“ตอบคำถามเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศ,” เลียโฮนา, ส.ค. 2022.
ตอบ คำถาม เกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศ
มีความหวังและการเยียวยาผ่านทางพระเยซูคริสต์ ต่อไปนี้คือวิธีที่เราสามารถช่วยเหลือและไม่ทำให้ผู้ที่ได้รับผลกระทบจากการล่วงละเมิดทางเพศเจ็บปวด
การล่วงละเมิดทางเพศเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างแพร่หลายซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงต่อบุตรธิดาของพระผู้เป็นเจ้า สถิติทั่วโลกที่แม่นยำสำหรับจำนวนครั้งของการล่วงละเมิดทางเพศสำหรับทั้งชายและหญิงนั้นหายาก1 แต่ประมาณการในสหรัฐระบุว่า 44 เปอร์เซ็นต์ของผู้หญิงและ 25 เปอร์เซ็นต์ของผู้ชายตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงทางเพศ2
เมื่อเราเรียนรู้เกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศและร่วมกันพยายามช่วยเหลือผู้รอดชีวิตและส่งเสริมการเคารพผู้อื่น เราจะสามารถช่วยลดความรุนแรงทางเพศทั่วโลกได้
การล่วงละเมิดทางเพศคืออะไร?
การล่วงละเมิดทางเพศคือ เมื่อมีคนบังคับให้ทำกิจกรรมทางเพศทั้งที่บุคคลอื่นไม่ต้องการ โดยไม่ได้รับอนุญาตหรือยินยอม การล่วงละเมิดทางเพศถือเป็นบาปมหันต์3 ผู้กระทำความผิดกบฏต่อพระผู้เป็นเจ้า ฝ่าฝืนกฎแห่งพรหมจรรย์และปฏิบัติต่อเหยื่อของตนเป็นวัตถุเพื่อสนองความปรารถนาของตนเอง พวกเขาเพิกเฉยและละเมิดสิทธิ์เสรี รวมถึงเพิกเฉยต่อสิทธิในการกระทำและไม่ถูกกระทำ ผู้ที่บังคับหรือกดดันให้บุคคลอื่นมีเพศสัมพันธ์ถือว่ามีส่วนร่วมในรูปแบบความรุนแรงที่รุกรานความเป็นส่วนตัวมากที่สุดรูปแบบหนึ่ง
เมื่อเรานึกถึงการล่วงละเมิดทางเพศ เรามักจะนึกภาพผู้กระทำความผิดซ่อนตัวอยู่ในตรอกมืดๆ พร้อมที่จะจู่โจม สิ่งนี้เรียกว่าการข่มขืนจากคนแปลกหน้า อย่างไรก็ตาม การล่วงละเมิดทางเพศส่วนใหญ่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์ที่มั่นคง โดยที่คู่สมรส สมาชิกในครอบครัว คู่เดท เพื่อน หรือคนรู้จักอื่นๆ ละเลยแนวคิดเรื่องความยินยอม4
น่าเสียดายที่ในบางวัฒนธรรม แนวคิดเรื่องความยินยอมไม่ได้มีสอนกันโดยทั่วไป และเมื่อสื่อแสดงถึงความใกล้ชิดทางกาย สื่อเหล่านั้นมักจะละเลยความยินยอมหรือแสดงภาพความยินยอมอย่างไม่ถูกต้อง โดยมองว่าไม่จำเป็นหรือไม่มีผู้ต้องการ การเพิกเฉยต่อความยินยอมไม่เคยเป็นที่ยอมรับของพระผู้เป็นเจ้า
ความยินยอมคืออะไรและเมื่อใดที่ความยินยอมถูกละเมิด?
