Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Hulp zoeken bij psychische problemen
Ik was doodsbang toen ik angstaanvallen kreeg, maar toen wendde ik me tot de Heer. Hij heeft me de hulp en hulpbronnen helpen vinden die ik nodig had om het pad van genezing in te slaan.
Een paar jaar geleden voelde ik me op een dag in de trein van mijn werk naar huis opeens ongelooflijk moe. Er spookten allerlei angstgedachten door mijn hoofd. Het was niet de eerste keer dat ik zulke gedachten had, maar ze kwamen de laatste tijd vaker, en nu was ik echt bang.
Ik voelde opeens enorme pijn in mijn borst en had moeite met ademhalen. Ik raakte in paniek. Mijn hart sloeg op hol. Toen ik bij het station in de buurt van mijn huis aankwam, ging ik op een bankje zitten. Ik kon geen stap meer zetten.
Voor ik het wist was ik in een ambulance onderweg naar het ziekenhuis. Ik wist zeker dat ik dood zou gaan.
Gevoelens van schaamte
Een paar maanden vóór dit voorval waren er wat heftige dingen in mijn leven gebeurd en begon ik psychische klachten te krijgen. Ik kampte met depressieve gevoelens en had een hekel aan mezelf. Ik had wel gesprekken met een therapeut gehad, maar ik wist dat ik meer hulp nodig had. Toch kon ik mezelf er niet toe zetten om naar een arts te gaan. Ik wilde niet dat men een oordeel over me zou vellen of me als zwak zou betitelen. Bovendien schaamde ik me voor wat me overkwam.
Dat gevoel werd gevoed doordat mensen in Japan doorgaans niet over psychische en emotionele aangelegenheden praten. Voor zover ze dat wel doen, blijft het binnenshuis.
In het ziekenhuis stelden de artsen vast dat ik niet stervende was – het ging gewoon om een paniekaanval. Ik werd dan ook naar huis gestuurd zodra ik me stabiel voelde.
Maar de volgende dag ging mijn hart nog steeds tekeer. Dat had vast te maken met mijn psychische gesteldheid, dus raapte ik uiteindelijk de moed bij elkaar om een afspraak met een psychiater te maken.
Er werd een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld en de arts schreef me medicatie voor om de angst te temperen.
Ik vond het eerlijk gezegd eerst moeilijk om deze diagnose te aanvaarden. Maar tegelijkertijd was ik opgelucht toen de arts uitlegde dat dit geen zwakheid was – het was een aandoening die behandeld moest worden.
Onze hemelse Vader en de Heiland aanroepen
Ik dacht dat ik wel snel zou opknappen, maar dat was niet het geval. De cyclus van je herhaaldelijk beter voelen en dan weer in een depressieve toestand terugvallen, was frustrerend.
Toen ik het op een dag eens heel zwaar had, besloot ik me tot de Heer te wenden. Toen ik dat deed, begon ik mijn genezingsproces te zien als een kans om me te verootmoedigen, me voor de realiteit van psychische problemen open te stellen, aanvaarding en geduld te oefenen, en meer op mijn hemelse Vader en de Heiland te vertrouwen.
Ik was ervan overtuigd dat Zij me konden genezen. Ik begon dan ook ijverig te bidden om kracht en om me naar de juiste hulpbronnen te leiden. Ik kreeg ook de ingeving om mijn dienende broeders op extra moeilijke dagen om een priesterschapszegen te vragen. Hoewel ik niet meteen volledig genas, kreeg ik bij elke zegen wel vrede in mijn hart, goede raad en hoop.
Ik voelde werkelijk die ‘onmiddellijke goedheid van God’ waarover ouderling Kyle S. McKay van de Zeventig eens sprak. Hij zei: ‘Ook al wachten we geduldig op de Heer, er zijn bepaalde zegeningen die we onmiddellijk krijgen.’1
Genezing vinden
Ik had nooit gedacht dat ik met psychische problemen te maken zou krijgen. Ik ben evenwel door deze ervaring weer gaan beseffen dat de Heer weet wat ieder van ons doormaakt.
Ik was daar getuige van toen ik besloot om mijn werk een poosje neer te leggen zodat mijn geest kon genezen. Toen ik met mijn baas erover sprak, was ik verrast hoeveel medeleven en begrip hij aan de dag legde. Hij zei ook dat hij bevoegd was om therapeutische hulp te verlenen.
Het was naar mijn idee geen toeval dat ik voor deze man werkte, temeer omdat er in Japan niet openlijk over psychische gezondheid wordt gesproken. Ik werd me veel meer bewust van de barmhartigheid en bemoeienis van onze hemelse Vader met de details van ons leven.
Psychische problemen kunnen iedereen zomaar overkomen, en niemand hoeft zich daarvoor te schamen. Ze moeten worden behandeld, net als andere medische aandoeningen of ziekten.2 Nu ze deel van mijn leven uitmaken, voel ik mededogen en liefde voor anderen die met soortgelijke problemen kampen.
Ik heb gemerkt dat de Heiland psychische problemen begrijpt, ook al doen veel mensen om me heen dat niet. Hij heeft uiteindelijk voor een uitweg uit dit probleem gezorgd. Met Hem kan zelfs de moeilijkste periode van ons leven voor ons welzijn en onze geestelijke groei zijn (zie Romeinen 8:28).
Ik ben nog steeds aan het herstellen, maar ik heb gemerkt dat mijn beproevingen mijn ogen openen voor de liefde die onze hemelse Vader en Jezus Christus voor ieder van ons hebben. Ik weet dat we, als we op onze Vader in de hemel en de Heiland vertrouwen, altijd door Hen gesteund zullen worden in onze moeilijkheden. Ze zullen ons blijven helpen om hoop en genezing te vinden.