« ហើយបងប្អូនក៏អាចដឹងផងដែរ »
ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់របស់គណៈប្រធានទីមួយ
ថ្ងៃ អាទិត្យ ទី៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នៅក្នុងផ្ទះកាលពីកុមារភាពរបស់ខ្ញុំត្រូវបានរងឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងពីប្រពៃណីវប្បធម៌ខាងស្រុកកំណើតរបស់ឪពុកម្តាយខ្ញុំ ។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានធ្វើអន្តោប្រវេសន៍មកកាន់សហរដ្ឋអាមេរិកពីប្រទេសស៊ុយអែត ហើយឪពុកខ្ញុំមកពីប្រទេសហ្វាំងឡង់ ។ ១ នៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ យើងតុបតែងដើមគ្រីស្ទម៉ាសរបស់យើងជាមួយគ្រឿងលម្អរដែលធ្វើដោយដៃ ហើយម្តាយរបស់ខ្ញុំដុតនំម្តងហើយម្តងទៀត ។ សម្រាប់អ្វីដែលខ្ញុំដឹង គឺគាត់មានទំនាក់ទំនងជាមួយជីដូនរបស់ស៊ីស្ទើរ ក្រេហ្គ ឡងហ្គ្រេន ។ ល្ងាចមុនថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់របស់យើងបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងអាហារដ៏ឆ្ងាញ់ ហូរហៀដែលជាប្រពៃណីដ៏ពិសេសដែលម្តាយរបស់ខ្ញុំបានរៀបចំ—មានដុំប្រហិត បង្អែមធ្វើពីអង្ករ និងនំបុ័ងផ្អែម និងនំខូឃី ដ៏សម្បូរបែប ។ ល្ងាចមុនថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់បានបញ្ចប់ជាមួយនឹងការមកដល់របស់Jultomten—តា សាន់តាក្លូស—ដែលបាននាំយកអំណោយសម្រាប់ក្មេងៗទាំងអស់ ។ ប៉ុន្តែពីមុនJultomtenមកដល់ ម្តាយរបស់ខ្ញុំតែងតែប្រមូលបងប្អូនប្រុសស្រី និងខ្ញុំដើម្បីស្តាប់ឪពុករបស់ខ្ញុំអានអំពីដំណើរ រឿងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ចេញពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។
ឪពុកខ្ញុំជាមនុស្សស្ងៀមស្ងាត់ម្នាក់ គាត់ចេះអាន ភាសាកំណើតនិងភាសាអង់គ្លេសបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ព្រោះគាត់ចូលរៀននៅពេលគាត់ធំហើយ ។ គាត់ជាមនុស្សនិយាយត្រង់បំផុត ហើយ មិនដែលចេះសរសើរអ្នកណាឡើយ ។ គាត់មិនស៊ីវីល័យ ហើយក៏មិនឡូយឆាយដែរ ។ នៅល្ងាចថ្ងៃមុនថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាសគាត់អានចេញពីលូកា ជំពូកទី ២ ចំពោះពួកអ្នកគង្វាល ការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយម៉ារីបានសញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីទាំងអស់ដែលបានកើតឡើងក្នុងចិត្តរបស់គាត់ ។ ប៉ុន្តែឪពុករបស់ខ្ញុំមិនបានឈប់នៅត្រឹម ខទី ១៩នោះទេ គាត់បានបន្តទៅដំណើររឿងរបស់ម៉ារី និងយ៉ូសែបដែលបាននាំទារកយេស៊ូទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីបង់ដង្វាយទៅតាមច្បាប់របស់ម៉ូសេ ។
ឪពុកខ្ញុំបានអានថា ៖
« នោះមើល នៅក្រុងយេរូសាឡិម មានមនុស្សម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម្មាន …
« ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានសម្តែងឲ្យគាត់ដឹងថា គាត់មិនស្លាប់ឡើយទាល់តែបានឃើញព្រះគ្រីស្ទនៃព្រះអម្ចាស់ ។
