ចូរខំព្យាយាមដើម្បីឲ្យបានព្រះបន្ទូលរបស់យើងជាមុនសិនចុះ

អ័រ. ឃែលី ហស៍

ជំនួយការអ្នកគ្រប់គ្រង ថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានសាសនា

ការចាក់ផ្សាយតាមផ្កាយរណបនៃថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានសាសនា ថ្ងៃទី ៤ ខែ •សីហា ឆ្នាំ ២០១៥

បុព្វកថា

ខ្ញុំមានអំណរគុណដើម្បីនៅទីនេះ ហើយខ្ញុំក៏ពេញចិត្តដើម្បីមានចំណែកក្នុងកិច្ចការនេះដូចអ្នកផងដែរ ។

នៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់គ្រួសារខ្ញុំ ហើយសុំមតិកែលម្អពីពួកគេ… ហើយមតិ ស្ទើរតែទាំងអស់ មានប្រយោជន៍ណាស់ ។ មតិកែលម្អដែលខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរនឹងនិយាយ—ហើយខ្ញុំដឹងថាអ្នកទាំងអស់គ្នា គ្មាននរណាម្នាក់បានទទួលវានៅក្នុងថ្នាក់រៀនឡើយ—នោះគឺថាអានី កូនស្រីអាយុ ១២ ឆ្នាំរបស់យើងងងុយគេងអស់មួយសន្ទុះធំទៅហើយ ។ ដូច្នេះទាំងនាង និង ខ្ញុំសង្ឃឹមថាកំណែថ្មីនៃសុន្ទរកថានេះល្អជាងមុន !

ពីរឆ្នាំចុងក្រោយនេះ បងប្រុស វិប បានអញ្ជើញយើងឲ្យជួយសិស្សយើងមានបទពិសោធន៍សិក្សាព្រះគម្ពីរ តាមរបៀបមួយដែលពង្រីកជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។^១ ឆ្នាំមុនមានសិស្សជាច្រើនថែមទៀតបានអានព្រះគម្ពីរច្រើនជាងមុន ។ ពួកគេចំណាយពេលច្រើនជាង ៩ លានម៉ោង^២ នៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ។ សូមអរគុណសម្រាប់ការខិតខំរបស់អ្នក !

ថ្ងៃនេះយើងចង់រំឭកពីការអញ្ជើញនោះ ។ តើអ្នកនឹងជួយសិស្សថ្នាក់សិក្ខាសាលា និង ថ្នាក់វិទ្យាស្ថានម្នាក់ៗឲ្យមានបទពិសោធន៍ដ៏មានន័យក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីររាល់ថ្ងៃដែរឬទេ ? ខណៈដែលវានឹងមានចំណែកជាក់លាក់នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ កំពុងសំណូមពរដល់សិស្សរបស់យើងឲ្យអាន និងយល់ នោះខ្ញុំជឿដោយស្មោះថា យើងពុំចាំបាច់ត្រូវលបទៅពីក្រោយខ្នងសិស្សខ្សឹបប្រាប់ [ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់] នៅត្រចៀក [របស់ពួកគេ] ទេ » ។^៣

បងប្រុស វិប ក៏បានអញ្ជើញយើងឲ្យពិភាក្សាពី « របៀបដែលយើងអាចផ្តោតចិត្តនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលយើងបង្រៀន » ។^៤ លោកបានសួរសំណួរមួយចំនួនអំពីតួនាទីរបស់ព្រះគម្ពីរ នៅក្នុងការបង្រៀនរបស់យើង ។ អ្នកទាំងអស់គ្នាភាគច្រើនបានពិចារណាពីសំណួរទាំងនោះយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ។ សូមអរគុណ ! ថ្ងៃនេះ តើយើងអាចនិយាយមួយសន្ទុះអំពីតួនាទីដែលព្រះគម្ពីរមាន នៅក្នុងការរៀបចំដើម្បីបង្រៀនរបស់យើងបានឬទេ?

នៅខែឧសភា ឆ្នាំ ១៨២៩ យ៉ូសែប និង អិមម៉ា កំពុងរស់នៅភូមិ ហាម៉ូនី រដ្ឋ ផេនស៊ីវើរញ៉ា ។ ហៃរ៉ុមបានមកលេង ហើយសង្ឃឹមថានឹងបានរៀនពីតួនាទីរបស់លោកនៅក្នុងការបើកបង្ហាញការស្តារឡើងវិញ ។ ព្យាការី បានសួរដល់ព្រះអម្ចាស់ ហើយត្រូវបានរំឭកថា ព្រះបន្ទូល « រស់នៅ ហើយពូកែផង ក៏មុតជាងដាវណាមានមុខ២ » ។^៥ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានបង្រៀនហៃរុម និង យើងនូវគោលការណ៍ និង អាទិភាពមួយ នៅពេលទ្រង់បានដាក់សារៈសំខាន់តៗគ្នាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ៖ « ចូរកុំខំប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់យើងឡើយ ប៉ុន្តែចូរខំព្យាយាម ដើម្បីឲ្យបានព្រះបន្ទូលរបស់យើងជាមុនសិនចុះ ហើយខណៈនោះអណ្ដាតរបស់អ្នកនឹងបានធូរ ពេលនោះ បើសិនជាអ្នកមានប្រាថ្នា នោះអ្នកនឹងបានព្រះវិញ្ញាណរបស់យើង និងព្រះបន្ទូលរបស់យើង មែនហើយ គឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះ ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សលោក » ។^៦

