Tinuig nga mga Sibya
Napuno sa Hingpit nga Kalipay


16:11

Napuno sa Hingpit nga Kalipay

Sibya sa Tinuig nga Training sa Seminaries and Institutes of Religion • Hunyo 13, 2017

Duha ka tuig ang milabay ang atong Commissioner, si Elder Kim B. Clark, mitudlo kanato gikan sa 3 Nephi bahin sa mga anghel ug mga bata nga gialirongan og kalayo. Gitudloan niya kita isip mga religious educator, nga kita usab kinahanglang maalirongan nianang balaang kalayo.1 Dunay laing istorya, sama sa inyong nahibaloan, diha sa Basahon ni Mormon bahin sa mga indibidwal nga gialirongan sa langitnong kalayo. Sila si Lehi ug Nephi gibalhug sa prisohan, ug ang istorya nag-ingon:

“Sila ingon og anaa sa taliwala sa nagdilaab nga kalayo. …

“Ug tan-awa, ang Balaang Espiritu sa Dios mikunsad gikan sa langit, … ug sila napuno ingon og may kalayo.”2

Ang istorya nag-ingon usab, “Ug sila napuno sa hingpit nga kalipay nga dili ikapamulong ug puno sa himaya.”3

Ang akong mensahe karon mao kini: Isip mga religious educator, kinahanglang dili lamang kita maalirongan og kalayo; kinahanglan usab kitang mapuno sa hingpit nga kalipay. Ang mga estudyante kinahanglang makakat-on diha sa atong mga classroom bahin sa “plano sa kalipay,” apan kinahanglan usab silang makakita diha kanato og ebidensya nga misalir ang plano—nga ang pagsunod sa ebanghelyo magdala og hingpit nga kalipay. Diha sa damgo bahin sa kahoy sa kinabuhi, gitawag ni Lehi ang iyang pamilya sa pagduol aron mokaon sa bunga nga “madanihon sa paghimo sa usa nga malipayon.”4 Ang iyang pagdapit dunay gahum ug kamatinuoron tungod kay namulong siya gikan sa kasinatian. Mikaon siya ug mibati mismo nianang hingpit nga kalipay.

Si Presidente Gordon B. Hinckley miingon: “Importante kaayo nga magmalipayon niini nga buhat. Duna kitay daghang magul-anong mga tawo sa Simbahan tungod kay siguro, wala sila makasabut, nga kini ang ebanghelyo sa kalipay.”5 Makabaton kita sa kalipay nga gipamulong ni Presidente Hinckley pinaagi sa pagdawat sa Espiritu diha sa atong kinabuhi ug dayon, sama sa giingon sa kasulatan, magpakabuhi “subay sa matang sa pagkamalipayon.”6

Motanyag ko og pipila ka baruganan aron inyong mahunahuna nga nakatabang nako, isip religious educator, nga magpakabuhi “subay sa matang sa pagkamalipayon.” Dili kini tulukibon o bag-ong mga ideya, ug ako kining hisgutan diha sa paglaum nga makatabang sa usa ka tawo nga magpakabuhi ug magtudlo uban sa dugang hingpit nga kalipay. Namulong ko dili lamang ngadto niadtong kinsa mga religious educator isip propesyon apan niadtong kinsa, sa usa ka panahon, nagpakabuhi nga “tinawag” nga religious educator sa seminary ug institute.

Daghang katuigan na ang milabay nahibaloan nako ang usa ka kinutlo ni Presidente Spencer W. Kimball nga nakapabalaka nako. Miingon siya, “Hangupon nato ang kalipay karon; kay hibaloi kini, kon dili kamo malipayon karon, mahimong dili na gayud kamo magmalipayon.”7