ความยินยอม เป็นคำที่เกี่ยวข้องกับ สิทธิ์เสรี อย่างใกล้ชิด สิทธิ์เสรีคืออำนาจที่พระผู้เป็นเจ้าประทานให้กระทำและไม่ถูกกระทำ (ดู 2 นีไฟ 2:14, 16, 26; โมเสส 7:32) เราได้รับการสอนให้เคารพสิทธิ์เสรีของผู้อื่นและอย่าเพิกเฉยสิทธิ์เสรีผ่านการบีบบังคับ การกดดัน หรือการใช้กำลัง (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 121:39–44; โมเสส 4:3)
ความยินยอม ถูกใช้ในบริบทที่หลากหลาย เช่น ในด้านกฎหมาย จริยธรรม สังคมศาสตร์ และการแพทย์ ตัวอย่างเช่น แพทย์จะไม่ทำการผ่าตัดกับร่างกายของท่านโดยไม่ได้ขออนุญาตจากท่านอย่างชัดเจนก่อน
ในบริบทของความเสน่หาทางกายและความใกล้ชิดทางเพศ ความยินยอม หมายความว่าบุคคลหนึ่งต้องตกลงที่จะสัมผัส จูบ หรือกระทำการใดๆ ที่ใกล้ชิดอย่างเต็มใจ โดยเสรี และชัดเจน มิฉะนั้น แสดงว่าเขาหรือเธอกำลังถูกกระทำและไม่ได้ยินยอม
สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าบุคคลจะไม่สามารถให้ความยินยอมได้เมื่อ:
-
บุคคลกำลังหลับ หมดสติ หรืออยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ยาเสพติด หรือยารักษาโรค
-
บุคคลไม่มีความสามารถทางสติปัญญาที่จะยินยอมมีเพศสัมพันธ์
-
บุคคลนั้นอายุน้อยกว่าอายุที่ยินยอมตามกฎหมาย
-
ถูกบุคคลอื่นหลอกลวง บังคับ หรือควบคุม
สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจด้วยว่าการไม่ขัดขืนไม่ถือเป็นการยินยอม หากบุคคลไม่ต่อต้านหรือหยุดต่อต้านการสัมผัสทางกาย นั่นไม่ได้หมายความว่าบุคคลนั้นให้ความยินยอม นอกจากนี้ นักจิตวิทยายังสังเกตว่าอาการ “ตัวแข็ง” หรือการถูกทำให้เคลื่อนไหวไม่ได้เพราะความกลัวเป็นปฏิกิริยาทั่วไปต่อการสัมผัสทางกายที่ไม่ได้รับความยินยอม5
นอกจากนี้ ความยินยอมต้องเป็นไปอย่างต่อเนื่อง การยินยอมให้มีความใกล้ชิดทางกายแบบใดแบบหนึ่งครั้งเดียวไม่ได้หมายความถึงการยินยอมต่อพฤติกรรมแบบเดียวกันนี้ในอนาคต
การล่วงละเมิดทางเพศส่งผลต่อผู้ตกเป็นเหยื่ออย่างไร?
เมื่อมีคนละเมิดขอบเขตของผู้อื่นโดยการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ได้รับความยินยอม ผู้ตกเป็นเหยื่ออาจต้องเจ็บปวดในหลายๆ ด้าน
“ถึงแม้การทารุณกรรมบางรูปแบบอาจก่อให้เกิดอันตรายทางร่างกาย แต่การทารุณกรรมทุกรูปแบบส่งผลต่อจิตใจและวิญญาณ เหยื่อการทารุณกรรมมักจะต่อสู้กับความรู้สึกสับสน สงสัย ความรู้สึกผิด ความละอาย ความไม่ไว้วางใจ และความกลัว พวกเขาอาจรู้สึกหมดหนทาง ไร้อำนาจ โดดเดี่ยว และแยกตัว พวกเขาอาจสงสัยถึงความรักของพระบิดาบนสวรรค์และคุณค่าอันสูงส่งของพวกเขาเอง”6
ฉันจะทำอย่างไรถ้าฉันถูกล่วงละเมิด?
