកាន់នាង តើនៅឯណា គ្មានអ្នកណាកាត់ទោសនាងទេឬអី ? » ហើយនៅពេលនាងបានឆ្លើយថា ពួកគេបានចេញទៅអស់ហើយ នោះទ្រង់គ្រាន់តែមានបន្ទូលថា « ខ្ញុំក៏មិនកាត់ទោសនាងដែរ អញ្ជើញទៅចុះ តែកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ » ( យ៉ូហាន ៨:១០–១១ ) ។
ការកាត់ទោសនឹងពុំជួយដល់ស្ត្រីនេះឲ្យផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ប៉ុន្តែព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជ្រាបថា សេចក្ដីស្រឡាញ់អាចឲ្យនាងផ្លាស់ប្ដូរបាន ។
អញ្ជើញទៅចុះ តែកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ
សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺគ្រាន់តែជាជំហានទីមួយនៅក្នុងការជួយមនុស្សម្នាក់ឲ្យយកឈ្នះការណ៍អាសគ្រាម ។ ដំណើរការព្យាបាលគឺតែងតែមានភាពខុសគ្នាសម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ ប៉ុន្តែវាមាននូវជំហានជាមូលដ្ឋានមួយចំនួនដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលកំពុងមានបញ្ហាត្រូវធ្វើ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យជួបនឹងប៊ីស្សពរបស់ពួកគេ គាត់នឹងមានធនធាន និងឧបករណ៍ដើម្បីជួយ ។ នៅពេលសមរម្យ សូមជួយពួកគេឲ្យកត់សម្គាល់ពីបញ្ហា ហើយបង្កើតផែនការមួយដើម្បីជួយពួកគេឲ្យចៀសវាងពីវា ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យទៅជួបនឹងអ្នកជំនាញ ឬចូលរួមនឹងក្រុមគាំទ្រមួយ ។ ហើយបន្តស្រឡាញ់ ហើយគាំទ្រពួកគេគ្រប់ជំហាននៅក្នុងដំណើរការនេះ ។
ព្រះគ្រីស្ទបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ស្ត្រីនោះ ហើយបានធ្វើឲ្យប្រាកដថា នាងបានដឹងថា ទ្រង់ពុំចង់ឲ្យនាងបន្តស្ថិតនៅក្នុងអំពើបាបរបស់នាងទៀតឡើយ ។ សេចក្ដីសប្បុរសពិតពុំមែនមានន័យថា យើងមិនអើពើនឹងកំហុសរបស់មនុស្សដទៃនោះទេ ប៉ុន្តែវាធ្វើឲ្យយើងមើលឃើញពីសក្ដានុពលរបស់ពួកគេ ហើយលើកទឹកចិត្តយើងដើម្បីជួយពួកគេឲ្យដើរឆ្ពោះទៅមុខ ។
ដំណើរនៃសេចក្ដីជំនឿ
ខ្ញុំមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមិត្តខ្ញុំរួចហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំស្រឡាញ់នាងកាន់តែខ្លាំង បន្ទាប់ពីនាងបានប្រាប់រឿងអាថ៌កំបាំងរបស់នាង ។ មិនថាអ្នក ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកបានធ្វើអ្វីនោះទេ « អ្នកពុំអាចលិចជ្រៅជាងពន្លឺដ៏និរន្តរនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលបញ្ចេញរស្មីឡើយ » ។២
ប្រសិនបើអ្នកដឹងថា មនុស្សម្នាក់កំពុងមានបញ្ហានឹងការណ៍អាសគ្រាម សូមកុំបោះបង់ពួកគេចោល ! សូមឈោងទៅជួយ ពួកគេដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីអាណិតអាសូរដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ ។ វាពុំមែនជារឿងងាយស្រួលជានិច្ចនោះទេ ហើយបញ្ហាទាំងនេះក៏ពុំរសាយបាត់ទៅភ្លាមៗដែរ ។ សូមអត់ធ្មត់ជាមួយនឹងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ហើយនឹងខ្លួនឯង ។ ការរៀនស្រឡាញ់ ហើយយល់ពីមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងឆ្លងកាត់រឿងដ៏លំបាកមួយពុំមែនជារឿងងាយស្រួលជានិច្ចឡើយ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំទុកចិត្តថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងផ្ដល់ឲ្យនឹងពុំក្លាយជាអសារឥតការឡើយ មិនថាដំណើររបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងមានប្រវែងឆ្ងាយប៉ុនណា ឬមានលទ្ធផលបែបណានោះទេ ។