Dili kana husto, naghunahuna ko. Kumusta man ang paghinulsol? Kon dili ko malipayon karon, wala ba koy mahimo aron mausab kana? Naghunahuna gyud ko og maayo niini, ug nagtuo ko nga ang tuyo sa mensahe ni Presidente Kimball mao kini: Kon dili ka malipayon ug nagtuo nga mahimo kang magmalipayon kon lahi pa unta ang imong mga kahimtang, mahimong dili ka gayud magmalipayon tungod kay ang kalipay wala magdepende sa imong mga kahimtang. Usa ka tagsulat ang mipahayag niining paagiha:

“Malagmit nagtuo kita nga kon diha pa kita sa laing dapit—nagbakasyon, kuyog sa laing kauban, sa lahi nga trabaho, sa lahi nga panimalay, sa lahi nga kahimtang—tingali mas malipayon kita ug mas kontento. Dili kana mahitabo!

“Ang kamatuoran mao, kon kamo dunay makadaut nga mga gawi sa hunahuna … o kon kanunay ra kamong naghandum sa mga butang nga lahi unta, kining matang sa mga kalagmitan magasunod kaninyo, bisan asa pa kamo moadto.”8

Sila si Laman ug Lemuel nagtuo nga ang ilang kalipay nagdepende sa ilang mga kahimtang—ilabi na sa mga kahimtang nga makapahimo nilang komportable. Namulong bahin sa ilang panaw sa kamingawan, miingon sila:

“[Ang atong mga asawa] nanganak sa kamingawan ug nag-antus sa tanan nga mga butang, gawas sa kamatayon; ug kini maayo pa unta nga sila namatay sa wala pa sila mobiya sa Jerusalem kay sa nag-antus niini nga mga kasakit.

“Tan-awa, kining daghan nga mga katuigan nga kita nag-antus diha sa kamingawan, diin nga panahon kita unta nagpahimulos sa atong mga kabtangan ug sa yuta sa atong kabilin; oo, ug kita unta malipayon.”9

Akong nakat-unan nga ang akong kalipay wala magdepende kon asa ko nagpuyo, sa akong buluhaton, kinsa ang akong ikatrabaho, sa akong mga estudyante, o sa mga oportunidad nga wala moabut. Wala ko magsugyot nga ang pagbaton og “maayong kinaiya” makapawala sa inyong mga hagit ug mopuno sa kinabuhi og kahayag. Ang mga kahimtang diin usahay atong makita ang atong kaugalingon kasagaran makahatag og grabe nga sakit sa dughan ug hapit dili maantus. Apan mohatag ko sa akong pagsaksi nga bisan niadtong mga kahimtang, dunay ipadala sa langit nga espiritu ug panglantaw nga makapasadya sa kinabuhi.

Usa ka bersikulo sa basahon ni Alma nag-ingon, “Kini mao ang asoy ni Ammon ug sa iyang mga kaigsoonan, ang ilang mga pagpanaw sa yuta sa Nephi, ang ilang mga pag-antus diha sa yuta, ang ilang mga kasubo, ug ang ilang mga kasakit, ug ang ilang dili matukib nga hingpit nga kalipay.10 Ang kasubo ug hingpit nga kalipay dili eksklusibo. Isip tinawag nga magtutudlo, mahimong naghandum kamo nga dunay lahi nga calling. Isip empleyado nga magtutudlo, mahimong naghandum kamo nga dunay lahi nga buluhaton. Okey ra ang maghandum, apan palihug hinumdumi nga ang inyong kalipay wala magdepende nga matinuod ang inyong gihandum. Ang kalipay usa ka matang sa pagbiyahe; dili usa ka destinasyon. Kon nagpakabuhi kamo nga naghunahuna nga usa kini ka destinasyon, mahimong dili gayud kamo magmalipayon.