« គាត់ចូលមកក្នុងព្រះវិហារដោយនូវព្រះវិញ្ញាណ រួច[ យ៉ូសែប និងម៉ារី ]នាំយកព្រះយេស៊ូវ ជាឱរសចូលមក …
« នោះ [ ស៊ីម្មាន ] ក៏ ទទួល មក បី ហើយ សរសើរ ដល់ ព្រះ ដោយ ពាក្យ ថា
« ឥឡូវនេះ ឱព្រះដ៏ជាម្ចាស់អើយ សូមបើកឲ្យបាវបម្រើទ្រង់ទៅដោយសុខសាន្ត តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ចុះ ៖
« ដ្បិតភ្នែកទូលបង្គំបានឃើញសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ផងទ្រង់
« ដែលទ្រង់បានរៀបចំនៅមុខបណ្តាជនទាំងឡាយ ។ » ២
ដល់ចំណុចនេះ ឪពុករបស់ខ្ញុំតែងតែឈប់បន្តិចសិន ។ បន្ទាប់មកគាត់បានធ្វើទីបន្ទាល់របស់គាត់ ។ ដោយសង្ខេប ដដែលៗ លោកបានប្រកាសជាភាសាអង់គ្លេស ដោយខ្លាំងៗថា ៖« ឪពុកដឹងដូចដែលស៊ីម្មានដឹងដែរថា ទារកនោះគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងជាព្រះប្រោសលោះរបស់ឪពុក ។ ទ្រង់គឺមានពិតប្រាកដមែន ហើយទ្រង់មានព្រះជន្មនៅរស់ » ។ បន្ទាប់ពីការប្រកាសប្រកប គាត់បានមើលមកយើងម្នាក់ៗដោយបញ្ចេញពន្លឺពណ៌ខៀវខ្ចីពីកែវភ្នែករបស់គាត់ ហើយបាននិយាយដោយងក់ក្បាលជឿជាក់ថា « ហើយកូនៗក៏អាចដឹងផងដែរ » ។
ឪពុក និងម្តាយរបស់ខ្ញុំបានដឹងថាទារកនៅក្រុងយេរូសាឡិមជានរណា និងអ្វីដែលទ្រង់សម្រេចបាននៅពេលធំឡើង ។ ចំណេះដឹងនេះបានផ្លាស់ប្ដូរពួកគាត់ ។ ពួកគាត់មិនត្រឹមតែចង់ឲ្យយើងជាកូនៗជឿលើពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ ៣ ប៉ុន្តែថាយើងនឹងមកស្គាល់ដោយខ្លួនយើងដើម្បីឲ្យយើងអាចបានផ្លាស់ប្តូរផងដែរ ។ ដោយទទួលបានការបំផុសគំនិតពីទីបន្ទាល់របស់ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំបានដើរលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញាដោយមានបំណងប្រាថ្នាចង់ « ដឹងផងដែរ » ។
កាលខ្ញុំអាយុ ១១ ឆ្នាំ គ្រួសាររបស់យើងបានរស់នៅក្នុងទីក្រុងហ្គោថេនបឺក ប្រទេសស៊ុយអែត ។ ប្រធានបេសកកម្មបានអញ្ជើញដល់យុវវ័យទាំងអស់ឲ្យអានព្រះគម្ពីរមរមន ។ តាមពិតទៅខ្ញុំមិនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលក្នុងអញ្ជើញនោះទេ ប៉ុន្តែបងប្រុសរបស់ខ្ញុំកាលនោះជា ឌីកុន ហើយគាត់បានទទួលយកការអញ្ជើញនោះ ។ ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើដូចបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ ហើយធ្វើអ្វីដែលគាត់ធ្វើ ហេតុដូច្នេះហើយខ្ញុំក៏បានចូលរួម ។ ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានឲ្យបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំនូវបណ្តុំគម្ពីររៀងៗខ្លួន ហើយខ្ញុំចាប់ផ្ដើមអានរៀងរាល់ល្ងាច ។
