De inclusieve kerk
Alleenstaanden niet uitsluiten
De auteur woont in Alabama (VS).
Hier zijn enkele ideeën waarmee u en uw wijk ongehuwde leden meer op hun gemak kunnen stellen in de kerk.
Illustraties, Johanna Häger
‘Wilt u als gezin alstublieft bij elkaar gaan zitten nu we met de volgende bijeenkomst van de wijkconferentie beginnen?’
Dat soort opmerkingen doen me altijd een beetje ineenkrimpen. Waar moet ik als alleenstaande man dan gaan zitten? Soms heb ik het gevoel dat andere mensen ook niet weten waar ik zou moeten zitten, of waar ik thuishoor. Wat kunnen we als evangeliefamilie doen om ervoor te zorgen dat iedereen, gehuwd of ongehuwd, zich thuis en betrokken voelt? De volgende drie ideeën kunnen nuttig zijn.
Neem de gewoonten in de wijk eens onder de loep
Door het herstelde evangelie kunnen we prachtige leerstellingen over eeuwige gezinnen leren. Maar ik heb enkele culturele gewoonten gezien waardoor ongehuwde mensen het gevoel krijgen dat ze niet echt in de kerk thuishoren.
Ik heb bijvoorbeeld wijken gezien waar alleen echtparen de gebeden in de bijeenkomsten uitspreken. Ik heb opmerkingen van leden gehoord wanneer een ongehuwde man in de bisschap wordt geroepen. Dergelijke kleine voorvallen kunnen een emotionele belemmering zijn die ongehuwde mensen moeten overwinnen voordat ze zich in de kerk thuis voelen.
Zijn er gewoonten die u en uw wijk kunnen veranderen om inclusiever te zijn? Dat kan een goede vraag zijn om met de bisschap of de wijkraad te bespreken.
Pas op voor onbedoelde uitsluiting
Soms kunnen zelfs de mensen die denken dat ze inclusief zijn onbedoeld anderen uitsluiten. Toen ik bijvoorbeeld in de kinderkamer werkzaam was, miste ik vaak bekendmakingen die gedurende het tweede uur van de kerkbijeenkomsten genoemd werden. Toen ik er met een leider over sprak, zei hij: ‘Maar hoort je vrouw die bekendmakingen niet in de ZHV?’
Op dat moment kon ik erom lachen. Maar de reactie van die goede man vertegenwoordigde een denkwijze waardoor ik werd uitgesloten. Beschouwen we onze medeleden als onderdeel van een ‘wijkfamilie’ bestaande uit gehuwde mannen en vrouwen met kinderen? Of beschouwen we elkaar als leden van een ‘wijkfamilie’ bestaande uit personen die voor elkaar zorgen en elkaar versterken? Beide perspectieven zijn belangrijk. Terwijl we ons bewust blijven van de gezinnen in onze wijk, kunnen we mensen ook persoonlijk leren kennen – hun omstandigheden, interesses en behoeften – en onbedoelde uitsluiting misschien vermijden.
Breid uw familiekring uit
Toen het lid van de bisschap gezinnen uitnodigde om tijdens de wijkconferentie bij elkaar te zitten, tikte iemand me op de schouder.
‘Ik neem aan dat u het volgende uur deel van ons gezin uitmaakt’, zei een vriendelijke zuster, en ze nodigde me uit om bij haar man en kinderen te komen zitten. Ik ben dankbaar voor mensen zoals zij die laten zien dat ze om me geven en me het gevoel geven dat ik welkom ben. Een bisschop was ook zo iemand. Hij nodigde me geregeld uit om de gezinsavond van zijn gezin bij te wonen.
Wie zou er iets aan hebben als u uw familiekring zou uitbreiden? Uw pogingen hoeven niet volmaakt te zijn. Een eenvoudige uitnodiging kan veel betekenen.
Ongehuwde heiligen: een grote kracht ten goede
Ik leid een rijkgevuld leven en heb veel goede vrienden, maar er zijn ook eenzame, lege momenten waarop ik naar meer verlang. Op basis van mijn gesprekken met andere ongehuwde heiligen ben ik van mening dat die gevoelens gebruikelijk zijn.
Maar ik probeer geen zelfmedelijden te hebben. Als ongehuwde mensen kunnen we een goede invloed op anderen hebben. We kunnen vrienden, dierbare gezinnen en hele wijken en ringen versterken. De kerk heeft ons nodig! We mogen de verantwoordelijkheid om vriendschap te sluiten niet alleen aan anderen overlaten. We kunnen ons in de wijk voorstellen, aanbieden om te dienen, en anderen laten weten wat we nodig hebben.
Wat onze omstandigheden ook zijn, en wat onze relaties ook zijn (of niet zijn), we zullen eenzame, lege momenten hebben. Hoe dichter we bij onze hemelse Vader zijn en hoe meer we zijn liefde voelen, hoe meer kracht we zullen hebben om het goede te doen, vreugde te vinden en contact te leggen met onze broeders en zusters.