Samenwerken
Caleb pakte zijn schep. Het was tijd om in de tuin te werken!
Hij hielp mama het gereedschap dragen. Er was een kleine hark. En voor mama was er ook een schep. Ze waren er klaar voor.
Mama en Caleb gingen de tuin in. O nee! Overal was onkruid! Er was kort, stekelig onkruid. En er was lang, sprieterig onkruid. Zoveel onkruid!
Maar Caleb wist wat hij moest doen. Hij ging meteen aan de slag. Caleb stak de schep onder het onkruid. Mama trok het onkruid dan uit de grond. Ze vormden een geweldig team! Ze hadden al gauw een enorme stapel onkruid.
Het was tijd voor een pauze. Caleb dronk flink wat water.
‘Wat gaan we doen wanneer het onkruid weg is?’ vroeg Caleb.
Mama veegde wat aarde van haar handen. ‘Zodra het onkruid weg is, kunnen we zaadjes zaaien. Zoals tomaten en bonen en…’
‘En maïs?’ vroeg Caleb. Hij hield van maïs.
‘En maïs’, zei mama. ‘Die moeten we niet vergeten!’
Caleb stond op. ‘Oké. Laten we weer aan het werk gaan.’ Hij pakte zijn schep. Hij moest plek voor maïsplanten maken.
Caleb groef maar door. Het was zwaar werk. Maar Caleb was een harde werker. Hij kon moeilijke dingen doen. Mama en hij maakten samen nog een stapel onkruid. En nog een. En nog een. Zoveel onkruid!
Eindelijk hadden Caleb en mama al het onkruid uitgetrokken. Caleb plofte neer op het gras. Wat was hij moe! Mama plofte naast hem neer.
‘Je bent echt een harde werker’, zei mama. ‘Al dat onkruid zou me de hele dag hebben gekost. Dankzij jou ging het snel en was het leuk.’
Caleb glimlachte breeduit. Hij was echt een harde werker. ‘Samenwerken is goed.’
Illustraties, Christine Grove