Digitaal thema-artikel
Stap in de reddingsboot: zekerheid in de kerk vinden
Laten we niet zijn zoals de mensen op de Titanic die weigerden in een reddingsboot te gaan omdat ze dachten dat de Titanic onzinkbaar was.
Toen de Titanic in 1912 voor het eerst van wal stak, zei men dat het schip onzinkbaar was. In tegenstelling tot elk ander schip tot dusver was het vaartuig in compartimenten gebouwd. Als er ergens een gat ontstond, zou alleen dat compartiment vollopen en zou het schip blijven drijven. Maar toen de Titanic een ijsberg in de noordelijke Atlantische Oceaan raakte, sloeg de ijsberg gaten in meerdere compartimenten en begon het schip te zinken.
De kapitein zei dat iedereen naar de reddingsboten moest gaan, maar veel passagiers waren ervan overtuigd dat er geen echt gevaar dreigde. Ze dachten dat de kapitein veel te voorzichtig was, en al snel bekend zou maken dat het probleem was opgelost en ze naar hun kajuit konden terugkeren. Ze zagen geen reden om een schip te verlaten dat prachtig verlicht was en waar het orkest gewoon doorspeelde. Toen het ‘onzinkbare’ schip gevaarlijk ging kantelen en begon te zinken, wilde iedereen in een reddingsboot plaatsnemen.
Maar tegen die tijd was het te laat.1
In 2019 verklaarden sommigen: ‘Niets kan de wereldeconomie tegenhouden. De werkloosheidscijfers wereldwijd zijn lager dan ooit.’ Toen dook er een bijna onzichtbaar klein virus op, waardoor alles veranderde. Niet alleen werden miljoenen mensen ziek en kwamen er velen om, maar velen raakten ook hun baan kwijt. Er was vrees alom. De hele wereld kantelde, net als de Titanic, maar leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen vonden veiligheid en zekerheid in de reddingsboot.
Toen gebeurde er iets opmerkelijks. Veel mensen keken naar onze kerk als reddingsboot. De algemene conferenties in april en oktober 2020 werden door meer mensen dan ooit gevolgd – miljoenen mensen meer. Tijdens de pandemie begonnen veel mensen te beseffen dat ze iets nodig hadden waar de reddingsboot in voorzag: geloof in God, waardering voor georganiseerde godsdienst en geloof in Jezus Christus.
Geloof in God
Uit een recent internationaal onderzoek blijkt dat meer jonge mensen dan ooit zich atheïst verklaren. Deze mensen denken dat je niet in God hoeft te geloven om een goed, moreel en ethisch persoon te zijn.2 De moeilijkheid zit hem hierin: God heeft ons de vrijheid gegeven om al dan niet in Hem te geloven, maar zeggen dat het niet hoeft, is onjuist. Ons geloof in God beïnvloedt hoe we onszelf zien, en hoe we anderen zien en behandelen.
Onderzoek wijst uit dat gelovigen veel beter met tijden van moeilijkheden en crisis omgaan dat niet-gelovigen.3 Gelovigen zijn gelukkiger en bereidwilliger om aan goede doelen te doneren.4 Tijdens de pandemie vonden mensen het moeilijk om gemoedsrust en zingeving te vinden in een tijd waarin isolement en verstoringen van de normale gang van zaken hoogtij vierden. Gelovigen hielden er hoop en optimisme op na die anderen niet hadden.5
Brett G. Scharffs is hoogleraar rechtsgeleerdheid aan de Brigham Young University. Wanneer collega’s van andere universiteiten erachter komen dat hij een vrome gelovige is, vragen ze soms: ‘Maar wat als je nu eens ongelijk hebt en God niet bestaat?’
Hij antwoordt dan: ‘Ik ben bereid om er op dit vlak naast te zitten, als ik door mijn geloof anderen behandel alsof ze kinderen van God zijn, naar zijn beeld geschapen met het potentieel om te worden als een volmaakte en volmaakt liefhebbende God. Ik maak liever de fout om zingeving en liefde toe te kennen aan een universum waarin geen betekenis schuilt dan omgekeerd. En trouwens, ik denk niet dat we het fout hebben.’6
Georganiseerde godsdienst waarderen
Veel mensen geloven wel in God maar niet in georganiseerde godsdienst. Ze zeggen: ‘Ik ben spiritueel ingesteld, niet religieus.’ Dat betekent doorgaans dat ze wel Gods bestaan erkennen, maar niet willen dat Hij iets van ze vraagt, ze geboden geeft of verwacht dat ze in bepaalde opzichten veranderen.
Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat spiritualiteit – een individuele ervaring – misschien voldoende zou zijn als we alleen op een bergtop leefden, maar we leven in een gezin, familie, gemeenschap, samenleving. Daarom hebben we religie nodig – spiritualiteit in groepsverband.7
Het is makkelijk om in je eentje bovenop een berg te zitten en te zeggen: ‘Ik houd van iedereen.’ Probeer je maar eens zo te voelen als je te laat bent voor je werk omdat de bestuurder van de auto voor je zo langzaam gaat. Dan wil je toeteren en foeteren naar de bestuurder. Op dat moment heb je godsdienstige normen en waarden nodig om je bergtopidealen van liefde op het aardse moment dat iemand onuitstaanbaar is in praktijk te brengen. Daar helpt religie ons bij.
Sommige mensen zien de noodzaak van georganiseerde godsdienst niet in, maar eisen/verwachten wel georganiseerde scholen, steden, winkels, luchthavens en ziekenhuizen. Ze zien de voordelen van een georganiseerd ziekenhuis, waar duidelijke regels of verwachtingen gelden. Wij zien dezelfde voordelen in onze georganiseerde kerk.
Onze deelname aan deze georganiseerde godsdienst is ons en onze dierbaren in elk aspect van ons leven tot zegen. Omdat de kerk georganiseerd is, kunnen we samen doeltreffender voor anderen zorgen dan we ooit op eigen houtje zouden kunnen. Ouderling Gerrit W. Gong van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat de kerk ergens in de loop van de pandemie van 2020 al deelnam aan ruim 1000 humanitaire hulpprojecten in meer dan 150 landen. We voorzagen miljoenen mensen in nood van voedsel en andere eerste levensbehoeften. Niemand van ons had dat in ons eentje kunnen doen. We deden het juist samen omdat we een georganiseerde godsdienst hebben.8
Geloof in Jezus Christus hebben
Sommige mensen geloven in God en behoren tot een georganiseerde godsdienst, maar hebben geen geloof in Jezus Christus. Ouderling Neil L. Andersen van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft in 2020 in de algemene oktoberconferentie van de kerk gezegd dat de komende jaren naar verwachting meer mensen het christendom vaarwel zullen zeggen dan zich erbij zullen aansluiten.9
We zien steeds meer berichten op sociale media die zich kleinerend over Christus en christenen uitlaten. Keren wij ons dan af van de Heiland omdat Hem volgen niet langer populair is? Zwaaien wij dan niet langer met de christelijke vlag omdat men zich tegen ons zal keren? Ik denk het niet.
Uit een onderzoek blijkt dat tijdens de heersende COVID-19-pandemie in de zomer van 2020 12 procent van de gezinnen die geen heiligen der laatste dagen waren de religieuze beleving thuis nieuw leven inblies, terwijl 62 procent van de gezinnen die heiligen der laatste dagen waren dat deed.10 Die gezinnen weten dat de opvattingen van mensen de waarheid niet veranderen. Jezus Christus is de Heiland van de wereld. Hij is de Kapitein van de reddingsboot. Hij zei: ‘Zalig bent u als men u smaadt en vervolgt, en door te liegen allerlei kwaad tegen u spreekt, omwille van Mij’ (Mattheüs 5:11).
Anderen helpen de reddingsboot te vinden
Toen enkele passagiers van de Titanic zich aan boord van de reddingsboten begaven, verklaarden anderen ze voor gek. De eerste reddingsboten vertrokken feitelijk halfvol. Toen de Titanic echter kantelde, zag men het belang van de reddingsboot in. Nu de wereld kantelt, gaan sommige mensen meer over God nadenken. Zij zien de waarde van georganiseerde godsdienst in en vergroten hun geloof in Jezus Christus.
Dit is niet het moment om naar de Titanic terug te gaan. Dit is het moment om in de reddingsboot – de Kerk van Jezus Christus – te blijven en anderen te helpen vinden wat ze missen.