ទទួលព្រះបន្ទូល ៖ វាត្រូវតែឆេះនៅក្នុងខ្លួនយើងជាមុនសិន

ការខិតខំបង្រៀនរបស់យើង ពុំ ចាប់ផ្ដើមដោយការរៀបចំមេរៀនមួយ ឬការពិចារណាអំពីរបៀបដែលវាអាចបង្រៀនទៅសិស្ស ឬជាការរំឭកកម្មវិធីសិក្សានោះទេ ។ ការខិតខំបង្រៀនរបស់យើង ត្រូវ ចាប់ផ្ដើម ពីប្រភពដើម, ឬ « ពីដើមទីមក » ។^៧ គ្មានការរៀបចំបង្រៀនណាប្រសើរជាង អ្វីដែលប្រធាន ម៉ារីអុន ជី រ៉មនី បានថ្លែងថា ចូរផឹកទឹកឲ្យច្រើនពីប្រភពដែលទឹកនោះចេញមកពីដីឡើយ ។^៨ បើសិនយើងចង់បង្រៀនព្រះគម្ពីរដោយអំណាច បើសិនយើងចង់ឲ្យសិស្សយើងយល់សេចក្តីពិត និង សារៈសំខាន់នៃវគ្គបទគម្ពីរ វាត្រូវចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ រំភើបនៅក្នុងខ្លួនយើងសិន ។^៩

ប្រធាន រ៉ុមនី ទូន្មាន ៖ « ដើម្បីក្លាយជាគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អដែលមានប្រសិទ្ធិភាព…យើងត្រូវតែខិតខំ ហើយសិក្សា…រហូតធ្វើឲ្យការបង្រៀនរបស់យើងដូចជាការបង្រៀន [ ព្រះអម្ចាស់ ] ។ បន្ទាប់មកយើងនឹងត្រៀមខ្លួននិយាយដោយអំណាច និង ការបញ្ចុះបញ្ចូល ។ បើសិនយើងជ្រើសរើសធ្វើតាមមធ្យោបាយណាមួយផ្សេងទៀតនៃការរៀបចំ…នោះយើងនឹងចាប់ផ្តើមចែកចាយគំនិតខ្លួន ឬ គំនិតរបស់មនុស្សផ្សេងទៀត [ ហើយយើងពុំត្រូវបានធានាថាមានជោគជ័យឡើយ ] » ។^១០

ទទួលព្រះបន្ទូល ៖ អ្វីដែលត្រូវរកមើលនៅក្នុងការសិក្សារបស់យើង

នៅពេលអ្នក និង ខ្ញុំព្យាយាមទទួលបានព្រះបន្ទូលតាមរបៀបមួយដែលព្រះគម្ពីរធ្វើឲ្យចិត្តយើងខ្មួលខ្មាញ់ ក្នុងខ្លួនយើង, តើខ្ញុំសូមផ្តល់យោបល់សាមញ្ញពីរ ដែលគួរតែជាបទដ្ឋានដែលយើងគួរធ្វើតាមបានទេ ?

ទីមួយ មានឋានានុក្រមផ្សេងៗគ្នាក្នុងចំណោមសេចក្តីពិត ហើយការរៀនដើម្បីដឹងពីឋានានុក្រមនោះនឹងប្រទានពរដល់យើងម្នាក់ និង សិស្សយើង ។

ទីពីរ ព្រះគម្ពីរមាននូវទំនាក់ទំនង គំរូ និង បាវចនានានា,^១១ រួមមានគំរូ និង និមិត្តរូបនានាដែលផ្តោតសំខាន់បំផុតលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ឋានានុនៃសេចក្តីពិត

ដើម្បីចាប់ផ្តើម អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែលបានសរសេរពី « សេចក្តីពិតដែលសំខាន់បំផុត » ហើយថាសេចក្តីពិតមួយចំនួនគឺសមនឹងភាពស្មោះត្រង់យើង ដែលជាពាក្យមួយនាំទៅរកភក្តីភាព ឬ ការគោរពប្រតិបត្តិ និង សេចក្តីស្មោះស័គ្រ ។

« មានអ្វីមួយចំនួនដែលពិតតែមិនសំខាន់ឡើយ ។ …យើងមិនត្រឹមតែបែងចែកសេចក្តីពិត និង ការប្រឌិតឡើយ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាអ្វីដែលពិតគឺសមនឹងភាពស្មោះត្រង់ ។

« ដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំពាវនាវឲ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះភាពជាក់ស្តែងដែលមានសេចក្តីពិតដែលសំខាន់បំផុត សេចក្តីពិតមួយចំនួនគឺសាមញ្ញ ហើយមានសារៈសំខាន់ជានិច្ចជាងសេចក្តីពិតមួយចំនួនទៀត ! »^១២

វគ្គបទគម្ពីរភាគច្រើនរួមមានព័ត៌មានដែលអាចថ្លឹងថ្លែងបាន និង ព័ត៌មានលម្អិតដ៏បំផុសគំនិតដែលនៅក្នុងនោះនឹងផ្តល់ការយល់ដឹងលើគោលការណ៍នានា^១៣ ដែលវាត្រូវបានពន្យល់ដោយចេតនា ។^១៤