Sa unsang paagi nga ang usa ka tawo makakita og kalipay, bisan unsa pa man ang mga kahimtang? Wala ko mahibalo sa tanang tubag, apan motanyag ko og usa ka importante nga butang: Ang pagpasalamat dunay dakong kalabutan sa pagpakabuhi “subay sa matang sa pagkamalipayon.” Si Presidente Dieter F. Uchtdorf miingon:

“Nagsugyot ko nga imbis magpasalamat alang sa mga butang, mag-focus kita sa pagkamapasalamaton diha sa atong mga kahimtang—bisan unsa man kini. …

“Kining matang sa pagkamapasalamaton mopatigbabaw bisan unsa pa ang mahitabo sa atong palibut. … Mobukhad kini sama katahum diha sa bugnaw kaayo nga yuta sa tingtugnaw ingon man diha sa nindot nga kainit sa ting-init. …

“Ang kamapasalamaton diha sa atong mga kahimtang usa ka buhat sa hugot nga pagtuo diha sa Dios. …

“Ang tinuod nga pagkamapasalamaton usa ka pagpahayag sa paglaum ug pagpamatuod.”11

Motanyag ko og laing baruganan nga nakatabang nako nga magpakabuhi ug magtudlo uban sa dugang nga hingpit nga kalipay. Pipila ka tuig sa akong panarbaho, midesisyon ko nga mobiya sa seminary ug institute. Miabut ko niana nga desisyon tungod kay wala ko maghunahuna nga ingon ko kamaayo sama sa mga magtutudlo nga akong nakita sa akong palibut. Nakita nako ang mga magtutudlo nga maayo og inter-aksyon sa mga estudyante, makinaadmanon, komedyante, ug masaligon—ug wala kaayo kana nako. Sa katapusan, wala ko mobiya sa seminary ug institute, apan nagpadayon sa pagbati sa kahiladman nga walay kasiguroan samtang naghunahuna ko kon ang akong personalidad epektibo bang makatudlo ug makatabang sa kabatan-onan.

Namulong bahin sa atong talagsaong mga personalidad, si Sister Patricia Holland, ang asawa ni Elder Jeffrey R. Holland, misulti niini:

“Ang atong Amahan sa Langit nagkinahanglan kanato kon kinsa kita, samtang naglambo kita. Gituyo niya nga himoon kitang lahi sa usag usa aron bisan pa man sa atong pagkadili hingpit makatuman kita sa iyang mga katuyoan. Ang akong kinadak-ang problema miabut sa dihang mibati ko nga kinahanglan kong mopahiangay sa unsay gibuhat sa uban, o unsa sa akong hunahuna ang gilauman sa uban gikan kanako. Pinakamalipayon ko kon komportable ko sa akong pagkaako ug naningkamot sa pagbuhat sa unsay gilauman sa akong Amahan sa langit ug gikan kanako.

“Sulod sa daghang katuigan gisulayan nako sa pagsukod ang kanunayng hilum, mapamalandungon, mahunahunaon nga si Pat Holland ngadto sa lagsik, bibo, tabian, ug madasigon nga si Jeff Holland ug sa uban nga dunay susama nga mga kinaiya. Akong nakat-unan pinaagi sa pipila ka makaluya nga kapakyasan nga dili ka makabaton og hingpit nga kalipay sa pagkahimong bibo kon dili ka bibo nga tawo. Usa kini ka kontradiksyon sa mga termino. Giundangan nako ang pagtan-aw sa akong kaugalingon isip tawo nga dunay kakulangan. … Ang pag-undang niini nakapahimo nakong gawasnon sa paghangup ug pagmaya sa kaugalingon nakong pamaagi ug personalidad. …

“Sa asang dapita, sa unsang paagiha, ang Ginoo ‘mi-blip sa mensahe sa akong screen’ nga ang akong personalidad gimugna aron mohaum gayud sa misyon ug sa mga talento nga Iyang gihatag kanako. … Akong nabantayan nga duna koy abunda nga tinubdan sa kusog aron magmatinud-anon sa akong kaugalingon. Apan sa higayon nga magpatuyang ko sa pagsundog sa akong silingan, mobati ko nga nadaut ug naluya ug makabantay sa akong kaugalingon nga nanlimbasug. Kon pugngan nato ang plano sa Dios alang nato, gihikawan nato ang kalibutan ug ang gingharian sa Dios sa atong talagsaong mga kontribusyon.”12

