Digitaal thema-artikel
De deur naar persoonlijke openbaring opendoen
Er zijn momenten geweest waarop ik dacht dat ik op een gesloten deur stond te kloppen die maar niet openging.
De afgelopen jaren hebben president Russell M. Nelson en talrijke kerkleiders ons aangemoedigd om naar meer persoonlijke openbaring te streven en de stem van de Heiland te leren herkennen zodat we Hem kunnen horen (zie Geschiedenis van Joseph Smith 1:17).
Maar voor mij is persoonlijke openbaring soms verwarrend. Ik vind het fijn dat God rechtstreeks tot mij kan spreken, maar voor een jongvolwassene die voor veel belangrijke beslissingen staat, leek het soms of ik tevergeefs op de hemeldeur stond te kloppen.
Op die momenten deed ik altijd de basics: in de Schriften lezen, bidden, naar de kerk gaan, en de geboden onderhouden. Wat zag ik over het hoofd?
De afgelopen paar maanden ben ik gaan beseffen dat het ontvangen van openbaring soms meer inspanning van ons vereist. Hier zijn enkele manieren om de tweede mijl te gaan.
1. Wees stil en neem de tijd om te luisteren
Stil zijn, vind ik moeilijk. Ik heb altijd een ellenlange to-dolijst. Hoewel ik veel taken kan afvinken, ben ik ook vaak gespannen en overweldigd door alles wat ik heb toegezegd. Toen ik ontvankelijker voor persoonlijke openbaring wilde worden, besefte ik dat ik leefde als Martha en niet als Maria.1 Ik gaf mezelf niet de tijd om gewoon stil te zijn. Nadat ik conferentietoespraken had gelezen waarin we worden aangemoedigd om een plek en tijd te vinden om geregeld naar de Geest te luisteren, wist ik dat ik dat moest doen.2 Ik bestudeer de Schriften nu aan een bureau (in plaats van in bed), en ik gebruik mijn gedrukte exemplaar zodat ik niet door mijn telefoon word afgeleid.
2. Besteed doelbewust tijd in de tempel
Ik woon in de buurt van verschillende tempels, en ik ga meestal wekelijks. Veel algemene autoriteiten hebben gezegd dat tempelbezoek een middel kan zijn om mezelf meer op de Geest af te stemmen,3 dus ik veronderstelde dat ik genoeg deed. Maar ik kreeg nog steeds geen antwoord. Toen ik over mijn gewoonten nadacht, besefte ik dat ik mij ergens aanzienlijk in kon verbeteren: ik zit in de tempel namelijk vaak half te slapen. Ik had weleens tegen mijn vriendinnen gezegd: ‘Als ouderling Uchtdorf zegt dat “er niets gezonder is dan in de kerk een dutje doen”4 dan moet een dutje in de tempel nog beter zijn!’ Ik verdedigde mijn slaperigheid met de gedachte dat de tempel zo vredig is dat ik er niets aan kon doen. Maar de tempel is geen kuuroord. Ik ga naar de tempel om te werken – om plaatsvervangende verordeningen te verrichten waardoor mijn overleden familieleden de kans op het eeuwige leven krijgen.5
Ik besefte dat het tijd was om ‘wakker’ (Alma 32:27) te worden en doelbewuster in de tempel te aanbidden. Ik probeer me geestelijk en mentaal voor te bereiden in plaats van er op automatische piloot naartoe te gaan.
3. Doe familiehistorisch werk
Kerkleiders hebben ons meerdere malen aangemoedigd om familiehistorisch werk te doen, en ze hebben daar veel zegeningen aan toegeschreven.6 Maar de meerderheid van mijn voorouders heeft hun tempelverordeningen al ontvangen. Wat kon ik dan nog meer doen? Ik kon meer te weten komen over de personen van wie ik de naam mee naar de tempel nam. Ik probeer me nu voor te stellen hoe ze eruit zien en dat ze lid van mijn familie zijn. Ik ben ook mijn eigen levensgeschiedenis gaan bijhouden, ik ben gaan indexeren en ik vertel inspirerende verhalen uit mijn familiegeschiedenis.
4. Verkondig het evangelie
Als ik het evangelie verkondig – aan niet-leden en leden – leer ik vaak zelf iets. Misschien heb je dat op je zending gemerkt of tijdens je voorbereiding op een zondagsschoolles. Veel kerkleiders hebben bevestigd dat we, als we ons geloof verkondigen en anderen aanmoedigen om trouw te blijven, meer persoonlijke openbaring zullen ontvangen.7 Als we ‘met de inspiratie van de Heilige Geest’ spreken, leren we ‘altijd iets van wat [we hebben] gezegd’.8 Ik ben meer op sociale media over het evangelie gaan delen, en ik praat er dagelijks met vriendinnen en familieleden over.
5. Besef dat persoonlijke openbaring stap voor stap wordt verkregen
Sommige mensen krijgen glasheldere antwoorden wanneer ze de Heer bij grote beslissingen in hun leven raadplegen, maar in mijn geval zei onze hemelse Vader niet veel over mijn belangrijkste vragen. Toen besefte ik dat ik misschien de verkeerde vragen stelde.
Onze hemelse Vader wil wel degelijk tot me spreken,9 maar Hij geeft me de antwoorden ‘regel op regel’, niet allemaal tegelijk.10 Ik kwam tot de conclusie dat ik naar het einddoel van mijn reis had gekeken – in afwachting van een groot teken waardoor al mijn problemen zouden worden opgelost.11 Maar ik had moeten vragen: ‘Wat is de volgende stap?’
Ik heb nog steeds niet alle antwoorden op mijn belangrijke vragen ontvangen, maar ik merk wel dat God me geleidelijk naar die belangrijke antwoorden toe leidt, één stap tegelijk. Door dat begrip zijn mijn geloof en vertrouwen gesterkt dat Hij me in de juiste richting zal blijven leiden.
De deur naar persoonlijke openbaring opendoen
Als we Jezus Christus volgen en de gave van de Heilige Geest hebben, kunnen we dagelijks persoonlijke openbaring ontvangen. Maar we beseffen vaak niet, of nemen de tijd niet, om zijn voortdurende aanwezigheid en invloed te herkennen. De wereld raakt steeds meer in verwarring, en president Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘In de komende tijd kunnen wij geestelijk niet overleven zonder de leidende, troostende en voortdurende invloed van de Heilige Geest.’12
Hoe meer we de Geest herkennen en naar Hem luisteren, hoe meer we zijn voorbereid om onze problemen onder ogen te zien en te overwinnen. We kunnen allemaal manieren bedenken om beter ons best te doen persoonlijke openbaring te ontvangen, door vasten, anderen dienen, of elke combinatie van dingen waardoor we dichter bij Christus komen. De deur naar antwoord uit de hemel zwaait niet wijd open na een minuut – of zelfs een maand – kloppen, maar als we ons best doen om doelbewust de Geest uit te nodigen en naar Hem te luisteren, kunnen we zijn zachte stem horen, die ons influistert waar we de sleutel kunnen vinden.