យើង គួរតែ ធ្វើជាសិស្សដ៏ឆ្នើម ទាំង ព័ត៌មានលម្អិត និង គោលលទ្ធិនៅក្នុងគម្ពីរ ។ វាសំខាន់ដើម្បីយល់ថាព័ត៌មានលម្អិតនៃព្រះគម្ពីរត្រូវបានបង្រៀនដោយដាច់ឡែកពីគោលលទ្ធិ ហើយគុណប្រយោជន៍ផ្ទាល់របស់វានោះគឺគ្រាន់តែប្រាប់ជាដំណឹងតែប៉ុណ្ណោះ ។ ការបង្រៀនបែបនោះ « នឹងមិនធ្វើឲ្យយើងគ្រោះថ្នាក់ឡើយ ទោះជាព្រះវិញ្ញាណគង់នៅទីនោះ ហើយបើគ្មានព្រះវិញ្ញាណនោះក៏វាមិនបានជួយអ្វីដែរ »^១៥ ម៉្យាងវិញទៀត ការបង្រៀនដែលទាក់ទងតែរឿងផ្ទាល់ខ្លួន ការយល់ដឹងផ្ទាល់ខ្លួន និង អារម្មណ៍ដែលមានមកពីការពិភាក្សា ប៉ុន្តែខ្វះសមាសធាតុចាំបាច់ខាងបទគម្ពីរដើម្បីបង្រៀនសេចក្តីពិត និង ការបំផុសគំនិតគឺស្មើនឹងពុំគ្រប់គ្រាន់ឡើយ ។ គ្រូបង្រៀនអាចជួយសិស្សខ្លួនបានល្អបំផុត ដែលជាសិស្សដ៏ឆ្នើមនៃព្រះគម្ពីរ និង យល់ពីតួនាទីសំខាន់នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។^១៦

ខ្ញុំធ្លាប់ឮមនុស្សមួយចំនួននិយាយពី « ការបង្រៀនការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន » ដែលខ្វះនូវចំណេះវិជ្ជាជ្រៅជ្រះ ។ ហើយខ្ញុំធ្លាប់ឮមនុស្សមួយចំនួនទៀតនិយាយពី « ការបង្រៀនដ៏មានខ្លឹមសារ » ដែលខ្វះនូវស្មារតីនៃការប្រែចិត្តជឿ ។ ទាំងការបង្រៀនការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន និង ការបង្រៀនដ៏មានខ្លឹមសារគឺមិនបំពេញតម្រូវការពិសេសនៃការអប់រំសាសនាឡើយ ។ មានគ្រាមួយនោះបងប្រុស រ៉ូបឺត ចេ ម៉ាធ្យូ ថ្លែង ៖ « ពាក្យថា ‹ សាសនា › មានន័យពិតថា ‹ ភ្ជាប់ទៅនឹង › ។ វាទាក់ទងនឹងពាក្យ សសៃពួរដែលភ្ជាប់សាច់ដុំទៅនឹងឆ្អឹង ។ សាសនា គឺត្រូវចងទៅនឹងមនុស្សដែលមានវាទៅនឹងព្រះ និងទៅនឹងរឿងបរិសុទ្ធ ហើយពិសិដ្ឋ » ។^១៧ ហើយនោះគឺជាអ្វីដែលការអប់រំខាងសាសនាគួរមានចំពោះសិស្សរបស់យើង ។

ព័ត៌មានលម្អិតនៃព្រះគម្ពីរតែងចង្អុលបង្ហាញទៅរកសេចក្តីពិតដ៏មានតម្លៃ ។ ពេលសេចក្តីពិតត្រូវបានបង្រៀនជាមួយទីបន្ទាល់ នោះអញ្ជើញវិវរណៈ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអនុវត្តដង្វាយធួននៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ,^១៨ បង្កើនការប្រែចិត្តជឿរបស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ^១៩ និង ការតាំងចិត្តរបស់យើង ដើម្បីធ្វើតាមផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់រួមមាន « រឿងដ៏រំជួលចិត្ត ប្រពៃណីដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ និង ការសរសេរដ៏ប្រពៃ » ។^២០ វាសំខាន់ចំពោះយើងដើម្បីចងចាំ និង សំខាន់ចំពោះការបង្រៀនរបស់យើង ដើម្បីគិតថាព័ត៌មានលម្អិតទាំងនេះគឺពុំមែនជាគោលបំណងនៃវគ្គបទគម្ពីរឡើយ ។ ដូចដែលយើងត្រូវបានបង្រៀន « ព្រះគម្ពីរត្រូវបានសរសេរដើម្បីរក្សាទុកគោលការណ៍នានា » ។^២១ គោលការណ៍ដំណឹងល្អទាំងនេះ « គឺជាសមាសធាតុ និង គោលបំណងសម្រាប់វិវរណៈ » ។^២២

ទីបំផុត នៅក្នុងគោលការណ៍ទាំងនោះ ក៏មានព្រះបញ្ញត្តិផងដែរ ដ្បិតគោលការណ៍គ្រឹះនៃសាសនារបស់យើងគឺជាទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក និង ព្យាការីទាក់ទងនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ » ។^២៣

ការញែកព័ត៌មានលម្អិតចេញពីគោលការណ៍នានា ព្រមទាំងការរៀនទទួលស្គាល់ឋានានុក្រមដែលមាននៅក្នុងគោលការណ៍ទាំងនោះ នឹងក្លាយជាកិច្ចការនៃជីវិតនេះ ។ បើសិនយើងបង្រៀនគ្រប់ព័ត៌មានលម្អិត អំពីប្រវត្តិ និង ក្រឹត្យវិន័យ ហើយបើសិនយើងបង្រៀនគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់នៃការខ្ចាត់ព្រាត់របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល នោះយើងនឹងខកខានបង្រៀនសារលិខិតនៃផែនការព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់,^២៤ នោះយើងនឹងពុំបានបង្រៀនសារលិខិតនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់ឡើយ ។^២៥