ប៉ុន្មានខែក្រោយមក ប្រធាន ហ្គោស្តា ម៉ាម ជាទីប្រឹក្សាម្នាក់នៅក្នុងគណៈប្រធានបេសកកម្ម ៤ ដែលត្រូវជាឪពុកអតីតអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅរបស់ អែលឌើ ភើរ ជី ម៉ាម បានលើកទឹកចិត្តយុវវ័យដែលបានអានព្រះគម្ពីរមរមនឲ្យសូមសួរដល់ព្រះអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមដូច្នោះ ។ នៅយប់នោះខ្ញុំរង់ចាំរហូតដល់បងប្រុសរបស់ខ្ញុំបានគេងលក់ ។ ខ្ញុំបានចុះពីគ្រែ លុតជង្គង់ចុះលើកម្រាលឥដ្ឋដ៏ត្រជាក់ ហើយខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើការអធិស្ឋាន ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ភ្លាមថាខ្ញុំដូចជាមានគេប្រាប់ថា« ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកតាំងពីមុនៗមកថាវាជាការពិត » ។ ហើយជាមួយហេតុការណ៏នោះ សេចក្តីសុខសាន្តដែលមិនអាចពិពណ៌នាបានគ្របដណ្តប់មកលើខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានដឹងដោយខ្លួនឯងតាមរយៈព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា ព្រះគម្ពីរមរមនគឺពិត ។ ៥
ដូចដែលបានសន្យានៅក្នុង បុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមនខ្ញុំក៏ « [ បាន ]ដឹងដោយសារ [ ព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ]ដែលថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោកថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ គឺជាអ្នកទទួលវិវរណៈ និងជាព្យាការីរបស់ទ្រង់ នៅជាន់ចុងក្រោយបង្អស់ ហើយថាសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺជានគរនៃព្រះអម្ចាស់ ដែលបានសាងឡើងវិញម្ដងទៀតនៅលើផែនដី ដើម្បីរៀបចំសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរនៃព្រះមែស៊ី » ៦ ចំណេះដឹងនោះ រួមបញ្ចូលជាមួយនឹងសាក្សីជាបន្តបន្ទាប់ទាំងឡាយ បានផ្លាស់ប្តូរខ្ញុំដូចឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំដែរ ។
ចំណេះដឹងនេះ—ដែលថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ហើយថាទ្រង់ត្រូវគេឆ្កាងជំនួសអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក—គឺជាអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ៧ អំណោយនេះមិនត្រូវបានចងភ្ជាប់ទៅនឹងការិយាល័យបព្វជិតភាពជាក់លាក់ណាមួយ ឬចំពោះភេទជាក់លាក់មួយឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺមានសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់វា ។ យើងមិនបានសុំឲ្យនាំយកជាមាស ជាកំញាន ជាជ័រល្វីងទេសមកថ្វាយព្រះអង្គសង្រ្គោះដើម្បីមានលក្ខណៈសម្បត្តិសម្រាប់អំណោយទានខាងវិញ្ញាណដ៏ស្រស់ស្អាតនេះទេ ។ យើងត្រូវបានសុំឲ្យថ្វាយខ្លួនរបស់យើងវិញ ៨ ព្យាការីព្រះគម្ពីរមរមន អាម៉ាលេកបានអង្វរប្រជាជនថា« ហើយឥឡូវ … ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នក មក រក ព្រះគ្រីស្ទ ជា ព្រះ ដ៏ បរិសុទ្ធ នៃ សាសន៍ អ៊ីស្រាអែល ហើយ ទទួលទាន នូវ សេចក្ដី សង្គ្រោះ របស់ ទ្រង់ និង ព្រះចេស្ដា នៃ សេចក្ដី ប្រោសលោះ របស់ ទ្រង់ ចុះ ។ មែនហើយ ចូរមករកទ្រង់ ហើយចូរថ្វាយព្រលឹងអ្នកទាំងមូល ជាដង្វាយថ្វាយដល់ទ្រង់… ហើយប្រាកដដូចជាព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសង្គ្រោះ » ៩