Sa pagmatinud-anon sa inyong kaugalingon, motanyag ko og duha ka pasidaan. Una, wala ko mosugyot nga magpakabuhi kita uban sa kinaiya nga nag-ingon, “Ingon ana ra gyud ko.” Si Presidente Russell M. Nelson miingon, “Ang ebanghelyo ni Jesukristo mao ang ebanghelyo sa kausaban.”13 Kinahanglan kong madasigong magtinguha og feedback gikan sa akong mga lider kon unsaon nako pag-usab ug mas mapahiangay ang akong personalidad ug mga paningkamot sa pagkab-ot sa among tumong. Mas importante, duna koy mando nga gihatag ni Kristo Mismo nga kinahanglan kong mahimo gani sama Kaniya. Apan dili ko kinahanglang mahisama sa ubang magtutudlo. Ang akong personalidad, napalambo pinaagi sa mga gasa sa Espiritu, makahimo og talagsaong kontribusyon sa buhat sa seminary uginstitute.

Ang ikaduhang pasidaan: Sa primero nakong adto sa Central Office aron modawat og bag-ong buluhaton, ang among administrator nianang higayuna, si Elder Paul V. Johnson, midapit kanako sa iyang opisina alang sa pipila ka instruksyon ug tambag. Lakip sa ubang butang, miingon siya, “Ayaw itino ang imong kaugalingon.” Nasabtan nako nga nagkahulugan kana nga sa higayon nga akong itino alang sa Ginoo kon unsaon Niya paggamit nako sa labing maayong paagi sa pagtuman sa Iyang buhat, mahimong malimitahan ang akong mga oportunidad alang sa paglambo ug pagserbisyo.

Walay swerte, nasugamak ko sa mismong butang nga iyang gipasidaan nako. Naningkamot ko sa pagbuhat sa akong pinakamaayo sa buluhatong administratiba nga gipabuhat niya nako, apan nagbagulbol ko sa akong kasingkasing. “Dili ko administrator,” miingon ko sa akong kaugalingon. “Usa ko ka magtutudlo. Kinahanglang naa ko sa classroom, dili maglingkod sa mga miting.” Usa kadto ka taas ug sakit nga proseso una pa ko nakakat-on nga ang akong tinguha nga magtudlo usa lamang ka hapin nga motabon sa tinguha nga matuman ang kaugaIingon nakong personal nga mga panginahanglan. Ang paggahin sa imong oras uban sa mga estudyante ug sa mga kasulatan magantihon kaayo. Ang paggahin sa imong adlaw diha sa mga miting nga maghisgot sa mga polisiya, dili kaayo. Apan dili kana ang punto. Gihimo ba ni nako nga buhat alang sa personal nga ganti ug katumanan, o ako ba kining gihimo uban sa mata nga bug-os ngadto sa himaya ug mga katuyoan sa Dios?

Hinaut nga mas magmaalamon kamo kay kanako ug dili motino sa inyong kaugalingon ug kon sa unsang paagi kamo kinahanglang magamit. Dunay bugtong kalipay nga moabut sa pagnunot ngadto sa kabubut-on sa Amahan, sama sa subli nga gitudlo ug gipakita sa Manluluwas.

Kining matang sa pagnunot midala nako sa laing sugyot nga makatabang kanato sa “[pag]puyo subay sa matang sa pagkamalipayon” isip mga religious educator. Masaligon ko nga kasagaran nato gusto gayud nga monunot ngadto sa kabubut-on sa atong Langitnong Amahan. Mahimo kining mas mahagiton kon hangyoon kita nga monunot ngadto sa mga mortal dinhi sa yuta nga gigamit sa Ginoo sa pagdumala sa Iyang buhat, maanaa man kini sa ward, sa stake, o sa seminary ug institute. Nakaila ko sa akong panarbaho og makamao gayud nga mga magtutudlo nga nasilo sa mga aksyon sa usa ka lider o sa polisiya nga wala nila uyoni. Ang mga kawalay kaangayan tinuod man o gihunahuna ra, kining mga magtutudlo mibantay ug migalam sa ilang kasakit—tanan bugti sa ilang kaugalingong kalipay. Ang ilang kasakit kasagaran nahimong aligutgot, nga miresulta dayon sa pakigbingkil sa uban, ilabi na niadtong nagdumala kanila.