ប៉ុលពិតជាបានពិពណ៌នាពីខ្ញុំ ហើយប្រហែលពីសិស្សរបស់យើងមួយចំនួនដែរ នៅពេលលោកថ្លែងថា នៅតែមានស្បៃដដែល « ឥតបកចេញពីការអានព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ឡើយ » ។ ក្រោយមកលោកបានផ្តល់គន្លឹះដល់បញ្ហានេះ នៅពេលលោកបានពោលថា « ស្បៃនោះត្រូវតែសូន្យបាត់ទៅ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ហើយថា « កាលណា [ ដួងចិត្តយើង ] បែរមកឯព្រះអម្ចាស់ នោះទើបស្បៃនឹងបានដោះចោលចេញ » ។^២៦

បើសិនការបង្រៀនរបស់យើងនឹងផ្តោតលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ,^២៧ ហើយបើសិនយើងអាចជួយគំនិត និង ដួងចិត្តរបស់សិស្សយើងបែររកទ្រង់ នោះស្បៃ នឹងត្រូវបានដកចេញនៅក្នុងការអានព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់របស់ពួកគេ ។ ហើយកាន់តែសំខាន់នោះគឺថា សិស្សរបស់យើងរៀនស្វែងរកព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងរៀនពីមេរៀនស្រដៀងគ្នានោះ ហើយចាប់ផ្តើមរៀនស្វែងរកទ្រង់ និង ព្រះចេស្តារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់ពួកគេផងដែរ ។

ឧទាហរណ៍នៃឋានានុក្រមនេះ

ខ្ញុំសូមចែកចាយយោបល់មួយដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យញែកដឹងសេចក្តីពិតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ៖ សូមរើសយកវគ្គបទគម្ពីរមួយ អានវា ហើយសួរខ្លួនឯងថា « តើព័ត៌មានលម្អិតអ្វីខ្លះមាននៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរនេះ ? » សូមគូសបន្ទាត់ពីក្រោមឈ្មោះមនុស្ស ទីកន្លែង ពេលវេលា និង ខ្សែរឿង ។ សូមរកមើលបរិបទនៃវគ្គបទគម្ពីរនោះទាំងមូល ហើយគូសបន្ទាត់ក្រោមព័ត៌មានលម្អិតនៃបរិបទដែលអ្នកអាចរកឃើញ ។ ដូចសៀវភៅក្បួនខ្នាតបានណែនាំ សូមកត់ចំណាំនូវ « ការដកឃ្លាត្រឹមត្រូវ » »^២៨ ជាកន្លែងដែលប្តូរសំឡេង ឬ មាតិកា ។

ឥឡូវសូមមើលវគ្គបទគម្ពីនោះម្តងទៀត ហើយម្តងនេះ សួរខ្លួនឯងថា « តើគោលការណ៍ ឬ សេចក្តីពិតអ្វីខ្លះដែលមានដើម្បីអនុវត្ត,^២៩ ហើយមួយណាដែលយល់ ដែលនឹង ‹ [ នាំទៅរក ] ការគោរពប្រតិបត្តិ › ? »^៣០ សូមសិក្សាបរិបទនៃគោលលទ្ធិកាន់តែធំនៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរ ។ សូមគូសចំណាំគោលការណ៍និមួយៗ ផ្សេងពីអ្វីដែលអ្នកបានគូសចំណាំព័ត៌មានលម្អិត ។ បើសិនយល់គោលការណ៍នោះហើយ, ^៣១ សូមឆ្លៀតពេលកត់វា ។

នឹងមានការលំបាកនៅពេលធ្វើការណ៍នេះដំបូង ។ វានឹងតម្រូវឲ្យមានការផ្ចង់អារម្មណ៍ និង ប្រើយូរ ។ ផ្នែកនៃពរជ័យដែលមាននៅក្នុងការធ្វើតាមវិធីនេះគឺ អញ្ជើញយើងឲ្យបន្តសួរថា « តើព័ត៌មានលម្អិតអ្វីខ្លះមាននៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរនេះ ហើយតើមានគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលខគម្ពីរចង់បង្រៀន ? »

ដូចយើងបាននិយាយហើយ គោលការណ៍ខ្លះសំខាន់ជាងគោលកាណ៍មួយចំនួនទៀត វាអញ្ជើញឲ្យមានការបំផុសគំនិត ឲ្យមានជីវិត និង សេចក្តីសង្គ្រោះ ដោយសារវាចង្អុលបង្ហាញទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ដូច្នេះ សូមមើលទៅវគ្គបទគម្ពីរម្តងទៀត លើកនេះសូមមើលវាជាមួយនឹងការយល់ឃើញផ្សេងទៀត ហើយសួរថា « តើវគ្គបទគម្ពីរនេះសរសេរដោយរបៀបណា^៣២ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំផ្តោតលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? តើមានអ្វីនៅក្នុងខគម្ពីនោះដែលនាំឲ្យមានការយល់ដឹងកាន់តែប្រសើរឡើង មានអំណរគុណ ហើយផ្អែកលើទ្រង់ និង ផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ? »

ចុងក្រោយ សូមពិចារណាដោយយកចិត្តទុកដាក់លើប្រសាសន៍របស់ព្យាការីសម័យទំនើបនេះ ដែលបាននិយាយដែលនឹងបន្ថែមការយល់ដឹង ការយល់ និង ការបំផុសគំនិតទៅនឹងវគ្គបទគម្ពីរនោះ ។

បន្ទាប់ពីការសិក្សាតាមរបៀបនេះហើយ នៅពេលយើងងាកទៅរកកម្មវិធីសិក្សារបស់យើង ការយល់ដឹង យោបល់ និង ការណែនាំបន្ថែមដែលបានផ្តល់ឲ្យនឹងធ្វើឲ្យមានការយល់ដឹង ការបំផុសគំនិត និង បទពិសោធន៍ដែលយើងមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និង ពាក្យសម្តីនៃព្យាការីកើនឡើងទ្វេរដង ។ ក្រោយមក កម្មវិធីសិក្សានឹងបញ្ជាក់ ដុសខាត់ ហើយពង្រីកការរៀបចំរបស់យើងដើម្បីប្រកាសព្រះបន្ទូលដោយអំណាច ។