ពេលខ្ញុំធំឡើង ខ្ញុំឃើញឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបម្រើអ្នកដទៃ ។ ខ្ញុំបានឃើញពួកគាត់កាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញាដែលពួកគាត់បានធ្វើជាមួយនឹងព្រះ ។ ខ្ញុំបានឃើញពួកគាត់ធ្វើការបង្រៀន និងសួរសុខទុក្ខតាមផ្ទះយ៉ាងឧស្សាហ៍ ដោយខិតខំបម្រើដល់អស់អ្នកដែលពួកគាត់បម្រើ ។ ខ្ញុំបានឃើញពួកគាត់ចូលរួមក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយទទួលយកការហៅបម្រើរបស់សាសនាចក្រ ។ ហើយជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅល្ងាចមុនថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស ឪពុករបស់ខ្ញុំបានថ្លែងទីបន្ទាល់ជាមួយ ស៊ីម្មាន ថាព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ គឺជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានបន្តការអញ្ជើញរបស់គាត់ទៅដល់សាច់ថ្លៃ និងចៅៗដើម្បីឲ្យពួកគេ« បានដឹងផងដែរ »។
ជាច្រើនទសវត្សរ៍បន្ទាប់ពីបទពិសោធន៍នៅក្នុងវ័យកុមារភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរមរមន ខ្ញុំត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាពួកចិតសិបនាក់ម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ ហើយត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យនិយាយនៅក្នុងសន្និសីទទូទៅនៅខែតុលា ។ បងប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យប្រាកដថា ឪពុករបស់ខ្ញុំដែលមានអាយុ ៩២ ឆ្នាំអាចមើលសន្និសីទ — ហើយជាពិសេសការនិយាយរបស់ខ្ញុំ ។ ក្រោយពីសន្និសីទទូទៅ ខ្ញុំបានទៅផ្ទះគាត់ ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា « ប៉ា តើប៉ា បានមើលសន្និសីទដែរឬទេ ? » គាត់បានឆ្លើយថា « បាន » ។ ខ្ញុំសួរថា « តើប៉ា បានឮខ្ញុំនិយាយដែរឬទេ ? » គាត់បានឆ្លើយថា « បាន » ។ ដោយការហួសចិត្ត ខ្ញុំបានសួរភ្លាមៗថា « តើចុះប៉ាគិតយ៉ាងម៉េចដែរ ? » គាត់បានឆ្លើយថា « អូ៎ វាល្អតើ ។ ប៉ាស្ទើរតែមានមោទភាពចំពោះកូនណាស់ » ។
មួយសន្ទុះក្រោយមកគាត់បាននិយាយថា « ឌែល ប៉ាមានរឿងចង់ប្រាប់កូន » ។ ពេលនោះខ្ញុំបានដឹងថាខណៈដែលខ្ញុំកំពុងស្វែងរកការសរសើរ នោះឪពុករបស់ខ្ញុំកំពុងមានកង្វល់នឹងអ្វីដែលសំខាន់ជាងការសរសើរដល់ខ្ញុំ ។ គាត់បានបន្តថា« យប់មិញប៉ាបានមានសុបិនមួយ ។ ប៉ាបានសុបិនឃើញថាប៉ាបានស្លាប់ ហើយប៉ាបានឃើញព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ ទ្រង់បានឱបប៉ានៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ហើយបានប្រាប់ប៉ាថា អំពើបាបរបស់ប៉ាត្រូវបានអភ័យទោសហើយ ។ ហើយនោះធ្វើឲ្យប៉ាមានអារម្មណ៍ល្អណាស់ » ។ ពាក្យនោះឪពុករបស់ខ្ញុំបាននិយាយដោយឮ ៗ។ ប៉ុន្តែនៅលើទឹកមុខរបស់គាត់អាចបញ្ចាក់យ៉ាងច្បាស់ថាគាត់បានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ គាត់បានដឹងថាទារកដែលនៅក្នុងក្រុងបេថ្លេហិម ដែល« កាន់តែធំ ប្រកបដោយប្រាជ្ញារឹតតែច្រើនឡើង ហើយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ និងចិត្តមនុស្សផង » ១០ គឺជាអង្គសង្គ្រោះរបស់គាត់ថា ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលបានធំឡើង ហើយបានធ្វើដង្វាយធួនសម្រាប់អំពើបាបរបស់គាត់ ។ ហើយឪពុកខ្ញុំបានដឹងវាជាយូរមកហើយពីមុនសុបិននេះទៅទៀត ។ សុបិននោះគឺគ្រាន់តែជាសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់—គឺជាអំណោយមួយ—មកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ដល់បុរសចំណាស់ម្នាក់ ដែលបានលាចាកលោកនេះពីរខែបន្ទាបមក ។ អំណោយបុណ្យ គ្រីស្ទម៉ាស់ទាំងអស់ដែលខ្ញុំធ្លាប់បានទទួល ហើយខ្ញុំឲ្យតម្លៃជាងគេបំផុតនោះគឺអំណោយទាននៃសក្ខីភាព និងជំនឿដែលជាគំរូមកពីឪពុក ម្តាយរបស់ខ្ញុំ ។
បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នេះ សូមទូលសុំព្រះវរបិតាសួគ៌របស់បងប្អូន នូវអំណោយទានខាងវិញ្ញាណនៃការដឹងពីការមានព្រះជន្មពិតៗរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោកនោះ ។ រដូវបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់គឺជាពេលវេលាដ៏ស្រស់ស្អាត នៃធម្មជាតិដើម្បីសិក្សាពីព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ ហើយព្យាយាមធ្វើតាមចរិត និងលក្ខណៈសម្បត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលអ្នកធ្វើដូច្នោះ អ្នកអាចដឹងថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ហើយថាទ្រង់បានធ្វើដង្វាយធួនសម្រាប់អំពើបាបរបស់បងប្អូន ។ ចំណេះដឹងនេះគឺប្រសើរជាង និងបានយូរអង្វែងជាងកញ្ចប់កាដូដែលJultomtenធ្លាប់បាននាំយកមកឲ្យបងប្អូន ដោយសារវាអាចផ្លាស់ប្តូរបងប្អូនបាន ។ បងប្អូននឹងរៀនថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះសព្វព្រះទ័យស្ថាបនាឡើងវិញនូវអ្វីដែលបងប្អូនមិនអាចស្ថាបនាឡើងវិញបាន ព្យាបាលរបួសដែលបងប្អូនមិនអាចជាសះស្បើយ ជួសជុលអ្វីដែលបែកបាក់ បង់សងចំពោះភាពអយុត្តិធម៌ទាំងឡាយដែលបងប្អូនបានរងទុក្ខ ហើយព្យាបាលដួងចិត្តដែលខ្ទេចខ្ទាំជាអចិន្ត្រៃយ៍ ។
ដូចឪពុកនៅលើផែនដីរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំនឹងមិនអាចបីទារកព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងដៃរបស់ខ្ញុំបានទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំដូចជាស៊ីម្មានដែលបានដឹងថាទារកនោះគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ និងជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់បងប្អូនជាព្រះប្រោសលោះរបស់ខ្ញុំ និងជាព្រះប្រោសលោះរបស់បងប្អូនផងដែរ ។ ទ្រង់គឺមានពិតប្រាកដមែន ហើយទ្រង់មានព្រះជន្មនៅរស់ ។ ហើយបងប្អូនក៏អាចដឹងផងដែរ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