รู้ว่าท่านไม่โดดเดี่ยว จำไว้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงรักท่าน นอกจากโอกาสที่จะสวดอ้อนวอน แสวงหาการปลอบโยน และการเปิดเผยจากพระองค์แล้ว พระองค์ยังทรงจัดเตรียมวิธีอื่นๆ มากมายในการสนับสนุนท่านด้วย
เอื้อมออกไป พูดคุยกับเพื่อน ครอบครัว ผู้นำศาสนจักร หรือบุคคลอื่นที่เชื่อถือได้ที่สามารถให้ความปลอดภัยและการสนับสนุนท่าน ท่านอาจพบความสงบและการเยียวยาได้เร็วขึ้นเมื่อท่านพูดคุยถึงประสบการณ์ของท่านกับบุคคลที่เชื่อถือได้ซึ่งมีความเชื่อเหมือนๆ กันและเชิญให้พวกเขาสนับสนุนท่านในการเดินทางต่อไป
พึงระลึกว่านั่นไม่ใช่ความผิดของท่าน ท่านอาจรู้สึกสับสน หวาดกลัว หรือละอายใจ แต่ท่านไม่ต้องโทษตัวเองต่อการกระทำของผู้กระทำความผิด
ขอความช่วยเหลือ แหล่งข้อมูลเพิ่มเติมเหล่านี้สามารถอำนวยความสะดวกให้กับการเยียวยาของท่านได้
-
การรักษาพยาบาลที่เหมาะสม
-
การให้คำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญ
-
การให้คำปรึกษาด้านกฎหมาย
-
สื่อการสอนของศาสนจักรที่อ้างอิงในหัวข้อ “การกระทำทารุณกรรม” ที่ topics.ChurchofJesusChrist.org
แสวงหาความหวังและการเยียวยาผ่านพระเยซูคริสต์ ดังที่เอ็ลเดอร์ริชาร์ด จี. สก็อตต์ (1928–2015) แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนว่า “พระบิดา [บนสวรรค์] ของเราทรงจัดเตรียมวิธีเยียวยาผลของการกระทำที่เอาสิทธิ์เสรีของผู้ถูกทารุณกรรมไปเป็นการชั่วคราวผ่านการบีบบังคับ การใช้อำนาจในทางที่ผิด หรือทำให้เกรงกลัว” ท่านอธิบายว่า “ศรัทธาในพระเยซูคริสต์และในอำนาจแห่งการรักษาของพระองค์ให้หนทางแก่ผู้ถูกกระทำทารุณกรรมเอาชนะผลอันร้ายแรงอันเกิดจากการกระทำที่ไร้ความชอบธรรมของผู้อื่น”7 ท่านอาจอ่านเพิ่มเติมจากพระชนม์ชีพและคำสอนของพระเยซูคริสต์เพื่อทำความเข้าใจว่าพระองค์จะทรงช่วยเยียวยาท่านได้อย่างไร
การค้นหาสันติสุขและการเยียวยาอาจเป็นกระบวนการที่ยาวนานและยากลำบาก แต่เป็นไปได้โดยทางพระเยซูคริสต์ พระองค์ทรงทน “ความเจ็บปวดและความทุกข์และการล่อลวงทุกอย่าง” และทรงรับ “เอาความทุพพลภาพของ [พวกเรา] , อุทรของพระองค์ [จะ] เปี่ยมไปด้วยพระเมตตา … เพื่อพระองค์ [จะ] ทรงรู้ … วิธีที่ทรงช่วยผู้คนของพระองค์ตามความทุพพลภาพของพวกเขา” (แอลมา 7:11–12)
ฉันจะช่วยคนที่ถูกล่วงละเมิดได้อย่างไร?