ឧទាហរណ៍ នៅពេលយើងសិក្សាគម្ពីរ នាងរស់ឆ្នាំនេះ យើងអាចឃើញរឿងដ៏សោកសៅនៃការបាត់បង់ និង ភក្តីភាព ។ ឬ, គិតពិចារណាពីឋានានុក្រមនៃសេចក្តីពិតនេះ នោះយើងអាចកត់សម្គាល់ថានាងរស់បានបាត់បង់ប្តី ថានាងបានធ្វើដំណើរទៅបេថ្លេហិម,^៣៣ ហើយនៅបេថ្លេហិមនោះហើយដែលគាត់បានជួបបូអូស ។ ក្រោយមកនោះ យើងឃើញថាបូអូសបំពេញតាមសេចក្តីត្រូវការរបស់នាងរស់ បានឲ្យអាហារ និង ទឹកខ្មេះមួយពែង,^៣៤ បានក្លាយជាអ្នកអង្វរជំនួសនាងនៅឯទ្វារទីក្រុង,^៣៥ ហើយក្រោយមកនៅពេលសាច់ញាតិនាង ដែលបកប្រែឲ្យចំថា « អ្នកប្រោសលោះ »^៣៦ បានទិញនាងរស់,^៣៧ យកនាងធ្វើជាភរិយា,^៣៨ ហើយនឹងមិនឈប់ទេ ទាល់តែលោកនិយាយថា « ការណ៍នោះស្រេចហើយ » ។^៣៩ ជាមួយរឿងនោះអាចអាចចាប់ផ្តើមទទួលអារម្មណ៍នៃទីបន្ទាល់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និង ការប្រោសលោះ ព្រមទាំងការស្អាងឡើង និង ការបំផុសគំនិតពីការដឹងថាព្រះ^៤០ ក៏ធ្វើបែបនោះចំពោះយើងផងដែរ ។

នេះគឺគ្រាន់តែជាឧទាហរណ៍សាមញ្ញមួយនៃការស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរប៉ុណ្ណោះ ។ បន្ទាប់ពី នោះ គ្រូបង្រៀនដែលយកចិត្តទុកដាក់នឹងជួយសិស្សម្នាក់ៗឲ្យរៀនឲ្យមានបទពិសោធន៍នៃការសិក្សាដូចគ្នានេះពីខ្លួន នៅពេលពួកគេប្រែជាមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនខាងវិញ្ញាណ ។^៤១

បងប្អូនប្រុសស្រី នៅគ្រប់ទំព័រនៃព្រះគម្ពីរ យើងធ្វើជម្រើសមួយដែលធ្វើឲ្យមានឥទ្ធិពលលើការបង្រៀន និង ការរៀននៅក្នុងថ្នាក់របស់យើងដោយអំណាច ។ ជម្រើសនោះគឺ ៖ តើសេចក្តីពិតមួយណាដែលយើងនឹងបង្វែរគំនិត និង ដួងចិត្ត ព្រមទាំងជំនឿរបស់សិស្សយើងឆ្ពោះទៅរកនោះ ? ជម្រើសនេះធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងចំណែកនៃពាក្យដែលពួកគេទទួលបាននៅក្នុងគំនិត និងការរស់នៅ ។^៤២ ប្រសិនបើយើងពុំឧស្សាហ៍ព្យាយាមនៅក្នុងរឿងនេះ ប្រសិនបើខ្ញុំជ្រើសរើសយកកម្រិតតិចជាងនៃសេចក្ដីពិត « គ្របដណ្ដប់លើការបង្រៀនរបស់ខ្ញុំ » នោះដូចជាប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង បានបង្រៀនថា « ខ្ញុំត្រៀមខ្លួនជាស្រេចនឹងដកខ្លួនចេញពីការប្រយុទ្ធដើម្បីជួយសិស្សទប់ទល់នឹងសមុទ្រនៃសេចក្ដីអាក្រក់ហើយ » ។^៤៣

ទំនាក់ទំនង បាវចនា និង គំរូនានា

ជាមួយនឹងការទទួលស្គាល់នូវឋានានុក្រមនៃសេចក្តីពិតនេះ គំនិតសាមញ្ញទីពីរដែលអាចជួយយើងនៅក្នុងទទួលបានព្រះបន្ទូលនោះគឺថាព្រះគម្ពីរពេញទៅដោយទំនាក់ទំនង បាវចនា និង គំរូនានា ។ តើខ្ញុំសូមផ្តល់ឧទាហរណ៍ខ្លីៗពីចំណុចមួយៗមកពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានទេ ?

