Γράφτηκε από εσάς
Έπαιξα έναν ύμνο!
Από τον Ραϊχάου Τ., 11 ετών, Ταϊτή, Γαλλική Πολυνησία
Την πρώτη φορά που άκουσα τον μεγάλο μου αδελφό Άλλαν να παίζει πιάνο στη συγκέντρωση μεταλήψεως, ήθελα να κάνω το ίδιο. Έγινε ένας από τους στόχους μου στο Παιδιά και Νέοι να παίξω έναν ύμνο στη συγκέντρωση μεταλήψεως.
Από τότε μελετώ πιάνο με τον θείο μου Κεν. Κάθε μέρα προσπαθώ να εξασκηθώ για 30 λεπτά τουλάχιστον. Μετά από 10 μήνες, μπορούσα να παίξω τον ύμνο «Η πρώτη προσευχή του Τζόζεφ Σμιθ» (Ύμνοι, αρ. 17).
Κατόπιν ήρθε ο COVID-19. Οι ηγέτες της Εκκλησίας ματαίωσαν τις συγκεντρώσεις Κυριακής. Είπαν ότι έπρεπε να έχουμε εκκλησία στο σπίτι. Η μαμά και ο μπαμπάς μάς έδωσαν στον καθένα από μία ανάθεση. Μου ζήτησαν να παίξω τον εναρκτήριο ύμνο και έπαιξα το «Η πρώτη προσευχή του Τζόζεφ Σμιθ». Κατάφερα να πετύχω τον στόχο μου να παίξω έναν ύμνο στη συγκέντρωση μεταλήψεως! Μπορούσα να αισθανθώ το Πνεύμα στο σπίτι μας.