Si Elder Neal A. Maxwell kausa misulat: “Ang kinabuhi sa Simbahan [ug dugangan nako, kinabuhi diha sa seminary ug institute] nagpasabut og pagsinati og nagkadaiyang mga lider nga dili tanan kanunayng maalamon, hamtong, ug batid. Gani, pipila kanato walay pulos ug danghag. Ang pipila ka paglunsay nga atong masinati sa tinuod lang usa ka resulta sa pakigbingkil sa uban. Unsa kaimportante ang pagpailub ug makapatunhay nga gugma sa ingon nga mga kahimtang!”14

Importante gayud kaayo ang “pagpailub ug makapatunhay nga gugma” alang sa usa ka religious educator. Gikinahanglan kini sa pagpangita og kalipay ug pagtudlo uban sa Espiritu.

Si Presidente Boyd K. Packer miingon: “Ang tawo nga moingon nga mo-sustain siya sa Presidente sa Simbahan o sa mga General Authority apan dili maka-sustain sa iyang kaugalingong bishop naglingla lamang sa iyang kaugalingon. Ang tawo nga dili mo-sustain sa bishop sa iyang ward ug sa presidente sa iyang stake dili mo-sustain sa Presidente sa Simbahan.”15

Wala koy igong panahon sa paghisgot og dugang detalye, apan dunay usa ka baruganan niana nga pamahayag nga nagtuo ko nga magamit sa mga religious educator ug sa ilang relasyon uban niadtong gitudlo nga mangulo kanila. Kon bisan kinsa ninyo ang dunay dili maayong pagbati ngadto sa administrasyon, sa partikular nga lider o polisiya, o gibantayan og maayo, nangamuyo ko nga pasagdan lang kini, alang sa inyong kaayohan. Ang kalipay molikay hangtud sa hangtud sa indibidwal nga dili mopasaylo, kinsa mopakatap sa ilang pagkadili kontento ngadto sa uban, o mopasiugda og panagbingkil.

Karon, alang sa akong katapusang sugyot. Pipila lang ka oras sa wala pa ang kamatayon sa Manluluwas, gihugasan Niya ang mga tiil sa mga Apostoles ug dayon miingon:

“Kon ako, nga inyong Ginoo ug Magtutudlo, nanghugas man gani sa inyong mga tiil; nan kamo usab kinahanglan maghinugasay sa inyong mga tiil, ang usa sa usa.

“Kon kamo mahibalo niining mga butanga, dalaygon kamo kon kini inyong buhaton.”16

Kasagaran sa kalipay nga atong masinati sa kinabuhi moabut kon kalimtan nato ang atong kaugalingon ug mag-focus sa atong mga hunahuna ug pagserbisyo diha sa uban. Alang sa religious educator dunay dakong kalipay nga makita kon atong isentro ang atong mga hunahuna, tinguha, ug paningkamot diha sa pagpanalangin sa atong mga estudyante. Namulong ngadto sa mga religious educator, si Presidente Spencer W. Kimball kausa miingon nga ang “pagtubo ug paglambo” sa atong kabatan-onan kinahanglan maoy atong “dako ug talagsaong obsesyon.”17 Kon ang atong focus mapalayo gikan sa atong mga estudyante ug magsugod pagsentro sa atong kaugalingong mga panginahanglan, kaharuhay, katumanan, o pag-ila, dunay dakong mawala sa atong gahum sa pagtudlo sa epektibong paagi, dili gani maghisgot sa nawala nga dako natong kaugalingong kalipay.