ទំនាក់ទំនង

អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានពន្យល់ថា « ទំនាក់ទំនងគឺជាផ្សារភ្ជាប់ ឬ តំណភ្ជាប់រវាងគំនិត មនុស្ស វត្ថុ ឬ ព្រឹត្តិការណ៍នានា » ។^៤៤

ទំនាក់ទំនងដែលយើងអាចសំគាល់នោះគឺថា ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺពេញដោយរឿងដ៏ជោគជ័យ និង បរាជ័យ ហើយរឿងទាំងនោះត្រូវបានបង្រៀនជាមួយគ្នា ៖ កាអ៊ីន និង អាបិល យ៉ូសែប និង បងប្អូនរបស់គាត់ យ៉ាកុប និង អេសាវ អ័ប៊ីសាក និង ណាដាប និង មនុស្សជាច្រើនទៀត ។

ប្រធាន អាវរិង បានឃើញពីគន្លឹះនេះ ៖ « នៅក្នុងការពិពណ៌នាអំពីការបរាជ័យ នោះមាននូវម្លប់នៃមាគ៌ាទៅកាន់ភាពជោគជ័យ ។ … ការកើតឡើងដដែលៗជាវដ្តនៃការធ្លាក់ចុះ និងការជាសះស្បើយខាងវិញ្ញាណ … អាចសង្ឃឹមបាន ហើយនាំឲ្យសិស្សរបស់អ្នកចេះ ។^៤៥

បាវចនា

អែលឌើរ បែដណា ក៏បានពន្យល់ថា «បាវចនា អនុវត្តទាំងស្រុង កើតឡើងដដែលៗពេញទាំងអត្ថបទ ហើយមានគុណ្យសម្បត្តិ ឬ គំនិតរួមគ្នាដែលវាជាសសៃអំបោះដ៏ចំបាច់នៃអត្ថបទទាំងមូល »^៤៦ បាវចនាដែលយើងអាចឃើញឆ្នាំនេះគឺមាននៅក្នុងឃ្លា ៖ « នោះឯងនឹងបានដឹងថា យើងនេះជាព្រះអម្ចាស់ គឺជាព្រះនៃឯង » ។^៤៧

គ្រោះកាចទាំងអស់ដែលកើតឡើងពីមុនការដោះលែងពួកគេ ព្រមទាំងអព្ភូតហេតុដែលកើតឡើងក្រោយៗ មកទៀត នោះកូនចៅអ៊ីស្រាអែលត្រូវបានប្រាប់ថា តាមរយៈរឿងទាំងនោះ « នោះឯងនឹងបានដឹងថា យើងនេះជាព្រះអម្ចាស់ » ។^៤៨

ការសម្លាប់កូលីយ៉ាត,^៤៩ ការជាសះស្បើយរបស់ណាម៉ាន់,^៥០ អេលីយ៉ា និង ពួកសង្ឃនៃព្រះបាល,^៥១ និង បទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋ និង ឧឡារិករបស់ដានីយ៉ែលជាមួយស្តេចនេប៊ូក្នេសា^៥២ គឺជាកំណត់ត្រាដែលប្រកាសដោយចេតនា « ថាផែនដីទាំងមូលបានដឹងថា មានព្រះនៅខាងពួកអ៊ីស្រាអែលពិត » ។^៥៣

នៅក្នុងគម្ពីរទំនុកតម្កើងទាំងមូល,⁵⁴ អេសាយ,⁵⁵ និង អេសេគាល,⁵⁶ នៅក្នុងគម្ពីរទាំង១៧ នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និង ច្រើនជាង ៨០ ដងផ្សេងគ្នា នោះព្រះយេហូវ៉ា បានថ្លែងដដែរៗ និង គូសបញ្ជាក់ ព្រមទាំងធានាថាសាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងពួកយើងឃើញពីទ្រង់ និង ព្រះចេស្តាទ្រង់នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ និង ការបង្រៀននៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដូច្នេះយើង និង កូនចៅយើង « អាចដឹងចាប់តាំងពីទិសខាងថ្ងៃរះរហូតដល់ទិសខាងថ្លៃលិចបានដឹងថា … គឺយើងនេះជាព្រះយេហូវ៉ា ឥតមានព្រះណាទៀតសោះ » ។⁵⁷

នៅពេលយើងសិក្សាបាវចនាព្រះគម្ពីរនៅក្នុងថ្នាក់វិទ្យាស្ថានថ្នាក់មូលដ្ឋានគ្រឹះថ្នីនេះ,^៥៨ ព្រះគម្ពីរនឹងក្លាយជា « សរសៃអំបោះរួមគ្នាក្នុងរបៀបមួយដែលនៅពេល [ យើង ] សិក្សាគម្ពីរមួយ [ យើងនឹងត្រូវបាន ] នាំឲ្យរៀនគម្ពីរមួយផ្សេងទៀត » ។^៥៩បើសិនព្រះគម្ពីរតែឯងផ្តោតលើថ្នាក់ទាំងនេះ, នោះបទគម្ពីរនឹង « រីកចម្រើនជាមួយគ្នា » ហើយនាំសិស្សរបស់យើងឲ្យ « ស្គាល់សេចក្តីសញ្ញាទាំងឡាយ[ របស់ពួកគេ ] » ។^៦០ អែលឌើរ បែដណាមានប្រសាសន៍ថា « ដំណើរការណនៃការស្រាវជ្រាវ និង ស្វែងរកបាវចនាព្រះគម្ពីរ នាំយើងឆ្ពោះទៅ…សេចក្តីពិតអស់កល្បដែលអញ្ជើញសាក្សីនៃការបញ្ជាក់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ វិធីសាស្ត្រដើម្បីទទួលទឹករស់ពីព្រះគម្ពីរគឺជាតម្រូវការ និង ម៉ឹងម៉ាត់បំផុត ហើយវាក៏ផ្តល់ផលផ្លែនៃការស្អាងឡើងយ៉ាងអស្ចារ្យបំផុត » ។^៦១ វាតម្រូវកាន់តែច្រើន មិនមែនតិចតួចឡើយពីយើងដែលជាគ្រូបង្រៀន ។^៦២

