Licht zoeken in de duisternis
Ik was doodsbang en wist niet of we door moesten rijden, maar Vader in de hemel wist wat ik nodig had.
Een paar jaar geleden reisden mijn vriendinnen en ik naar Ierland. Tijdens ons verblijf daar was ik de chauffeur van onze groep. Aanvankelijk dacht ik dat het zenuwslopend zou zijn om aan de andere kant van de weg te rijden, maar ik bracht het er wonderwel goed van af. Niet één keer voelde ik me niet op mijn gemak op de smalle, hobbelige en winderige wegen.
Tenminste tot op de dag dat we naar huis gingen.
Onze vlucht vertrok heel vroeg in de ochtend. Vandaar dat mijn zes vriendinnen en ik ons om vier uur ’s ochtends slaperig in de auto hesen. Een goed uur onderweg was ik de enige die nog wakker was. Het was stil op de weg, het regende pijpenstelen en het was pikkedonker, en terwijl ik doorreed bekroop mij een overweldigende angst omdat ik heel weinig zicht had. Ik was mij er maar al te goed van bewust dat ik het leven van mijn zes vriendinnen in mijn handen hield. Ik was het liefst aan de kant van de weg gestopt tot het weer opklaarde, maar dat kon niet omdat we dan onze vlucht zouden missen.
Licht zien
Terwijl ik almaar banger werd, deed ik het enige wat ik kon bedenken – ik begon te bidden.
Ik vertelde mijn hemelse Vader hoe bang ik was en vroeg Hem of Hij ons veilig naar het vliegveld wilde leiden. Toch hield het niet op met regenen.
Net toen ik op het punt stond om in huilen uit te barsten en meende dat verder gaan gekkenwerk was, dook uit het niets een hele rij lantaarnpalen aan weerszijden van de weg op, die de weg helder verlichtten. Ik dacht direct aan mijn Heiland en hoeveel licht Hij in mijn leven bracht. Ik wist zonder twijfel dat Hij en mijn Vader in de hemel Zich mij bewust waren toen hun tedere barmhartigheid op mij neerdaalde.
Zij kenden mijn angsten en namen die in slechts een paar seconden bij mij weg.
Opgekrikt door een flinke dosis vertrouwen, vervolgde ik mijn weg. Maar binnen luttele seconden, zo leek het, was ik weer door de duisternis opgeslokt en zag ik het licht achter mij vervagen. Gelukkig had ik door de lantaarnpalen genoeg vertrouwen gekregen zodat de duisternis niet meer zo angstaanjagend was.
En dat werd het patroon voor de rest van de rit. Telkens als ik doodsbang mijn hemelse Vader aanriep, omdat ik dacht dat ik het niet ging redden, zag ik licht in de verte, dat me de kracht gaf om verder te gaan. Uiteindelijk bereikten we het vliegveld.
We kunnen ons altijd tot Christus wenden
Deze gebeurtenis herinnerde mij aan onze levensreis. We rijden soms onze eigen persoonlijke regenbui, duisternis, angst, onbekende paden en eenzaamheid in. Er zijn momenten dat we het gevoel hebben niet verder te kunnen gaan, dat het licht ons niet kan bereiken, dat we niet capabel zijn, of dat niemand de duisternis begrijpt waar wij ons in bevinden. Ik wil je echter mijn persoonlijk getuigenis geven dat er Iemand is die je begrijpt.
Jezus Christus. ‘Het licht en het leven van de wereld’ (3 Nephi 9:18). Die persoonlijk voor ieder van ons heeft geleden. Hij kent je en Hij kent je angsten. En Hij heeft zijn handen naar je uitgestrekt en zal je te hulp schieten.
Telkens als we ons in het duister bevinden, of het nu door onze eigen keuzes komt of de keuzes van anderen, of omstandigheden waar we geen vat op hebben, kunnen we ons weer tot Hem wenden. En Hij zal ons van licht voorzien. Hoewel dat licht misschien niet onmiddellijk verschijnt, zoals ik in Ierland had ondervonden, is Jezus Christus altijd bij ons. Hij zal ons de kracht geven om naar het licht toe te gaan.
In mijn donkerste uur kreeg ik de kans om op mijn hoop en geloof te vertrouwen. Het drong toen tot mij door dat ik niet alleen was, en dat ik met Hem alles kon overwinnen, wat er ook op mijn weg kwam. Ouderling Timothy J. Dyches van de Zeventig getuigde in de algemene conferentie van april 2021: ‘Naarmate we ons geloof in Christus verder versterken, ontvangen we steeds meer licht, totdat alle duisternis om ons heen wordt verjaagd.’1
Ik vraag je je geloof en vertrouwen in de Heiland te vergroten. Hij stuurt je licht toe, in welke vorm dan ook. En Hij kan elke vorm van duisternis die jou omhult verjagen. Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen herinnert ons eraan dat ‘het voor jou niet mogelijk is om verder in de duisternis weg te kruipen dan het oneindige licht van Christus’ verzoening kan schijnen.’2
Wij hoeven ons alleen maar tot Hem te wenden.