Het avontuur net buiten de deur
Ben je al de hele tijd op je tablet bezig?
Een kleine colonne elektronische mieren snelde over het scherm van Rylees tablet. Rylee glimlachte en begon ze vlug te tellen. Zeven, acht, negen … Dit was een van haar favoriete rekenspelletjes!
‘Ik dacht dat je in je insectenboek aan het kleuren was’, zei mama terwijl ze de kamer binnenkwam.
Rylee keek op. ‘O. Ja, dat was ik ook. Maar ik had er geen zin meer in en ben spelletjes gaan spelen.’
‘Ben je al de hele tijd op je tablet bezig?’ vroeg mama met een glimlach.
Rylee keek op de klok. Het was veel later dan ze dacht! ‘Eh, dat lijkt er wel op. Maar ik leer er rekenen door.’
‘Rekenen is goed voor je hersenen’, zei mama. Maar te veel schermtijd is niet goed voor je hersenen. Of voor de rest van je lichaam. Je lichaam heeft veel andere dingen nodig.’
Rylee dacht even na. ‘Zoals gezond eten, bedoel je?’
Mama knikte. ‘Ja! Maar dat is lang niet alles. Waarom gaan we niet een stukje wandelen? Dan zie je misschien wel wat echte mieren.’
‘Oké!’ Rylee deed haar schoenen aan. Mama en Rylees zusje, Harper, wachtten bij de deur op haar.
‘Klaar voor een avontuur?’ vroeg mama.
‘Zeker weten!’
Ze wandelden naar een park in de buurt. De zon scheen helder en de bladeren aan de bomen ritselden in de wind. ‘Hé, kijk!’ Rylee wees naar een rij mieren die over het trottoir marcheerden. ‘Je had gelijk, mama.’
‘Hoeveel zie je er?’ vroeg mama.
Rylee probeerde de tel bij te houden, maar er waren er teveel. Ze holde vooruit en pakte een gespikkelde steen op. ‘Deze lijkt wel op een lieveheersbeestje. Kijk eens naar al die spikkels!’
Ze liet de steen in haar zak glijden. ‘Laten we doen alsof we biologen zijn’, zei ze tegen Harper. ‘Dan kunnen we onze vondsten aan elkaar laten zien!’
Zij en Harper vonden samen nog een mooie steen, een dennenappel en een eikel. Ze zagen ook een paar vlinders.
‘Dit is nog leuker dan mijn spelletje!’ zei Rylee.
‘Is het niet fijn om buiten te zijn?’ vroeg mama. ‘En weet je wat het mooiste is? Het is echt goed voor je hersenen.’
Rylee hield haar hoofd schuin. ‘Maar ik dacht dat je moest studeren om je hersenen te ontwikkelen.’
‘Dat is één manier. Maar andere dingen helpen daar ook bij. Zoals voetballen met ons gezin. Of met vriendinnetjes praten. Of tijd buiten doorbrengen, zoals nu. We moeten op allerlei manieren groeien en ons ontwikkelen, zoals Jezus dat deed.’
De tijd vloog om terwijl Rylee, mama en Harper het park verkenden. Tegen de tijd dat ze thuiskwamen van hun wandeling, zaten Rylees zakken vol schatten. Ze legde alles naast elkaar op de vloer om ze te tellen. Zeven, acht, negen …
Ze glimlachte. Ze was blij dat er zoveel leuke manieren waren om zich te ontwikkelen en goed voor haar lichaam te zorgen.
Illustraties, Tammy Lyon