គំរូ និង និមិត្តរូបនៃព្រះគ្រីស្ទ

គំរូជាច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់,⁶³ គំរូជាក់លាក់មួយអញ្ជើញឲ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់ និង ប្រឹងប្រែង ។ ពិតណាស់ នោះគឺការរកមើលទីបន្ទាល់របស់ព្រះវរបិតា និង ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ អែលឌើរប្រ៊ូស អរ ម៉ាក់ខនគី ពោលថា « វា…ជារឿងសាមញ្ញដើម្បីរកមើលនិមិត្តសញ្ញានៃព្រះគ្រីស្ទគ្រប់ទីកន្លែង ហើយប្រើវាម្តងហើយម្តងទៀតនៅក្នុងការចងចាំទ្រង់ និង រក្សាបទបញ្ញត្តិទ្រង់ជានិច្ចនៅក្នុងគំនិតយើង » ។^៦៤

ការចាប់ផ្តើមធ្វើបញ្ជីនៃគំរូ និង និមិត្តរូបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺដូចជាការរាប់តំណក់ទឹកទន្លេ ឬ ភាគល្អិតនៃពន្លឺពីព្រះអាទិត្យរះ ។ បន្ទាប់ពីអ្វីៗទាំងនោះ « អស់ទាំងអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានដល់មនុស្សចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមកគឺជាគំរូរបស់ព្រះអង្គ » ។^៦៥

ការបង្កបង្កើត,^៦៦ ពស់លង្ហិន,^៦៧ នំម៉ាណា,^៦៨ ការរំដោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីសេវកភាពនៃសាសន៍អេស៊ីប ដោយលាបឈាមចៀមនៅលើក្របទ្វាររបស់ពួកគេ,^៦៩ ហើយនឹងក្រឹតវិន័យរបស់ម៉ូសេទាំងមូល ជាមួយនឹងប្រព័ន្ធនៃការបូជា និង ការចងចាំ គឺត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយចេតនា និង ឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា « វាជាអ្នកដឹកនាំយើងរាល់គ្នាទៅដល់ព្រះគ្រីស្ទ » ។^៧០

ឆន្ទៈរបស់អ័ប្រាហាំ^៧១ ដែលបូជាអ៊ីសាក^៧២; ឈ្មោះនៃបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក,^៧៣ រូមមាន « ម្ចាស់នៃសេចក្តីសុខសាន្ត »^៧៤; យ៉ូសែបសង្គ្រោះបងប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនដែលលក់គាត់ឲ្យគេ^៧៥;និង ការរំដោះរបស់ម៉ូសេ^៧៦ ដែលជួយកូនចៅនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលធ្វើឲ្យវាក្លាយជានិមិត្តរូប « របស់ទ្រង់ដែលយាងមក » ។^៧៧

អ័ដាមគឺជាបុរសគ្មានអំពើបាបម្នាក់^៧៨ ដែលកាលនៅសួនច្បារ បានស្ម័គ្រចិត្តជ្រើស^៧៩ លះបង់ជីវិតខ្លួនដើម្បីយើងអាចបានរស់ ។^៨០

ស្តេច « គិតនឹងតាំងលោកឲ្យត្រួតលើនគរទាំងមូល ដ្បិតលោកមានវិញ្ញាណយ៉ាងស្រួចស្រាល់នៅក្នុងលោក » ។^៨១ « អធិបតី និង ពួកចៅហ្វាយ »^៨២ អស់អ្នកដែលនៅក្នុងតំណែងដែលសិទ្ធិអំណាចដែលស្អប់ដានីយ៉ែល « ស្វែងរកហេតុពីដំណើររាជការផែនដី ឲ្យទាស់នឹង [ លោក ] … តែគេរកឱកាស ឬកំហុសអ្វីមិនបានឡើយ »^៨៣ ក្រោយមកមនុស្សទុច្ចរិត « ប្រជុំគ្នា … [ ហើយ ] ជំនុំព្រមគ្នា »,^៨៤ ហើយខណៈដែលដានីយ៉ែលបានទៅកន្លែងដែលគាត់ធ្លាប់ទៅ,^៨៥ ហើយគាត់បានអធិស្ឋាននៅទីនោះ ។^៨៦ បន្ទាប់ពីដឹងការណ៍នេះហើយ ស្តេច « បានតាំងព្រះទ័យ…រកដោះដានីយ៉ែលឲ្យរួច »^៨៧ ហើយក្រោយពីដានីយ៉ែលបញ្ចូនទៅសម្លាប់នោះ « គេក៏យកថ្មមួយមកបិទសន្ធប់មាត់រូង » ។^៨៨ ស្តេចទ្រង់តើនឡើង « ពីព្រលឹមស្រាង យាង [ ទៅ ] ឯរូងសិង្ហជាប្រញាប់ »^៨៩ នោះទីនោះបានដឹងថាមានវត្តមានរបស់ទេវតា^៩០ ហើយ « ដានីយ៉ែលត្រូវបានយោងចេញមកពីរូង ហើយឥតឃើញមានរបួសណានៅខ្លួនលោកឡើយ » ។^៩១

អាល់ហ្វ្រីដ អ៊ីឌើរស្ស៊ីម បាននិយាយថា ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ទាំងមូលគឺ « ចេតនា ចង្អុលបង្ហាញឆ្ពោះទៅរក [ ព្រះគ្រីស្ទ ] ។ … វាមិនមែនមានតែក្រឹត្យវិន័យ ដែលជាច្បាប់កំពូលចំពោះ [ទ្រង់] … ហើយគំរូដែលជានិមិត្តរូបនៃ [ ទ្រង់ ], ព្រមទាំងការព្យាករណ៍ដែលជាការទស្សន៍ទាយពី [ ទ្រង់ ] នោះទេ គឺប្រវត្តិនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ទាំងមូលគឺនិយាយពីព្រះគ្រីស្ទ ។ … អ្វីមួយដែលធ្វើតាមគំរូនេះ ៖ គឺថា … ការសិក្សាព្រះគម្ពីរអាចគ្រប់គ្រាន់ ឬ ជាប្រយោជន៍តាមរយៈអ្វីដែលយើងរៀនស្គាល់ [ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] » ។^៩២

