Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Op een ongeestelijke plek met de Geest communiceren
Tijdens mijn militaire dienst in Zuid-Korea kon ik niet naar de kerk gaan, maar door bepaalde dingen bleef mijn geloof sterk.
Ik ben in Zuid-Korea opgegroeid en was vaak het enige lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen onder mijn vrienden en klasgenoten. Soms was het moeilijk om uit te leggen waarom ik niet hetzelfde deed als mijn vrienden, maar pal staan voor mijn overtuiging leek mijn geloof altijd te versterken.
Maar als jongvolwassene werd ik met meer verleidingen geconfronteerd en in een omgeving geplaatst die geestelijk bedompter was dan ik ooit had meegemaakt.
Geestelijk bedompte plek
In Zuid-Korea gaan jongvolwassen mannen enkele jaren in militaire dienst. Toen ik na mijn zending midden in mijn militaire dienst zat, voelde ik me meer dan ooit alleen in mijn geloof – om allerlei redenen.
Ten eerste was het moeilijk dat ik de andere kerkleden en mijn familieleden niet kon zien, en een ander probleem was dat ik omringd was door allerlei dingen die tegen onze normen indruisten. In Zuid-Korea wordt bijvoorbeeld veel alcohol gedronken, vooral in het leger. Na de exercities was de regel dat iedereen bij elkaar kwam om wat te drinken. Toen ze erachter kwamen dat ik niet dronk, deden ze hun best om me op andere gedachten te brengen. In hun ogen ging het niet over me aan mijn normen houden – ik ging tegen de heersende cultuur in.
Helaas was het ook schering en inslag dat mijn medesoldaten op wereldse en seksuele wijze over vrouwen spraken, wat uiterst onaangenaam was. Het was verschrikkelijk om elke dag hun grof taalgebruik te aanhoren. Bovendien kon ik niet naar de kerk gaan, aan het avondmaal deelnemen, naar de tempel gaan of iets anders doen wat met het evangelie te maken had.
Ik voelde me een tijdlang heel eenzaam, en vroeg me af wat ik kon doen om de Geest te voelen en mijn geloof sterk te houden. Hoe kon ik op heilige plaatsen staan als ik die niet mocht opzoeken?
Kleine dingen
Na een moeilijke tijd besloot ik dat ik er zelf voor moest zorgen dat ik de Geest kon voelen, zelfs in een wereldse omgeving. Een van de dingen waar ik veel aan had, waren mijn Schriften die ik tijdens mijn zending had gebruikt. Het zijn de kleine, dagelijkse gewoonten – in de Schriften lezen, bidden en op zoek gaan naar mogelijkheden om te dienen en meer op de Heiland te lijken – die ons met de Geest verbonden houden.
Op een dag las ik 1 Korinthe 10:13: ‘En God is getrouw: Hij zal niet toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven om die te kunnen doorstaan.’
Toen ik die tekst las, besefte ik dat mijn hemelse Vader altijd bij me is, ook als ik me alleen voel. Als ik mijn hand naar Hem en mijn Heiland zou uitstrekken, zouden Zij me helpen een manier te vinden om mijn militaire dienst eervol uit te dienen en met een sterker getuigenis thuis te komen.
Onthouden wie ik ben
De Schriften werden een reddingsboei voor me in deze tijd dat de kerk en andere leden ver weg waren. Door elke dag met onze hemelse Vader te praten en in de Schriften te lezen, bleef ik met Hem verbonden en werd ik herinnerd aan mijn goddelijke identiteit – een andere sleutel om geestelijk te overleven.
Het besef dat ik een geliefd kind van hemelse Ouders ben, heeft mijn fundament van geloof sterk gehouden, vooral toen ik met verleidingen te maken kreeg.
Ouderling Alan T. Phillips van de Zeventig heeft onlangs gezegd: ‘Jezus Christus wil dat u uw Vader in de hemel kent en een band met Hem hebt. […]
‘U bent zijn kind. Als u zich verloren voelt, als u vragen hebt of als het u aan wijsheid ontbreekt, als u worstelt met uw omstandigheden of geestelijke dissonantie, wend u dan tot Hem. Bid om troost, liefde, antwoorden en leiding. Wat u ook nodig hebt of waar u ook bent, stort uw hart bij uw hemelse Vader uit.’1
Zelfs als je om wat voor reden dan ook niet naar de tempel of de kerk kunt gaan of aan het avondmaal kunt deelnemen, kunnen herinneringen aan je goddelijke identiteit je altijd een manier bieden om opnieuw verbinding te maken met de Geest en je relatie met je hemelse Vader en Jezus Christus te verdiepen.
We hebben altijd toegang tot heiligheid
Na mijn militaire dienst gaf ik meer dan ooit prioriteit aan geestelijke gewoonten. De mogelijkheid om naar de tempel te gaan, aan het avondmaal deel te nemen en volledig toegewijd te zijn aan het evangelie, was zo’n contrast met de omgeving waarin ik de afgelopen twee jaar was geweest. Ik voel nu de volheid van de zegeningen, troost en vreugde die het evangelie van Jezus Christus ons biedt. En ik ben blij dat ik trouw ben gebleven totdat dit mogelijk was.
Als je ooit onverhoopt op plaatsen staat die niet bepaald heilig zijn, hou je dan vast aan je geloof. Ik heb veel geleerd over het zaaien van onze zaadjes van geloof in vaste grond en het laten groeien van de wortels zodat we de verleidingen en moeilijkheden van de wereld kunnen weerstaan.
Hoe donker je omgeving of moeilijkheden soms lijken, vergeet niet dat je voortdurend toegang tot de hemel hebt, door middel van gebed, de Schriften en de gave van de Heilige Geest.
Ouderling Joaquin E. Costa van de Zeventig heeft onlangs gezegd: ‘Wat geeft [ons] de kracht om die moeilijke dingen te doorstaan? Wat geeft [ons] een extra laag kracht om door te gaan als alles verloren lijkt?
‘Ik heb gemerkt dat geloof in Jezus Christus de bron van die kracht is als we er elke dag bewust naar streven om tot Hem te komen.’2
Waar je ook bent, als je ernaar streeft om Jezus Christus te volgen en je aan je geloof vast te houden, zul je altijd een heilige plek vinden waar je zijn licht kunt ontvangen en delen.