Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Maakt het echt een verschil om op heilige plaatsen te staan?
Op een onheilige plek staan, is geen probleem, zolang ik niets onheiligs doe … toch?
In mijn tienerjaren brachten onze buren ons gezin in contact met De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Ik liet me dopen, waarna enkele van mijn broers en zussen zich lieten dopen. Uiteindelijk deden mijn ouders dat ook. Er zijn niet veel kerkleden in onze regio in India. Het was dus fijn om thuis zo’n stevig fundament van steun van dierbaren te hebben. Dat maakte het makkelijk om mijn geloof sterk te houden.
Maar toen ik van mijn zending thuiskwam, kreeg ik een baan waardoor ik ver weg van mijn familie verhuisde. Ik vond een appartement in een andere deelstaat, met flatgenoten die er heel andere normen op na hielden.
Mijn collega’s leidden ook een heel ander leven dan ik. Ze kwamen elk weekend bij elkaar om te drinken en te feesten, en ze nodigden me uit om mee te doen. Omdat ik niet in zo’n omgeving wilde zijn, sloeg ik hun uitnodigingen altijd af.
Maar toen ik weekend na weekend alleen in mijn flat zat en elke zondag vroeg opstond om alleen naar de kerk te gaan, begon ik ontmoedigd te raken.
Eenzaamheid
Hoewel ik de uitnodigingen van mijn collega’s afsloeg, was ik jaloers – ze leken veel plezier te hebben. Ik merkte dat de vriendschappen die ze buiten werktijd ontwikkelden hen in hun carrière vooruit leken te helpen.
Ik had het gevoel dat ik de stille, saaie collega was die niemand kende.
Op een weekend was ik de eenzaamheid beu. Dus ik besloot op hun uitnodigingen in te gaan. Ik rechtvaardigde mijn beslissing door me voor te nemen dat ik geen alcohol zou drinken.
Ik zei tegen mezelf: Op een onheilige plek zijn, kan geen kwaad, zolang ik niets onheiligs doe, toch?
Van God vervreemden
Toen ik met deze collega’s uitging, begon ik geleidelijk aan te veranderen. Ik kwam op zaterdagavond laat thuis, waardoor ik op zondag uitsliep in plaats van naar de kerk te gaan.
Hoewel ik niet dronk, stond ik niet op heilige plaatsen. Lichamelijk ging ik niet naar de kerk. In geestelijk opzicht dacht ik niet aan het evangelie en maakte ik geen tijd vrij voor mijn hemelse Vader. Ik verruilde mijn kerkgebouw voor feestjes. Er was geen ruimte voor de Geest in mijn leven.
Op een dag werd ik wakker en besefte ik hoe ver ik van mijn hemelse Vader was afgedwaald. Ik merkte dat ik eindelijk de term ‘droefheid die overeenkomstig de wil van God is’, begreep (2 Korinthe 7:10). Mijn verstand en hart waren vol smart.
Waar ben ik mee bezig? dacht ik. Dit is niets voor mij.
Hoewel ik in het weekend uitging, was ik niet gelukkig.
Ik wist dat ik mijn geloof weer op de rails moest krijgen. Ik moest me bekeren.
Kiezen voor heilige plaatsen
Ik dacht altijd dat bekering een pijnlijk, moeilijk proces was, vol schuldgevoel en schaamte. Maar door deze ervaring heb ik geleerd dat bekering het proces is waardoor Jezus Christus ons karakter verandert en ons helpt om ‘nieuwe schepselen’ te worden (Mosiah 27:26).
Uiteindelijk was het de gedachte aan Jezus Christus en zijn verzoening waardoor ik me herinnerde wie ik werkelijk ben, welke keuzes ik wil maken en in wat voor omgeving ik wil zijn.
Ik begon voor het eerst in maanden weer te bidden. Ik ging niet meer met mijn collega’s uit. Ik ging terug naar de kerk. Ik las meer in het Boek van Mormon.
Toen ik naar mijn consequente geestelijke gewoonten terugkeerde, voelde ik gemoedsrust en hernieuwde troost. Ik kreeg een getuigenis dat als ik God ruimte in mijn leven geef, Hij me zal zegenen. Ik kan ervoor kiezen om op heilige plaatsen te staan. En als ik me soms in een omgeving bevind waar het moeilijk is om de Geest te voelen, kan ik me aan mijn normen en geloof vasthouden en op mijn hemelse Vader en Jezus Christus vertrouwen om mij te beschermen (zie 2 Koningen 6:15–16).
Jezus Christus is het antwoord
Uit deze ervaring heb ik geleerd dat de wereld een sterke, verleidelijke aantrekkingskracht heeft, en dat we er makkelijk in meegesleurd kunnen worden als we geen ruimte voor de Geest in ons leven maken.
President Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘Het uiteindelijke doel van het leven is ons voorbereiden om voor onze Schepper te staan. Daartoe streven we er dagelijks naar om meer zoals onze Heiland, Jezus Christus, te worden [zie 3 Nephi 27:27]. En dat doen we door ons dagelijks te bekeren en zijn reinigende, genezende, sterkende macht te ontvangen. Dan hebben we voortdurend gemoedsrust en vreugde, zelfs in roerige tijden. Om die reden heeft de Heer ons verzocht: “Sta op heilige plaatsen en word niet aan het wankelen gebracht” [Leer en Verbonden 87:8].’
Vroeger maakte ik me veel zorgen over mijn carrière en eenzaamheid. Maar toen ik van het evangelie was afgedwaald, besefte ik dat als ik Jezus Christus volg, Hij een weg voor mij zal bereiden, lichamelijk, sociaal, geestelijk en financieel. Nu mijn relatie met onze hemelse Vader en Jezus Christus is verbeterd, heb ik nieuwe manieren gevonden om met anderen om te gaan zonder geestelijk in gevaar te komen.
Ik weet dat onze hemelse Vader mij in Jezus Christus een oplossing heeft gegeven, en dat mijn leven zich met zegeningen zal vullen als ik Hem blijf volgen. Ik ben enorm dankbaar voor mijn Heiland die bereid was voor mij te lijden, zodat ik ervoor kon kiezen om Hem weer te volgen.
President M. Russell Ballard heeft gezegd dat ‘een relatie met onze hemelse Vader en zijn Zoon, de Heer Jezus Christus, het allerbelangrijkst [is]. Deze relatie is nu en in de eeuwigheid het belangrijkst.’ Ik weet dat als je jouw band met Hen versterkt en meer ruimte voor Hen in je leven maakt, je meer gemoedsrust zult voelen en de zegeningen van het evangelie van de Heiland zult ontvangen.