តាំងពីចាប់ផ្តើមរហូតចប់ថ្នាក់ ទោះជានៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង តើអ្នកនឹងឆ្លៀតពេលសួរសិស្ស និងកូនអ្នកថា តើពួកគេកំពុងរៀនអ្វីខ្លះ និង របៀបដែលវាជួយពួកគេឲ្យយល់ ហើយពឹងផ្អែកលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរឬទេ ? ហើយតាំងពីថ្ងៃដំបូងនៃថ្នាក់រៀន តើអ្នកនឹងបង្រៀនសិស្សរបស់អ្នកឲ្យរកមើលដោយចេតនានូវសាក្សីសំខាន់ៗទាំងនេះ ដែលជាបំណងដ៏ពិតនៃអ្នកនិពន្ធបំផុសគំនិតទាំងនេះដែរឬទេ ?

សេចក្ដីបញ្ចប់

បងប្អូនប្រុសស្រី ព្រះគម្ពីរមានតួនាទីចាំបាច់ណាស់ នៅក្នុងការបង្រៀនរបស់យើង ព្រមទាំង នៅក្នុងការរៀបចំបង្រៀនរបស់យើង! សូមចាំពីការព្រមាននេះមកពីប្រធាន រ៉ុមនី ៖

« យើងត្រូវបានបញ្ជាឲ្យចែកចាយអ្វីដែលយើងទទួលបានពីព្រះអម្ចាស់ ( ព្រះគម្ពីរ ) ដល់អស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលយើងបង្រៀន ។ ពេលខ្លះ [ យើងអាច ] ព្យាយាមចែកចាយវាដោយពុំទទួលបានវាជាមុនសិនឡើយ ។ …

… [ យើងអាចចង់ ] … ចេញទៅហើយផ្សព្វផ្សាយពីមុន [ ផ្តល់ ] ឱកាសឲ្យព្រះអម្ចាស់រៀបចំ [ យើង ] » ។^៩៣

នៅក្នុងស្មារតីនោះ តើខ្ញុំសូមបន្ថែមសំណួរមួយចំនួនសំណួរដែលទទួលពីបងប្រុសវិបកាលពីឆ្នាំមុន ហើយអញ្ជើញយើងឲ្យពិចារណាសំណួរទាំងនោះនៅក្នុង ការរៀបចំបង្រៀនរបស់យើងបានទេ?

តើការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀនរបស់ខ្ញុំ ចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងការស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរឬទេ ?
តើខ្ញុំរីករាយ^៩៤ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលខ្ញុំកំពុងបង្រៀនសព្វថ្ងៃនេះដែរឬទេ ហើយតើវាជា « ភ្លើងឆេះ ដែលកប់ នៅក្នុង ឆ្អឹងរបស់ទូលបង្គំ ? » ។^៩៥
តើខ្ញុំយល់ទាំងព័ត៌មានលម្អិត និង គោលលទ្ធិដ៏បំផុសគំនិតដែលអ្នកសរសេរចង់ឲ្យខ្ញុំកត់សម្គាល់ និង យល់ដែរឬទេ ?
តើខ្ញុំបានស្រាវជ្រាវប្រសាសន៍របស់ព្យាការីសម្រាប់ការគូសបញ្ជាក់ ការយល់ដឹង និង ទីបន្ទាល់ របស់ពួកលោក អំពីវគ្គគម្ពីរនោះទេ ?
ហើយនៅក្នុងគ្រប់ឧទាហរណ៍ តើខ្ញុំបានស្រាវជ្រាវ និង រកឃើញវិធីនានាដែលវគ្គបទគម្ពីរថ្លែងទីបន្ទាល់ពីអង្គសង្គ្រោះ និង ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ដែរឬទេ ?^៩៦

សូមឲ្យព្រះបន្ទូលមុតជាងដាវណាមានមុខពីរ^៩៧ នៅក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់យើងដោយសារព្រះគម្ពីរឆេះខ្មួលខ្មាញ់នៅក្នុងខ្លួនយើង ! សូមឲ្យយើងប្តេជ្ញាចិត្តញែកឲ្យដឹងរវាងព័ត៌មានលម្អិត និង គោលលទ្ធិដែលសមនឹងភាពស្មោះត្រង់ ! ហើយសូមឲ្យយើងជួយសិស្សរបស់យើងរៀនរកមើលសាក្សីដ៏ល្អនៃគម្ពីរអំពីផែនការនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ និង បុត្រាជាទីស្រឡាញ់បំផុតរបស់ទ្រង់ !^៩៨

ខ្ញុំសូមបន្ថែមទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំលើទីបន្ទាល់របស់អ្នក ជាពិសេសសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌^៩៩ ដែលបានបង្ហាញ ហើយដែលមានតាមរយៈអព្ភូតហេតុនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ។ ហើយខ្ញុំសូមបង្ហាញអំណរគុណខ្ញុំ ចំពោះឯកសិទ្ធដ៏អស្ចារ្យនេះដែលបានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃការស្តារឡើងវិញដ៏អស្ចារ្យនេះ ដែលជួយនាំព្រះនាមទ្រង់ឲ្យស្គាល់នៅលើផែនដីនេះជារៀងដរាបតទៅ,^១០០ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។