Si Harry Emerson Fosdick, usa ka Protestante nga pastor sa miaging siglo, misulat: “Ang ubang mga Kristiyano nagpas-an sa ilang relihiyon. Usa kini ka pakete sa mga gituohan ug mga naandang buhaton nga kinahanglan gayud nilang pas-anon. Usahay magkabug-at kini ug andam silang mobutang niini, apan nagpasabut kana nga mobiya sa karaang mga tradisyon, mao nga pas-anon na usab nila kini. Apan ang tinuod nga mga Kristiyano dili mopas-an sa ilang relihiyon, ang ilang relihiyon maoy mopas-an kanila. Dili kini gibug-aton; mga pako kini. Mobayaw kini nila, mopalahutay kini nila sa lisud nga panahon, mopahimo kini sa universe nga daw mahigalaon, kinabuhi nga dunay katuyoan, paglaum nga tinuod, sakripisyo nga angay. Makapahimo kini nilang gawasnon sa kahadlok, kawalay pulos, kasagmuyo, ug sala—ang dagkong tig-ulipon sa mga kalag sa katawhan. Makaila mo sa usa ka tinuod nga Kristiyano, kon inyo siyang makita, pinaagi sa iyang kalig-on.”18

Ako kining paglaum ug pag-ampo alang sa matag usa kaninyo nga ang ebanghelyo, sa tinuod lang, mga pako ug dili gibug-aton, nga alirongan kamo og kalayo ug puno sa hingpit nga kalipay, ug ang inyong kaugalingong kalipay magdapit sa uban sa pagtinguha ug pagsunod sa tinubdan sa inyong kalipay, nga mao si Ginoong Jesukristo. Mohatag ko sa akong pagsaksi nga Siya ang kinalipayang tawo nga sukad milakaw niining yuta ug Siya nagdapit kanato nga mosunod Kaniya sa pagpakabuhi “subay sa matang sa pagkamalipayon.” Sa pangalan ni Jesukristo, amen.

Mubo nga mga Sulat

  1. Kim B. Clark, “Gialirongan sa Kalayo” (Sibya sa Satellite sa Seminaries and Institutes of Religion, Ago. 4, 2015), lds.org.

  2. Helaman 5:44–45.

  3. Helaman 5:44.

  4. 1 Nephi 8:10.

  5. Gordon B. Hinckley, Teachings of Gordon B. Hinckley (1997), 256.

  6. 2 Nephi 5:27.

  7. Spencer W. Kimball, The Teachings of Spencer W. Kimball, ed. Edward L. Kimball (1982), 173.

  8. Richard Carlson, Don’t Sweat the Small Stuff … and It’s All Small Stuff (1997), 133.

  9. 1 Nephi 17:20-21.

  10. Alma 28:8; emphasis gidugang.

  11. Dieter F. Uchtdorf, “Mapasalamaton sa Bisan Unsang Kahimtang,” Liahona,Mayo 2014, 75–76.

  12. Patricia T. Holland, “Portraits of Eve: God’s Promises of Personal Identity,” sa LDS Women’s Treasury: Insights and Inspirations for Today’s Woman (1997), 97–98.

  13. Russell M. Nelson, “Mga Desisyon alang sa Kahangturan,” Liahona, Nob. 2013, 108.

  14. Neal A. Maxwell, If Thou Endure It Well (1996), 99.

  15. Boyd K. Packer, Follow the Brethren, Brigham Young University Speeches of the Year (Mar. 23, 1965), 4–5; anaa usab sa Liahona, Sept. 1979, lds.org.

  16. Juan 13:14, 17.

  17. Spencer W. Kimball, Men of Example (pakigpulong ngadto sa mga religious educator sa Church Educational System, Sept. 12, 1975; booklet), 7; anaa usab sa Teaching Seminary: Preservice Readings (manwal sa Church Educational System, 2004), 26.

  18. Harry Emerson Fosdick, Twelve Tests of Character (1923), 87–88; gikutlo sa L. Tom Perry, “A Year of Jubilee,“ Ensign, Nob. 1999, 77.