แม้ว่าประสบการณ์ของผู้ตกเป็นเหยื่อจากการถูกล่วงละเมิดทางเพศแต่ละคนอาจแตกต่างกันไป ต่อไปนี้คือวิธีที่ท่านสามารถช่วยได้
ฟังด้วยความรักและความสงสาร แสดงความกังวลและความปรารถนาที่จะช่วยเหลือพวกเขา ค้นหาว่าพวกเขาตกอยู่ในอันตรายแบบฉับพลันหรือไม่ และช่วยให้พวกเขาพบที่ปลอดภัยและที่หลบภัย
เชื่อมต่อพวกเขา ช่วยเชื่อมต่อพวกเขากับการรักษาพยาบาล การให้คำปรึกษาอย่างมืออาชีพ หรือแหล่งข้อมูลอื่นๆ ในชุมชน เช่น ศูนย์วิกฤตการข่มขืนที่ช่วยเหลือผู้ตกเป็นเหยื่อ
ให้กำลังใจพวกเขา กระตุ้นให้พวกเขารายงานการทารุณกรรมต่อหน่วยงานที่เหมาะสม การรายงานการทำร้ายร่างกายหรือการทำร้ายตัวเองอาจเป็นข้อกำหนดทางกฎหมายในประเทศของท่าน โดยเฉพาะถ้าท่านเป็นผู้นำศาสนจักร ศาสนจักรในบางประเทศจัดตั้งสายด่วนช่วยเหลือการทารุณกรรมที่เป็นความลับซึ่งสามารถช่วยเหลือประธานสเตคและอธิการในการรายงานการทำร้ายร่างกายและการช่วยเหลือผู้ตกเป็นเหยื่อ8
ช่วยเหลือพวกเขา บางครั้งผู้ตกเป็นเหยื่อคิดว่าการล่วงละเมิดหรือการทารุณกรรมเป็นความผิดของพวกเขาเอง เนื่องจากผู้ตกเป็นเหยื่ออาจเชื่อว่าตนละเมิดกฎแห่งความบริสุทธิ์ทางเพศและจำเป็นต้องกลับใจ จึงเป็นสิ่งสำคัญที่อธิการ บิดามารดา ครู ผู้นำเยาวชน และคนอื่นๆ จะต้องตระหนักถึงสัญญาณของการล่วงละเมิดหรือการทารุณกรรมเพื่อพวกเขาจะได้ให้ความช่วยเหลือและส่งเสริมการเยียวยา
จำไว้ว่า หากสิทธิ์เสรีของผู้ตกเป็นเหยื่อถูกละเมิด พวกเขาไม่จำเป็นต้องกลับใจ คู่มือทั่วไป กล่าวว่า “บางครั้งผู้เสียหายมีความรู้สึกอับอายหรือรู้สึกผิด ผู้เสียหายไม่ได้ทำบาป ผู้นำไม่ตำหนิผู้เสียหาย แต่ช่วยให้ผู้เสียหายและครอบครัวเข้าใจความรักของพระผู้เป็นเจ้าและการเยียวยาที่ผ่านมาทางพระเยซูคริสต์และการชดใช้ของพระองค์ (ดู แอลมา 15:8; 3 นีไฟ 17:9)”9
รู้สึกไวต่อความต้องการของพวกเขา ผู้ตกเป็นเหยื่ออาจรู้สึกไม่สบายใจกับการสัมผัสทางกาย เช่น การจับมือหรือการกอด พวกเขาอาจรู้สึกไม่สบายใจที่จะพบปะกับผู้นำเพียงลำพัง หรือพวกเขาอาจรู้สึกเหมือนถูกขังถ้าห้องมีขนาดเล็กเกินไปหรือถ้าท่านนั่งระหว่างพวกเขากับประตู ข้อคำนึงง่ายๆ สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงให้กับผู้ที่แสวงหาการเยียวยาจากประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ เช่น การทำร้ายร่างกายได้
คำแนะนำสำหรับผู้กระทำผิดมีอะไรบ้าง?
บางคนที่อ่านบทความนี้อาจตระหนักได้ว่าพวกเขาละเมิดสิทธิ์เสรีของผู้อื่น พวกเขาอาจใช้กำลังหรือการกดดัน เพิกเฉยต่อขอบเขตโดยเจตนา หรือคาดเดาความปรารถนาของผู้อื่นเกี่ยวกับความใกล้ชิดทางกายอย่างไม่ถูกต้อง
หากท่านทำบาปนี้ ขั้นตอนสำคัญได้แก่ ความจำเป็นในการยอมรับความรับผิดชอบ พบอธิการ กลับใจ ร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ทางกฎหมายเมื่อจำเป็น และขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ “ความร้ายแรงของการกระทำของท่านอาจเรียกร้องให้ท่านเผชิญกับวินัยทางกฏหมายและศาสนจักร แต่การกลับใจอย่างสมบูรณ์จะนำการบรรเทาอันแสนหวานอันเกิดจากการให้อภัย สันติสุขของมโนธรรมและชีวิตเกิดใหม่มาสู่ท่าน”10